[Kagami_chan]

Moim zdaniem Disney z anime ma tylko tyle wspolnego, że ma serce i duszę jak ja to mówię. Nie!! Ja nie oglądam przeciez wszystkich tych bajek ale przciez przyznacie, że niektóre są naprawde dobre i oprawa muzyczna tez dobra. Mi podobał się Tarzan :) Nowe szaty króla też lecz nie wiem czy to Disney. Co jeszcze?? Hmm... nie wiem nie pamietam oglądałam to gdy byłam młodsza teraz tylko czasem gdy jestem u mojego braciszka ciotecznego ;) Lecz trzeba przyznać, że Disney jest dobry.

[Mariko]

Oczywiscie! Dla mnie na pierwszym miejscu sa The Lion King (tak, tak ten zerzniety od Japonczykow TLK XD) Beauty and the Beast, Little Mermaid. Muzyka we wszystkich filmach jest naprawde dobra. Z nowych podoba mi sie ogromnie Brother Bear. Tak naprawde Disney tworzac swoje studio pokazal, ze animacja moze byc fantastyczna sprawa i jeszcze w dodatku dochodowa. :) Pozdrawiam.

[Shizuku]

Kocham filmy Disney'a, a bajki ogladam do dzisiaj(watpie czy kiedykolwiek z tego wyrosne). Co do bajek z wytworni D. To mam jedno zastrzerzenie. Wszystkie maja ten sam schemat. Dziecisntwo bohatera(albo cos co ma zadanie przedstawienie postaci, codznne zycie itp.)-->waznie wydarzenie, ktore wystko zmienia(np.ktos sie pojawia)-->sielanka, sielanka, sielanka ,majaca jeszcze w sobie pokonywanie trudow i takie tam-->jakas tragedia cos bohaterowi nie wyszlo i ogolnie jest bardzo smutno-->bohater zbiera sie w sobie wielki final i happy end. Wplesc w to jeszcze piosenki i taniec i mamy film;D. Mimo to lubie te filmy po prostu na nich sie wychowalam.

[Dembol]

Na bajkach Disneya się wychowałem. Królewna Śnieżka to było chyba moje pierwsze wyjście do kina jak miałem baaaaaardzo mało lat. Pamiętam, że w kinie był "Św. Mikołaj" i dostałem dużo cukierków. Na pożyczonym od wujka odtwarzaczu wideo oglądałem jeszcze "Pinokia" jakieś 239856 razy. To były czasy. Reszty wielkich produkcji nie pamiętam zbyt dobrze, poza "Królem Lwem", który był pierwszym filmem na jakim byłem w kinie 2 razy. Dalej jest w czołówce moich ulubionych animacji. Poza tym niezapomniane serie: Wuzle, Gumisie z niezastąpionym Toudim i księciuniem Iktornem, Kubuś Puchatek z brykającym Tygrysem. Niektórzy piszą, że to słabizna, komercja (większość anime też można pod te hasła podpiąć;), ale pewnie już zapomnieli jak co niedziele się siadało przed telewizorem i oglądało z rozdziawioną gębą.
Możliwe, że ludzie w moim wieku odbierają Disneya trochę inaczej. W końcu przedtem mieliśmy jedynie naszych rodzimych, szaro-burych "Bolka i Lolka", "Reksia", "Kolargola" czy "Uszatka" (czasami na czarno-białych odbiornikach), a serie Disneya zachwycały bogactwem kolorów i był to zazwyczaj jeden z pierwszych naszych kontaktów z kulturą zachodu, jakże odmienną od tego co widzieliśmy na co dzień. Poza tym Disney to też masa świetnych filmów dla młodzieży. No i "Piraci z Karaibów" :)

Obecnie na większość tego typu produkcji jestem już odrobinę za stary, ale pewnie kiedyś chętnie oglądnę z dziećmi bo większość filmów ma to do siebie, że jest ponadczasowa (w sumie nic dziwnego bo są oparte na bajkach).

Porównania anime z Disneyem nie mają większego sensu. Podobnie pisanie że anime są lepsze od filmów Disneya. Są po prostu inne i jednak wydaje mi się, że w kategorii filmy dla dzieci wytwórnia Walta nie ma sobie równych.

[Doreen]

[Mai_chan]

Aaaaaand one more movie today.

Na bogów chaosu! Po co ja w ogóle anime zaczęłam oglądać? PO CO ja się pytam?
ŻADNE anime nie jest w stanie dać mi tylu emocji pokazanych w tak cudowny sposób, co któraś z animacji Disneya.
Planeta skarbów. Oficjalnie uwielbiam ten film. Za grafikę i za pairing. Rany boskie. Mimika. Bohaterowie mają MIMIKĘ! I to taką, która pokazuje nawet bardzo subtelne odczucia! I się szczelajom i ścigajom i ma ładną muzykę. I w ogóle wszystko. Poza tym zachwyca mnie pewien stopień dbałości o detale, który rzadko widuję w anime i którego dziecko zapewne nie zauważy. Co przez to rozumiem? Drobiazgi, tak naprawdę. Drobiazgi, które sprawiają, że jestem w stanie powiedzieć, że postać ma połamane żebra albo że matka bohatera ma angsta, bo ją mąż zostawił, a syn zachowuje się jak smarkacz. I nie, nie chodzi tu o to, że wyczytałam w scenariuszu, albo któryś z bohaterów głośno to zakomunikował. Ja to WIDZĘ.
I genialni bohaterowie, od klasycznego szczeniaka-głównego bohatera poprzez doktorka na postaciach trzecioplanowych jak matka bohatera (która wygląda jak skrzyżowanie Belli z Arielką i chyba jeszcze czymś)
I przede wszystkim.
Kapitan Amelia. She. Is. Freakin'. AWESOME.
Catgirl w niebieskim mundurze z nogami długimi do samej ziemi i takimiż butami, a także z cudowną mimiką, genialnym sposobem wysławiania się i BRYTYJSKIM AKCENTEM.
Love her.

[Eire]

No proszę, a ja właśnie odświeżyłam sobie Dzwonnika z Notre Dame.
Cuda, panie, cuda.
Wersja niby "ugrzeczniona" ale jak stok chce zła, mroku i erotyzmu to niech zamawia choćby z końca świata, bo z niewiadomych powodów nie wydano jej u nas na DVD.
Tak, erotyzmu- "Hellfire" to chyba najbardziej erotyczna scena w filmie jaką oglądałam. Jako dziecko jakoś umknęły mi słowa, za które Superniania pewno posłałaby twórców na stos. Kto zna łacinę niech wsłucha się w modlitwy w tle- rany, to jest arcydzieło!
Dzwony Notre Dame, Święto Błaznów, Jaskinia Cudów, Modlitwa Esmeraldy- wszystko zasługuje na Oscara.
Ciekawe, czy dzisiaj taka bajka by przeszła.

[Mai_chan]

Ha, ale brak tego w Polsce na DVD boli mnie okropecznie, bo polską wersję "Modlitwy Esmeraldy" uważam za absolutne mistrzostwo świata... Genialny film, strasznie mroczny. (I nie zwalajcie na Supernianię całego zła świata, IMO to całkiem rozsądna kobieta ;P)

[Eire]

Wiem, wiem- ale z drugiej strony coraz częściej słychać głosy, że niby bajki i baśnie są dla dzieci zbyt okrutne (Grimm, Baśnie z 1001 nocy Undensored- Jeżu Kolczasty!)

Obejrzałam Pocahontas II Dobrze, że sama, młode nie widziały jak z księżniczki robią ******. Ja wiem, że historia, ale zdecydujcie się państwo- albo robimy historię( była taka niskobudżetowa animacja, wcale niezła), albo baśń. Czemu dali tego R. a nie dali dziecka, ochrzczenia i cholery? Bo niefotogeniczne?
FAIL. Nawet nie epic

Na szczęście mam DVD z Pocahontas
Kolorowy Wiatr śpiewałam chyba więcej razy niż Górniak, ale że po tylu latach pamiętam Virginia Company, Cały ten skarb(majstersztyk!) i Dzicy Są to naprawdę świadczy o wielkości tych piosenek.
Pocahontas i John chwilowo zlecieli na dalszy plan.
Ratcliff- Czarny charakter tej klasy co Frollo i Skaza. Chciwy, bezwzględny i Niebezpieczny. Nie śmieszny-straszny. Istne Zło.
Powhatan- mądry, jaki ma być.
Lokaj Ratcliffa- te teksty rozwalają

[Mai_chan]

Wiesz, słychać to różne rzeczy. Czasem mam wrażenie, że takie twierdzenia padają z ust ludzi, którzy mają słabo rozwinięte swoje wewnętrzne dziecko. Nie potrafiąc odczuwać "po dziecięcemu" nie są w stanie zrozumieć też, że strach czy smutek nie są czymś, przed czym trzeba dziecko chronić za wszelką cenę. Ja się na Disneyu i braciach Grimm wychowałam i jakoś nie czuję się tym szczególnie skrzywiona :D
O ile nie podzielam szczególnego zachwytu Pocahontas (pomijając może naprawdę epicką muzykę), muszę się zgodzić z twoją opinią o Kokoumie - naprawdę żal faceta. Nie dość, że go laska wystawiła, to go jeszcze kropnąć musieli...

A jak chcesz prawdziwej disneyowskiej chały, to obadaj Dzwonnika z Notre Dame 2 :D Chyba nigdy nie widziałam tak dziadowskiego filmu (który tak ładnie zabijałby ducha oryginału)

[krew_na_scianie]

[GoNik]

[krew_na_scianie]

[Eire]

Jeśli można prosiłabym o przeniesienie tych kilku postów z "refleksji po filmach".

Jestem właśnie po maratonie bajek Disneya- Król Lew, Pocahontas, Mulan, Alladyn, Tarzan, Dzwonnik z Notre Dame, Piękna i Bestia -przede mną jeszcze kasety z odcinkami nieodżałowanych sobotnich poranków.

Niby wszystko proste jak konstrukcja cepa
-Bierzemy starą baśń/legendę/historię/piszemy na podstawie
-Ugrzecznimy, bo to dla dzieci
-Ale nie za bardzo
-Jest Ona
-Jest On
-Ten Zły
-Ten śmieszny/mądry (mogą się mieszać)
-Nie żałujemy kasy na scenarzystów, grafików i muzyków
-Na dubbing tak samo
-Tworzymy dzieciństwo paru pokoleń

Każdy z tych filmów widziałam lata temu, piosenki pamiętam do dziś. Wszystko dopieszczone i wycyzelowane do ostatka- jak łacińska/"chińska"/indiańska wstawka to z sensem, jak wzruszać to do ostatka.
Nie chcę tworzyć tu bitwy WestxEast, Nowe vs Stare czy inne pixary. Chcę się zapytać- czy Wam też pewne animacje wbiły się w pamięć? Czy oglądając po latach dostzregacie nowe treści? I czy puścilibyście Disney'a dzieciom/rodzeństwu?

[Sasayaki]

Gravity Falls: (w sumie to nie wiem, czy to powinno być tu, czy w "Kreskówkach...") Naprawdę, naprawdę świetny serial! W skrócie - bliźniaki Mabel i Dipper Pines spędzają lato u swojego prawujka Stana, prowadzącego przybytek znany jako tourist trap w dziwnym miasteczku Gravity Falls. Krótko mówiąc jest paranormalnie. I kwikogennie.
Postaci, choć oparte na typowych schematach, to nie do końca idące "oklepaną ścieżką" i dające się lubić. Zwłaszcza Mabel jest pozytywnym zaskoczeniem. Normalnie nie przepadam za hiperaktywnymi, hiperpozytywnymi, pinkypie-owatymi dziewuszkami, ale ani razu nie miałam ochoty powiesić jej na konopnym sznurze. W tym szaleństwie jest metoda! Dipper, z kolei podbił mnie odcinkiem o klonach (checklists!).
Przede wszystkim jednak brawa za ciąg przyczynowo-skutkowy, choć fabuła zdaje się być epizodyczna, to tylko pierwsze wrażenie. Nie da się oglądać odcinków w dowolnej kolejności. Widać także zalążki jakiejś większej tajemnicy, związanej z tajemniczą książką, znalezioną przez Dippera. Jak się okazuje, nie tylko ja mam wesołe skojarzenia z tym związane...