[gość]

Oj tak nie do końca, że Każdy główny bohater musi siedzieć w rzędzie przy oknie, dajmy na to Toradore- Takasu siedzi o ile mnie pamięć nie myli w trzecim rzędzie od okna. To jeden argument zaprzeczający waszej tezie, jestem pewien ze jeszcze kilka by się znalazło. ;) busted

[0rdi]

Masz rację. Jest parę wyjątków. Sam znalazł bym jeszcze kilka, ale to i tak nie zmienia faktu, że 95% głównych bohaterów siedzi tam gdzie już mówiłem.

Tren, co do zakochanych bohaterek to już różnie bywa. Zgodzę się z tą sąsiadującą ławką i prawą stroną, ale niekoniecznie z przodu.

[Tren]

Chodziło mi głównie o ławkę z tyłu i z boku. Tą z przodu dodałam chyba tylko tak dla kompletu...

[Miyomi]

[Tren]

Główny bohater może też być:
c) nadaktywnym idiotą (większość shonenów)
d) introwertykiem/ignorantem (trafiają się takie okazy np. Potemayo)
e) wygadanym, lekko zboczonym, ale z gruntu rzeczy przyzwoitym facetem (Gintama, Higurashi, Umineko)

[Mirror]

[0rdi]

Na pęczki jest też takich, którzy nie mają często pojęcia jak jakaś bohaterka zaleca się do niego.

[Vatelema]

Jeśli jesteś głównym bohaterem shounena, obowiązkowo musisz mieć rozdwojenie jaźni, posiadać wewnętrznego demona lub przynajmniej ukrywać mroczną część osobowości (Bleach, Naruto, D. Gray-man i wiele, wiele innych).

Jeśli człowiek naprawdę się wkurzy/ ogarnie go żądza mordu, to jego kolor oczu zmienia się na żółty (Rurouni Kenshin).
W czasie walki można wyskoczyć w górę, zrobić salto, przykucnąć do góry nogami na suficie, powisieć tak kilkanaście sekund, po czym rzucić się w dół, by zadać przeciwnikowi ostateczny cios. Przy czym przeciwnik nigdy nie zdoła się odsunąć, mimo że w dół spada się w linii prostej. W dodatku po wykonaniu takiego ataku zawsze ląduje się na podłodze w zgrabnym przysiadzie, chociaż powinno się spaść na głowę (ponownie Rurouni Kenshin).

Możesz stać w powietrzu, jeśli tylko potrafisz szybko machać nogą (One Piece).

[Avellana]

Właśnie sobie uświadomiłam, że istnieje prawo, o którym nikt jeszcze nie wspomniał w temacie, a które odnosi się do bardzo wielu anime.

Otóż załóżmy, że bohaterowie muszą odnaleźć jakąś potrzebną informację w ogromnym stosie dokumentów lub wręcz w bibliotece. Znamy, widzieliśmy wiele razy. Zatem wiemy też, że wszelkie metodyczne poszukiwania (o czymś takim jak katalog tematyczny nikt nie słyszał, każda biblioteka i tak zawiera losowo poustawiane książki) są z góry skazane na niepowodzenie. Należy:

- w wersji dla mięczaków: wyjąć losową książkę z półki (może to być np. książka, która wpadnie nam w ręce, kiedy zostaniemy popchnięci na regał)

- w wersji dla średniozaawansowanych: zrzucić ze stołu stos książek/dokumentów przygotowanych do przejrzenia

- w wersji dla twardzieli: przewrócić tyle regałów z książkami, ile się da

Niezależnie od wybranej metody losowania, mamy 100% pewność, że potrzebna książka nie tylko znajdzie się w ten sposób na samym wierzchu, ale też otworzy się dokładnie na potrzebnej nam informacji.

Przyznacie, że znajomość tego prawa zaoszczędziłaby niezliczonym bohaterom naprawdę dużo czasu i zachodu...

[Easnadh]

Ave, ja o tym prawie (między innymi o tym, jest to bowiem jeden z niezbędnych elementów w romances of the archive) pisałam pracę seminaryjną na ten semestr... Traumaaaa .____.

[zonk486]

[Paweł]

zonku486 - raz, że wypadałoby czytać poprzednie posty, bo zarzut dotyczący Toradory już się pojawił. A dwa, że w temacie niekoniecznie trzeba pisać coś, co zdarza się w stu przypadkach na sto. Tutaj docenia się zdarzenia często spotykane i akurat przypadek z ławką takim jest.

[zonk486]

skuteczność ataku danej postaci jest proporcjonalna do czynnika wkurzającego, który działa na widza danego anime.

[Majo-san]

Nieważne jaka jest pogoda, wszyscy mają świetne fryzurki, nie używając żadnych preparatów.

[Sola]

Taaa anime ma swoje własne prawa i tyle. Kokardy, wstążki i warkoczyki bohaterek zawsze będą kawaii i nigdy nie oklapną. To może mieć też związek z tą "czasem jestem, czasem mnie nie ma" grawitacją o której była już kiedyś mowa.