[Chatoyant]

[krew_na_scianie]

To ja mam takie pytanie: jakie książki fantasy powinien przeczytać każdy fan uwielbiający ten gatunek? Może byłby ktoś tak miły i podpowiedział mi parę tytułów? Im więcej tomów, stron - tym bardziej mile będzie widziany w moich oczach taki tytuł. Pomijając "Diunę", "Władcę Pierścieni", "Wiedźmina", "Pieśń Lodu i Ognia" - co jeszcze?

[Serika]

Jeśli lubisz długie i z rozmachem, to spróbuj cykl "Koło czasu" Jordana - 11 grubaśnych tomiszczy, w dodatku napisanych zgodnie z pierwotnym planem, a nie na zasadzie "co by tu jeszcze dopisać, żeby zarobić".

A poza tym jeśli nie czytałaś, koniecznie cykl Zelaznego o Amberze - nie jest bardzo długi, ale to naprawdę fajne czytadło.

[fm]

Z tymi tytułami, które każdy fan musi przeczytać, to nie ma co przesadzać, bo w tym gatunku królują raczej rzemieślnicy, niż mistrzowie pióra. Tym niemniej można znaleźć parę pozycji, z którymi warto się zapoznać, jak przykładowo:
- cykl Pamięć, smutek, cierń Tada Williamsa (trylogia w sześciu częściach)
- cykl Malezjańska Księga Poległych Stevena Eriksona
- pierwszą połowę z cyklu o Amberze Rogera Zelaznego (tylko to dość nieortodoksyjne fantasy)
Ewentualnie przy nadmiarze wolnego czasu można jeszcze wziąć Ucznia maga i Mistrza magii Raymonda E. Feista.

[Zegarmistrz]

[IKa]

Davida Eddingsa
- cykl o Sparhawku Ellenium (Diamentowy tron, Rubiowy rycerz, Szafirowa róża) i kontynuacja Tamuli (Kopuły ognia, Świetliści, Ukryte miasto)
- cykl Belgariada (Pionek proroctwa, Królowa magii, Gambit magika/maga, Wieża czarów, Ostatnia walka czarodziejów) i jej kontynuacja - Malloreon (Strażnicy Zachodu, Król Murgów; Demon, władca Karandy; Czarodziejka z Darshivy, Prorokini z Kell)

Sympatyczni bohaterowie, fabuła typowa fantasy, olbrzymią głębią nie grzeszy. I nadal mnie zachwyca to, że armia musi jeść, bohaterowie spać, a ustrój panujący w Tamuli najchętniej bym u nas wprowadziła...

[fm]

[Galnea]

[Serika]

O właśnie, "Trylogia Zimnego Ognia" mi się szalenie podobała, głównie ze względu na parę głównych bohaterów właśnie. Przeczytać!

[Altruista]

Serika piszesz o Geraldzie Tarrancie i Damienie? Pierwszy tom z tej całej trylogii, jest zdecydowanie najlepszy. Polecam ''Świt Czarnego Słońca'' Celii Friedman - największy plus tej książki to postać Gerarlda Tarranta. Jest to mroczny łowca, którego ulubionym zajęciem jest polowanie na bezbronne kobiety. I na wskutek pewnych wydarzeń, nawiązuje on współprace z dobrodusznym i praworządnym kapłanem Damieniem. Jeśli ktoś chce zobaczyć jak ta współpraca wygląda i czemu ta dwójka się przy niej nie pozabijała - to niech przeczyta tą książkę.

Serika piszesz o Geraldzie Tarrancie i Damienie? Pierwszy tom z tej całej trylogii, jest zdecydowanie najlepszy. Polecam ''Świt Czarnego Słońca'' Celii Friedman - największy plus tej książki to postać Gerarlda Tarranta. Jest to mroczny łowca, którego ulubionym zajęciem jest polowanie na bezbronne kobiety. I na wskutek pewnych wydarzeń, nawiązuje on współprace z dobrodusznym i praworządnym kapłanem Damieniem. Jeśli ktoś chce zobaczyć jak ta współpraca wygląda i czemu ta dwójka się przy niej nie pozabijała - to niech przeczyta tą książkę.

[Serika]

No ba, pewnie że Łowca :) Moim zdaniem akurat samo nawiązanie tej współpracy jest dość naciągane, ale mimo wszystko rozwój stosunków pomiędzy obydwoma panami warto poobserwować, to naprawdę wyjątkowo fajny przykład na "docieranie się" pozornie klasycznych archetypów dobra i zła. Sam Łowca jest uroczy - zimny, okrutny, paskudny perfekcjonista, jeden tych typów, których zdecydowanie nie chciałoby się spotkać w realu, ale jako do postaci książkowej można piszczeć i wzdychać :D (panowie, nie zrozumiecie :P).
Notabene Damien też jest moim zdaniem postacią bardzo udaną, praworządnym paladynem, którego - niespodzianka - naprawdę da się lubić.

Z góry ostrzegam, że książka ma niestety bardzo poważną wadę. Zakończenie trzeciego tomu jest bardzo od czapy, bardzo nieudane, bardzo nie w klimacie oraz bardzo ostateczne. Naprawdę rzadki przypadek zupełnego zepsucia książki przez marne kilkadziesiąt, czy sto z kawałkiem, ostatnich stron --"

[Grisznak]

A co ja bym dorzucił?
Trylogię "Mistrz Zagadek" Patrici A. McKillip, najlepszej, po Urszulce (moim zdaniem, naturalnie) przedstawicielki kobiecego fantasy, raczej refleksyjnego i nastrojowego niż tego od machania mieczem i tłuczenia smoków. Patricia nie pisze może książek aż tak zaangażowanych intelektualnie jak czyni to LeGuin, ale jej powieści zawierają wystarczająco dużo ciekawych pomysłów i swoistej, narracyjnej poezji, aby nie wylatywały z głowy zaraz po przeczytaniu. Poza tym, bohaterów tworzonych przez tą panią da się lubić, a to w fantasy wcale nie jest oczywiste.
Co najmniej jeden tom cyklu "Jeźdźcy smoków z Pern" Anne McCaffrey. Całość jest długa a im dalej tym gorzej, jednak warto zapoznać się przynajmniej z fragmentem tego cyklu, bo jest jedna z fajniejszych wizji koegzystencji smoków i ludzi w fantasy.
Wspominana była Nortonka. Ta pani napisała dużo, a podobnie, jak w przypadku McCaffrey, im dalej tym gorzej. "Bramę Kota" albo "Gryfią Trylogię" mogę jednak śmiało polecić, bo to nawet niezłe przykłady tego jak kobieta radzi sobie w konwencjonalnym, mainstreamowym fantasy.

A co ja bym dorzucił?
Trylogię "Mistrz Zagadek" Patrici A. McKillip, najlepszej, po Urszulce (moim zdaniem, naturalnie) przedstawicielki kobiecego fantasy, raczej refleksyjnego i nastrojowego niż tego od machania mieczem i tłuczenia smoków. Patricia nie pisze może książek aż tak zaangażowanych intelektualnie jak czyni to LeGuin, ale jej powieści zawierają wystarczająco dużo ciekawych pomysłów i swoistej, narracyjnej poezji, aby nie wylatywały z głowy zaraz po przeczytaniu. Poza tym, bohaterów tworzonych przez tą panią da się lubić, a to w fantasy wcale nie jest oczywiste.
Co najmniej jeden tom cyklu "Jeźdźcy smoków z Pern" Anne McCaffrey. Całość jest długa a im dalej tym gorzej, jednak warto zapoznać się przynajmniej z fragmentem tego cyklu, bo jest jedna z fajniejszych wizji koegzystencji smoków i ludzi w fantasy.
Wspominana była Nortonka. Ta pani napisała dużo, a podobnie, jak w przypadku McCaffrey, im dalej tym gorzej. "Bramę Kota" albo "Gryfią Trylogię" mogę jednak śmiało polecić, bo to nawet niezłe przykłady tego jak kobieta radzi sobie w konwencjonalnym, mainstreamowym fantasy.

[Galnea]

[Asthariel]

Dodałbym jeszcze:
Hyperion - Dan Simmons - wprawdzie to SF, ale skoro jako przykład podałaś Diunę...
Książka po prostu arcygenialna.
Kłamstwa Locke'a Lamory - Scott Lynch - póki co 2 tomy, ale cykl zaplanowany na 7. Bez większej głębi, ale w kategoriach czystej rozrywki świetne
Pan Lodowego Ogrodu - Jarosław Grzędowicz

***

A już za 2 tygodnie, a już za 2 tygodnie... wychodzą ,,Łups!'' Pratchetta, i ,,Triumf Endymiona'' Simmonsa! NARESZCIE!

[Vlyyk]

Z mojej strony polecam Piknik na skraju drogi braci Strugackich może nie jest to fantasy ale jak na s-f nie jest za ciężkie a poza tym to właśnie tej książce zawdzięczamy powstanie Stalkerów, Zony i paru innych ciekawych rzeczy.

Z ciekawego fantasy to radzę spróbować Żambocha - wszystkie jego książki są robione na podobny schemat ale mimo to każda ma coś w sobie ot taki Sierżant czy Bez litości.