[Avalia]

hm....zaczne od tego co mi się nie podoba w postaciach...
To, że często się powtarza jakiś schemat, główna bohaterka*a nawet i czasem bohater* to jedna wielka ciamajda ale ma w sobie ukrytą moc...przy entej seri tego typu zaczyna być to wnerwiające.
Ubrania, to już wogóle seria ma enty odcinków a oni cały czas w jednym i tym samym *raz na rok, zmienią ubranie np. na piżame, albo jakąś kreacje wieczorową*
"Dobro zawsze zwycięży", "pokonam Cię uśmeichem" i dwieście innych gadek, które są dobijające i często i głupie >.<
A co mi się podoba...to, że są, że mimo wszytsko większość ma swoje indywidualne cechy osobowości, i to, że najczęściej da sie na nich jeszcze jako tako patrzeć *bo zwykle te bardziej poboczne postacie robionę na odczep się*

[Nabu]

Dorzucę jeszcze, że denerwuję mnie motyw enigmatycznego, zimnego, jak eskimoski pocałunek i tajemniczego, jak wnętrze teczki J. Kaczyńskiego, bisza. Poza tym do listy dorzucam też wszystkie kwestie dialogowe, gdzie postacie wypowiadają tylko imię innych bohaterów i to z przesadnym dramatyzmem (rekordzistą jest Blood+, gdzie imię Sayi było wypowiedziane min. 6 razy w odcinku i często w formie krzyku).

[Lain]

[Caladan]

Przypomniało mi sie rzecz przy której piana leci z pyska, a jest to WHAT SHOULD I DO, jak to słyszy sie 1-do nieskończeności przez tydzień. to mam ochote na totalna destrukcje typu Masakra Piła Łancuchową. jeszcze jest gorzej jak to jest powtarzane chociaż 2 razy pod rząd jakimś odcinku.Ojeju

[So_Dakki]

Dodam jeszcze, że bardzo nie lubię, jak bohaterzy w wieku przedszkolnym mają rozwiniętą psychikę, są dojrzali emocjonalnie, zamiast bawic się lalkami (tudzież innym gadżetami;)) zastanawiają się nad sensem egzystencji... i mają biust większy niż mój -_-'

[Lena100]

nie cierpię:

kawaii panienek, które ktoś (najwyraźniej bez serca dla oglądającego) przepuścił przez odmużdżarkę, dając im w zamian nadmiar słodkości, od której, aż się wszystko lepi i potworną ilość (nieuzasadnionych) scen fanserwisowych. Taka panienka, zazwyczaj, ma śliczny, cienki głosik, kocha wszystkich naokoło (ale najbardzij tego jedynego), nigdy się nie wkurza, jest zawsze miła, nic jej nie irytuje, jest niezwykle bezbronna i w dodatku jest chodzącym, wiecznie uśmiechniętym jak głupie ciele idaełem...

bohaterów płci męskiej, w wieku 12-15 lat, ratujących świat przed zagładą, z niezmiennymi, podniosłymi morałami. Najgorsze jest to, że taki bohaterski ON w momencie największego zagrożenia zamiast zsikać się ze strachu (co za pewne zrobiłby każdy normalny człowiek) wygłasza patetyczne, uczuciowe monologi, z wspaniałą składnią, cytatami wielkich myślicieli i niezbitymi dowodami na słuszność swoich racji...

głównych złych, którzy dąrzą do zagłady świata, bez żadnego uzasadnionego powodu lub z bardzo błahym, jak np. osobista krzywda. Albo jeszcze gorzej: głowny zły pragnie władzy nad światem!!! Bo chce go pogrążyć w ciemności i źle... dlaczego? To oczywiste - Bo jest zły!

dwunastolatek, które można podejrzewać o wszczepianie sylikony w pewne partie ciała...

Przesłodzonej kreski, która nie pasuje do fabuły (bo są taki serie do których to pasuje) i psuje klimat.


Lubię:

Kiedy w którejś z postaci zachodzi jakaś zmiana, metamorfoza. ( musi być uzasadniona i sensowna!)

Osobowości zawierających w sobie humor i powagę (Edward z FMA), adekwatnie do sytuacji ujawaniające kolejne zachowania, bohaterów niejednoznacznych, z rozterkami i przyziemnymi problemami. No i takich całkiem zakręconych (Haruhi z "Melancholy of Haruhi Suzymiya" rules!), ale żadko zdaża się autorom odpowiednio wywarzyć cechy charakteru takiego osobnika... :)

[Ysengrinn]

[ronin]

"Bynajmniej, najmniej" obdarzam sympatia "Bizony".

Po niemilej degustacji, pewnych serii, moj umysl poddany jest, dosc ostrym konwulsjom, po ktorych mam ochote recznie otworzyc sobie czaszke, i wyciciac zwoj zawierajacy pamiec o tym "czyms". Eksterminacja, to jedyne slowo ktore przychodzi mi na mysl.

Natomiast, uwielbiam, pelne finezji, artyzmu, i "podpiete na ostatni guzik", sceny walki, obecne w niektorych seriach. Choc moim zdaniem, Final Fantasy Advent Children, panuje w tym temacie, jednakze, niektore anime, nie ustepuja pola pod tym wzgledem.
Dobra, wciagajaca fabule, jak chocby w Sanurai Champloo, oraz dobry, przesmiewczy humor, jak np.w Slayers

[LunarBird]

[Nanami]

A mnie sie podoba, jak ja sobie przytrzasne palca drzwiami, niechcący uszkodze albo trafie w coś i juz jestem kontuzjowana i nie w pełni sił, a praktycznie kazdy bohater z anime przynajmniej raz zbiera ciecie głebokie na pare centymetrów najlepiej w plecy albo brzuch, ewentualnie dostanie z kopa i... no nadal walczy, mimo ze normalny człowiek by padł, a potem szybciutko sie goi i idzie w niepamiec. A tak biorąc na serio, to "mały" cios powinien połamać zebra, które moga uszkodzic płuca, mały kopniak powinien czasem nieodwracalnie uszkodzic wnetrznosci (obowiązkowo trzeba przy tym pluć krwią! co swiadczy o szerokich obrazeniach wewnetrznych konczących sie smiercia), a jakos nigdy nie widziałam w zadnym anime otwartego złamania, juz nie mówiąc o hektolitrach przelanej krwi :) Bajer mają, nie? :)

[Chihiro-chan]

Nie znosze lasek-idiotek. Sakura z Naruto, Hinata z Naruto, Ino z Naruto, Inoue z Bleach'a, Sakura z Fate / stay night, i nie znosze tego złotego sługi który walczył z Saber. Nie trawię kapitana 3-ciej dywizji Ichimaru.

Lubię i pałam sympatią go Saber'a z Fate / stay night, Archer'a z Fate / stay night, Temari z Naruto, Gaara z Naruto, Ichigo Shinigami wersjon z Bleach'a, Uraharę z Blach'a, z kapitanów w Bleach'u : Tousen, Hitsugaya, Byakuya. Lubię też Rukię.

[Ysengrinn]

[Shinigami-san]

Uwielbiam ich miny i te ciche przemyślenia. No i oczywiście to ze obojętnie jakmocno by byli walnięci wstaja i bija sie dalej. mogą też robić mase rzeczy których zwykły człowiek nie potrafi zorbić. A te fryzury xD
a denerwuje mnie brak jakiejkolwiek animacji w pewnych momentach, lub parokrotne wykorzystywanie tej samej sekwencji ruchuw pare razy w tym sanym odcinku...

[Chihiro-chan]

[Yamu-kun]

Mówi się, że o gustach się nie dyskutuje, ale nie rozumiem dlaczego tyle osób uważa Keitaro za frajera :P Może i odlatuje na kilometry od ciosów, które w większości przypadków nie ma szans sparować i potem nawet się nie obraża, ale właśnie takie typy wnoszą do anime sporo humoru. Najczęściej taka postać ma sporo ciekawych rzeczy do powiedzenia i strzela życiowymi prawdami jak z rękawa ^^ Dla mnie lepszy taki Keitaro niż zbuntowany Sasuke :P

Poza tym w postaciach podobają mi się najbardziej zróżnicowane charaktery. Jedną z ważniejszych cech jakie cenię u bohaterów to poczucie humoru. Lubię gdy postać ma oryginalny wygląd i fajną fryzurę :D. Było już wspomniane o tym, że bohaterowie są prawie nieśmiertelni i nie mają żadnych ram jeśli chodzi o siłę i wytrzymałość xD. To też zaleta. Pamiętam jak kiedyś oglądając Kapitana Tsubase szczęka opadała mi do samej ziemi, gdy piłka wgniatała się i wręcz pękała, albo gdy strzał był na tyle mocny by przedziurawić siatkę ^^ Teraz gdy o tym myślę bardziej mnie to śmieszy niż zadziwia :)

Wad nie ma za wiele ale jakieś się znajdą. Np. nie lubię postaci skrajnie owładniętych żądzą zemsty, aroganckich, cwaniaków, bezuczuciowców i postaci bez poczucia humoru. Jest od tego kilka wyjątków, ale tylko wtedy gdy bohater sporo nadrabia innymi cechami.

Down: Noo fakt pardon... myślami byłem gdzie indziej :D "arogancyjnych" nie no agent ze mnie xD