[Teukros]

Temat dotyczy śmierci Michaela Jacksona, nie pojęcia sztuki wyższej. Bardzo proszę poniechać tej dyskusji, albo przenieść się z nią do innego tematu.

[ka_tka]

To może ja się wypowiem w sprawach wybielania jako osoba kompetentna, w ramach mojej małej krucjaty do której warunki stworzyło to, ile się teraz mówi o MJ. Kompetentna, albowiem chorująca (choć to może za silne słowo) na bielactwo vel vitiligo vel leukodermę od 10 lat :) A na krucjatę tę przeciw niewierzącym wyruszyłam dlatego, że szlag człowieka może trafić kiedy 10 razy dziennie slyszy i w mediach, i od osob prywatnych że jego choroba nie istnieje :) A niestety tak to wygląda teraz, po jego śmierci.

Tak, MJ zdecydowanie chorował, co można wywnioskować ze zdjęć z całej jego kariery. Bielactwo polega na auto-niszczeniu własnych melanocytów (konkretna przyczyna wciąż jest nieznana), co skutkuje pojawianiem się na skórze plamek całkowicie pozbawionych pigmentu, które z czasem rozszerzają się i w niektórych, ekstremalnych przypadkach 'zjadają' całkowicie pigment ze skóry, włosów i oczu. Wtedy efektem jest "albinizm wtórny", że tak to nazwę. Rak, który gdzieś tu wyżej padł - owszem, ale to też efekt, wiadomo że pigment skóry chroni przed promieniowaniem i kiedy go zabraknie a ochrona przed sloncem nie będzie idealna, to szanse na raka są spore.

Jeśli chodzi o rzekome wybielanie - to jest mit. Mit niepotwierdzony ani nie obalony nawet wśród łaciatych, tzn nikt nie widział żeby coś takiego było możliwe, ale każdy słyszał, że jest i niejeden by chętnie sprobowal :) MJ sam przyznał, że w miarę postępowania choroby swój makijaż kamuflujący zmienił z czarnego na biały. Możliwe też, że czegoś co obce jest przeciętnym łaciatym zjadaczom chleba próbował (hej, tez bym sprobowala!), ale raczej obstawiam wersję że to całkowicie naturalne zmiany.

Zdecydowanie nie był też jedyną osobą która urodziła sie czarna a umarła biała - na bielactwo choruje ok. 1% spoleczenstwa, niezaleznie od 'wyjsciowego' koloru skóry. To że w Polsce murzynów mamy niewielu nie znaczy, że MJ był jedyny na świecie. Proponuję się rozejrzeć dokładnie po ulicach. Jako że mamy lato nietrudno wypatrzeć kogoś łaciatego :) Wtedy już chyba nietrudno wyobrazić sobie jak to wygląda w USA czy w Afryce. Ewentualnie warto wpisać "vitiligo" w google, zdecydowanie więcej uwagi poświęca się czarnym chorującym, wiadomo, dla nich to niejednokrotnie życiowa tragedia, a nie 'zwykle' nierówności kolorytu.

A piszę to wszystko dlatego, że abstrahując totalnie od jego muzyki, temu człowiekowi nalezy się szacunek za to, że w ogóle dał radę jako osoba publiczna (i czarna), a nie wieszanie psów. Ja będąc biała i blada na tyle, że moje łatki widac tylko z bliska miewam dni zwątpienia w świat, a przecież oczy tego świata nie są zwrócone na mnie :D Kontrast między czarną a 'odpigmentowaną' skórą jest naprawdę ogromny, to raz. Dwa, że w tym wypadku dochodzi jeszcze kwestia tożsamości kulturowej. Pomyślcie, ilu czarnych musi gardzić taką osobą za wyparcie się, skoro tak wielu z białych to robi...

Mam nadzieję że mój głos przynajmniej ludzi z forum (+ ich znajomych, proszę powtórzyć co napisałam tacie, kolegom czy kto tam jeszcze gada, za przeproszeniem, głupoty :) jak nie uwierzą to co prawda nie wyciągnę ręki z okrzykiem "to patrz!", ale zawsze mogę zrobić zdjęcie :P ) powstrzyma przed brnięciem w mity. Bo niestety, ten kto nie ma pojęcia zazwyczaj najgłośniej krzyczy (np. popularny superznawca muzyki i biografii muzyków w telewizji którą miałam za najrzetelniejszą oznajmiający Polsce, że Jackson nosił rękawiczki bo pod paznokciami nie mógł wybielić skóry. No błagam, nowa urban legend nam rośnie, szkoda tylko, że bezpodstawnie osacza konkretną osobę).

Amen, z góry przepraszam moderację za nieco offtopowe rozpisywanie się (i to pochodzące od użytkownika-widmo), ale naprawdę odczuwam w takich sytuacjach wewnętrzną i palącą potrzebę uświadomienia choć kilku osob, szczytny cel i takie tam :)

[Morg]

Cóż, ja mogę być nieobiektywny, bo Michael Jackson zdecydowanie nie był muzykiem z mojej bajki (choć zasługi trzeba mu oddać), ale... denerwuje mnie bardzo to co się dzieje z Jacksonem po jego śmierci w mediach, a czego jestem świadkiem, bo ostatnio chcąc, nie chcąc, telewizję oglądam. Pogrzeb z którego zrobiono show, wywiad bedący uczuciowym ekshibicjonizmem, zapychanie tym wydarzeniem sezonu ogórkowego, wreszcie zwyczajne komercjalizowanie jego śmierci. Tak, wiem, że dzisiaj to nie powinno już zaskakiwać, niemniej ciągle mnie to irytuje i przypomina mi się "Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie..." Norwida. Widać niektóre zachowania nie znikają z czasem, a wręcz przeciwnie - są potęgowane.

Co do choroby, to nawet o tym mówiono (niestyety nie zwróciłem uwagi na to kto i na jakiej stacji), niemniej potem przeszli nad tym do porządku dziennego, a dziennikarze dalej mówili o wybielaniu. Cóż, po ludzku mu współczuję - nawet nie tyle choroby (choć to też, szczególnie po tym co teraz przeczytałem), ale odbioru jego osoby przez ludzi, idealizowania go i zawłaszczania przez wszystkich po kolei, co w połączeniu z poważnym schorzeniem dało widać tragiczne efekty, ale też jednocześnie boję się, że jego śmierć, która powinna być przestrogą tak odebrana nie zostanie.

[Dred]

[Morfina]

[Alex Ashtray.]

Bardzo zawsze było mi żal tego człowieka.
Częściowo sam sobie zniszczył życie, mógł być szczęśliwy, ale nie umiał poradzić sobie z problemami i wyszło, jak wyszło.
Nigdy mnie jego muzyka nie kręciła, ale doceniam.
Natomiast wkurzało mnie że kiedy Micheal żył, był synonimem kiczu, czegoś żałosnego, wszyscy wyśmiewali się z jego nieszczęścia.
Ale kiedy tylko umarł, nagle niewiadomo skąd pojawiło się milion ludzi, dla których jest on najważniejszy, cudowny.
Kochają go.... szkoda, że dopiero teraz, a nie kiedy żył.
Śmieszą mnie ludzie, którzy obnosili się z żałobą po idolu, a jeszcze godzinę przed dowiedzeniem się o jego śmierci mieli go w nosie i uważali, że to TAKIE ZABAWNE, że mu odpadł nos., haha, może odpadnie mu coś jeszcze.. super....
I tak ci pseudo żałobnicy już o nim zapomnieli pewnie.
(żeby nie było, nie piję tu do nikogo konkretnego!)

[NewShit]

Nie będę obwijała w bawełnę i napiszę szczerze co o nim myślę. Za żywota nie wywoływał u mnie pozytywnych wrażeń. Nie mogłam patrzeć się na jego twarz, wyglądał obrzydliwie :/ Jego muzyka, teoretycznie na poziomie i ta jedna z nielicznych nieśmiertelnych, nigdy jakoś do mnie nie trafiała, nic mi nie wpadało w ucho. Preferuje inne gatunki muzyczne, a to co śpiewał Jackson trudno do czegokolwiek zakwalifikować, takie nic, komercyjne hity a jednak ambitne. Było o nim wiele negatywnych plotek, m.in. o tym iż źle traktuje swojego syna i szczerze mówiąc wcale się tym nie przejęłam. Michael Jackson za życia nie był dla mnie żadnym królem popu, jego śmierci nie przeżyłam. Wiadomo, nie było mi w tej kwestii do śmiechu bo jednak rola człowieka każe współczuć drugiemu w tragedii, aczkolwiek nie zaczęłam zachowywać się tak jak większość osób - czyli nagłe słuchanie wszystkich jego kawałków.