[Ysengrinn]

... Dobra, poplątało się trochę. Ustalmy może, towarzysze, co ma na celu ta dyskusja - apologię Boga chrześcijańskiego (co zdaje się robić większość) czy też przekonanie Samuela, żeby zmienił do tegoż Boga nastawienie (co mam wrażenie uważa za cel rozmówców sam Samuel - przynajmniej na chwilę obecną). Bo pierwsza możliwość brzmi średnio ciekawie, jeżeli tylko jedna strona zamierza sięgać do źródeł, druga jest raczej pozbawiona sensu, natomiast brak jakiejkolwiek zgodności co do tematu dyskusji prowadzi prostą drogą do flejma. A flejmy religijne są, ponad wszystko, nudne.

[Fei Wang Reed]

Cóż, sensowności argumentacji "przeciwsamuelowej" nie widzę z tego powodu, że albo takowa nie jest brana pod uwagę przez zainteresowanego albo kontrowana jest argumentem, którego skuteczne odparcie może i jest możliwe - z punktu widzenia "koncepcji chrześcijańskiej" - lecz sięga tam, gdzie Samuel sięgać nie chce (w mniej lub bardziej abstrakcyjne tłumaczenia Kościoła). Prostej odpowiedzi, czyli takiej, jakiej Samuel oczekuje, a zarazem satysfakcjonujące merytorycznie obie strony (czy ile ich tam jest) - nie widzę. Śmiem przypuszczać, że w zasadzie wszystko rozbija się o preferowane podejście filozoficzne (to wrażenie, że o czymkolwiek nie piszemy, piszemy jakby o odmiennych problemach). I właśnie ustalenie (niespieszne zresztą) tego podejścia (oraz na ile faktycznie jest to podejściem) najbardziej mnie ciekawi - plus: nie podoba mi się metodyka. Czyli generalnie dla zdecydowanej większości rzeczy nudne.

A perspektywa "flejmu" wydaje się dosyć odległa (jako że nie widzę zainteresowanych).

[Ysengrinn]

Tak trochę zbaczając z tematu "jak Samuel Bogu, tak Bodhisattwa Samuelowi" i wracając do stosunku wszechmocy do wszechdobroci - mi osobiście podoba się koncepcja bodajże Jakuba Boehme, wedle której świat powstał gdy nieskończony Bóg najpierw zyskał samoświadomość, a potem wolę samopoznania. W założeniu (niebosko upraszczając) miał być idealnym obrazem, czymś w rodzaju lustra w którym Bóg (wówczas jedyny byt we wszechświecie) mógł się przejrzeć. Nie do końca to wyszło, nastąpił katastrofalny upadek aniołów, w wyniku którego powstał niedoskonały świat, a powstanie ludzi było częścią planu mającego na celu przywrócenie idealnego stanu pierwotnego. Niestety miał miejsce drugi upadek i proces się skomplikował...

Nie będę ukrywał, wizja jest mętna i zakręcona jak świński ogon, ale muszę przyznać, że w bardzo interesujący sposób próbuje tłumaczyć czym też Bóg mógł się kierować stwarzając człowieka - doktryna, w której Bóg jest wszechmocny, nieskończenie dobry i wszechwiedzący niewątpliwie bardziej stara się ominąć tę kwestię niż na nią odpowiedzieć.

[Samuel]

Z tytułu tego wątku wynika, że służy on po prostu do dzielenia się swoimi przemyśleniami na temat religii. Porozmawialiśmy o różnicach między Biblią ŚJ a innymi przekładami, później poszło pytanie o kamień którego nie można podnieść, potem z głupia frant wyskoczyłem z argumentem o istnieniu zła bo coś mi się pokićkało i polecieliśmy z tym tematem przez parę stron. Nic nie stoi na przeszkodzie, by teraz pomówić o czymś jeszcze innym :)

Mój światopogląd można już uznać za ugruntowany i ciężko byłoby mi go zmienić, choć nie wykluczam, że kiedyś nadejdzie taki moment. W ciągu ostatnich kilku lat miałem trochę zawirowań w życiu i moje poglądy - buddyzm, sceptycyzm, wiara w przyjaźń - przeszły ten sprawdzian śpiewająco.
Ale też bardzo podoba mi się, że tyle osób tutaj ma własne zdanie i potrafi je uzasadnić. Oby tak dalej. Może dzięki temu wątkowi jeszcze więcej tanukowców zacznie interesować się religią i filozofią - i nawet jeśli nie zmienią swoich poglądów, to lepiej je przemyślą :)

[Reijia_]

Ja, jako chrześcijanka nie spełniam idealnie moich katolickich, kościelnych obowiązków. Szczerze mówiąc olewam modlitwę, religię. Najbardziej mnie wkurza teza wysnuta chyba przez kolejne starsze pseudo chrześcijanki, które uważają że jak człowiek nie chodzi co niedziele do kościoła to od razu oznacza że nie wierzy w Boga. Ja wychodzę z założenia że uczestnictwo na mszach świętych jest jak najbardziej wskazane, ale nie jest to jedyne miejsce do rozmowy z Bogiem. Po drugie mam trochę negatywne podejście do księży, którzy co rusz wydają mnóstwo kasy na budowlę nowych kościołów, zamiast organizacji koloni dla młodzieży. Kapłani są poniekąd ograniczeni co do swoich racji. Byłam w kościele 3 tygodnie temu i jeden z nich mówił, że wszystkie symbole jakie nosimy w postaci serduszek, kwiatuszków, czyli wszystko co nie jest medalikiem z Jezusem i Maryją, to dzieło szatana i zniewaga dla Boga. Miałam ochotę wyjść w połowie mszy, ale z racji iż byłam w kościele z tatą, który ukarałby mnie później ograniczonym dostępem do neta, wolałam zostać. Co do samej naszej religii, zawsze posługuje się jednym słowem, aby ją zdefiniować ”Nasza religia to fantastyka” i rzeczywiście tak jest. Oczywiście nie wypieram się całkowitej wiary z jakieś pozaziemskie życie, bo ”jakieś” to ono na pewno jest. Ja wierzę że na świecie są obok Nas jakieś magiczne istoty, wierzę w nadprzyrodzone zjawiska itd. aczkolwiek niektóre fakty choćby takie, że Adam ze swoich żeber stworzył Ewe, to kompletny nie logiczny nonsens. Ludzie wierzą, bo muszą w coś wierzyć, obojętnie w co, byle tylko mieć jakieś priorytety. Dlatego niektórzy przefiltrują największą bajkę. Tak naprawdę można by długo spekulować na temat powstania świata i każdy miałby inną teorię. Chodzi mi o to, że należy podchodzić do większości faktów religijnych z odpowiednim dystansem, a nie tak jak wpajają nam nauczyciele od religii, czyli z całkowitym posłuszeństwem i brakiem własnych teorii.

[Eire]

[Reijia_]

[Fei Wang Reed]

[Eire]

[Dred]

[Grabarz]

Mój pogląd na temat religii jest bardzo prosty nikomu nie uda się dowieść że bóg istnieje albo przeciwnie że nie istnieje, nikt nie dowie się co będzie po śmierci i czy jest coś takiego jak niebo czy piekło. Ten pogląd nazywa się agnostycyzmem i ogólnie uważa treści religijne za zbiór legend.

[Laurent]

Dopiero niedawno zwróciłem uwagę na ten temat, więc pozwolicie, że jako
domorosły pseudofilozof dorzucę swoje trzy grosze. W zasadzie identyfikuję
się jako katolik (względnie agnostyk), jednak mam spore zastrzeżenia do tej
religii. Jednocześnie Ateizm też nie wydaje mi się za bardzo wiarygodny.

Przede wszystkim jak czytam Biblię, widzę że nie jest to natchniona przez
Boga księga. Głupota bije po oczach niczym przy oglądaniu Onegai Teachera.
Jest to temat rzeka i póki co nie będę tego drążył. Na razie wymienię powody,
dla których jestem przeciwny Ateizmowi.

Po pierwsze, z Ateizmu wynika wniosek, że wszyscy którzy uczynili zło,
umrą i nie zostaną za swe występki ukarani. Jak to już ktoś mądry powiedział:
jeśli Boga nie ma, to wszystko można. Po drugie: Nihilizm. Kiedyś umrę i nic
po mnie nie zostanie, potem wszyscy inni umrą i skończy się świat, bo bez ludzi
nie istnieje. Po trzecie, świat składa się z bezmózgiej materii, a jednak powstało
coś skomplikowanego co ma cel, którym jest samorealizacja większości ludzi w
różnych dziedzinach. Wątpię, żeby nie istniał jakiś transcendentny umysł, który
za tym stoi. Kolejna sprawa to świadomość. Pomimo rozwiniętej nauki
nikt nie dowiódł jak to możliwe, że materia może posiadać taką właściwość
i czym ona jest. W dodatku istnieje pewna ważna zależność: stwierdzenie,
że istnieję, bo jestem częścią tego świata, jest poniżej banału, ale mało kto
zauważa, że świat sam w sobie nie istnieje, ponieważ jest tylko odbiciem
w danym umyśle, który w danej chwili go odbiera. Materia poza człowiekiem
nie ma własnego mózgu, nie widzi, nie słyszy, nie czuje, nie zna dobra i zła.
Jak powiedzieli sofiści: człowiek jest miarą wszechrzeczy.

Zapytacie pewnie: w co w takim razie wierzyć? Nie wiem, choć jest to
absurdalne, nie ma jednej w stu procentach wiarygodnej religii. Do
wszystkiego trzeba podchodzić z pewną dozą sceptycyzmu.

[Laurent]

Dopiero niedawno zwróciłem uwagę na ten temat, więc pozwolicie, że jako
domorosły pseudofilozof dorzucę swoje trzy grosze. W zasadzie identyfikuję
się jako katolik (względnie agnostyk), jednak mam spore zastrzeżenia do tej
religii. Jednocześnie Ateizm też nie wydaje mi się za bardzo wiarygodny.

Przede wszystkim jak czytam Biblię, widzę że nie jest to natchniona przez
Boga księga. Głupota bije po oczach niczym przy oglądaniu Onegai Teachera.
Jest to temat rzeka i póki co nie będę tego drążył. Na razie wymienię powody,
dla których jestem przeciwny Ateizmowi.

Po pierwsze, z Ateizmu wynika wniosek, że wszyscy którzy uczynili zło,
umrą i nie zostaną za swe występki ukarani. Jak to już ktoś mądry powiedział:
jeśli Boga nie ma, to wszystko można. Po drugie: Nihilizm. Kiedyś umrę i nic
po mnie nie zostanie, potem wszyscy inni umrą i skończy się świat, bo bez ludzi
nie istnieje. Po trzecie, świat składa się z bezmózgiej materii, a jednak powstało
coś skomplikowanego co ma cel, którym jest samorealizacja większości ludzi w
różnych dziedzinach. Wątpię, żeby nie istniał jakiś transcendentny umysł, który
za tym stoi. Kolejna sprawa to świadomość. Pomimo rozwiniętej nauki
nikt nie dowiódł jak to możliwe, że materia może posiadać taką właściwość
i czym ona jest. W dodatku istnieje pewna ważna zależność: stwierdzenie,
że istnieję, bo jestem częścią tego świata, jest poniżej banału, ale mało kto
zauważa, że świat sam w sobie nie istnieje, ponieważ jest tylko odbiciem
w danym umyśle, który w danej chwili go odbiera. Materia poza człowiekiem
nie ma własnego mózgu, nie widzi, nie słyszy, nie czuje, nie zna dobra i zła.
Jak powiedzieli sofiści: człowiek jest miarą wszechrzeczy.

Zapytacie pewnie: w co w takim razie wierzyć? Nie wiem, choć jest to
absurdalne, nie ma jednej w stu procentach wiarygodnej religii. Do
wszystkiego trzeba podchodzić z pewną dozą sceptycyzmu.