[Nanami]

No i dochodzimy do sedna sprawy - kazdy rodzic jest inny, a na dodatek wiekszosc z nas ma ich dwóch, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Na jednych podziała taka metoda, na innych lepiej nie eksperymentowac, a inni nie zaakceptuja i kropka. Moi na przykład ucinaja kazda dyskusje, bo uwazają, ze zawsze wiedza lepiej i zawsze trudno im obalic moje argumenty, wchodzi w gre ambicja, podtrzymanie swojego autorytetu i... koniec dyskusji. Ale na szczescie są tolerancyjni, choc z ich punktu widzenia pewnie to marnowanie czasu, obca wschodnia kultura i dziwne dzwieki płynące z mojego pokoju ;-) Dlatego mimo, ze nie lubie bardzo, gdy przychodzi moja mama i ja ogladam anime, a ona cos w tym samym czasie do mnie mówi, nie irytuje sie i staram nie rzucac nagle do myszki, by zatrzymać film.

[Shizuku]

Hmmm jesli chodzi o moje przekonywanie rodzicow, to raczej mi to nie wyszlo. Tacie probowalam pokazac krwawe momenty X, czy Bleacha, ale leciotko mnie wysmial, wiec dalam spokoj. Mamie czasami opowiadam, ze cos fajnego widzialam i jakimis anegdotkami ja zasypuje. Najczesciej patrzy na mnie z politowaniem. Kiedu indziej po prostu milczy, ale wtedy czuje, ze chyba trafilam z tematem. Oczywiscie nie przyzna sie, ale dla mnie to juz jest dobry znak;D.
Jesli chodzi o wpychanie tomikow i plytek to dlugo tego nie robilam, bo mialam lekka manie, ze mi pogubia i zniszcza(mam uraz od kiedy kolezanka zniszczyla mi plyty z filmami ze studia Ghilbi;/). Teraz juz mi przeszlo. Wczesniej dawalam komu sie dalo, ale odpuscilam jak widzialam, ze im to nie pasuje. Teraz jesli ktos poprosi, albo powie, ze sie interesuje M&A to mu dam kilka tomow i plytek na probe. Doswiadczenia ucza;D.

[Macikk]

Heh osobiście znam ten ból, moja mama dostaje szału każdego dnia gdy tylko widzi mnie przy komputerze oglądającego "głupawe bajeczki" jak to Ona mówi, ale ja nic nie poradzę na to, że te bajeczki są bardziej interesujące niż szkoła i poświęcam im znacznie więcej czasu. Fakt nie długo matura bo już za 7 miesięcy praktycznie, a ja zamiast brać się za robotę to za coraz to nowe anime się biorę. Najbardziej wciągają mnie komedie romantyczne i serie przygodowe. Powodzenia wszystkim fanom anime i ich rodzicom...!

[Bezimienny]

[Kusoku]

hmmmm w moim wypadku mamie to wszystko jedno
(tzn. mowi ze juz za dorosly na takie bzdury jestem ale nic z tym nie robi),
ale ojciec to zupelnie inna gadka, ilekroc widzi ze ogladam anime od razu
kaze mi to wylaczyc grozi karami itp., albo po prostu zajmuje mi na sile
kompa pod pretekstem pracy (taaa sluchanie muzyki to praca).
Tylko ostatnio cos lzej jest, bo teraz jak widzi ze ogladam to robi glupawa mine,
po ktorym nastepuje pytanie "co tu sie oglada?", bierze co mial brac i sobie idzie
skad ta nagla zmiana? nie mam pojecia.

[Hisayo]

Moja mama zbiera GiTSy, oglądała "Spirited Away" i mam zamiar obejrzeć z nią Uteną the Movie. A niech wie, a co!

[Eire]

Na moim strychu leży Dragon Ball 10 tomów, więc chyba mogłaś to potwierdzić. Kiedy je kupowałam to chciałam reklamować, bo wybrakowane (czarno-białe)

[Lena100]

Jakieś dwa miesiące temu po raz pierwszy zaserwowałam mamie coś animowanego. Musiałam siłą wlec ją przed komputer ("nie, nie, ja już chcę iść spać" - była dopiero 21), posadzić, zrobić herbatki i włączyć pięciominutową, czarno-białą krótkometrażówkę Makoto Shinkaia pt. "She and Her Cat". Sceptyczna mina powoli spełzła z twarzy. Sukces! Była całkiem zaskoczona, że coś takiego to jest właśnie anime. Potem chodziła jeszcze przez godzinę, powtarzając, że nigdy jeszcze nie widziała czegoś takiego i że, w sumie, to całkiem interesująca forma. Nawet podyskutowałyśmy sobie trochę o szczególikach, przesłaniu i formie przekazu. Więcej do tematu nie wracam. Może z czasem, gdyby pojawiło sie coś jeszcze co chciałabym jej zaserwować. A usadziłam ją przed ekranem, głównie z tego powodu, że ostatnio zaczęła alergicznie reagować na wszelkie m&a. Może myślała, że już mi przeszło, albo że jestem w trzeciej klasie gimnazjum i powinnam się uczyć, albo (tu najgorsze podejrzenie) - poszperała w moich plikach i odkryła coś meeeega obciachowego (np. obejrzane do około dziesiątego odcinka, ale tkwiące przez chwilę na komputerze La Corda?). Nie wiem. Ale od czasu "She and Her Cat" jest sto razy lepiej.

[Sola]

Jakiś czas temu na AXN oglądałam Honey&Clover. Po kilku minutach oglądania moja mama ostentacyjnie wyszła, mówiąc coś na temat języka, który jest okropny i że drą się jak w tej głupiej Czarodziejce z Księżyca. Swoją drogą, długo będzie mi się jeszcze obrywać za to, że w dzieciństwie nie przepuściłam ani jednego odcinka.
Reakcje mojego taty były o wiele bardziej złożone. Co więcej zaczął komentować i zadawać dużo pytań. Na przykład z udawanym zaskoczeniem stwierdził, że w Japonii, co druga dziewczyna to błękitnooka, blondynka. Z radością zauważył, że musi płynąć w nich słowiańska krew, bo tyle piją. Przy scenach komediowych natomiast pytał czy oni muszą tak krzyczeć. Generalnie nie takiej reakcji oczekiwałam, ale cóż mój tato rzadko kiedy jest poważny (choć tutaj zapaliło się światełko nadziei, bo rozbawiły go niektóre gagi).
Tak, że podsumowując moim rodzicom zupełnie wisi co oglądam.

Aha, a jeśli chodzi o mangę to tato próbował mi kiedyś zaimponować swoją wiedzą na jej temat. Była ona oczywiście znikoma, ale i tak miło z jego strony. Był słodki.

[inverse]

[Grisznak]

[Eire]

Dokładnie:) Z ręką na sercu: czy uzalający sie w tym temacie pozwoliliby 12 letnim dzieciom zachwycać się Elfen Lied?

[Dred]

Pani wyżej nie uchroniła przed tym faktem własnej siostry. ;]
Moja mama cały czas się martwi, co takiago się dzieje z jej dzieckiem. Uważa, że się uwsteczniam. :P Najpierw oglądałem japońskie bajki dla dzieci (bo animacja musi być dla dzieci - a sama się śmiała przy Simpsonach, gdy emitowani byli na TVP1...). Odpuściła mi, jak pokazałem jej CB na TVP Kultura. Tata mnie poprosił nawet, abym mu nagrał na płytę OST z tego anime. :P
Obecnie uczepiła się "gierek z lat siedemdziesiątych, w które nikt przy zdrowych zmysłach nie gra" (a sama tak się zna na grach, że szok - raz dla zwały ustrzeliła jedną kaczkę w Duck Hunt; jak ją wyśmiał pies, to się na gry obraziła :P ). Bez przesady, nie zamierzam kupić sobie Atari 2600...
Tacy już są rodzice - czepiają się byle pierdół. Jedyne, co można to po prostu uszanować ich troskę skierowaną w naszym kierunku.

[Dembol]

[Hisayo]