[Grisu]

Z mojej strony mogę polecić "Shoguna" Jamesa Clavell'a , Jak by nie patrzeć pozycja dosyć stara ale czyta się bardzo przyjemnie (przynajmniej mi). Motyw przewodni bardzo podobny do filmowej wersji "Ostatniego samuraja" (obcokrajowiec w feudalnej Japonii itd.). W każdym razie polecam ale bardziej jako książkę przygodową w "Japońskich klimatach" niż jako źródło wiedzy :)

PS.Sorry za "wskrzeszanie" tematu :D

[Ishamael]

Kimiko - opowieść o miłości amerykańskiego pisarza irlandzkiego pochodzenia Lafcadio Hearna. Krótka historia o kochankach uwikłanych w sieć skomplikowanych zasad rządzących japońskim społeczeństwem. Przy okazji...

[Wiewiór]

A ja chciałam zaproponować coś takiego:

Języki i kolczyki, Hitomi Kanehara- krótka powieść nastoletniej pisarki należącej do młodego, szalonego pokolenia Japończyków, bynajmniej nie wychowanych w duchu starej Japonii. Uprzedzam, że tematyka i styl wypowiedzi jest dość specyficzny i nie wszystkim może się spodobać.

HOKKAIDO Japonia bez gejsz i samurajów- wydana w 2006 roku książka na którą składa się kilka relacji Polaków mieszkających na Hokkaido w różnych okresach. Wśród autorów znajdą się również postacie ze świata uniwersyteckiego ;] Pochwalę się, ze udało mi się dorwać tę książkę podczas jej promocji w Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie i nawet mam dedykację pana Piotra Węgrzynowicza.

Coś dla fanów Hikaru no Go: Meijin- Mistrz go, Yasunari Kawataba. Autor połączył w całość ciąg swoich artykułów o pewnym pojedynku go. Niestety nie udało mi się jeszcze przeczytać całości, ale początek czytało się całkiem przyjemnie.

A dla miłośników odzieży- Kimono, jego dzieje i miejsce w japońskiej kulturze Barbara Zaborowska. Kompendium wiedzy o kimonie: historia, nazwy, rysunki i szczegółowe opisy w przystępnej formie.

Mamoru- "Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz" dotyczył Chin ;D

[Wiewiór]

i jeszcze David Morrell "Piąta Profesja", czyli coś co każdy ochroniarz powinien przeczytać.

Cytat na zachętkę:
"Na poczatku byli łowcy, potem rolnicy, kiedy zaś wymiana zaczęła przynosić zyski, pojawiły się prostytutki i politycy. Pozostawiając na boku kwestię kolejności, takie właśnie były pierwsze ludzkie zajęcia. Jeżeli jednak pojawia się jakiś zysk, powinien on być chroniony- i to było powodem powstania (...) piątej profesji"


Ostrzegam: zakończenie jest do chrzanu i psuje całość, więc ostatnie strony czytacie na własną odpowiedzialność!

[Grisznak]

"Chryzantema i Miecz: Wzory Kultury Japońskiej" - niesamowita książka. Czytałem w życiu trochę książek o Japonii, ale tak znakomitej nie miałem jeszcze okazji. Autorka, Ruth Benedict, napisała ją na zamówienie władz USA po zakończeniu wojny, aby pokazać amerykanom złożoność i odmienność kraju, który przyjdzie im okupować. Zrobiła kapitalną robotę, pokazując Japonię w skali mikro i makro, od władz najwyższych po samorządy lokalne, od najbogatszych po najbiedniejszych, przedstawiając źródła kultury i mentalności - słowem wszystko. Więcej się z niej dowiedziałem niż z kilku innych, podobnych książek.

"Chryzantema i Miecz: Wzory Kultury Japońskiej" - niesamowita książka. Czytałem w życiu trochę książek o Japonii, ale tak znakomitej nie miałem jeszcze okazji. Autorka, Ruth Benedict, napisała ją na zamówienie władz USA po zakończeniu wojny, aby pokazać amerykanom złożoność i odmienność kraju, który przyjdzie im okupować. Zrobiła kapitalną robotę, pokazując Japonię w skali mikro i makro, od władz najwyższych po samorządy lokalne, od najbogatszych po najbiedniejszych, przedstawiając źródła kultury i mentalności - słowem wszystko. Więcej się z niej dowiedziałem niż z kilku innych, podobnych książek.

[Maćko]

Małe sprostowanie do wypowiedzi Grisu. To właśnie motyw "ostatniego samuraja" był najprawdopodobniej wzorowany zarówno na książce "shogun" Jamesa Clavella jak i na serialu nakręconym właśnie na podstawie tej książki, a który to serial liczył jeśli się nie mylę 13 odcinków.

[Altruista]

Ja bym polecił książkę Arthura Goldena "Wyznania Gejszy", w przekładzie Witolda Nowakowskiego.
Film chyba każdy zna z Ziyi Zhang w roli głównej, dodam jeszcze tylko, że książka jest lepsza od filmu.

Ja bym polecił książkę Arthura Goldena "Wyznania Gejszy", w przekładzie Witolda Nowakowskiego.
Film chyba każdy zna z Ziyi Zhang w roli głównej, dodam jeszcze tylko, że książka jest lepsza od filmu.

[matrioszka]

Bezsenność w Tokio Bruczkowskiego. Zabawnie o tym jak Polak widzi Japonię :)

[Sola]

[Malwinka25]

Dla mnie Boskie są te książki:

1.Murakami Haruki - "Przygoda z owcą",
2.David Morrell -"Piąta profesja",
3.Abe Kobo - "Czwarta epoka".

[Ana]

Ok sory za odświeżanie, ale właściwie przez ten temat trafiłam na to forum :)
Przeczytałam wszystko, o czym pisaliście, masę tytułów zanotowałam, ale od siebie mogę dodać jeszcze:
Alan Spence "Czysta ziemia" - znowu o gaijinie w Japonii, połowa XIXw. Bardzo ciekawa struktura powieści, bo rozdziały podzielone są na lata.
Haruki Murakami - i tu ciężko mi polecać, bo póki co wszystkie książki tego pana mi się podobały :) Czytałam "Sputnik sweetheart", "Na południe od granicy..." i "Po zmierchu". Aktualnie kończę "Tańcz tańcz tańcz" i chyba będzie to moja ulubiona pozycja :) Mistrz narracji i przedstawiania postaci.
Jina Bacarr "Blond gejsza" - ciężko ocenić mi tę książkę. Główną osią napędową wydaje się być popęd seksualny młodej dziewczyny. Generalnie ciekawe spojrzenie na życie gejsz od strony seksualnej. Książka jednak +18.
Koji Suzuki "Ring" - chyba nie muszę pisać o czym?

Aktualnie na koniec sesji czekają u mnie "Chmara wróbli", "Upadek szoguna" (Dov Silverman), "Wszystkie boże dzieci tańczą" (Murakami), "Opowieść o 47 roninach" (John Allyn) i będę polować na "Gai-jina"

[Meliana]

Moja fascynacja krajem Kwitnącej Wiśni trwa już od dłuższego czasu. Przekłada się ona głównie na literaturę, którą ostatnio poznaje - można powiedzieć - w nadmiarze. ;) Jest jednak czym się zachwycać, bo Japończycy - oprócz nowoczesnego państwa, mangi i anime oraz skośnych oczu - mają bardzo bogatą i ciekawą tradycję, kulturę i historię. Wszystko to przekłada się na zupełnie inny sposób bycia, postrzegania świata, odmienne wartości i zwyczaje. Niebanalny wpływ na tak inne od naszego społeczeństwo ma też religia oraz elementy filozofii tao i shinto.
Współczesna literatura japońska pozostaje pod ogromnym wpływem tej egzotycznej specyfiki.

Swoją przygodę z twórczością literacką kraju Kwitnącej Wiśni zaczęłam od Haruki Murakamiego. Do tej pory pozostaje On jednym z moich ulubionych pisarzy (nie tylko japońskich, ale pisarzy w ogóle). Realizm magiczny i oszczędność słowa - tak w skrócie można określić twórczość Murakamiego. Pełno w nich tajemniczych bohaterów, dziwnych i nireealnych wydarzeń i zaskakujących rozwiązań. Autorwi zdarza się czasem niebezpiecznie zbliżać do granic literackiego absurdu ("Przygoda z owcą"), ale na szczęście nigdy ich nie przekracza i to świadczy o Jego kunszcie i mistrzostwie operowania słowem.

Drugim pisarzem japońskim z jakim miałam okazję się zetknąć był Yukio Mishima. Młody twórca i fanatyczny nacjonalista. Jego twórczość jest dość trudna w odbiorze, jeśli ktoś nie ma choćby minimalnej wiedzy z historii Japonii. Zbiór opowiadań pt. "Zimny Płomień" to piękny językowo, ale wypełniony pesymizmem, cierpieniem i śmircią obraz japońskiego społeczeństwa, które - pomimo postępu technicznego - ulega stopniowej degradacji jako naród. Sam autor był w swoim czasie uważany za takiego japońskiego Stachurę i jak przystało na wrażliwego pesymistę i buntownika - popełnił seppuku w 1970 roku, którego wątek wielokrotnie podejmował w swoich opowiadaniach.

Mishima był trudny, ale nie zniechęcił mnie do japońskiej twórczości. Przeciwnie. Jeszcze bardziej podgrzał moją fascynację Japonią. Następni w kolejce też nie należeli do "lekkiego" kalibru. Podjęłam wyzwanie i sięgnełam po Noblistów: Yasunariego Kawabatę i Kenzaburo Oe.
"Głos góry" Kawabaty to była pierwsza z książek jakie znalazłam w bibliotece. Ciekawa książka o starzejącym się człowieku, który dokonuje rozrachunku ze swoim życiem i cierpi z powodu klęski zarówno małżeńskiej, jak i wychowawczej, jaką poniósł w życiu. Kawabata to minimalista językowy. Niewiele pada słów w tej książce, ale dzięki takiemu zabiegowi, człowiek ma wrażenie, że dużo lepiej rozumie dylematy i rozterki głównego bohatera. Gdzieś wyczytałam, że proza Kawabaty jest jak artystyczne malarstwo tuszem, biało-czarne, zbudowane na symbolach i aluzjach, bardzo sensualne i prawdziwie japońskie. Nie pozostaje mi nic innego, jak podpisać się pod tymi słowami.
Kenzaburo Oe to drugi japoński laureat Nagrody Nobla. I okazuje się, że nie bez powodu. W przeciwieństwie do Kawabaty, proza Oe ma wymiar dużo bardziej współczesny i ogólnoludzki. Jego twórczość naznaczona jest Jego osobistymi doświadczeniami. Oe doczekał się syna, który urodził się z poważną wadą mózgu i to napiętnowało Jego twórczość. Mam za sobą lekturę "Sprawy osobistej", a obecnie jestem w trakcie czytania "Futbolu ery Manen". Pierwsza była genialnym studium ludzkiej psychiki, człowieka postawionego w sytuacji ekstremalnej, który po narodzinach upośledzonego syna, zmaga się z własnym lękiem i chęcią ucieczki od wyzwania przed jakim postawiło go życie. Wspaniale napisana książka, naszpikowana wyrafinowanymi przenośniami i ciekawymi przemyśleniami.
"Futbol ery Manen" nie ma już takiej siły rażenia i jest napisany z nieco innej perspektywy.

Podsumowując: literatura japońska z pewnością nie odstaje ani stylem, ani pomysłowością od literatury europejskiej, czy amerykańskiej. Inna perspektywa, kultura i mentalność zdecydowanie zaś przydają jej wartości. Warto po nią sięgnąć, choćby z ciekawości dla kraju, w którym narodziła się manga i anime.
Pozdrawiam!

[Mitsurugi]

Hmm, parę takich kulturowych i historycznych by się znalazło. Że wymienię niektóre:

"Manga. 1000 lat historii" Marta Domagalska, "Księżyc Yakuzy" Shoko Tendo (świetna!!), "Japonia. Od tropików Okinawy po zabytki Kyoto" Szymczak A i naprawdę fana książka "Mitologia Japonii" Jolanta Tubulewicz, oraz dla bardziej dociekliwych japońskiej kultury "Wierzenia, legenda, mit - symbolika japońskich netsuke" Marta Michalska.

Polecam większość tyko tym, których naprawdę interesuje Japonia i jej kultura, ale Księżyc Yakuzy, polecam naprawdę wszystkim :)

[Akira1980]

Z książek o Japonii, to raczej tylko mam przewodnik NAtional Geographic i tyle. Ale za kiedyś gdy w Kawaii był poświęcony książkom dział to pożyczyłem w bibliotece taka pewną książkę. Tytułu nie pamiętam. Ale opowiadała ona o pewnym Japończyku który pojechał na wycieczkę i chodząc po plaży w pewnej miejscowości wpadł do dużej dziury. Okazało się ze tam ktoś mieszka, pewna kobieta, która codziennie wysypywała piasek do góry, a miejscowi go odsypywali dalej. Gościu został tam do końca życia ponieważ mył kawalerem i nie miał rodzinny więc nikt go nie szukał. Książka napisana w bardzo depresyjnym klimacie. Kończy się z dopiskiem że rocznie w okolicach plaż ginie - nie zostaje znalezionych - sporo ludźi i to w takich spokojnych miejscowościach. Jakby ktoś to znał to prosiłbym o tytuł.

[IKa]

Abe Kobo "Kobieta z wydm"