[vries]

Shamo tom 24 - najbardziej brutalna manga sportowa. Główny bohater jest niezwykłym ***** (niecenzuralne słowo). Jest wredny (większość antybohaterów to przy nim panienki), okrutny, ale również jest oddany sztukom walki. Nie da się go lubić, nie da się go nienawidzić. I manga jest dość przyzwoita fabularnie i ma doskonałą kreskę (oczywiście nie klasyczną, ale kunszt widać gołym okiem).

Shigurui ep33 - nareszcie manga przekroczyła granice anime. Dowiadujemy się jak Fujiki dostał się do Kogan-ryu. Trzeba przyznać, że Koganowi trochę zawdzięcza.

[Dembol]

[Karasunaki]

Ja standardowo, co tydzień sprawdzam czy wyszedł nowy Bleach, ewentualnie Naruto czy\albo\i D.Gray-Man - takie shōnenenowe "rozluźniacze" na koniec tygodnia.
Jeżeli chodzi o bardziej "wymagające" pozycje to ostatnio skończyłem czytać Chobitsy i zacząłem...
Bakumana czyli o dwóch takich co mangakami zostać chcieli.Humor czasami niezły, a czasami powala.Pomysł też wydaje się być oryginalny, a historia jest prowadzona tak, by nie nudzić czytelnika.Kreska - sprawa gustu - mi się podoba (a jestem całkiem wybredny, jeżeli chodzi o to kryterium).Manga wychodzi co tydzień i na razie, liczy sobie 16 rozdziałów.Polecam.

[CainSerafin]

Shin Angyo Onshi do chaptera 7.
A może raczej do chaptera 18? Autor dziwnie dzieli mangę, bo dłuższe rozdziały są podzielone na części, mające po kilkadziesiąt stron.

W każdym razie - fabuła jest zachwycająca, zaskakująca i jest najmocniejszym punktem mangi. Chapter 6 wprowadza dosyć irytującą postać Bang Jo - małego i niewydarzonego maga. Przy czym jego magia jest... Co powiecie ma mhroczne przywołanie stwora podziemi, które sprowadza kreta. Agresywnego kreta. Ale nie można mu odmówić tego ze jest całkiem zabawny. Ale dopiero ważna misja powierzona mu przez Mundo w rozdziale 7 powoduje turlanie się po podłodze. I ta reakcja Sando i pokemonka. Uwielbiam ten typ złośliwego humoru.

A rozdział 7 podzielony na dziewięć części to fabularny majstersztyk. Autor opanował do mistrzostwa tworzenie zwrotów akcji i wprowadzanie czytelnika w błąd. I to przez cały czas. Miło także, że świat nie jest czarno-biały. Ci źli (Won Hyo i Aji Tae) są bardzo ludzcy, w dobrym i złym znaczeniu. A co do bohatera-wyjaśnia się kilka jego tajemnic, oraz to dlaczego został Angyo Onshi. W dodatku są to naprawdę ciekawe wyjaśnienia, rodzące więcej pytań.

ps. I niech tylko ktoś porządnie ubierze tą Sando. Chyba wiadomo o którą Sando mi chodzi.

Shin Angyo Onshi do chaptera 7.
A może raczej do chaptera 18? Autor dziwnie dzieli mangę, bo dłuższe rozdziały są podzielone na części, mające po kilkadziesiąt stron.

W każdym razie - fabuła jest zachwycająca, zaskakująca i jest najmocniejszym punktem mangi. Chapter 6 wprowadza dosyć irytującą postać Bang Jo - małego i niewydarzonego maga. Przy czym jego magia jest... Co powiecie ma mhroczne przywołanie stwora podziemi, które sprowadza kreta. Agresywnego kreta. Ale nie można mu odmówić tego ze jest całkiem zabawny. Ale dopiero ważna misja powierzona mu przez Mundo w rozdziale 7 powoduje turlanie się po podłodze. I ta reakcja Sando i pokemonka. Uwielbiam ten typ złośliwego humoru.

A rozdział 7 podzielony na dziewięć części to fabularny majstersztyk. Autor opanował do mistrzostwa tworzenie zwrotów akcji i wprowadzanie czytelnika w błąd. I to przez cały czas. Miło także, że świat nie jest czarno-biały. Ci źli (Won Hyo i Aji Tae) są bardzo ludzcy, w dobrym i złym znaczeniu. A co do bohatera-wyjaśnia się kilka jego tajemnic, oraz to dlaczego został Angyo Onshi. W dodatku są to naprawdę ciekawe wyjaśnienia, rodzące więcej pytań.

ps. I niech tylko ktoś porządnie ubierze tą Sando. Chyba wiadomo o którą Sando mi chodzi.

[Venom]

Mam pytanko. Czy orientuje sie ktos z was, ile wyszlo do tej pory czesci FMP Sigma? To raz. Dalej, jak wiele z nich zostalo przetlumaczonych na angielski(?), bo mam 2 czesci i prawie kupilbym japonska wersje, a ja tak nie za bardzo kumam, rzeklbym nawet wcale

[Shizuku]

Skip Beat 11 tom
Ogólnie manga nie wywarła na mnie, aż tak dobrego wrażenia jak się spodziewałam. Jednak im dalej tym lepiej na początku kiepsko mi się czytało, ale teraz idzie już mi całkiem nieźle. Wiele kontrowersji budzi u mnie Kyoko czasami mnie wkurza, a czasami naprawdę czuję, że jestem w stanie ją polubić. Teraz, gdy ma już jakieś umiejętności aktorkskie przychylam się bardziej do pozytywnej opini. Ty Rena polubiłam jakoś od razu, a im dalej tym bardziej utwierdzam się w tym zdaniu, pewnie za sprawą odkrywania to coraz nowych jego cech. Relację między parą głównych bohaterów zmieniają się bardzo fajnie i ciekawa jestem jak jeszcze zmieni się ich stosunek do siebie. Nad resztą bohaterów narazie nie będę się rozpisywać. Co mnie niesamowicie razi to kreska. Nie podoba mi się w ogóle i jak muszę patrzeć na te ostre podbródki to mnie krew zalewa. Czasami trafiają się ładne kadry, ale i tak zawiodłam się jeśli chodzi o stronę graficzną. No nic zobaczymy jak akcja rozwinie się dalej.

[Sam-kun]

Love Hina, przeczytany 1 i 3 tom, natomiast czekam, żeby sobie kupić w sklepie resztę. Czemu nie przeczytam z internetu? Bardzo mi zależy na przeczytaniu Love Hina z kartek, gdyż to jest po prostu ''klasyk'' w swoim gatunku, a do tego chciałbym mieć wszystkie 14 tomów z swojej kolekcji =]

[Grisznak]

Marvel Zombies: Dead Days - czyli sytuacja, w której plan pozbycia się ludzkości w wydaniu Magneta nawalił i cała populacja łącznie, ze sporą częścią mutantów, zmieniła się w wiadomo-co-żerne zombie. Wyjątkowo, jak na Marvela, krwawa i brutalna historia (Spider zżerający Mary Jane i ciotkę May), choć króciutka.

Dr Strange: Dead Girl - wesoła opowieść o Strange'u i jego aliansie z grupą dawno umarłych bohaterów (z tytułową Dead Girl na czele), skierowanym przeciwko powstałym z grobu sperłotrom (choć nie tylko).

Hiroszima: Bosonogi Gen - fiu, fiu, mocny, realistyczny komiks o zagładzie Hiroszimy, bardzo brutalny jeśli chodzi o treść i wymowę, co ciekawe, skierowany ostrzem oskarżenia przede wszystkim w Japończyków.

Batman: Miecz Azraela - czyli Gacuś i templariuszowsko - masoński egzekutor przeciwko zaprzedanemu diabłu zdrajcy zakonu. Wprowadzenie do całej historii, w wyniku której Jean Paul zajął na pewien czas miejsce Bruce'a Wayne. Sporą rólkę ma tutaj Alfred.

Marvel Zombies: Dead Days - czyli sytuacja, w której plan pozbycia się ludzkości w wydaniu Magneta nawalił i cała populacja łącznie, ze sporą częścią mutantów, zmieniła się w wiadomo-co-żerne zombie. Wyjątkowo, jak na Marvela, krwawa i brutalna historia (Spider zżerający Mary Jane i ciotkę May), choć króciutka.

Dr Strange: Dead Girl - wesoła opowieść o Strange'u i jego aliansie z grupą dawno umarłych bohaterów (z tytułową Dead Girl na czele), skierowanym przeciwko powstałym z grobu sperłotrom (choć nie tylko).

Hiroszima: Bosonogi Gen - fiu, fiu, mocny, realistyczny komiks o zagładzie Hiroszimy, bardzo brutalny jeśli chodzi o treść i wymowę, co ciekawe, skierowany ostrzem oskarżenia przede wszystkim w Japończyków.

Batman: Miecz Azraela - czyli Gacuś i templariuszowsko - masoński egzekutor przeciwko zaprzedanemu diabłu zdrajcy zakonu. Wprowadzenie do całej historii, w wyniku której Jean Paul zajął na pewien czas miejsce Bruce'a Wayne. Sporą rólkę ma tutaj Alfred.

[CainSerafin]

Battle Pope zeszyty 1-9
Czyli co by było gdyby papież był (anty)superbohaterem. O dziwo całkiem niezłe, pomimo że tytuł wskazywał na jakieś antykościelne dziwadło.

W skrócie. Nadszedł sąd ostateczny i Bóg potępił wszystkich żyjących ludzi. Jakiś czas potem Lucyfer porywa świętego Michała i za pomocą jego aureoli postanawia pokonać Boga. Potrzebny jest superbohater, a skoro papież był ostatnio bezrobotny... Papi dostaje zastrzyk sterydów, kwikogenne wdzianko, mieczyk i pomocnika-Jezusa, oraz zadanie powstrzymania Lucka.

Głupie - a jakże. Ale jednocześnie zwariowane, pełne czarnego humoru i świetnie się czyta.

I o Jezu. To znaczy Jezus. Tylko taki trochę hipisiasty. I jego gadki:
- Nie wiesz z kim zadzierasz facet! Posiadam straszliwe moce o których ci się nie śniło! Ryby i chleb! Czy coś ci to mówi!?
- Nie jest tak żle jak wygląda, stary. To się nudzi po chwili. Bolało trochę na początku.
*powiedziane wisząc na krzyżu*
- Mam znajomości gościu! Wiesz kim jest mój tatuś!
- Poczytaj mi bajkę.

Battle Pope zeszyty 1-9
Czyli co by było gdyby papież był (anty)superbohaterem. O dziwo całkiem niezłe, pomimo że tytuł wskazywał na jakieś antykościelne dziwadło.

W skrócie. Nadszedł sąd ostateczny i Bóg potępił wszystkich żyjących ludzi. Jakiś czas potem Lucyfer porywa świętego Michała i za pomocą jego aureoli postanawia pokonać Boga. Potrzebny jest superbohater, a skoro papież był ostatnio bezrobotny... Papi dostaje zastrzyk sterydów, kwikogenne wdzianko, mieczyk i pomocnika-Jezusa, oraz zadanie powstrzymania Lucka.

Głupie - a jakże. Ale jednocześnie zwariowane, pełne czarnego humoru i świetnie się czyta.

I o Jezu. To znaczy Jezus. Tylko taki trochę hipisiasty. I jego gadki:
- Nie wiesz z kim zadzierasz facet! Posiadam straszliwe moce o których ci się nie śniło! Ryby i chleb! Czy coś ci to mówi!?
- Nie jest tak żle jak wygląda, stary. To się nudzi po chwili. Bolało trochę na początku.
*powiedziane wisząc na krzyżu*
- Mam znajomości gościu! Wiesz kim jest mój tatuś!
- Poczytaj mi bajkę.

[Loko]

... to temat nie dla mnie, bodajże oprócz jakiś Thorgali przeczytałem tylko jeden komiks, który bardziej pasuje do post-apo niż do M&A "Wilczyce Deszczu". No i regularnie przeglądam sobie moją (na oko liczącą 200 numerów) kolekcję Kaczora Donalda.

[de99ial]

A ja wracam do klasyk Marvela - a chociażby Daredevil Millera, Ghost Ridery, Alieny i Predatory (pierwsza wojna) oraz Batman kontra Predator (pierwszy, kawał świetnego komiksu) no i Lobo (mimo, że nie z Marvela).

[Dembol]

[Dina]

Skończyłam 15 tom Battle Royal, a zarazem całą serię.
Uch, co tu mówić, po pierwszym tomie stwierdziłam, że to chore dziadostwo, ale na szczeście nie przerwałam czytania:) W skrócie: Japonia w przyszłości, panuje dyktatura, jednym z pomysłów rządu jest Program, reality show, w którym bierze udział jedna klasa, wybierana co roku drogą losowania. "Szczęściarze" zostają wywiezieni na bezludną wyspę, budzą się z obrożami na szyjach i dowiadują, że mają zabijać się nawzajem. Dostają też torbę z m.in. losowo wybraną bronią (np. noże, spluwy, bumerang). I jak można się domyślić zaczyna się sieczka:) najbardziej interesujące jest pokazania, jak grupa ludzi, wydawałoby się znający się, w koncu codziennie ze sobą przebywają, nie wie komu zaufać, choćby najlepszemu przyjacielowi. Oczywiście niektórzy nie dają rady psychicznie, części się ta zabawa podoba... Jeszcze nie spotkałam klasy z ludźmi dotkniętych tyloma traumami i spaczeniami:) i oczywiście główny bohater odcina się od ogółu, jest niesamowitym altruistą i nie może nikogo skrzywdzić.
Kreska jest trochę specyficzna, ale można się przyzwyczaić. Na pewno ciekawa i oryginalna pozycja.

[CainSerafin]

Shin Angyo Onshi chaptery 19-49

Kompletnie przypadkiem trafiłem na mangę fantasy która niemal dorównuje Berserkowi. Okazało się, że autor potrafi stworzyć coś jeszcze lepszego od łuku "The Flower That Bloom On The Main Road". Także pomysły na zwroty akcji których jest mnóstwo, wciąż nie tracą na świeżości, choć nie zawsze są logiczne. I przepiękna kreska dla której waham się pomiędzy oceną miedzy 9 a 10.

Ondal i Pyeonggang. Po dwóch dobrych, jednorozdziałowych historiach i walce z uzbrojoną po zęby panterą, drużyna dociera do kowala potrafiącego ulepszyć mahai. Jednak w zamian za swoją usługę żąda by Munsu pomógł księżniczce Pyeonggang, która jest dla niego jak córka "odnaleźć prawdziwe szczęście" jednocześnie odmawiając podania jakichkolwiek wskazówek. Najmocniejszą stroną tej historii są zwroty akcji. W momencie gdy wreszcie domyśliłem się kto jest czyim bratem, pomyślałem sobie że to historia rodem ze schematycznego romansu, po czym musiałem zbierać szczękę gdy po kolejnym zwrocie akcji zrozumiałem o co naprawdę w niej chodziło. Do plusów można też zaliczyć mordercze króliki i postać Marlene która stała się z miejsca moją ulubienicą.

Legend of Hong Gildong. Natomiast plusem tej historii są niejednoznaczne postacie. Właściwie wszyscy jej bohaterowie mają własne, oraz ich zdaniem słuszne ideały w imię których walczą. Poza tym pojawiają się dwie osoby które powinny nie żyć, ale to chyba nic dziwnego skoro główny zły ma moc wskrzeszania trupów. Poza tym nie spodziewałem się że z czasem przybędzie aż tylu przystojnych bizonów (to w razie gdy któraś z użytkowniczek chciała się zabrać za tą mangę).

Po tych dwóch łukach zaczyna się retrospekcja poświęcona przeszłości Munsu. A w rozdziale 48 liczącym sto (!) stron, przedstawiona jest wielka bitwa o której dotąd jedynie wspominano. Najlepsza bitwa w historii mangi? Nie wiem. Nie znam przecież wszystkich m&a które dotąd powstały. Jednak nie widziałem dotąd ani mangi, ani anime w którym równie dobrze oddano by bitwę. Nawet mistrzowsko narysowane bitwy z Berserka nawet się nie umywają do tej. Autor genialnie oddał jej epickość, grozę i heroizm.

---

ghtrty.png

Plik ściągnięto 81 raz(y) 519,09 KB

sdss.png

Plik ściągnięto 66 raz(y) 341,16 KB

Shin Angyo Onshi chaptery 19-49

Kompletnie przypadkiem trafiłem na mangę fantasy która niemal dorównuje Berserkowi. Okazało się, że autor potrafi stworzyć coś jeszcze lepszego od łuku "The Flower That Bloom On The Main Road". Także pomysły na zwroty akcji których jest mnóstwo, wciąż nie tracą na świeżości, choć nie zawsze są logiczne. I przepiękna kreska dla której waham się pomiędzy oceną miedzy 9 a 10.

Ondal i Pyeonggang. Po dwóch dobrych, jednorozdziałowych historiach i walce z uzbrojoną po zęby panterą, drużyna dociera do kowala potrafiącego ulepszyć mahai. Jednak w zamian za swoją usługę żąda by Munsu pomógł księżniczce Pyeonggang, która jest dla niego jak córka "odnaleźć prawdziwe szczęście" jednocześnie odmawiając podania jakichkolwiek wskazówek. Najmocniejszą stroną tej historii są zwroty akcji. W momencie gdy wreszcie domyśliłem się kto jest czyim bratem, pomyślałem sobie że to historia rodem ze schematycznego romansu, po czym musiałem zbierać szczękę gdy po kolejnym zwrocie akcji zrozumiałem o co naprawdę w niej chodziło. Do plusów można też zaliczyć mordercze króliki i postać Marlene która stała się z miejsca moją ulubienicą.

Legend of Hong Gildong. Natomiast plusem tej historii są niejednoznaczne postacie. Właściwie wszyscy jej bohaterowie mają własne, oraz ich zdaniem słuszne ideały w imię których walczą. Poza tym pojawiają się dwie osoby które powinny nie żyć, ale to chyba nic dziwnego skoro główny zły ma moc wskrzeszania trupów. Poza tym nie spodziewałem się że z czasem przybędzie aż tylu przystojnych bizonów (to w razie gdy któraś z użytkowniczek chciała się zabrać za tą mangę).

Po tych dwóch łukach zaczyna się retrospekcja poświęcona przeszłości Munsu. A w rozdziale 48 liczącym sto (!) stron, przedstawiona jest wielka bitwa o której dotąd jedynie wspominano. Najlepsza bitwa w historii mangi? Nie wiem. Nie znam przecież wszystkich m&a które dotąd powstały. Jednak nie widziałem dotąd ani mangi, ani anime w którym równie dobrze oddano by bitwę. Nawet mistrzowsko narysowane bitwy z Berserka nawet się nie umywają do tej. Autor genialnie oddał jej epickość, grozę i heroizm.

---

ghtrty.png

Plik ściągnięto 81 raz(y) 519,09 KB

sdss.png

Plik ściągnięto 66 raz(y) 341,16 KB

[CainSerafin]

Jest późno, więc nie będę się rozpisywał. Skończyłem Shin Angyo Onshi i mam pustkę we łbie. Powinienem napisać o świetnej retrospekcji, ale w tym momencie myślę jedynie o finałowej bitwie. Tak dramatyczny finał wydziałem dotąd tylko w produkcjach typu Air. Ginie większość postaci (liczę także tych złych) - kilka zupełnie niepotrzebnie i przypadkowo, przez co ich śmierć o wiele bardziej porusza. A co do Munsu - z jednej strony jestem wściekły na autora, a z drugiej to chyba dobre zakończenie jego wieloletniej walki z Aji Tae.

Poza tym historia naprawdę kończy się za szybko. Nie wiadomo dlaczego Eul Paso walczy jakimś morderczym kijaszkiem, jak Sando pani Hwang przybrała ludzką postać, a postać Marlene została za mało wykorzystana.

A ze smaczków warto wspomnieć o mhrocznej Sando, i reakcję Kaidaten na próbę odcięcia jej głowy ("You... are no fun") - kto czytał rozdział 48 ten rozumie o co chodzi.

Jest późno, więc nie będę się rozpisywał. Skończyłem Shin Angyo Onshi i mam pustkę we łbie. Powinienem napisać o świetnej retrospekcji, ale w tym momencie myślę jedynie o finałowej bitwie. Tak dramatyczny finał wydziałem dotąd tylko w produkcjach typu Air. Ginie większość postaci (liczę także tych złych) - kilka zupełnie niepotrzebnie i przypadkowo, przez co ich śmierć o wiele bardziej porusza. A co do Munsu - z jednej strony jestem wściekły na autora, a z drugiej to chyba dobre zakończenie jego wieloletniej walki z Aji Tae.

Poza tym historia naprawdę kończy się za szybko. Nie wiadomo dlaczego Eul Paso walczy jakimś morderczym kijaszkiem, jak Sando pani Hwang przybrała ludzką postać, a postać Marlene została za mało wykorzystana.

A ze smaczków warto wspomnieć o mhrocznej Sando, i reakcję Kaidaten na próbę odcięcia jej głowy ("You... are no fun") - kto czytał rozdział 48 ten rozumie o co chodzi.