[BOReK]

[Ysengrinn]

[alosza]

Jeśli chodzi o Nergala, to w wiekszości polegamy na doniesieniach dziennikarzy, którzy siłą rzeczy nei są specjalistami w dziedzinie. Tutaj raczej przedstawiają, że chodziło o stronę podmiotową, zamiar popełnienia przestępstwa, który miał być w postaci zamiaru ewentualnego (poprawnie: wynikowego, ale w sumie tylko garstka prawników zwraca uwagę na błędną kalkę językową z łacińskiego: "dolus eventualis"), a nie zamiaru bezpośredniego. Co mnie dziwi, bo gdy czytałem uchwałę Sądu Najwyższego sprzed dwóch lat, to afair wskazano, że art. 196 k.k. może też być popełnione w zamiarze ewentualnym/wynikowym.

Prawdopodobnie nie chodziło o wykładnię znamienia przedmiotowego "publicznie", choć tego nie wykluczam. Z tego, co pamiętam, to nie mam ustawowej definicji pojęcia "publicznie", "miejce publiczne", pozostawiono to doktrynie i orzecznictwu, co jednak nie zostało dotychczas w sposób przekonywający zrobione. Np. TUTAJ policjanci na szkoleniach w ten sposób uczą, że:

Spoiler: pokaż / ukryj

Miejsce publiczne to miejsce ogólnie dostępne. Może nim być miejsce, do którego wstęp ma każdy bez ograniczeń, np. ulica, plac, park, sklep, jak również miejsce wymagające posiadania określonej karty wstępu (biletu, zaproszenia), np. kino, stadion sportowy, tramwaj[8], czyli miejsce dostępne dla bliżej nieokreślonej liczby osób[9]. Podobnie pojęcie to określa A. Marek podając, że jest nim miejsce dostępne większej i nieoznaczonej liczbie osób[10]. M. Sosnowska, opierając się na doktrynie oraz orzecznictwie SN, wyjasnia: „Miejsce publiczne to takie, do którego mają dostęp osoby indywidualnie i liczbowo nieokreślone. Nie będzie nim cela więzienna czy zamknięte pomieszczenie, do którego nikt postronny nie ma wstępu, będzie to natomiast jadalnia, dziedziniec, czy klatka schodowa”[11]. Zdaniem S. Dałkowskiego, kwestia znaczenia pojęcia „miejsce publiczne” została ostatecznie wyjaśniona w wyroku SN z dnia 9.11.1971 r., VKRN 219/71, OSNPG 1972, nr 2, poz. 25, gdzie przyjęto, że za „miejsce publiczne” uważa się każde miejsce dostępne dla nieokreślonej liczby osób[12].

Nie można więc w całości zgodzić się ze stanowiskiem sądu, według którego „czyn (z art. 51 k.w.) musi być popełniony w miejscu, do którego dostęp jest niczym nieograniczony dla nieokreślonej liczby osób”, zaś „dostęp niczym nieograniczony” dotyczy miejsc, do których jest on całkowicie swobodny, nieograniczony godzinowo ani mechanicznie (bramami, drzwiami lub innymi przeszkodami). Sąd stosuje wykładnię znacznie ograniczającą zakres znaczeniowy pojęcia miejsca publicznego. Podane wyżej definicje „miejsca publicznego” nie uprawniają do tak wąskiego, jak uczynił to sąd, pojmowania tego pojęcia.

Ograniczoność dostępu do określonego miejsca nie musi oznaczać, iż nie jest ono miejscem publicznym. Dla uznania danego miejsca za publiczne wystarczy stwierdzenie, że dostęp do niego ma bliżej nieokreślona liczba osób (każdy). Dostęp ten może jednak być ograniczony zarówno czasowo jak i mechanicznie, a niekiedy koniecznością spełnienia jakiegoś warunku, np. posiadania biletu wstępu, przepustki itp. Za absurdalne należy uznać stanowisko, w świetle którego nie jest wykroczeniem z art. 51 k.w. zakłócenie wybrykiem seansu w kinie, ponieważ sala kinowa jest miejscem, do którego dostęp jest w pewnym stopniu ograniczony (np. określoną liczbą miejsc, potrzebą posiadania biletu wstępu, a także czasowo). To nie ograniczenie czasowe, mechaniczne lub inne, lecz charakter i właściwości danego miejsca powinny decydować o tym, czy jest ono publiczne, czy nie. Zasadniczą kwestią przy określaniu charakteru takiego miejsca jest to, czy jest ono dostępne dla bliżej nieokreślonej liczby osób i to niezależnie od tego, czy wstęp do niego jest wolny, czy nie. Nie ma więc podstaw do przyjmowania, jak uczynił to sąd, że miejscem publicznym jest miejsce, do którego „dostęp jest niczym nieograniczony dla nieokreślonej liczby osób”, czyli całkowicie swobodny, nieograniczony godzinowo ani mechanicznie (bramami, drzwiami lub innymi przeszkodami).

W świetle powyższego, miejscami publicznymi są: klatki schodowe bloków mieszkalnych, choćby dostęp do nich był ograniczony np. poprzez zainstalowanie domofonu, zarówno małe jak i duże sklepy, zakłady pracy (biura, place budowy itp.) z wyjątkiem zamkniętych pomieszczeń, gdyż dostęp do tych miejsc mają bliżej nieokreślone osoby, a nie tylko wyłącznie indywidualnie oznaczone osoby, np. lokatorzy lub właściciele mieszkań.

Osoba awanturująca się w mieszkaniu prywatnym może być pociągnięta do odpowiedzialności za wykroczenie z art. 51 k.w., jeżeli krzyki i hałasy przedostają się na zewnątrz, poza ściany mieszkania i wywołują niepokój sąsiadów lub przechodniów albo powodują zbiegowisko[13] lub ze względu na porę – zakłócają spoczynek nocny sąsiadom. Dla stosowania art. 51 k.w. nie jest istotne, w jakim miejscu sprawca działał (publicznym, czy prywatnym), lecz to, czy swoim działaniem, mającym postać wybryku, innym ludziom, znajdującym się w miejscu publicznym, utrudnił lub uniemożliwił normalne zachowanie się, wywołał u nich niepokój, zdenerwowanie itp. (przynajmniej jednej osobie).

Spożywanie napojów alkoholowych na klatce schodowej bloku mieszkalnego nie jest wykroczeniem z art. 431 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości (…), ponieważ klatka schodowa nie należy do miejsc wskazanych w ustawie, w których spożywanie napojów alkoholowych jest zabronione (art. 14 ust. 1, 2a-6)[14]. Zachowanie takie, w zależności od okoliczności danego przypadku, może prowadzić do odpowiedzialności za inne czyny zabronione, np. za wykroczenia z art. 51, 140, 141, czy 145 k.w. Mogłoby ono wyczerpywać znamiona art. 431 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości (...) tylko wtedy, gdyby było zabronione przepisami prawa miejscowego wydanymi na podstawie art. 14 ust. 6 tej ustawy

z tym, że zastanowić się trzeba nad różnicą, pomiędzy "publicznie" a "miejscem publicznym". Te rozważania na gruncie wykroczeń, ale nic bliższego, gdy kiedyś szukałem, nie znalazłem.

Moim zdaniem na koncercie, przy kilkutysięcznej widowni, to jest "publicznie", no ale to już mniejsza z tym.

Oczywiście zgadzam się, że "znieważenie" w rozumieniu art. 196 k.k. musi się odbyć publicznie, żeby było penalizowane, czyli poza zainteresowaniem tego artykułu są przypadki znęcania się nad Biblią czy Koranem w zaciszu domowym.

[wa-totem]

[Morg]

[shugohakke]

[Ysengrinn]

W krytykowaniu Szwecji wyróżniał się Awigdor Lieberman, szef izraelskiej dyplomacji. Mówił między innymi, że polityka bliskowschodnia jest bardziej skomplikowana niż składanie mebli z IKEI. Margot Wallström odpowiedziała, że prześle Liebermanowi paczkę z meblami z tej szwedzkiej firmy, by się przekonał, że złożenie ich w całość wymaga posiadania partnera.

Łał, normalnie jak wymiana symbolicznych darów między starożytnymi. Tylko z Ikeą.

[wa-totem]

[alosza]

W Rosji oburzenie na Schetynę, bo zakwestionował wyzwalanie Polski przez ZSRR. Pomijam sposób argumentacji naszego ministra, skupiam się na reakcji Rosjan.

A co jeśli Hitler też nas wyzwolił?

[shugohakke]

[Slova]

Nawet nie wiedziałem, gdzie to wrzucić, do ciekawostek za poważne.

https://www.youtube.com/watch?v=ISnzgvOpWL0

"Kierowca w tej sytuacji powinien:"

[wa-totem]

[alosza]

[BOReK]

Taka sytuacja... Jak ich nie kochać, no jak?

[Ysengrinn]

Dobra, pośmialiśmy się, ponabijali z rosyjskiej hipokryzji, ale w zasadzie w co pogrywa Schetyna? Ma jakiś cel w tym trollowaniu, czy po prostu chce zbudować sobie poparcie na rusofobii?