[Góral]

[wa-totem]

Wszczebrzeszyn, ten wynik wyszukiwania mówi chyba wszystko? Niestety, na tanuku nie ma nikogo kto serie sportowe by oglądał w większych ilościach...

Ale patrząc po twoim poście... widać, że oglądałeś sporo, i potrafisz tak czytać ze zrozumieniem jak pisać poprawnie po polsku. Tak się składa że to generalnie podstawowe wymagania związane z pisaniem recenzji na tanuka ;)

Może spróbowałbyś swoich sił? I pamiętaj, że dla każdego tytułu można powiesić dowolną ilość recenzji alternatywnych, więc jeżeli tak bardzo się nie zgadzasz z tym co napisała Meru, zawsze możesz napisać od siebie, spod serca co sądzisz o One Outs. W końcu każda recenzja z definicji jest subiektywna...

Sama Meru zapewne ci odpowie, jak za kilka tygodni wróci z wakacji.

[fm]

Zainteresowałem się fragmentem, którego dotyczyła odpowiedź wa-totema i postanowiłem dorzucić parę groszy od siebie.

[Melmothia]

Ufff, w końcu przeczytałam ten pierwszy post i mogłam odpisać. No więc po kolei:

[Góral]

@fm
Ty z kolei katujesz się anime hazardowymi choć wyraźnie za nimi nie przepadasz za to bardzo lubisz ze mną polemizować :). No, ale to jedynie taka uwaga na marginesie.
Zacznijmy od tego, że nie katuję się seriami sportowymi (tudzież hazardowymi), a już na pewno nie oglądam serii sportowej jedna za drugą, choć nie ukrywam, że jest to obok anime akcji najczęściej wybierany przeze mnie gatunek. Akurat wyłamywanie się z powszechnie przyjętych standardów nie ma tu nic do rzeczy, Shion no Ou na pewno nie można nazwać sztampową sportówką, a mimo to podczas oglądania przez większość czasu byłem znudzony i sam nie wiem czemu obejrzałem ją w całości. Poza tym, to że w One Outs hazard był jedynym elementem wyróżniającym go na tle setek mu podobnych świadczy jedynie o profesjonalizmie twórcy. Każda seria musi mieć coś co ją wyróżnia, inaczej ginie w zalewie tytułów. One Outs coś takiego ma, ale nie nazwałbym tego „powiewem świeżości”. Hazard był wykorzystywany już (choć w innej formie) choćby w klasyku Adachiego – Slow Step.
W skrócie: piszesz głupoty, insynuując, że katuję się seriami sportowymi i właściwie oglądam anime wyłączenie z tego gatunku, a do tego uważam One Outs za „powiew świeżości”. Jest zupełnie inaczej i jak widać wyrobionym widzom One Outs się podobało. Mało tego, skoro osobie, która widziała dziesiątki serii sportowych One Outs się spodobał, znaczy to, że nie jest to kolejny klon anime o baseballu.

Jeśli chodzi o pytanie, czy zwykłemu widzowi potrzebna jest znajomość innych serii, mógłbym to skomentować jednym słowem: idiotyzm. Przede wszystkim, co innego zwykły widz, a co innego recenzent. Idąc twoim tokiem rozumowania recenzentem mógłby zostać każdy piszący poprawnie, a nie znający nawet jednej serii anime. Wystarczyłoby logiczne myślenie. W seriach sportowych główny bohater prawie zawsze wygrywa, bo zazwyczaj jest on najpopularniejszą i najbardziej lubianą postacią. Oczekiwania widzów są takie, by kopał tyłki przeciwnikom, ale również takie, by każde starcie niosło za sobą nową technikę czy trik. Oczywiście znajdą się osoby, którym takie podejście się nie spodoba, ale przydałoby się przynajmniej wspomnieć, że to standard w tym gatunku, a nie wada największego kalibru. Równie dobrze osoba, która na koncie ma same shouneny, haremówki i sportówki mogłaby stwierdzić, że w Haibane Renmei akcja toczy się ciągle w jednym miejscu i że poza rozmowami między bohaterami nic się tam nie dzieje. Byłoby to prawdą, ale tego rodzaju komentarz można by potłuc o kant tyłka.
Co do Hikaru no Go zaś, podkreśliłem ten tytuł z dwóch powodów. Po pierwsze jest to jedyna seria sportowa którą Melmothia miała na swojej liście (sądząc po tym, że aktualizowała ją regularnie musiała to być dość wiarygodna informacja), a po drugie jest to całkowicie nieszablonowa seria sportowa, ot taki właśnie powiew świeżości. Tak naprawdę, to anime o grze bardziej złożonej niż szachy trudno nazwać sportową. Pokemony, czy Yakitate! Japan albo Chuuka Ichiban! mogłyby w takim razie równie dobrze za takowe zostać uznane.

Komentarz wa-totema z kolei doskonale pokazuje, że recenzenci tanuki idą w ilość, a nie w jakość. Chodzi mi konkretnie o ten fragment:

[Eire]

[Zegarmistrz]

[JJ]

[Teukros]

[Nanami]

A ja myślałam, że recenzje są od fanów dla fanów, a nie od koneserów gatunku dla fanów... Uważam, że recenzja Melmothii spełnia właściwie wymogi - wystarczy porównać ilu w Polsce mamy zapaleńców serii sportowych, którzy się na nich znają, a ilu normalnych zjadaczy anime, którzy chcą ze swojego punktu widzenia obejrzeć po prostu ciekawą serię. I oczekują recenzji z punktu widzenia przybliżonego do swojego, a nie z punktu widzenia znawcy serii sportowych. Bo oni tego punktu widzenia nie zrozumieją. Poza tym nikt tu nie twierdzi, że jest profesjonalnym recenzentem, ja się uważam za totalnego amatora i dobrze mi z tym.

[Costly]

W temat na forum Gildii swojego czasu dałem się nawet wciągnąć, więc rozeznanie w nim mam niezłe i mogę potwierdzić - to ciekawy pokaz krytyki wobec Tanuki ;p

"Tanuki jest złe, ponieważ nie chce stanąć na głowie, aby krytykant mógł bez żadnego własnego wysiłku Tanuki skrytykować" - to taka wersja skrótowa dla tych, którym nie chce się przez to przebijać.

[IKa]

Ja przypominam, że temat jest o recenzji One Outs, więc proszę się trzymać tematu i od niego nie odbiegać.

IKa - Zua Biurokratka

[Góral]

Na wstępie odniosę się do niewielkiego fragmentu riposty Melmothii:

[Eire]

No, Twój komentarz tutaj przeczytała nie tylko recenzentka.
I wiesz co

[CainSerafin]

Na miłość boską!? Do niektórych widać nie trafia logiczna argumentacja.

Na miłość boską!? Do niektórych widać nie trafia logiczna argumentacja.