[vries]

Za co lubię mangę i anime? Hmm...
Za inne podejście do komiksu. Artystycznie, bo moim zdaniem sceny akcji w komiksie japońskim rysowane są lepiej. Rysunek w czerni i bieli sprawdza się bardzo dobrze. Fabularnie, bo komiks japoński może być praktycznie o wszystkim. Japończycy również nie stronią w swoich komiksach od przemocy, gdy uważają ją za stosowną. Co prawda mają swoje tematy tabu, ale są one zupełnie inne niż te europejskie.

Anime również lubię. Za efektowność. Sceny występujące w anime kosztowałyby grube pieniądze, gdyby robić je w filmie live-action. Poza tym anime odchodzi od amerykańskich standardów fabularnych (niestety mają swoje, które czasem są równie irytujące). To dla mnie również plus.

Ale największym plusem dla mnie jest wspomniana wcześniej różnorodność. Są setki tytułów, których nie trawię, ale zawsze znajdą się takie, które mi odpowiadają.

[Luik]

W moim przypadku chyba najłatwiej będzie to określić słowem "inność".
Japończycy myślą jakby inaczej niż europejczycy. Europę ma na co dzień za oknem, w mediach, w sobie. Nie mówię, że jest zła, czy że jej nie lubię. Ale w dużej części jest dla mnie zwyczajna. Normalna (tak, to paskudne słowo jest w tym wypadku chyba najlepszym określeniem. Normalny, czyli zgodny z najogólniej przyjętymi standardami europejskimi). A anime mi proponuje powiew inności. To co na "starym kontynencie" jest nietypowe. Pozwala mi widzieć z innej perspektywy. Oderwać się od nudnej codzienności. Bo ja nie szukam ucieczki od trudności. Tym stawię czoło. Szukam ucieczki od nudy.
oczywiście są inne sposoby. Pewnie i lepsze, ale dla mnie z różnych względów nieosiągalne.

Poza tym podoba mi się oprawa graficzna, która często trafia w mój gust i powoduje przyjemne odczucia estetyczne ;)

[Issina]

Przyznam szczerze, że po tylu latach oglądania anime już sama nie wiem, za co lubię je oglądać...
Z sezonu na sezon serie są coraz marniejsze, biedniejsze i stają się rozrywką dla zboczonych japońców.
A mimo to ciągle mam nadzieję, że jeszcze coś mi się spodoba.
Że kiedyś wydadzą Despere, że na światło dzienne w końcu wyjdzie niedokończone przez (imo) mistrza Satoshiego Kona Yume Miru Kikai, że Akiyuki Shinbou kopnie w poślady Shafta i wyda w końcu coś w klimacie Cossette i SoulTakera, że Studio 4C nie przestanie mnie zaskakiwać (nawet swoimi nieudanymi tworami robionymi z ruskami), że w końcu doczekam się wydania najnowszego filmu Shinkaia, że może zrobią 3. sezon Gitsa ( :D ) albo ktoś genialny wpadnie na pomysł zrobienie anime z Dorohedoro.
Dzięki takim reżyserom i studiom jeszcze chce mi się to wszystko bacznie śledzić.
Gdyby nie pojedyncze serie, małe perły w morzu tandety i głupoty pewnie oglądałabym to wszystko ze zwykłego przyzwyczajenia, jak stary nawyk uzależnionego kiedyś od anime.

[Gamer2002]

Wielkie roboty.

[Caladan]

-Nie ma reklam
-Można obejrzeć kiedy się chce
-Czasem znajdzie coś dla siebie
- Ładnie zabija nadmiar czasu
--fabuła nieraz jest lepsza niż w filmach zachodnich

Po 4 latach oglądania weszło ni w nawyk i ma się przesyt. Czasem jestem szczęśliwszy jak zrobię mała przerwę i potem się wraca do oglądania. Cały problem tkwi braku dobrych tytułów.

[Gucia]

Tytułów jest tyle, że zawsze cię coś znajdzie, chociaż w twoim przypadku nie wiem, czy cos jeszcze do obejrzenia zostało...
Dla mnie najważniejsza jest kreska, bo tylko dzięki niej wzięłam się za anime. Zaraz po niej jest cała reszta-wciągająca opowieść, bohater, w którym można sie zakochać, świat, w którym można sie na chwile skryć.