Depresja w anime :: Forum Kotatsu

Shizuku · Wysłany: 16-11-2008, 20:16

Depresyjne są wszytkie przeszłości pilotów i to, że wiele bohaterów na końcu umiera

Spoiler: pokaż / ukryj: np. Misato czy Asuka.

. Ale końcówka serii jest dość optymistyczna, bo

Spoiler: pokaż / ukryj: Shiniji postanawia, że uwierzy w siebie, a wszyscy biją mu brawo i gratulują. Na tym momencie się rozkleiłam

Issina · Wysłany: 16-11-2008, 20:29

Poziom depresi i ogolnej aury przygnegienia w Vampire Knight pobija wszelkie rekordy nowszych anime -.- tylko czemu ono mnie tak smieszy?! XD

płakałam tak naprawde tylko na 2 anime.
Voices of a Distant Star - ze wzgledu chyba na ten motyw

Spoiler: pokaż / ukryj: bezradnosci nad zwiakszajacym sie dystansem miedzy Mikako a Noboru

bylo to moje pierwsze anime od Makoto. Ogólnie uwielbiam jego tytuły, ale jeszcze She and her cat mnie oczarowało...
drugim natomiast anime na ktorego zakonczeniu dosłownie ryczałam było Texhnolyze
Po całym seansie ciągle jeszcze swiadomoscia tkwiła w Lux.
Na razie tylko Texhnolyze dało mi niezłego kopa ;]

Norrc · Wysłany: 16-11-2008, 20:41

Dzięki Shizuku, o śmierci tej dwójki zapomniałem.
Mnie przygnębiło Bokurano, bo była tam walka z nieuniknionym oraz Ruroni Kenshin Tsuiokuhen, za wspaniałe i smutne zakończenie. Coś tam jeszcze było, ale już zapomniałem... Kto lubi rozpamiętywać smutne wspomnienia?

Doktor J · Wysłany: 16-11-2008, 20:41

Dla mnie anime które wpędziło mnie w depresyjny nastrój było "Gunnm" (czyli "Battle angel Alita"). W zasadzie sama historia nie była może jakoś szczególnie depresyjna, ale bardzo przytłaczająca. Dużo do tego efektu daje klimat zniszczonych nadzieji i smutne zakończenie. Tak czy inaczej wywarło to na mnie silne wrażenie.

Shizuku · Wysłany: 16-11-2008, 21:09

Bokurano było dla mnie smutne do jakiegoś czasu. Potem anime zaczęło mi się już mniej podobać sama nie wiem dlaczego. Może reakcje dzieci nie przekonywały mnie jak wcześniej? A może po prostu były to postaci, których nie lubiłam i nawet w chwili śmierci nie potrafiły wywołać u mnie współczucia.

Zapomniałabym o filmach Shinkaia. Po wszystkich seansach czułam się zdołowana i smutna. Ale filmy tak czy siak mi się podobały.

Grisznak · Gość

Po przeczytaniu "Bradherley's Coach" chyba żaden inny tytuł nie wywoła już u mnie depresji. Szerzej opisałem wszystko w recenzji ale dodam, że po przeczytaniu tej mangi odstawiłem na pewien czas wszystkie inne. Najcięższa chyba rzecz, jaką widziałem w komiksie.

Achmed · Wysłany: 01-12-2008, 18:44

Ja myśląc o Naruto wpadam w depresje ("kiedy to się kufa skończy?"), nie no na poważnie.

Najbardziej dołującym anime jakie oglądałem był chyba Air, chociaż za tym nie przepadam, trzeba przyznać, że końcówka była mega smutna

Spoiler: pokaż / ukryj: No w końcu nieczęsto ginie dwójka głównych bohaterów, no dobra - jeden zamienia się w kruka.

Jak całość jest średnia, to nie popłakać się na końcu jest po prostu trudno.

Norrc · Wysłany: 02-12-2008, 18:09

Depresja w anime? Sayonora Zetsubou Sensei! Tam żal i rozpacz wręcz wylewają się z ekranu. Kiedyś wiem, że miałem po jakimś tytule doła, ale przyznam, że zapomniałem co to konkretnie było...

Agon · Dołączyła: 05 Maj 2008 Status: offline

Depresja w anime? No, w sezonie jesienno-zimowym 08/09 to oczywiście bezkonkurencyjny Clannad After Story. Po ostatnim odcinku emo mode znowu on.

Spoiler: pokaż / ukryj: Ok, śmierć Nagisy była do przewidzenia - była słaba, chorowita, a ciąża była jej gwoździem do trumny. Zresztą, nigdy specjalnie jej nie lubiłam - bardziej dobitny był widok emo Okazakiego. Ale śmierć małej Ushio to był cios poniżej pasa. Dość, ze postać przesympatyczna, to jeszcze stało się to tak nagle, bez żadnego wcześniejszego ostrzeżenia. Żal mi Tomoyi, zrobili z niego takie biedne emo. Chociaż zostały jeszcze dwa odcinki, więc może doczekamy sie pseudo-happy endu. No ale Ushio szkoda. Bu.

Ugh, pisanie z iPoda to zuo -_-'

Waaagh! · Wysłany: 13-03-2009, 00:54

Gamer2002 · Bezdennie Głupi Dołączył: 05 Maj 2008 Status: offline

Depresyjne anime? Właściwie prawie wszystko co zrobił Tomino do momentu Turn A Gundama które wyleczyło go z depresji :P

Zeta Gundam - wojna, ze wszystkimi jej okropieństwami oraz zakończenie (mówię o serialu, nie o najnowszym filmie).

Spoiler: pokaż / ukryj: Głowny zły zostaje pokonany ale udaje mu się wyprać mózg głównego bohatera i zmienić go w warzywo

Jednocześnie genialna fabuła i bohaterowie.
Gundam Char's Counterattack - to samo co powyżej właściwie.
Ideon - śmierć śmierć śmierć

Spoiler: pokaż / ukryj: Dzieciak traci głowę w skutek postrzelenia laserem

a zakończenie też jest hardcorowe

Spoiler: pokaż / ukryj: Są dwie szkoły. Optymiści widzą zniszczenie rodzimych planet wrogich sobie cywilizacji, pesymiści zniszczenie całego wszechświata

Zambot 3 - anime o super-robocie pilotowanym przez dzieciaki w stylu lat 70, ale zakończenie...

Spoiler: pokaż / ukryj: Główny bohater przeżywa, ale dwójka towarzyszy ginie w ostatnim starciu, zostaje zniszczony robot, statek z jego rodziną i ginie jego pies.

Daitarn 3 - to samo co powyżej tylko bez dzieciaków

Spoiler: pokaż / ukryj: Depresyjne tak ogólnie zakończenie nie jest, choć można odczytać że zniszczenie cywilizacji robotów przez bohatera było aktem masowego mordu

Evangelion nie jest depresyjny tylko co najwyżej denerwujący. Hidaki Anno chciał się pobawić w Tomino i tworzyć swoje dzieła w depresji, ale dał ciała.

Agita · Dołączyła: 27 Kwi 2009 Status: offline

Dól ;D?
No to na pewno School days . Jeśli chodzi o ostatni odcinek i ...

Spoiler: pokaż / ukryj: biedna zachochana po uszy Sekai w dodatku w ciąży. A ten kretyn jak zwykle musiał sie zachować jak bachor;/ W sumie Kotonoha też swoje przecierpiała ale nie lubiłam jej zbytnio

Chociaż Końcówka była za bardzo przesadzona. Po ostatnim odcinku zastanawiałam sie czy Twórca znalazł się już w szpitalu psychiatrycznym ^^

No i moim zdaniem Elfen Lied

Spoiler: pokaż / ukryj: Scena ze znecaniem sie nad biednym pieskiem przyprawia mnie o dreszcze. Tak jak śmierć profesorka i Mariko

. Były w nim sceny w których naprawde łza do oka się cisła.

Można w sumie też zaliczyć tu Air. (nie jest psychiczne jak te wyżej xD). Końcowe odcinki powaliły mnie z nóg. Nie miałam pojecia ze tak to się skończy.

Darc · Gość

Clannad, ja na tym płakałam
na FMA
i Kocia Zupa mnie dobiła
Perfect Blue też jest niczego sobie

R2D2 · Dołączył: 07 Maj 2009 Status: offline

Dołujące anime? Staram sie takich unikać, ale jeśli miałym jakieś wskazać to będa to:

Fate/Stay Night - Bo po prostu oczekiwałem zakończenia lepszego niż "Nigdy cię nie zapomnę" zagłębienie się w fabułę gry na podstawie której anime powstało, jeszcze bardziej zepsuło mi nastrój :/.

Air - Kto oglądał ten wie, dla kogoś obeznanego z filozofią wschodu zakończenie ponoc nie musi się wcale wydawać takie negatywne, ale do mnie zupełnie nie przemówiło .

Toradora! - Bo to już koniec, a autorzy strasznie skąpili scen typowo romansowych (to komedia romantyczna, nie?). Jednak w przypadku Toradory, to nie anime było depresyjne, tylko zagrywki scenarzystów :)

Spoiler: pokaż / ukryj: A motyw z miłością głównego bohatera która, gdy wszystko ma się już ułożyć daje nogę by pogodzić się ze znienawidzoną rodzinką mnie ostro wkurzył (i ta króciutka konwersacja między głównymi bohaterami na zakończenie serii i tekst że "Tak się to zaczęło"... Ja bym to lepiej wyreżyserował ;).

Furi Kuri - Bo sześć odcinków to za mało xD.

Fullmetal Alchemist - Co prawda po obejrzeniu filmu i ostatecznym zakończeniu fabuły, seria przestała być tak strasznie dramatyczna, ale chandra i tak mnie trzymała przez pewien czas.

Więcej nie pamiętam, ale sobie pewnie przypomnę, to wtedy wrzucę ;).

viesiu · Wysłany: 08-05-2009, 18:09

Basilisk

Spoiler: pokaż / ukryj: Od samego początku wiadomym jest, że ta seria nie będzie miała zakończenia typu "żyli długo i szczęśliwie" a nadodatek owe zakończenie wyprowadzone jest w sposób na tyle doskonały, by scena na długo zapadła w pamięć i dołowała przy każdym jej wspomnieniu.

Air

Spoiler: pokaż / ukryj: A tu jeszcze bardziej niż poprzednio. Ja sam, praktycznie do samego końca miałem nadzieje na jakieś cudowne ozdrowienie i w końcu happy end, co sprawiło, że ryczałem jeszcze bardziej niż bym się tego mógł spodziewać :( No i ponownie, końcowa scena wyreżyserowana w sposób doskonały.

5 Centimeters per Second

Spoiler: pokaż / ukryj: Ja tej serii jako romans nie traktuję, ponieważ "para" miała ledwo po 13 lat, a w tym wieku, to dziecko miłości wystarczająco dobrze nie rozumie. Jednak za każdym jednym razem, gdy sobie pomyślę, że bohaterowie, tak niezwykle sobie bliscy na początku, skończyli jako zupełnie obce sobie osoby, muszę powstrzymywać łzy :(