[Crushmaker]

Po pierwsze słowo "almost" oznacza "prawie :) Po drugie nie napisałem nigdzie że Techno jest nadgatunkiem muzyki elektronicznej i dltego tak się ją przyjęło nazywać ( bo w rzeczywistości jest gatunkiem muzyki elektronicznej) tylko, że masa ludzi prawie wszystko co wchodzi w muzykę muzykę elektroniczną nazywa "Techno". Czytaj ze zrozumieniem :)

[Bezimienny]

[korsarz]

Przede wszystkim - jako "techno" określane są taneczne odmiany muzyki elektronicznej. Jest jeszcze nurt "electronic listen music" (aka downtempo), obejmujący gatunki zazwyczaj bardziej melodyjne o łagodniejszym rytmie - czyli ambient, new age, worldbeat, szkoła berlińska (Klaus Schulze, Tangerine Dream - w Ishkur's Guide to Electronic Music wymienieni, jako twórcy ambient), et cetera...

A z resztą - http://techno.org/electronic-music-guide/ ;-)

[Kurt]

[Tyczek]

Prosty przykład - Orbital, którego genre to techno z odchyłami w stronę ambientu. Ale nijak to się ma do łupanek w stylu ekwadoru czy manieczek. Tak samo istnieje "prawdziwy" pop, jak i sztuczny pop. Ale na tym chyba polega to, żeby pośród śmieci znaleźć perełki.

[korsarz]

[Kurt]

Dzięki za odpowiedzi . Fanem techno (tego prawdziwego) to ja raczej nie zostanę ,ale będę wiedział że techno przynajmniej w tym oryginalnym znaczeniu nie odnosi się do tego szajsu, którym raczą mnie nieraz sąsiedzi ^^
Interesuje mnie jeszcze jedna rzecz ,czy w innych krajach (np. na tzw"zachodzie") gatunek techno stał się niesłusznie ofiarą takiego "zrównania z najpodlejszą kaszanką" ? Czy "u nich" też wrzucą do jednego worka techno z tym stupid house ? Czy to jedynie element "naszego" folkloru ?

i jeszcze sory że odgrzebuję :

Grisznak

[Grisznak]

[Crushmaker]

[kapplakk]

[Kyon]

Mój gust muzyczny jest bardzo eklektyczny, osobiście nie utożsamiam się z żadną subkulturą, dla mnie to w pewnym sensie zabijanie indywidualności, tworzenie kącika wzajemnej adoracji, brak jakiegokolwiek krytycyzmu w stosunku do swoich idoli, chociaż obiektywnie rzecz ujmując najbliżej mi do grunge'owca i gdybym musiał się do którejś z subkultur przypisać, wybrałbym właśnie tę. Grunge'owcy wbrew pozorom jeszcze istnieją, chociaż jest ich bardzo niewielu. Charakteryzują się noszeniem flanelowych koszul (rozciągnięty sweter też się nadaje), trampków albo glanów, podartych jeansów i długich włosów, w miarę możliwości także "cobainowskiego" zarostu. Słowem styl a la Cobain czy Mark Arm. Właściwie grunge'em jestem "od święta", głównie z okazji jakiegoś koncertu czy "tr00" wypadu z kumplami w celu konsumpcji wyrobów winopodobnych. Tak btw. był ktoś na październikowym koncercie Mudhoneya w Warszawie? To było moje osobiste spełnienie etosu grunge'owego bruda, miałem nawet okazje uścisnąć dłoń wokaliście i gitarzyście i zdobyć ich autografy! Zdecydowanie najlepszy koncert na jakim byłem, koncerty w klubach mają swoją niesamowitą atmosferę.

To tak słowem wstępu, właściwie nadal nie napisałem nic odnośnie tematu. Przepraszam za te dygresje, ale jakoś przez lata wyrobił mi się taki gawędziarski sposób pisania :/ Muszę zacząć z tym walczyć. Do rzeczy, bycie tr00 i untr00 to tematy stare jak świat, dotyczące IMO głównie muzyki metalowej. Na czym właściwie polega ten mechanizm poniżania untr00 przez tr00 ? Według mnie wiążę się to z popularyzacją tej muzyki i powstawaniem wielu komercyjnych kapel typu Linkin Park (i ogólnie nu-metalowej papki), która na przestrzeni lat zdołała już znacznie zwulgaryzować pojęcie "metal". Dla starych metali to z pewnością była wielka profanacja i w tym momencie doszło do większego zradykalizowania grupy starej wyjadaczy. Wiadomo, nikt nie lubi być w odstawce, dlatego untr00 marzyli o przedostaniu się do tej jakże elitarnej grupy tr00. I tutaj zaczyna się zabawa i przezabawny proces przemiany pozera w radykalnego metala, im ten proces przechodził szybciej, im był gwałtowniejszy tym większy ubaw mieli "starzy". I tutaj untr00 stawia kolejny krok, mianowicie, zaczyna interesować się najbardziej ekstremalnymi odmianami metalu, radykalizuje się, staje się dzieckiem mhroku, obsesyjnym wielbicielem Nergala i wszystkiego co czarne i szatańskie. Teraz ten młodziutki adept black metalu zaczyna poniżać młodszych od siebie, w dodatku obraca się przeciwko fanom heavy metalu, oskarżając ich o "nie znanie się" i "komercję".

Oczywiście, bardzo w tym momencie generalizuje, ale wiele razy obserwowałem na przykładzie moich kolegów podobny schemat zachowań. Zaczynali w większości od jakiś Slipknotów, a kończyli na Behemocie, stając się jedynymi, słusznymi głosicielami Prawdy o Dobrej Muzyce. Zapewne w czasach "przed-linkinparkowskich" bywało podobnie, ale nie mnie o tym mówić, za młody jestem.

Do subkultury metalowej mam stosunek obojętny, zdecydowanie bardziej wolę punkowców i wspomnianych wcześniej grunge'owców. Metal dla mnie jest muzyką dość monotonną, szczególnie takie gatunki jak heavy czy black, miejscami kiczowatą. I nie piszę tego z pozycji całkowitego laika, kiedyś zasłuchiwałem się w hard rocku i metalu właśnie, do dzisiaj sympatią darzę niewiele zespołów. Jeżeli istnieje jeszcze jakiś gatunek metalu, który lubię, jest to z pewnością progressive. Powiecie, ten twój punk to granie na jedno kopyto itd. Stosunkowo, zgodzę się z wami, punk to muzyka spontaniczna, ekspresyjna, w której to tekst, a nie super-mega-szybka solówka gitarzysty gra główną rolę. Poza tym sam punk ma wiele gatunków, spośród których najbliższy jest mi post-punk, granie melancholijne, wręcz depresyjne, o niepowtarzalnym klimacie. Dodatkowo hardcore punk, szczególnie ten z lat 80., za klasycznym punkiem raczej nie przepadam. Poza tym styl życia gwiazd hard rocka, takich jak Axl Rose osobiście mnie odpycha. Zdecydowanie bardziej wolę smutnego, refleksyjnego Kurta od wyuzdanych, marketingowo "zrobionych" gwiazd w stylu Axla. Wśród punków na całe szczęście jest mniej pozerów, chociaż coraz więcej fanów Green Daya zowie się punkowcami i rysuje "A w kółeczku" w każdym możliwym miejscu. Problem ten ma, na całe szczęście, mniejszą skalę od problemu kindermetali. Barierą nie do przejścia dla kinderpunkowców jest z reguły irokez lub ogolenie głowy na łyso (hc punk), dlatego, mimo iż sam delikwent nazywa siebie punkiem, jego wygląd o tym nie świadczy.



Jeszcze jedna kwestia, poruszono tutaj temat prawdziwej muzyki elektronicznej i jej współczesnej pseudoodmiany. Nie znam się zbytnio na elektronice, lubię kilka zespołów trip-hopowych i ambientowych, to wszystko. Temat o tr00 elektronice natchnął mnie do poruszenia tematu tr00 emo i tr00 screamo. Emo to jeden z gatunków, które najbardziej lubię, screamo podobnie. Pisząc emo mam na myśli pierwszą i drugą falę tego gatunku muzycznego, to co współcześnie nazywane jest emo w żadnym stopniu nie wiążę się z początkami tego gatunku. Wielu z nas, tr00 fanów screamo i emo, aby uniknąć kompromitującego skojarzenia z zespołami współczesnymi, używa pewnego charakterystycznego szyfru, mówiąc np. "Ja jestem fanem real emo/screamo" albo "Słucham post-indie-emo z lat 90." itd. Jeżeli kiedykolwiek usłyszycie takie słowa, waszemu interlokutorowi będzie chodziło prawdopodobnie o takie zespoły jak:
I fala emo - Rites of Spring, Embrace, One Last Wish, The Nation of Ulysses etc. - I fala emo nazywana jest także emotional hardcore'em
II fala emo - Sunny Day Real Estate, Mineral, Knapsack, Empire!Empire!(I Was a Lonely Estate), Christie Front Drive, Cap'n Jazz, Braid, American Football etc. - II fala emo to połączenie post-punku z indie rockiem

Oto I fala emo i jej najwybitniejszy przedstawiciel
Rites of Spring - For Want Of

A to II fala emo
Sunny Day Real Estate - Seven

Sprawa screamo wygląda podobnie, gatunek ten powstał w latach 90., za twórców uznaje się zespoły takie jak Saetia i Orchid. Współczesne screamo niewiele ma wspólnego ze swoimi,jakże szlachetnymi, korzeniami. Na całe szczęście istnieją jeszcze kapele nawiązujące do początków gatunku, popularność zyskuje francuskie screamo oraz połączenie screamo z post rockiem (nazywane post-rock-screamo. Jednym z najważniejszych przedstawicieli tego gatunku jest japońska kapela Envy).

Tak brzmi Saetia, mój ulubiony zespół screamo. Ostrzegam - tylko dla osób, którym krzyk jakoś szczególnie nie przeszkadza. Piosenka aż kipi od emocji, jak wszystkie Saetii zresztą.

Saetia - Venus and Bacchus

I coś z screamo francuskiego, zespół Sed Non Satiata(nazwa zaczerpnięta od jednego z wierszy Baudelaire'a)

Sed Non Satiata - Les hommes sans visage

PS. Ten post nie jest formą wypowiedzenia wojny metalom, aby wszystko było jasne. Szanuje tę subkulturę, lubię nadal posłuchać sobie np. Slayera, jednakowoż od jakiegoś czasu ta muzyka niezbyt mnie kręci. Nie należy tego postu traktować także w kategorii próby wywyższania się i uznania siebie za alfę i omegę : ) Niech pointą tego postu będą mądre słowa starożytnych Rzymian: "De gustibus non est disputandum" : )

[zombie_kitten]

Pamiętam jak kiedyś czytałem tekst jakiegoś metalowca, o tym jak bardzo black i death metal są "prawdziwe" a osoby słuchające np. Linkin Park to "pozerzy". Byłoby to nawet zabawne, gdyby nie to że on to pisał zupełnie na serio. o.O

A tak bardziej ogólnie, to jest niestety taka tendencja do czegoś co ja nazywam muzycznym nazizmem... czyli atakowanie wykonawców i słuchaczy muzyki innej niż się komuś podoba. Osobiście interesuję się wykonawcami, których lubię, a muzyka której nie lubię mnie zwyczajnie nie obchodzi. A jest dużo osób co mają chyba większą obsesję na punkcie wykonawców, których nie lubią, niż na punkcie tych, których lubią. Wszędzie muszą się wyzewnętrzniać jak to oni bardzo nie lubią np. Tokio Hotel, Justina Biebera, czy na kogo to jest aktualnie największa nagonka. Tak samo z black metalowcami najeżdżającymi na Linkin Park, i pewnie sporo innych podobnych przykładów... taki muzyczny nazista im bardziej nienawidzi wykonawców i słuchaczy muzyki której nie słucha, tym bardziej jest "tr00 i w ogóle". A według mnie to jest kompletnie bez sensu.

[Grisznak]

Zastanawia mnie, jak fan black metalu może generalnie zwracać uwagę na coś takiego jak Lipny Park, który w zasadzie powinien być poza jego sferą pojmowania muzyki. Chyba, że to taki metalowiec jak ten pan: http://www.youtube.com/watch?v=yCk3VXyTLN4

Zastanawia mnie, jak fan black metalu może generalnie zwracać uwagę na coś takiego jak Lipny Park, który w zasadzie powinien być poza jego sferą pojmowania muzyki. Chyba, że to taki metalowiec jak ten pan: http://www.youtube.com/watch?v=yCk3VXyTLN4

[Dżul]

Odświeżam temat, bowiem zastanowiła mnie ostatnio jedna rzecz, która tutaj też została pobieżnie poruszona: podział na gatunki. Chcę zaznaczyć, że piszę to z punktu widzenia ignoranta muzycznego, więc jeśli ktoś chce mnie uświadomić- proszę bardzo.

Otóż ostatnio kumpel podrzucił mi płyty Archive i UNKLE, mówiąc, że to one go zainteresowały trip-hopem i że są świetne. Odsłuchałam. Spodobało mi się. Postanowiłam się więc dowiedzieć, ki pies, ten trip-hop, bo jak dla mnie oba zespoły grają zupełnie inną muzykę. Przeczytałam Wikipedię, po polsku, angielsku i francusku. Nic mi to nie powiedziało, co więcej, charakterystyka nie pasuje moim zdaniem ani do UNKLE, ani Archive (ani do Portishead, które znałam wcześniej). Weszłam więc na stronę triphop-music.com i zapoznałam się z listą zespołów trip-hopowych. I rzuciła mi się z oczy... Bjork. E? Eeee?

No i teraz pytam: jaki jest tego sens? Z pewnością stwierdzenie "słucham trip-hopu" brzmi szalenie inteligentnie i och-tak-alternatywnie, ale co to oznacza? Że słucha się czegoś tylko dlatego, że zostało zakwalifikowane do danego gatunku? Biorąc pod uwagę, jak różnorodne muzycznie są to zespoły, wydaje mi się to dziwne...

Moje pytanie nie odnosi się tylko do do trip-hopu, ale ogólnie do zwyczaju klasyfikacji muzyki, która często kończy się utworzeniem wieloczłonowych nazw (typu neoprogresywny-folkrock-psychodeliczny), które u mnie wywołują zdziwiony uśmiech...

[JJ]

To ja będę uświadamiał, jako że "słucham trip-hopu" ;) Choć nie uważam, żeby samo w sobie to jakoś specjalnie inteligentnie i alternatywnie brzmiało. Znaczy, jako że właśnie ja to piszę, to na pewno jest w tym coś inteligentnego, ale raczej tylko dlatego że tak ogólnie jestem boski i zajedwabisty.

Definicji nie rzucę, bo jak dla mnie to i tak zawsze było "Portishead, Massive Attack i jeszcze te inne co podobnie grają", ale jako że google naszym przyjacielem jest - łapaj artykuł: http://electronicmusic.pl/content/artykul_trip-hop.html
Przystępnie wyjaśnia co i jak, dlaczego tak a nie inaczej oraz kilka innych kwestii (nadużywanie nazwy gatunku), więc ja już nie będę się rozpisywał. Swoją drogą, Archive i UNKLE nie za dobrze znam, ale tak wrzucając pierwszą lepszą piosenkę: http://www.youtube.com/watch?v=meITNWkTmDU i klikając gdzieś w środek.... No triphop, jak nie jak tak?

Co do sensu istnienia gatunków... Okej, zdarzają się dziwne pomysły (moja ulubiona "alternatywa", z której mogę wywnioskować tyle, że fani danego muzyka/zespołu chcieli go uznać za alternatywnego - co o samej muzyce nic nie mówi) , ale nie przesadzajmy. A przesłuchując utwory różnych wykonawców "tylko dlatego, że zostały zakwalifikowane do danego gatunku" udało mi się akurat trafić na całkiem sporo ciekawych rzeczy ;)