[peregrinus]

[Tren]

[peregrinus]

Diametralna różnica punktów widzenia. Dla mnie bohaterowie posiadają tak dużą ilość cech np. to, że czytelnik hentajów

Spoiler: pokaż / ukryj

jest jednocześnie jednym z głównych przeciwników, miłośnikiem S-M, starcem w powłoce młodzieńca, ma kompleks niższości, wskrzesza umarlaków (vel tworzy żywe trupy),

ma fioła na punkcie herbaty itd. z pewnością razem nie jest typowe, jednak każda z tych cech nie jest oryginalna (i nawet nie chodzi o to że mają być), a razem, jak dla mnie, występują w zbyt dużym nagromadzeniu, przez co postacie stają się niestrawne. Nie chce mi się wymieniać je po kolei, ale widzę je w podobnym świetle.
Czepiam się w dużej mierze rozwoju fabuły, a właściwie akcji:

Spoiler: pokaż / ukryj

- Znam drogę do siedziby Edenu; - to idziemy;

tak galopująca jakoś do mnie nie trafia. A

Wspomniany gest Kozakiewicza przypomina mi relacje ala Sasuke - Naruto z "Naruto" i nic głębszego.
A co do ostatniego, tak wole przemyślanych przeciwników, którzy dostają sporo czasu "antenowego", acz nie muszą być Ci sami. Power-upy z powietrza uwielbiam, ale tylko w parodiach.

Ja nie widzę "czegoś więcej" w Code Breakerze, może patrzę prawym, słabszym okiem, lecz dla mnie to średniak. Może jak coś się wyjaśni, to zmienię trochę znanie. Na razie miała tylko dobre momenty (za które jeszcze rok temu mocno, na siódemkę, ją chwaliłem).

Schowałam spoilery. Tren

[Tren]

[Salva]

Zaczęłam sobie Glass Mask. Całkiem wciągająca rzecz. Lubię czytać o ludziach z prawdziwą pasją. Niemniej pomysły na podkładanie nóg głównej bohaterce są tak cudownie oklepane. Niedobrze mi się robi na samą myśl. Naprawdę ciężko mi uwierzyć, że ludzie bywają aż tak zawistni i bezmyślni. Szczucie psami, gratulacje. Coś jak strzelanie sobie radośnie do byle kogo z broni. Powodzenia. I żadnych konsekwencji oczywiście. Bohaterka musi być tough enough żeby udowodnić swoją wartość. Strasznie mnie irytują takie zagrania. Nawet jak są idioci, którzy robią coś takiego to nie sądzę, żeby znajdowali się w prestiżowej szkole aktorskiej. Irytujące. Na dodatek oczywiście dwa bizony, które od samego początku wykazują zainteresowanie bohaterką. A jakże.

[Urawa]

Skoro w temacie jest komiksy, to nie będę szukał innych. Kontynuując moją przygodę z Wonder Woman, wziąłem się za komiksy. Pierwsze, te ze Złotej Ery, nie bardzo naddają się do czytania, od razu powiem. Nie tylko ze względu na straszny rysunek, ale i naiwną, mocno przesyconą amerykańskim patriotyzmem ideologię (rozmowa z Ateny z Aresem - Ares: Sprawię, że Hitler pogrąży świat w wojnie! Atena: A ja pomogę Ameryce, żeby uratowała świat przed wojną!). Całe wytłumaczenie Wonder Bikini polega tu na tym, że Diana, jako boska wojowniczka wysłana przez boginię ma ratować USA przed nazistami. Oh wel...
Z drugiej strony, czytając te historyjki, widać wyraźnie, jak wielką krzywdę zrobił komiksowi wprowadzony kilka lat później comics code. Poza jakością rysunku opowiastki te nie ustępują naiwnością tym, które tworzono nawet 30-40 lat później.

Wonder Woman 2006 - to już zupełnie nowa odsłona cyklu. Odsłona udana, od razu powiem. Przede wszystkim, samo założenie polega na tym, że Diana, zemowana tym, że kogoś zabiła, a media zrobiły z niej żądną krwi sukę, przestaje być WW. Próbuje ją zastąpić jej młodsza siostra, Donna, wcześniejsza Wonder Girl, ale średnio jej to wychodzi. Na dodatek, jedna z nemesis Diany, Circe, przejmuje jej moc i zaczyna hasać po świecie, mordując masowo alfonsów i handlarzy żywym towarem, chcąc pokazać, jak naprawdę powinna działać "bohaterka wszystkich kobiet". Syndrom Lighta "Kiły" Yagamiego jak żywo, a Diana dostaje szału, bo ludziom się to jeszcze podoba... Jakby tego było mało, Diana musi współpracować z Herkulesem, facetem, który kiedyś zgwałcił jej matkę (tzn. tak brzmi wersja oficjalna, bo przecież królowa Amazonek nie przyznałaby się do tego, że facet ją po prostu uwiódł...).

[Ysengrinn]

[Urawa]

[Salva]

Glass mask, 3 tom. Jak rany kota, ale mnie drażni ta manga. Co to za babsko, które uczy aktorstwa w ten sposób? Dlaczego droga do kariery musi być pokazana w tak idiotyczny sposób? Bicie do krwi, aktorki, żeby lepiej pokazała złość, gratulacje, cudowna metoda... Poza tym od samego początku kreska wydawała mi się znajoma i sposób prowadzenia historii też. Mam dziwne, wrażenie, że to ten sam autor co Red river. Nie podoba mi się też niewinność i naiwność głównej bohaterki.

[Urawa]

Wonder Woman 2011
Czyli najnowsza seria, która wystartowała w tym roku. W pewnym sensie wraca do źródeł, bo Diana odwiesiła do szafy wonder spodnie z poprzedniej serii i znowu biega w tradycyjnym wonder bikini. Poza tym, osnową fabuły jest znowu wątek mitologiczny - tym razem idzie o ludzką kobietę, którą przeleciał Zeus, przy okazji zapładniając. A że perspektywa narodzin nowego tytana jakoś nie budzi na Olimpie (i nie tylko tam) zachwytu, to i odpowiednie siły zostają wysłane, że kobietę zlikwidować. Dziewczyna ma szczęście trafić na Dianę.
Trudno wiele mówić o historii, która dopiero się zaczyna, ale widać już, że będzie dość krwawa i fanserwiśna (główna ludzka bohaterka zostaje teleportowana do sypialni Diany, która oczywiście śpi nago...). Aha, fajnie wykorzystuje się mityczne kreatury, szczególnie Hermes mi przypadł do gustu.

[Salva]

Glass Mask 35 tom. Źle mi na psychikę wpływa czytanie czegoś z takim zajęciem i w tak krótkim czasie, ale... pasja bohaterki jest zaraźliwa, a że ja tak czy inaczej dobrą aktorką być muszę i to taką na miarę Mayi, żeby uwierzyć że jestem tym czym nie jestem, to jest to dla mnie przydatne. Poza tym kocham teatr wielką puchatą miłością. Teraz jeszcze rozbudzoną. Ale drażni mnie powtarzalność. Trzy najbardziej powtarzające się rzeczy, tekst Ayumi "ona jest przerażająca, chcę być nią", Mayi "ona jest taka utalentowana i z dobrego domu, dlaczego ona istnieje" i Masumiego "dziewczyna 11 lat młodsza ode mnie". Oni naprawdę mają ciężką obsesję. Podkładanie nóg mi się już znudziło... Tyle tego było. Tyle, że Masumi ma naprawdę sporo klasy w tym co robi. Podoba mi się niesamowicie, że autorka potrafi tak wessać w... hmm właściwie nieswoją twórczość. Trochę jak aktorka właśnie. Hellen Keller była dla mnie niesamowita. Wolf girl też, ale tu mi zgrzytało trochę przekonanie ludzi o tym jaki jest wilk. No i sorry, przegięli z dwiema księżniczkami, rany co za język. I jak to się wlekło niemiłosiernie, wymiękłam i opuściłam sporo stron bo już nie mogłam. Co chwila zachwyty "ach nie mogę uwierzyć że to ONA jest taka piękna, przecież to taka zwyczajna dziewczyna". To było nudne. Ale jedną mam uwagę, to jest seria, którą chyba chciał być Skip Beat, a któremu baaaaardzo się to nie udało. A szkoda, bo Kyoko miała znacznie więcej charakteru i potencjału. I lol, jak Maya dochodziła do tego kim jest Purpurowy Różyczek... tępa kretynka. Przynajmniej naprawdę jest taka jak ją przedstawia autorka. Z jednej strony niesamowita dziewczyna, z drugiej idiotka wszechświatowa. I za to ją lubię. Aczkolwiek niesamowite jest dla mnie, że nie mogę się oprzeć urokowi Ayumi. Jest cudowną postacią. Naprawdę zupełnie inną od przeciętnych antagonistek. Ma urok i czar. I charakter i jednocześnie umiera z zazdrości, ale pracuje ciężko żeby to zatuszować. Naprawdę jestem pod dużym wrażeniem tej postaci.

Poza tym Kuronuma wbrew nazwisku ftw. Jest cudowny. Uwielbiam tę postać i chcę poznać jego żonę!

[kokodin]

Dawno dawno temu był sobie taki jeden temat. O już wiem to był ten temat.
Tak więc Od przekartkowania pierwszych rozdziałów Mahoromatica mangi minął cały dzień :] A teraz właśnie zakończyłem czytać drugą połowę. Pierwsze co mi się rzuciło na myśl gdzy to czytałem było "Hey , there's another one!" Ale przy zakończeniu to już trochę byłem rozbity

Spoiler: pokaż / ukryj

Mahoro w czwartym pokoleniu Mahoro, Ryoga ojcem :P

Anime było dobre, ale zakończenie miało takie sobie w porównaniu z całą serią. Manga miała początkowo ten sam charakter co anime, dokładnie identyczne rozdziały lub tylko sceny, ale dalej była kompletnie nieporównywalna, raz kiepska raz fajna i miała bardzo fajne zakończenie. Manga jest bardzo nierówna pod względem fabularnym, anime mniej. Ale zobaczenie dużej Minuwy było warte czytania nawet kiepskich rozdziałów mangi. W ogóle dużych bohaterów. I samej pani Dyrektor :P Brakowało mi tylko tego pikniku na końcu(bardzo) Ale scena w ogródku była nawet lepsza.

[kokodin]

Dzisiaj przyszła mi ochota na trochę czarno-białej rozrywki. Padło na tytuł sf, cyber jakiś tam. Nie jest to może tak świat postapokaliptyczny, raczej średnio odległa przyszłość, ale jest bardzo podobne do BAA (aka gunnm) . Mowa o Sirius Scars Po 16 chapterkach cieszę się, że zmieniłem monitor, bo jeszcze coś widzę. Ale manga jest dosyć dziwna. Owszem ciekawa opowieść, smutna i pełna akcji, ale nie jest tragicznie smutna, humor też egzystuje. "Bezduszna broń" ma całkiem żywą mimikę twarzy i cięty język, poza tym jest dosyć zazdrośną starszą siostrą. Początkowo tytuł opowiadał o ucieczce i poszukiwaniu ocalenia, ale później zmienił się w marsz najemników. Co dalej to aż strach myśleć ale wyczuwał zwalczanie przyjaciół przez łzy. Mnie się podobać :P

[Silla]

Mang czytam mało, nie nie znoszę, nienawidzę wręcz czytania skanów, na rodzimym rynku jest niewiele tytułów, które mnie interesują, a na importy mnie nie stać. Ale jednak coś tam udało mi się wygrzebać i aktualnie podczytuję:

Berserk - pierwsza manga, która wciągnęła mnie do tego stopnia, że jednym tchem przeczytałam ponad 30 tomów skanów :0 I która wciągnęła mnie tak, ze mam zamiar sobie jednak sprowadzić ten import (dieta z wody i chleba wyjdzie mi na zdrowie...). I już jestem zrozpaczona na myśl, że lada chwila dogonię rozdziały i trza będzie czekać ruski rok na nowy chapter...
D.Gray-man - czytam już w sumie z przyzwyczajenia i dla jednej postaci, historia już dawno przestała mnie interesować.
Dengeki Daisy - jeden z fajniejszych szojców, jakie czytałam/widziałam.
Kuroshitsuji - jak na razie historia mnie nudzi, czekam, aż historia wyjdzie poza akcje pokazaną w anime.
Ouran High School Host Club - obok Ourana nie mogłabym przejść obojętnie!

[Sebaar]

Sidooh- akcja tej mangi osadzona jest w okresie Bakumatsu (upadku szogunatu). Dwóch osieroconych braci postanawia zostać samurajami. Jednak oskarżeni o zabicie czwórki ludzi zostają uwięzieni przez pewną sektę. Czyta się całkiem dobrze, pomimo iż ta manga należy do tych brutalniejszych to póki co, nie przekracza granicy dobrego smaku.

Ganota no Onna- czyli że ciężko być Gundam-otaku. Oprócz odniesień i parodii ze świata Gundama (szczególności z U.C.) znajdzie się trochę humoru biurowego.