[stopek.pawel@gmail.com]

;') az mi sie łza zakrecila w oku :] ... tak to jest to .... wisze Ci piwo.

[BEATA]

Chyba nikt nie wspomniał o serialu "Brygada Acapulco" uwielbiałam go i o "Doogie Howser - lekarz medycyny" o takim młodym gościu który w wieku podstawówkowym był tak mądry że skończył medycynę:-)A i jeszcze był taki serial chyba kanadyjsko -francuski o dwójce dzieci chłopak i dziewczyna,którzy prowadzili jakieś tam radio? i w między czasie rozwiązywali zagadki kryminalne to się nazywało na pewno "Nieustraszeni" fajne to było tylko nigdzie nie mogę na to trafić:-( I jeszcze jeden serial który mnie bardzo męczy bo nikt nie wie o co mi chodzi! Chyba to było czechosłowackie o grupce dzieci ,które nie mam pojęcia co robiły ale jedna z bohaterek miała na imię Jagoda i to by było na tyle:-)

[Ysengrinn]

1. sezon Czasu Honoru - OŻ.

W zasadzie mogę tylko powiedzieć, że miałem wobec tego serialu duże nadzieje i zostałem bardzo pozytywnie zaskoczony. Dawno nic nie zrobiło na mnie takiego wrażenia.

[GoNik]

Daję drugą szansę Sheldonowi i jego geekowskim minionom z Big Bang Theory.
.
.
.
Penny jest boska! Śmiech zza kadru nadal mnie irytuje, ale widać w tej chwili faza księżyca jest lepsza, bo nie mam ochoty wziąć tępego noża do masła i wydłubać tchawicy temu, kto wymyślił, że to dobry sposób na wskazanie w którym miejscu należy się śmiać. Ale Penny jest boska! Posiada wrodzoną umiejętność mówienia w języku Sheldona, to się nie zdarza O.0

[Crofesima]

[Keii]

Fakt, mnie ze wszystkich postaci też najmniej śmieszy Wolowitz (szczególnie kiedy w gagu znaczącą rolę pełni jego matka). Jeśli zaś chodzi o bohaterów drugoplanowych, to potwornie irytuje mnie Bernadette, aczkolwiek wydaje mi się, że twórcom udało się zrobić dokładnie taką postać, jak zamierzali.

[Vodh]

A ja znalazłem wreszcie sitcom który mnie do siebie przekonał - jak Big Bang okazał się pretensjonalny i trochę zbyt wymuszony, tak How I Met Your Mother jest po prostu genialny - wszystko za sprawą Barneya, bez tej postaci nie byłoby serialu.

[Crofesima]

[fm]

Mentalista s03e17 - po wcześniejszym, pełnym suspensu odcinku, tym razem powrót do trochę lżejszych klimatów. Sam początek - nieoczekiwane roszady personalne i nagle okazuje się, że Lisbon ma na karku nie jednego trolla a dwóch (ale przynajmniej na pewien czas za jednego przestała ponosić odpowiedzialność). Poza tym sporo świetnych dialogów, choćby ten, w którym główny bohater sam siebie podsumowuje:

Spoiler: pokaż / ukryj

Patrick Jane: She's doing a detective work, I'm the one insulting...
Lisbon: Consulting.

[GoNik]

Nadrabianie zaległości ftw! Czyli

Glee - s02e13 i OMFG DLACZEGO. Nie lubię cię, blond wypłoszu. Skończcie też te debilne wielokąty, zaczynam się czuć jakbym podrzędnego szojca oglądała.

Ulotka Emmy jak zwykle wymiata.

Oraz gigantyczne PFFFFFFFFFT! dla kolejnej sztandarowej piosenki Idiny Menzel w wykonaniu Rachel (druga pani brzmiała ok). OH that's so boooo-ring. Tym bardziej, że jedyną osobą w tej ekipie, która w ogóle może próbować być tak ołsom jak Idina, jest Cris.

[Crofesima]

[moshi_moshi]

Nie mam bladego pojęcia o kim mówicie, ale muszę to wykrzyczeć: KIECKA RÓŻYCZKA JEST BOSKA!

[GoNik]

[Ysengrinn]

"1920 - Wojna i Miłość" - jestem totalna ofiara i lama, o wszystkim dowiaduję się z przynajmniej półrocznym opóźnieniem. Serial jest świetny i osadzony w okresie historycznym na punkcie którego mam aktualnie kręćka. Przypomina trochę "Czas honoru" - jest podniosłość, jest dramatyzm, ale ani grama zbędnego patosu czy przesadnej martyrologii.

Powiem tak - Hoffman i Szyc będą musieli się bardzo postarać, by swoim filmem o podobnej tematyce przebić ten serial. Poprzeczkę ustawiono jest wysoko.

[moshi_moshi]

Wallander, miniserial BBC z Kennethem Branaghem w roli tytułowej. Pierwszy aktorski serial, który mnie wciągnął od bogowie wiedzą kiedy. Książek nie czytałam, chociaż tata mi zachwalał, ale pewnie po zakończeniu drugiego sezonu wezmę się za nie. Morderstwa jak morderstwa, klasyczne, bez specjalnych udziwnień, ale zdecydowanie potrafią zainteresować. Podoba mi się motyw wielu małych i teoretycznie nic nie znaczących wydarzeń, które jednak łączą się w sensowną całość. BBC musiało wpompować niezłą kasę w to przedsięwzięcie - zdjęcia, muzyka, w ogóle oprawa jest rewelacyjna. No i aktorstwo na najwyższym poziomie. Branagh rozłożył mnie na łopatki swoją rolą zmęczonego życiem gliny z mnóstwem problemów. Jest tak cholernie wiarygodny kiedy przysypia za kierownicą, opiernicza Martinssona, czy kłóci się z ojcem... Tak naprawdę, jedynym słabym punktem jest Lisa Holgersson (Sarah Smart) ze swoim wiecznie zmartwionym wyrazem twarzy i głosem. Te jej przeciągłe spojrzenia w kierunku Wallandera doprowadzają mnie do szału, od tej kobiety po prostu bije tyle "sierotyzmu", że wszystko opada.

Cóż, przy Wallanderze wszystkie CSI i inne super amerykańskie seriale sensacyjne wyglądają marnie. Naprawdę kawał porządnie zrobionego kina, szkoda tylko że takie to krótkie.