[Avalia]

- Nie krzycz tak! Ludzie i nie tylko tu śpią! - z kąta zaczęła wygrzebywać się mroczna kapłanka - moze zrobic herbaty? -tu ziewnąwszy, Avalia zaczęła powoli człapać w stronę Moliny, przecierając przy tym oczy.

[Caladan]

Nagle pojawiła się pomiędzy Moliną ,a Avalią postać Caladana, która była mocno zabrudzona.

Zamówiona Avialia rzekła- gdzieś ty był
Caladan odrzekł- Tu i tam. Właściwie nic ciekawego. Wiem jedno potwornie chce mi sie pić.

[Avalia]

- hai hai....-dziewczyna szybko zebrała się za przygotowanie picia i przekąsek. Po paru minutach stół był zastawiony tak aby każdy mógł się napić i coś przegryźć - no kochani to usiądźmy - powiedziała przesłodko Avalia siadając do stolika.

[Costly]

Mroczny Kapłan kontemplował w milczeniu widok przed swoimi oczami: to jest dwoje Wysokich Urzędników Bractwa zajętych oto w samych środku najświętszej, poświęconej najbardziej reprezentatywnym uroczystością Katedrze, jaką Kapłan kazał wznieść na wzór analogicznej w swojej funkcji Katedrze Świętego Piotra na Ziemi, swojemu five o'clock whisky and tea, z całym dobrodziejstwem ceremoniału uwzględnionym. Naturalnie, mówimy to o ceremoniale towarzyszącym przygotowaniu i dalszej konsumpcji herbaty, a nie mglistym i enigmatyczny Ceremonią Bractwa.

- Jestem palmą spokoju. Pośród niezmiennych i nieodmiennych piasków naszych plaż nieporuszony trwan. - Zaczął po cichu cedzić przez zęby Costly. - Czym są te doczesne zmartwienia wobec tego...

- Costly, dlaczego nie siadasz? - Zawołał Caladan. Kapłan obejrzał się w stronę dwójki, którą uporczywie starał się omijać wzrokiem. tylko po to, aby akurat wyłowić obraz Królowej Avalii, która oto przy świętym ołtarzu z niewinną miną kończy szykować przekąsxki, po które już sięga Jeździec Apokalipsy, który w klasycznie Amerykańskim stylu powalił nogi wraz z butami na ołtarzu.

- Palma... Plaża... - Pojedyncze, pozbawione sensu słowa wydobywają się z ust czarnoskórego Kapłana. W jego głowie milion myśli szalało niczym słoń w składzie porcelany, obijając się o siebie i co tylko możliwe nawzajem. Niekończący się strumień widzianych uchybień i najróżniejszych świętokradztw (od godzących w kulturę, po karane wedle Prawa Bractwa śmiercią włącznie), bombardował bezbronny, niezdolny do zbawiennej ignorancji zmysł wzroku biedaka.

Co mu zostało? Co mógł zrobić? A nie oceniajcie go pochopnie, bo trudów jakie przeszedł i tak rozumem objąć nie zdołacie!

-... przynieś no Aki litr Wyborowej i ogórki od babki.

[Avalia]

- Ne mój drogi, coś się stało? Od razu zaczynasz od ciężkich alkoholi...czy coś cie niepokoi? Stresuje? Coś nie tak? Dawno się w sumie ni widzieliśmy, może powinieneś nam o tym opowiedzieć? Wyrzucić wszystko co leży ci na sercu i na wątrobie! Tak to jest to! - Powiedziała radośnie Avalia kierując Moline do stolika. Kiedy wszyscy zasiedli i królowa rozlała herbatkę, spojrzała się na Mrocznego Kapłana - no więc o co chodzi?