[Slova]

[Sano]

[Slova]

[Sano]

[Slova]

W mojej opninii książki Coelho należy czytac wedle pewnej kolejności, inaczej nie da się zrozumieć dobrze, co autor miał do przekazania.

1.Alechemik
2.Na brzegu...
3.Piąta Góra
dalej juz kolejnośc mozna sobie ustalić samemu, ale "Pielgrzyma" raczej należy przeczytac na końcu, gdyż jest to bardzo osobista i... dziwna książka.

Nie, mój kolega raczej nie zaczał więcej czytac, bo nie miał na to czasu (BMX, zawody, treningi, melanże), ale o dziwo, dla Coelho zawsze potrafił czas wydziubać.

PS. "Códa" było napisane rozmyślnie. Tak samo często pisze "sóper". Nie wiem czemu, chyba dla własnego kaprysu, bo analfabetą nie jestem, a nawet jak jestem, to tej mysli do siebie nie dopuszczę.

Ok, widze, że rozmowa zmierza w złym kierunku, także wyłaczam się z niej teraz.

[Shizuku]

Jesli chodzi o Coelho to tylko niektore ksiazki lubie, bo w innych to po porstu przesadza. 11 minut (z wyjatkiem pewnego epizodu), Piata Gora, Weronika postanawia umrzec, wiecej sobie nie przypomne. Ale po jakims czasie Coelho zaczyna meczyc, zwlaszcza jak z czyms dzwinym wyskoczy. Wiec czytac w dlugich odstepach czasu. Coelho zly nie jest, bo pare dobrych ksiazek napisal, ale ostatnio jakos w ogole go nie czytuje, bo trafiam na te niefajne(przynajmniej dla mnie)

[CELL767]

Wszyscy polecają mi książki tego Pana. Na razie czytałem tylko 11 minut i to dość dawno już ale przyznaje że bardzo mi się spodobała i tak jak muzę książkę czytać z przerwami to tę przeczytałem momentalnie w 2 godzinki bodajże albo i mniej tak mnie wciągnęła. Naprawdę polecam ją każdemu i mało kto się na razie zawiódł nawet kumpel czytający jedynie HP i Eragorna :D

[Vardamerethiel]

Nie widzę nic szczególnego, Coelho ukazuje oczywiste dla mnie rzeczy jako prawdy objawione, jako duchowego przewodnika wolę Cejrowskiego w jego "Rio Anaconda", jako, że "Gringo..." bardziej wariacki, mniej duchowy... Jednak co kto lubi, mnie Coleho nie zadziwił, nie powalił, nie poruszył, ale wiem, że wielu ludziom czytanie jego książek pomaga, więc chwała mu za to. :)

[Slova]

[Kyo]

Coelho to jaskrawy przykład propagandy sukcesu. Przeczytałem "Alchemika" kiedy jego przeczytanie leżało w gestii dobrego smaku - i była to całkiem przyjemna baśń semantyczna. Później - kiedy zaczęto Coelho drukować taśmowo, a on w odpowiedzi począł wypierdywać powieści w rytmie kujawiaka - wziąłem się za "Weronika postanawia umrzeć" i nie zdzierżyłem, albowiem to jakaś tragedia była. Niestety, niektórzy autorzy bywają mordowani przez własną popularność, bowiem wydawnictwa płynąc na fali wydadzą każdego ich gniota, byle tylko dutki płynęły. To samo zrobili Whartonowi oraz - w wydaniu nieco łagodniejszym - Irvingowi, nad czym wielce bolałem, bo "Modlitwę za Owena Meany" swojego czasu uznawałem za prywatną Biblię.

[Slova]

Co do "Weroniki" - osobiscie nie mogę sięz tym zgodzić. Książka bardzo mnie wciągnęła i spodobała mi się od pierwszych stron. No, może dla tego, że akurat podczas jej czytania leżałem w szpitalu. Nie psychiatrycznym wprawdzie, ale klimat powieści czułem na własnej skórze : D

Co do "Alchemika" - moim zdaniem zaczynanie czytania Coelho od tej książki jest dośc ryzykowne. Owszem, większości się spodoba, ja jednak nie uważam jej za najlepszą tego autora. Zdecydowanie "Piąta Góra" bardziej trafia do czytelnika.

[JJ]

Coelho, kiedyś się muszę za niego wziąć. Ale nie dziś, nie jutro. Nie za tydzień.

Swego czasu sięgnąłem po Alchemika - niestety, bez większych sukcesów. Zaciąłem się na okładce; napisano tam, że "Coelho zmienia życie ludzi!". A ja swoje życie mimo wszystko uważam za fajne i jakiś pisarz nie będzie mi w nie z butami wchodził, o nie! Innymi słowy - kampanię reklamową, która wokół niego się rozkręciła, uznałem za irytującą do tego stopnia, że straciłem wszelką ochotę na kontakt z jego twórczością. Za dużo, zbyt głośno i zbyt wszechobecnie - jak to mówią, człowiek bał się otworzyć lodówkę, bo jakiś Alchemik czy inna Postanawiająca Umrzeć Weronika wylezie. A teraz, kiedy pięć minut sławy przeminęło, o Coelho - Pisarzu, Który Kiedyś Tam Był Modny - już niewielu pamięta, więc mam o wiele większą ochotę na "Zmierzch" czy inny obecnie trendy emogotyk - przynajmniej sobie pokwikam do grafomanii autorki.

[Slova]

[Sasayaki]

Przeczytałam tylko "Na brzegu rzeki Piedry", bo dostałam ją na urodziny. Wciągnęła mnie, lecz po przeczytaniu wrażenia były raczej odmienne od tych, które prawdopodobnie miała wywołać, mianowicie zaowocowały zwątpieniem i wstępnym ateizmem... Później chciałam przeczytać inne, lecz to był słomiany zapał... szybko minął. Jeszcze później przeczytałam w gazecie iż szanowny pan Coelho figuruje na samym szczycie listy "pisarzy, których wstyd czytać"...

[Slova]

Trzeci raz piszę ten post. Za każdym razem, kiedy już konczyłem, coś się działo i nie mogłem skończyć.
Mniejsza o to, jestem świerzo po lekturze "Zwycięzca jest sam" i moje wrażenia są bardzo pozytywne. Coelho zrywa tutaj całkowicie z piętnem "Alchemika". To już nie ten sam autor, który zasłynął swoim moralizatorstwem i przepełnionymi mistycyzmem książkami. Nie spotkamy tutaj walenia prosto w oczy sentencjami, nawet wiara w Boga, która zazwyczaj stanowiła ważny element każdej z opisywanych przez pisarza historii, wydaje się być tutaj rzeczą mniej istotną. Cała historia jest podobna do romantycznych poematów dygresyjnych. Mamy tutaj główną oś fabuły, w której centrum jest festiwal filmowy w Cannes. Podczas opowiadania historii bohaterów, Coelho co i rusz zgrabnie wplata w treść swoje przemyślenia, od tych o modzie i pieniądzach począwszy, przez ekologię idąwszy (bardzo spodobała mi się jego opinia o tej nauce i ekologach, oraz o panikarskim globalnym ociepleniu. Posiadam nieco wiedzy na te tematy i nie sposób mi się z nim nie zgodzić w tych kwestiach), a na poczuciu misji skończywszy.

Co dotąd niespotykane w książkach tego autora, tym razem giną ludzie, a całość utrzymana jest w konwencji kryminału, trzymając w napięciu.

Ta książka jest naprawdę inna, niż pozostałe dzieła Coelho. Autor już w "Czarownicy z Portobello" odszedł od swojego starego stylu, tutaj jednak jesteśmy świadkami kompletnej ewolucji.
Bez wątpienia tę książkę powinni przeczytać krytykujący pisarza głównie na podstawie samego "Alchemika", ponieważ w tym momencie wszystkie ich argumenty stają się nieaktualne.