[Bianca]

Smoczek, dobra, to moze powiedz co bylo jesli jestes w stanie ;)

i jesli cie ineresuje, to lokaty dlugoterminowe nie mialy sensu z 3 powodow:
1) to jest mrozenie pieniedzy na szalenie dlugi okres
2) czesc z nich mialo kapitalizacje odsetek na sam koniec, co oznacza, ze o ile w normalnej lokacie mialbyc najpierw zyski z 100% kasy, potem ze 105(powiedzmy), na koniec dochodzac odpowiednio wysoko, o tyle tam caly czas od tych 100
3) w sytuacji, kiedy rynek jest tak srednio pewny i inflacja bynajmniej nie jest stala (ani nie maleje jakos zauwazalnie), w tak dlugim okresie czasu nie sposob przewidziec, czy nie zajdzie jakas znaczaca zmiana oprocentowania (przy czym, jesli bedzie znaczaca, to raczej bedzie w gore nizeli w dol)

Smoczek, dobra, to moze powiedz co bylo jesli jestes w stanie ;)

i jesli cie ineresuje, to lokaty dlugoterminowe nie mialy sensu z 3 powodow:
1) to jest mrozenie pieniedzy na szalenie dlugi okres
2) czesc z nich mialo kapitalizacje odsetek na sam koniec, co oznacza, ze o ile w normalnej lokacie mialbyc najpierw zyski z 100% kasy, potem ze 105(powiedzmy), na koniec dochodzac odpowiednio wysoko, o tyle tam caly czas od tych 100
3) w sytuacji, kiedy rynek jest tak srednio pewny i inflacja bynajmniej nie jest stala (ani nie maleje jakos zauwazalnie), w tak dlugim okresie czasu nie sposob przewidziec, czy nie zajdzie jakas znaczaca zmiana oprocentowania (przy czym, jesli bedzie znaczaca, to raczej bedzie w gore nizeli w dol)

[Smoczek]

Bianca, prócz tych ogólników, o których wspomniałem... to więcej nie powiem. Nigdy mnie te lekcje nie interesowały, a wiadomo, że rzeczy które nie są interesujące raczej nie zapadają łatwo w pamięć ^^.

[Mai_chan]

Bianca - mogę w takim razie powiedzieć, że ogólniki podane przez ciebie były na lekcjach przedsiębiorczości u mnie - druga klasa liceum ;) Jak to było z wosem w gimnazjum nie pamiętam, też było coś na ten temat - ale miałam tragiczną nauczycielkę, mówiącą tonem "niech mnie ktoś wreszcie zabiję" - niewiele pamiętam z tamtych lekcji...

[shell_ghost]

Pum Pum Pum.

Fajny post :) !
A wiecie dlaczego? Hehe. "Anoboo" odzwierciedla nieźle problemy polskiego szkolnictwa. Postaram się zakończyć nawiązując do tematu żeby off-topa nie było za dużego.

Tak sobie Was czytam i sobie myślę. Jezzooooniuuuu! Nasze szkoły nie są w stanie nawet dać naszym dzieciom bladego pojęcia o tym kim chcą być w dzisiejszym świecie a co dopiero gadać o prograaaaaamie.
Nie, nie postradałem zmysłów ani nie pozjadałem rozumów. Mam wykształcenie pedagogiczne moi drodzy i wiem co nieco o obecnym systemie nauczania. I wybaczcie mi ale użyję eufemizmu (jak na moje zdanie ^^) : jest on do d**y!!! Oczywiście wytłumaczę dlaczego a robiąc to przejadę się po postach poprzednich ponieważ jak je czytałem to mi kawa poranna w rękach skakała (A piję z mleczkiem i raczej nie szatana ^^). Dodam że nie jest to krytyka waszych słów ani flame attemp :)

[BOReK]

Monstrum, jak Boga kocham, ale ciekawe. Musi Cię to bardzo boleć, jeżeli chciało Ci się tyle pisać :>. IMO ciekawy punkt widzenia, jednak nie poprę go ani nie zaprzeczę. Po prostu mnie to za bardzo nie martwi - matura za mną, realia przede mną, wszystko zależy ode mnie.
Boli mnie tylko fakt, że przez obecny stan rzeczy powiększa się rzesza pasożytów (tych prawdziwych, nie tych pechowych) i ja na tym tracę i pewnie będę tracił. Egozim przemawia przeze mnie, ale jak sam się o siebie nie zatroszczę, to przecież nie mogę się spodziewać, że ktos to zrobi za mnie, a wegetować przez x-dziesiąt lat nie mam zamiaru.
Szkoda, że cały ten system nie jest jak Windows - zrobiłoby się formatowanie i zaczęło od nowa. Niestety, smród będzie się ciągnął jeszcze przez dekady, nawet pomimo hipotetycznej poprawy, której na razie na horyzoncie nie widzę.

[shell_ghost]

Oj boli Borek boli. Żebyś wiedział...

1) Dlatego że faktycznie jestem z wyuczenia nauczycielem i jak widzę co nam (mnie i mój rocznik) Państwo dało po tych latach spędzonych na studiach to mi się płakać chce. Tak sami sobie jesteśmy winni że to studiowaliśmy a nie co innego, ale kurcze... to po cholerę... sami wiecie co... :)

2) Bo jak patrzę na mojego brata nastolatka to aż mnie trzęsie żeby iść do MO i rzucić granatem. Tak Panie Panowie z MO. Jest to METAFORA, nie pójdę i nie rzucę bo mi przyzwoitość i edukacja nie pozwalają ale serio,.. wiedziałem że można być ślepym bedąc w rządzie ale aż taaaak?!
Tu przykład mojego brata. Człowiek w sposób naturalny zaczął się zastanawiać co by tu robić po maturze w wieku lat szesnastu. Normalne, to ten wiek i powinno się zacząć a tym myśleć właśnie gdzieś w tym momencie. Patrzyłem jak się mota biedak i wywija i nie wie co ze sobą zrobić, jaki kierunek matury wybrać itp itd. A NAJGORSZE jest to, że patrzył na to przez takie pryzmaty jak "Bo ta zdzira od matmy mi nie da zdać" albo "Kuźwa chciałbym coś z informatyką robić... " ale nic dalej. Akurat się tak składało że miałem urlop dwu tygodniowy i się za niego wziąłem. Gadałem z nim przez całe dwa tygodnie na zasadzie "co tak naprawdę chciałbyś robić i w czym jesteś dobry i się dobrze czujesz". No i chłopak wyrobił sobie zdanie. Po tym moim "ukrytym seansie" wie mniej więcej że czegoś chce. To już coś!!! I tak może mu się zmieni ale przynajmniej chce i leje za przeproszeniem prostym sikiem na elementy typu "Zdzira z matmy" i dąży do swojego (Oczywiście mając świadomość że będzie musiał walczyć ze Zdzirą od matmy). Szkoda tylko że ja musiałem coś takiego robić a nie zrobiła to szkoła. Jest to przecież placówka oświatowa i może mieć TYSIĄC razy lepsze narzędzia do pokierowania zawodowo/oświatowo moim bratem niż ja. W końcu to JEJ zasr**** obawiązek też, a nie tylko wtłaczać do łbów "prooooogram", pffff.
Serio w jego wieku nie miałem takich dylematów. Przepraszam muszę dać swój przykład bo jest on bardzo typowy. Poleję więc trochę o sobie i nie jest to próba katarsis. Znowu Francja: odbyłem seans z takim "Zawodowym pedagogiem szkolnym" w wieku lat 16. Popatrzył się na wyniki, spytał czy ekonomia mnie pociąga. pogadalismy tak parę razy w ciągu roku. W końcu powiedziałem tak i tyle!!! Zostałem ukierunkowany na maturę ekonomiczną (francuzi mają kilka rodzajów matur. Jak ktoś chce to mogę rozpisać). Wcale mi to na złe nie wyszło bo zdałem z wyróżnieniem. Gdybym poszedł na nauki ścisłe albo literacki kierunek to patrząc na moje rezultaty powtórzył bym rok. Studia same się nasuneły po tej maturze i zacząłem tak zwane GEA (Coś a la zarządzanie i marketing tylko stosowane baaaaardzo pod firmy i administracje). Studiów nie ukończyłem bo musiałem wrócić do Polski z powodu "Pusto w garnku". Tu załapałem się na łatwiznę filologia romańska i pracowałem na indywidualnym trybie nauczania.
Tyle.

Borek pisze że wszystko "przed nim". Mam takie straaaaszne wrażenie. Nasza młodzież polska czuje się samotna w tych chwilach jak palec. A tak nie powinno być bo od wyborów jakich dokonujemy w tych momentahc naszego życia zależy BARDZO dużo. Zamiast więc wydawać pieniądze na "Edukację w rodzinie" (z której nota bene chyab większość z was śmieje się ostrawo) może MO powinno się zastanowić czy tych pieniedzy nie wydac na inne rzeczy. Bardziej praktyczne. No ale czego to ja nie wymagam prawda?

[achiever]

Swoje zdanie na temat szkoły przedstawiłem mniej więcej w temacie "złowroga instytucja", a że w zasadzie się nie zmieniło to nie napiszę nic nowego:) (poza tym nie uważam bym był na tyle kompetentny w tej dziedzinie wy wnosić coś więcej niż parę osobistych refleksji wyniesionych bez doświadczenia w dziedzinie)

Natomiast akurat tak się składa, że na wykładach profesor podał właśnie wg niego bardzo ciekawą książke na temat pracy Alexandra Sutherlanda Neill'a (wydaje mi się, że będzie ciekawa:) poza tym już o nim i jego dziele życia gdzieniegdzie wzmianki czytałem). I A. S. Neill jest twórca zupełnie odmiennego sposobu nauczania w swojej niezależnej szkole. Jest to nauczanie z uwzględnieniem życia w sposób bardziej obszerny aniżeli tylko na zdobycie informacji. Jako że w szkole spędzamy taką ilość czasu i sporą część swojego bycia, warto byśmy mogli w niej także świadomie kształtować charakter i podejście do życia, nie tylko na zasadzie, że Jarek mnie kopnął, wychowawczyni olała, więc muszę coś sprytnego wymyślić. A poza tym liczą się tylko oceny.

Dlatego polecam "Nowa Summerhill" Alexandra Sutherlanda Neill'a i sam też się jak najszybciej do niej zabiorę:D


EDIT/

Hoho nie spojrzałem na nowe posty a tu kolega shell_ghost napisał chyba najdłuższy post jaki widziałem gdziekolwiek kiedykolwiek:D Szacuken shell rispekt:D Przypominają mi się czasy, kiedy z kolegą pisaliśmy wypracowania z hasłem: "liczy się ilość a nie jakość":) Oczywiście to ostatnie zdanie bez nawiązania do tego co napisałeś, bo dopiero zabiorę się za czytanie.

EDIT2/

No shell, przeczytałem i powiem, że jakość jest wprost proporcjonalna do ilości [może nie gramatyka czy styl(choć też ekspertem w tym nie jestem), ale przesłanie się liczy, poza tym masz wciągający sposób pisania, jest klima:)] Twoja wypowiedź jest dla mnie poniekąd tym czego nie zawarłem w swoich poprzednich postach a miałem w myślach, lecz jak Hrabia z Nie-boskiej Komedii wyrazić rady nie dałem (no takich rzeczy jak doświadczenie z Francji to już inna sprawa, ale z większością Twoich przemyśleń jestem za pan brat czy jak to się mówi) Jeśli nie czytałeś tej książki, o której piszę powyżej to pomimo, że jeszcze jej nie czytałem, to wg mnie spodoba Ci się (bo jednak co o nieco o jej autorze wiem i o tym czego dokonał).

Swoje zdanie na temat szkoły przedstawiłem mniej więcej w temacie "złowroga instytucja", a że w zasadzie się nie zmieniło to nie napiszę nic nowego:) (poza tym nie uważam bym był na tyle kompetentny w tej dziedzinie wy wnosić coś więcej niż parę osobistych refleksji wyniesionych bez doświadczenia w dziedzinie)

Natomiast akurat tak się składa, że na wykładach profesor podał właśnie wg niego bardzo ciekawą książke na temat pracy Alexandra Sutherlanda Neill'a (wydaje mi się, że będzie ciekawa:) poza tym już o nim i jego dziele życia gdzieniegdzie wzmianki czytałem). I A. S. Neill jest twórca zupełnie odmiennego sposobu nauczania w swojej niezależnej szkole. Jest to nauczanie z uwzględnieniem życia w sposób bardziej obszerny aniżeli tylko na zdobycie informacji. Jako że w szkole spędzamy taką ilość czasu i sporą część swojego bycia, warto byśmy mogli w niej także świadomie kształtować charakter i podejście do życia, nie tylko na zasadzie, że Jarek mnie kopnął, wychowawczyni olała, więc muszę coś sprytnego wymyślić. A poza tym liczą się tylko oceny.

Dlatego polecam "Nowa Summerhill" Alexandra Sutherlanda Neill'a i sam też się jak najszybciej do niej zabiorę:D


EDIT/

Hoho nie spojrzałem na nowe posty a tu kolega shell_ghost napisał chyba najdłuższy post jaki widziałem gdziekolwiek kiedykolwiek:D Szacuken shell rispekt:D Przypominają mi się czasy, kiedy z kolegą pisaliśmy wypracowania z hasłem: "liczy się ilość a nie jakość":) Oczywiście to ostatnie zdanie bez nawiązania do tego co napisałeś, bo dopiero zabiorę się za czytanie.

EDIT2/

No shell, przeczytałem i powiem, że jakość jest wprost proporcjonalna do ilości [może nie gramatyka czy styl(choć też ekspertem w tym nie jestem), ale przesłanie się liczy, poza tym masz wciągający sposób pisania, jest klima:)] Twoja wypowiedź jest dla mnie poniekąd tym czego nie zawarłem w swoich poprzednich postach a miałem w myślach, lecz jak Hrabia z Nie-boskiej Komedii wyrazić rady nie dałem (no takich rzeczy jak doświadczenie z Francji to już inna sprawa, ale z większością Twoich przemyśleń jestem za pan brat czy jak to się mówi) Jeśli nie czytałeś tej książki, o której piszę powyżej to pomimo, że jeszcze jej nie czytałem, to wg mnie spodoba Ci się (bo jednak co o nieco o jej autorze wiem i o tym czego dokonał).

[Smoczek]

[shell_ghost]

[Alira14]

Shell_Ghost- ty chyba musisz kochać pisać;). Szanuję za to. Twój brat ma ADHD czy to po prostu zwykła nadpobudliwość? Mój brat miał tak do 12 roku życia. Wg światków z tamtego okresu teraz jest strasznie flegmatyczny (jeżeli facet którego trzeba gonić po całym domu z wrzaskiem "Oddawaj mój piórnik!" jest flegmatyczny, to nie chcę wiedzieć jaki był za młodu... ). Podobno potrafił wyjść z klasy do toalety- i szedł wysikać się do domu (jakieś pół godziny drogi tam i z powrotem...). Widziałam jego świadectwa, po prostu cudo. Z wszystkich przedmiotów- celujący, a z zachowania najgorsza ocena w całej klasie...

Nie wiem jak to jest w innych szkołach, ale mnie zawsze irytowało, że my wręcz nie mamy prawa do własnego zdania. Wszystkie opinie i poglądy podają nam na tacy.
Gdybym powiedziała polonistce dlaczego nie znoszę Słowackiego i bym powołała się na jego biografię (czytałam tego potworka gdy zostałam wrobiona w konkurs o Słowackim- don't ask... Osobiście wolę Mickiewicza. Facet przynajmniej nie wymyślał własnej religii...), nie dałaby mi żyć do końca mych dni.
Jak miałam religię z księdzem w gimnazjum, na sprawdzianie, zamiast napisać tak jak inni wszystko z podręcznika, napisałam co naprawdę myślę i uważam o danym temacie. Nie napisałam nic złego, po prostu w to co wierz ę- że Bóg jest miłosierdziem i jesteśmy najbliżej niego, kiedy działamy zgodnie ze swoją moralnością. Efekt? Ksiądz nie chciał dopuścić mnie do bierzmowania, bo "za dużo filozofuję".
Większość osób w mojej klasie jak się nie zgadza z nauczycielem, ma inną interpretację danego tematu, to milczą bo chcą mieć dobrą ocenę. Bleh, jak tutaj człowiek ma się nauczyć jakiejkolwiek argumentacji?

[Bianca]

[Zegarmistrz]

[Ysengrinn]

[Alira14]

Ysen- źle się wyraziłam. Mój brat nie miał ADHD, tylko podejrzenia ADHD. On miał takie oceny, ponieważ patrząc na rodziców moich znajomych, moi są najwidoczniej nienormalni. Z opowieści wiem, że jak byli na wczasach, jedzenie posiłków polegało na tym, że Tomek biegał po całej sali a matka za nim z kromką w ręku, żeby dzieciak zjadł chociaż kawałeczek. To, że inni ludzie na matkę fukali, czemu nie przyłoży dzieciakowi to inna sprawa... Pilnowali żeby się uczył, jak czegoś nie rozumiał to mu się tłumaczyło... No i wyrósł inteligentny facet z dziwnym poczuciem humoru. Jak ja się urodziłam , rodzice uznali to za błogosławieństwo. Małe to, ciche i spokojne. W ogóle nie biegałam, grzecznie słuchałam matki, można mnie było zostawić w jednym miejscu i nie bać się, że za chwilę zwieję pobawić się kuchenką albo coś w tym stylu. A szkoda, miałabym ciekawsze historie z dzieciństwaXD

Czyli nic się nie zmieniło od czasów "Ferdydurki"... Słyszał ktoś może o ocenie matury rozszerzonej z polskiego? Z tego co mówiła polonistka, to jest istny koszmar. Wypracowanie ocenia się wg konspektu, który pisał, cytuję "ktoś kto bardzo nienawidzi swojej pracy", tzn. jest tylko jedna interpretacja. Zinterpretujesz inaczej- do kosza. Może cię jeszcze ratować bogactwo słownictwa i styl wypowiedzi, nauczycielka oceniająca może jakoś bronić pracy, ale to się rzadko zdarza. Buu...

[Bianca]

ciekawostka: http://education.guardian.co.uk/higher/news/story/0,,1921241,00.html

ciekawostka: http://education.guardian.co.uk/higher/news/story/0,,1921241,00.html