[Tren]

JJ i Urawa dostają po łbie szczotką i jak jeszcze raz zobaczę coś takiego to polecą osty. To dotyczy wszystkich, więc radzę powstrzymać się od trollowania, wulgaryzmów i/lub obrażania innych uczestników dyskusji oraz ich poglądów. Chyba, że koniecznie chcecie, by temat został zamknięty.

[Amarth]

[Urawa]

[Fei Wang Reed]

[moshi_moshi]

Poleciały wielce merytoryczne posty JJa i Urawy. Kolejne takie popisy nagrodzę ostami, odrobina kultury, Panowie. Proszę o powstrzymanie się od wycieczek osobistych.

[Serika]

Moim zdaniem jak najbardziej można porównywać animacje zachodnie i azjatyckie. Ważne, żeby porównywać je w obrębie podobnych kategorii. Nie widzę niczego zdrożnego w porównywaniu produkcji dla dzieci czy seriali o tematyce społecznej, niezależnie od kraju produkcji. Podstawową różnicą pomiędzy animacją zachodnią i anime jest to, ze inne rzeczy w nich dominują.

Animacja zachodnia to przede wszystkim produkcje skierowane stricte do dzieci (co oczywiście nie jest złe; w Japonii takie również powstają zresztą i też nie zawsze są najwyższych lotów, Pokemony mogą tu być niezłym przykładem). Oczywiście anime dla dzieci trafia się gorsze i lepsze (fantastyczny Miyazaki), ale podobnie jest na zachodzie (jeśli ktoś mi będzie wmawiał, że wspomniany przez kogoś wyżej Król Lew jest słabym filmem, to osobiście go wyśmieję).
Drugą kategorią są produkcje o tematyce społecznej, "dla dorosłych". Różnią się pomiędzy Wschodem a Zachodem mocno, ale nic dziwnego, bo i problematyka społeczna się różni. Nie zgadzam się z zarzutami, że te zachodnie są słabe - jeśli ktoś tak twierdzi, chyba nigdy nie widział Darii ;)

Największe różnice widzę w produkcjach czysto rozrywkowych, dla młodzieży i dorosłego widza. Tutaj jeszcze parę lat temu powiedziałabym, że anime pod tym względem wymiata - choć nie dlatego, że "Japonia rulz", tylko po prostu z uwagi na to, że produkty z tej kategorii na zachodzie zwykle kręci się z udziałem aktorów, nie rysowników. W chwili obecnej wszystko wskazuje na to, że Zachód podchwycił pomysł wykorzystania w tej kategorii animacji i idzie mu nienajgorzej, natomiast Japonia przeżywa paskudny okres fascynacji moeblobami i cycem (nie żeby nie było wcześniej, ale...). I tu i tu trafiają się produkcje dobre, i tu i tu trafiają się bardzo słabe - tutaj co najwyżej można dywagować, czy gorsza jest skrajnie epizodyczna fabuła z nadętym gościem w majtkach na ubraniu w roli głównej, czy podskakujące piersi wylewające się bohaterce i zasłaniające te resztki fabuły, które udało się wcisnąć.
Natomiast jeżeli chcielibyśmy naprawdę PORÓWNAĆ produkcje japońskie i zachodnie, moim zdaniem nie da się tego zrobić bez uwzględnienia seriali z żywymi aktorami, bo stanowią integralną część rynku i na zachodzie po prostu zajmują tę niszę, którą w Japonii w dużej mierze zajmuje anime. I tyle. bez tego dyskusja naprawdę jest moim zdaniem pozbawiona sensu.

[Mitsurugi]

Wow, przebiłem się przez wątek i od połowy nie wiedziałem o co wreszcie toczy się dyskusja.

Moim zdaniem porównać animację zachodnią i azjatycką można (co pokazuje temat...)....tylko po co? Ja powiem tak, dla mnie są one od siebie kompletnie oddzielone warstwą kulturową, stylem, sposobem, celem, grupą odbiorców, zawartością, nawet takimi subtelnymi różnicami jak schematy (bo obie swoje mają), mimika, sposoby prowadzenia historii, nawet muzyka, odgłosy, głosy, aktorzy itd (wpisuj, co do głowy przyjdzie). Więc ja w ogóle nie widzę sensu porównania tych dwóch różniących się od siebie animacji. Można, ale moim zdaniem jest to robione na siłę, ponieważ choć można wymienić produkcje czerpiące i z tego i z tego (ot, ten Avatar nieszczęsny), to są to jedynie nieliczne wyjątki.

Serika wyżej ładnie napisała to co i tak chciałem napisać. Polecam jej post. :)

Ja osobiście wolę anime z kilku prostych powodów. Po pierwsze- lubię je, fascynują mnie, wciągają, uwielbiam tą kreskę, styl, modele itd itd (wymieniać dalej). Zachodnich- nie lubię, nie lubiłem (nawet młody miałem na kasetach video japońskie mechy z angielskim dubbingiem). Po prostu animacji zachodniej nie lubię z tych samych powodów co lubię azjatycką. I nie dlatego, że uważam, że jedna jest lepsza od drugiej. Po prostu tą uwielbiam, tamtej nie lubię. Tyle. Co dalej- anime oferuje wiele serii z wielkiej ilości gatunków, z ogromną ilością wyróżników, motywów i innych znanych nam rzeczy. Zachodnia animacja nie ma aż tak wielkiego zróżnicowania. Co oczywiście wiąże się z tym, że animacja zachodnia celuje w dzieci i młode pokolenia, a anime- w różne kategorie wiekowe, bo tam anime i manga nie ograniczają się do młodych ludzi. Dobra, i tak piszę więcej niż chciałem.

Aha, co do tego Avatara. Tyle o nim na forum wszyscy trąbili, że postanowiłem się zapoznać z tym tytułem. Jestem po pierwszym sezonie, Water i powiem wam- doceniam, widzę, wychwytuję, zgadzam się. Ale ja tego nie lubię. Nudzi mnie. Powiem więcej, gdyby to zrobili Japończycy, to pewnie narzekałbym na schematy, na power upy, na znane chwyty, brak zaskoczenia itd. Ale obejrzałbym z większym zainteresowaniem. Po prostu.

No i zobaczcie jak wygląda rynek anime i mang w Japonii. Toż to gigant. A animacja zachodnia- dla dzieci, nisza, ale nie część codziennego życia, etykieta dla reszty świata, coś z czym kojarzy się cały kraj i na co idą potężne pieniądze, by pokryć ogromny popyt i zainteresowanie.

Choć wiele osób się z tym kłóci, i wiele dyskusji było na ten temat, to osobiście jednak zgadzam się ze stwierdzeniem, że M&A to obecnie integralna i pełnoprawna część współczesnej japońskiej kultury. Czego o zachodniej animacji powiedzieć nie można było, i nie można.

[Fei Wang Reed]

[Urawa]

[Eire]

Tak, tylko ciekawe spadkobiercy Tezuki nie wytoczyli procesu o plagiat, skoro to takie oczywiste. A sam reżyser nienawidził Disney'a całym sercem.

Baśniowy podział na dobro i zło sprawdza się w produkcjach dla młodszych dzieci, a w innych jest po prostu łatwy do wykorzystania. Jeden Rayearth wiosny nie czyni mając przeciwko sobie Dragon Ball, Sailor Moon i miliony innych animacji, gdzie nawrócić się może jedynie sługa, bo pan zuły jest i wyrywał muchom skrzydełka.

[Urawa]

[Eire]

Kiedy doczekam się na tanuki znacznika ironia?
Sam widzisz, że sprawa zapożyczeń jest bardziej złożona niż wielu się wydaje i tak naprawdę nie byłoby żadnego z typów animacji, gdyby nie wzajemne wpływy. Mój pierwszy post dotyczył min. tego, że wielu tego nie dostrzega i np. określa jako anime wszelkie koprodukcje, w których udział każdej ze stron trudno określić. Bo np. przy Bionic Six wymienionym pracował reżyser Oniisama E. Mamy świat, w którym animację, scenariusz i dubbing mogą robić studia z różnych końców świata i fajnie przyjąć to do wiadomości.

[Urawa]

[Morg]

[Dembol]

Animacja wschodnia i zachodnia (nazwijmy to tak umownie) wcale nie są tak bardzo różne jakby się mogło wydawać. Różnice wynikają głównie z uwarunkowań kulturowych przez co anime mogą się wydawać bardziej dorosłe. Po prostu w Japonii z seksu czy przemocy nie robi szczególnie wielkiego tabu. Będąc zbuntowanym nastolatkiem bardzo łatwo ulec wrażeniu, że Japończycy są tacy fajni i super bo w tamtejszych kreskówkach komuś obetną głowę lub wyruchają, czego próżno szukać w Scooby Doo (nawet nie wiecie przez ile odcinków miałem nadzieje, że jednak "potwór" kogoś załatwi). Tylko, że często na tym kończy się ich dorosłość. Dojrzałych serii animowanych poruszających dojrzałe tematy wcale nie ma tak wiele. Z drugiej strony jest też trochę zachodnich filmów animowanych, których dzieciom bym nie pokazywał. Większość ludzi zafascynowanych anime ich najzwyczajniej nie widziała. Widziała filmy/seriale dla dzieci bo takie puszczali w naszej TV/kinach. Podobnie zresztą jest z komiksami. Tymczasem rynki i pozycje, które na nich wychodzą są dość podobne. Myślę, że opinie "anime/manga są lepsze" (lub na odwrót) wynikają głównie z braku rozeznania w komiksach, które się krytykuje, zamknięciem na nowe/inne rzeczy oraz nie zdawania sobie sprawy z historii danego rynku i jego specyfiki. Można mówić, że ketchup jest feee jedząc tylko musztardę, ale to raczej bez sensu, czyż nie?

Japończycy wygrywają jedynie rozpiętością tematyczną. Wydaje mi się, że w USA czy Francji nie ma zbyt wielu komiksów sportowych, o jedzeniu lub o czymkolwiek nienormalnym o czym się autorowi zamarzyło.