[Wiewiór]

Z ta nauką poprzez oglądanie filmów i słuchania muzyki to różnie dzisiaj bywa. Jakiś czas temu doznałam wszechogarniającego opadu macek jak po kilku latach włączyłam MTV czy Vivę i zobaczyłam, że współczesne przeboje mają polskie suby...

Wydaje mi się też, ze problem z nauką języków obcych w naszym kraju, pomijając poziom w szkołach itp., leży w mentalności młodych ludzi. Nie wszyscy podchodzą do nauki angielskiego jak do inwestycji w swoją przyszłość. Dla większości jest to tylko odwalanie zajęć w szkole jak najmniejszym kosztem, a tłumaczenia wszystkiego na polski i przeświadczenia o łatwości "angola" nie pomagają.

Moi rodzice od zawsze zachęcali mnie do nauki języków, na początku oczywiście tylko angielskiego, ponieważ sami nie mieli takiej szansy lub ją zaprzepaścili i teraz tego żałują. Już w przedszkolu chodziłam na zajęcia dla maluchów. Gdy przyszedł czas na wybór gimnazjum rodzice przez długi czas zastanawiali się czy ukrócić mi dzieciństwo i wysłać mnie do szkoły dwujęzycznej z wysokim poziomem wszystkiego, gdzie dostanę szkołę życia, co zaprocentuje w przyszłości, czy nie. W końcu poszłam tam i chociaż mam stamtąd wiele przykrych wspomnień to jednak nauczyłam się kilku rzeczy, które przydają mi się teraz w życiu. Jednak gdybym ciężko nie pracowała i nie uczyła się tego @#$@%$! francuskiego, nie przetrwałabym w tej szkole. Jednak dopiero pod koniec gimnazjum naprawdę zaczęłam uczyć się angielskiego czytając mangi. W ciągu 2-3 miesięcy mój zasób słownictwa podskoczył o 300-400%. Dzięki temu, w liceum w swojej grupie uznawali mnie za chodzący słownik. Przy czym chciałam się sama uczyć dla siebie, a nie tylko po to by zaliczać kolejne klasówki. Znajomość języków obcych już wtedy traktowałam jako narzędzia do budowania swojej przyszłości. Idąc do liceum wybrałam klasę z rosyjskim tylko dlatego, że jest on przydatny przy nauce chińskiego lub japońskiego, ponieważ wielu orientalistów i najlepszych opracowań jest właśnie rosyjskich.
Zdaję sobie sprawę, że zdecydowana większość młodych ludzi nie wie co będzie chciała robić w przyszłości, ale w dobie globalizacji znajomość języków naprawdę otwiera wiele możliwości. Niestety podejście podobne do mojego nie jest popularne w Polsce, wiele się o tym mówi jednak jeszcze wiele wody w Wiśle upłynie zanim Polacy sobie to przyswoją.

Jak tak zaczęłam o tym myśleć to ze swoją znajomością angielskiego, francuskiego i chińskiego mogę spokojnie podjąć pracę w UE, Chinach lub USA ;DD

[Slova]

[Dembol]

[Hisayo]

Ojej, jaki fajny temat.

Zjawiska "uczenia się przez słuchanie muzyki/czytanie książek/cokolwiek w języku angielskim" nie spotkałam jak dotąd w ogóle. Dzieciakom albo się nie chce, albo stwierdzają, że skoro nie umieją w szkole, to dalsza nauka im nie pomoże, albo po prostu... nie mają czasu. Przecież większa część uczniów mojego gimnazjum ma zajęcia dodatkowe - w szkole albo poza nią. Tenis, samoobrona, rosyjski, japoński... Owszem, umieją rozwiązać zadanie, ale koleżanka chodząca od pół roku na japoński nadal umie tylko watashi wa ~ desu i odczytać hiraganę. A podręcznik to ma pisany zaawansowaną angielszczyzną, której nawet ja nie rozumiem.

[kokodin]

Jak ja to czytam, to aż mi się szkoła przypomina. Liceum konkretniej. Pierwsza klasa 2 na koniec, druga 3 i najlepiej napisana matura próbna w szkole. A byli tacy co i piątki mieli na koniec. Klasa trzecia i 4 na koniec. A na maturę ustną przybyłem w rozpiętej czarnej sztruksowej koszuli i dżinsach. Natychmiastowo przełamałem lody(olewając totalnie majestat komisji), po czym błyskawicznie doliczyłem do dwunastu nosem na palcach. Po krótkiej swobodnej wymianie zdań i udawaniu zamyślenia po przeczytaniu każdego zadania, odpowiadałem kompletnie nieszablonowym polskim ingriszem. Po czym gdy komisja zaczęła się tarzać pod stołem w czasie opisu zdjęcia, odpowiedziałem na ich pytania, pożegnałem się i wyszedłem. Wynik egzaminu 19/20.
Z mojego opisu pokoju ze zdjęcia, wynikało, że chłopak ma pożyczoną gitarę, nadopiekuńczą matkę i jest miłośnikiem Star Trecka. Skrytykowałem też styl ubierania się gnojka :P Ale to wzmianka o kapitanie Spocku zrzuciła komisję z krzeseł.

Sam uważałem maturę ustną z angielskiego za bardzo łatwy egzamin. Zwłaszcza, że wszedłem tam kompletnie bez przygotowania. A na polskim to z połowę egzaminu w nerwach dukałem, próbując przypomnieć sobie półroczną pracę (za którą mnie nauczyciele do tej pory w pracy chwalą) :P

Rzeczywiście to musi być sprawa podejścia do języka, bo w moim przypadku nie pilności w szkole.

[Crofesima]

A ja też jako tako umiem angielski!

Wszyscy się chwalą, więc pomyślałam, że też chyba muszę.

[Slova]

[Nanami]

Ee tam, szkoła szkołą... kto chce ten się nauczy, ten kto woli na blaszkę wykuć ten wykuje. Na lekcjach angielskiego w podstawówce na klasówki przynosiliśmy naszej Pani kolorowe gazetki plotkarskie i miała zajęcie na cała lekcje - a my na ściąganie. W gimnazujm na lekcje przychodziła do naszej Pani często grupa dziewczat z sąsiedniej klasy i plotkowały na babskie tematy, czasem się zerwała że chce z nami odbębnić gramatykę solidnie. W liceum to fakt, solidnie i wiernie przeoraliśmy gramatykę od a do z. Ale mimo to żałuję, że skończyłam już edukację języka i już go nie mam, buuuu. Bo nadal gramatyki jako takiej nie umiem.

[kokodin]

U mnie nauczycielki narzekają, że mają kilku uczniów, którzy w gimnazjum opanowali poziom wyższy niż jest nauczany w liceum. Teraz biedaki siedzą na zajęciach i słuchają tych dukających w zaawansowanej grupie, zamiast przerobić sobie podręcznik na poziom magstra w spokoju :P O to jest dopiero zgroza. Zamiast krzewić wiedzę, szkoła może po prostu ogłupiać. To tak jakby studentowi matematyki kazać liczyć patyczki. Lub studentowi polonistyki czytać "mój pierwszy elementarz" na głos ze zrozumieniem :P (chociaż z tym bywa różnie)

Ale skoro czasami słyszy się w wiadomościach o amerykańskich licealistach nie umiejących czytać i pisać we własnym języku...

[BOReK]

[Urawa]

[Salva]

Interesujący temat. Ale też spotykam się bardzo często z reakcją, że rany odezwać się w obcym języku?! Jak pojechałam na Węgry jasne, że się trochę bałam ale głównie byłam podekscytowana "wow, nareszcie na głęboką wodę, albo po angielsku albo się w życiu nie porozumiem!". I tego było mi upiornie żal przed odjazdem. Doszłam do wniosku, że gadanie po angielsku podoba mi się tak bardzo, że ja wcale nie chcę wracać. A teraz doszła mi chęć pogadania kiedyś po węgiersku, to będzie odjazd. Jak w końcu ruszę tyłek i wezmę się trochę porządniej za ten węgierski. Niemniej, jak się chce to można się nauczyć języka na bardzo wiele sposobów. Ja wybrałam jeden, który dziwi niemal każdego komu mówię. Inna rzecz, że Węgrzy to niesamowicie ludzie i jestem w nich zakochana. Z wzajemnością jak widać.

Paradoksalnie, jak mieszkałam w Budapeszcie to nie miałam żadnych oporów, czasem wstyd mi było mówić słowo którego wymowy niedokładnie pamiętałam, ale poza tym nie miałam problemów. Węgierskich zwrotów nie próbowałam niemal w ogóle, za to molestowałam Francuza, żeby mówił przy mnie po francusku. Natomiast mam spore opory mówić w miarę poprawnie po angielsku do Polaków. Jakiś wewnętrzny opór, że się ośmieszam. Pewnie tak samo będę mieć jak będę Węgrom po węgiersku nawijać.

A abstrahując od sposobu w jaki się uczymy (szkoła/filmy/znajomi) moim zdaniem grunt to motywacja. Jeśli nie ma motywacji to możemy sobie taką naukę o kant zadka potłuc. Jak chciałam oglądać anime to nie ma siły spędzało się te 40 minut nad każdym odcinkiem Fushigi Yuugi, ale się w końcu rozumiało o co chodzi. Teraz nie ma dnia, żebym nie czytała czegoś po angielsku. Myślę też często angielsko-japońskimi zwrotami bo bardziej mi pasują. Piszę też mnóstwo po angielsku. I to chyba jest jeden z powodów dla których nie mam problemów z wyrażaniem myśli kiedy przyjdzie taka potrzeba np random Chińczyk zapyta o drogę. Onieśmielają mnie tylko znajomi z filologii angielskiej...

I tak jak Nanami upiornie brakuje mi kogoś kto by mi wtłukł pewne zasady gramatyczne, ciągle mi to kuleje. Ale na filologię angielską się z kolei już pchała nie będę.

[Slova]

[wa-totem]

[Salva]

Slova, zależy w jakim mieście mieszkasz. Jak się wyjdzie o odpowiedniej godzinie wieczorem na Kraków (a teraz się mnóstwo koło rynku szlajam wieczorami) to słychać głównie obce języki, więc jak się chce to można sobie nawet wybierać... Ponadto internet sam w sobie stwarza mnóstwo możliwości kontaktu z ludźmi z innych krajów. Ewentualnie można poszukać ludzi, którzy będąc obcokrajowcami są na tyle zboczeni, że interesuje ich polski język. Będą zachwyceni, że ktoś chce z nimi rozmawiać i pomóc w nauce języka.