[Velg]

[Mitsurugi]

Zgadzam się z tobą, Zgarmistrz, że często ci, którzy prowadzą najbardziej odrzucająca, okrutną działalność nie są w stanie sami zabić człowieka. I tak, jest różnica między wyrachowaniem i okrucieństwem, ale jedno wcale nie jest odseparowane od drugiego.

[Velg]

[Slova]

Moi koledzy mieli fajną akcje. Grali w coś post-apokaliptycznego (może neuroshimę?) i MG powiedział, że znajdują samochód z pełnym bakiem. I w tedy też zapytał się, ile pojemności może być bak w samochodzie... Nie miał pojęcia o mechanice, więc odpowiedź CZTERY TYSIĄCE LITRÓW wydała się mu wiarygodna...
Jak widać grę czasem może popsuć nie niewiedza graczy, ale MG...

[Echu_17]

[Zegarmistrz]

[Ysengrinn]

Rozplanować sobie złożoną fabułę, wymagającą od drużyny uwagi i zaangażowania, następnie zaś wpuścić do owej drużyny graczy od samego początku nastawionych na głupawkę. I gwałcących NPCów końskimi kośćmi.

[Zegarmistrz]

4) Starać się być realniejszym niż rzeczywistość

Powiedzmy sobie szczerze: tak naprawdę większość Mistrzów Gry posiada niewielką wiedzę o rzeczywistości, zwłaszcza w aspektach często pokazywanych na sesjach. Większość z nich nie wie, jak zarazić się gangreną ani jak się ona rozwija, jak zachowuje się głodujący człowiek, jak wyglądają zamieszki na tle rasowym ani nietolerancja. Nie widziało też na własne oczy wojny, nie potrafi posługiwać się bronią średniowieczną ani żadną inną... Mało który ma też jakąś konkretną wiedzę medyczną lub o anatomii albo o działaniu społeczeństwa. Za to wielu z nich ma pretensje do tworzenia światów realistycznych. Zwykle poprzez swój brak kompetencji tworzą światy, w których człowiek umiera od malarii w 5 sekund pogryzieniu przez komara, przeziębienie jest bardziej mordercze od dżumy, a każde zadrapanie kończy się amputacja w celu ochrony przed gangreną.

5) Wiedz lepiej, niż Gracz i Mechanika co mogą ich postacie:

Dotyczy to zarówno możliwości psychicznych, intelektualnych jak i fizycznych postaci. Każdy po 2 dniach bez jedzenia i snu zemdleje (nawet Solar Exalted z 10 Essence i 10 Staminy, 20 levelowy Minotaur - Barbarzyńca czy Szkieletor), powszechnie wiadomo, że w średniowieczu wszyscy byli głupi, ciemni i niepiśmienny (więc w tyłku mam twoje 20 INT, nie możesz przeczytać tej wiadomości), klany Lwa i Żurawia nienawidzą się (więc nie możesz mieć przyjaciela z tego drugiego klanu... ani żadnego innego nawiasem mówiąc też, bo to niehonorowo), a pozatym jesteś Zły (więc zabijaj! Zabijaj! ZABIJAJJJJJJ!)

Zasadniczo większość systemów jakoś reguluje te czy inne kwestie. Najczęściej odpowiadają za nie bardzo proste zasady: podstawowy test Wytrzymałości, Inteligencji, Opanowania czy innej Charyzmy i po sprawie. Jednak po co rzucać? Mistrz Gry ma zawsze racje.

6) Bądź jak Andrzej Sapkowski

Abstrahując już całkiem od mojej opinii o twórczości tego pisarza: Sapkowski jest jeden i przynajmniej bez zastosowania zaawansowanej inżynierii genetycznej tak pozostanie... Tak naprawdę żaden Mistrz Gry nie ma wiedzy, talentu ani umiejętności, żeby prowadzić tak, jak Sapkowski pisze. Jedyne, co można tym sposobem osiągnąć, to zostać śmieszną karykaturom oraz wkurzyć graczy.

[Ysengrinn]

[de99ial]

Powiem tak - czytam ten temat i jestem przerażony...

Rozumiem, że czasami można i trzeba nakopać graczom do tyłków ale z dwojga - czy miałbym być MG znienawidzonym czy Lubianym - wolę być lubianym.

Ale niektóre chwyty nie były mi znane ;) Z drugiej strony lwią część uważam za szczyt chamstwa.

[tilk]

[Costly]

[Zegarmistrz]

O tak... A są jeszcze gorsze patenty. Np. w podręczniku do Warhammera "Królestwo Magii" znajduje się oficjalna przygoda, która jest zależna od rzutów. Tzn. w kilku miejscach dochodzi do krytycznego momentu, który popycha przygodę do przodu jeśli... graczom uda się rzut. Np. "przetestuj X, żeby dostrzec, czy ktoś nie jest kultystom". Jeśli rzut się nie uda, to tyłek zbity... Przygoda trafia w martwy punkt, bo to jedyny sposób na popchnięcie akcji do przodu. Po prostu w tłumie pojawia się całkiem anonimowa osoba, jeśli gracze ją zauważą: wszystko jest ok... Jeśli nie: nic się nie dzieje. I osoba ta nie wykonuje żadnej interakcji z postaciami... To po prostu np. anonimowy, podejrzany typ, którego należy śledzić, by wpaść na to, co robi.

[Velg]

Dobra, to ja też znowu coś dodam:

7) Przesadzaj ze stopniem trudności, żeby na koniec ocalić graczy cudownym zbiegiem okoliczności (oczywiście takim, które nie jest w żaden sposób powiązane z ich działaniami). Nie ma nic gorszego niż cyklicznie napuszczać na graczy nieprzyjaciół znacznie przekraczających ich możliwości (np. bandę wampirów na pierwszopoziomowców), by później ich ocalić w ostatniej chwili (np. w przypadku wampirów, owe szykują się do dobijania powalonej drużyny... i wschodzi słońce).

W przypadku bardziej oczywistych, większych interwencji MG (przykład - gdy w jednej sesji byłem dowódcą obrony dużego miasta i, mimo rozlicznych forteli, nic nie mogłem zdziałać przeciw naporowi nieprzyjaciół.... tylko po to, żeby przy ostatnim, samobójczym wypadzie mych ludzi włączył się tryb boskiej interwencji i wróg został odparty... ) gracz może się poczuć jak jakiś statysta.

8) Odwalać wszelaką robotę za graczy - poprzez NPCów towarzyszących. Odnosi się to zarówno do sfery fizycznej (towarzyszący graczom munchkin...), jak i sfery planowania (kto lepiej od MG wie, co w jego świecie zadziała? nikt. Można więc graczom przydać do pomocy takiego Leloucha, który będzie ZAWSZE podawał sposoby lepsze od tych graczy). W każdym razie - IMHO zbyt duża rola bohaterów niezależnych nigdy nie wychodzi sesji na dobre, zwłaszcza jeśli gracze już zaczną się zastanawiać, na co właściwie są potrzebni... 

[Bezimienny]