[herok]

Totalny odlot malo powiedziane nie ktore anime wplywaja na nasza podswiadomosc lasuja nam umysly trescia, zakonczeniem, kreska nawet muzyka jesli mieliscie juz takie wrazenia pochwalcie sie. Ja pierwszy odlot mialem gdy wpadl mi w lapki hellsing no coz przerzucenie sie z takich anime jakie byly na rtl7 lub polsacie bylo dla mnie szokiem uswiadomienie ze cos po za tym anime istnieje lepszego mroczniejszego O_o pierwsze powazne anime wiec musial mi z lasowac mozg. Drugie to omalo zawalu serca nie dostalem brak zakonczenia w berserk ogladasz ogladasz a tu ciach jak by pol mnie ciachneli :P szok X_X. Full metal alchemist moj ulubiony bohater ginie w polowie odcinkow tegoz anime czemu czemu (-_-,) to byl trzeci przypadek. Albo czasami juz nie podam tytulow ale daja tak swietna muzyke dobrana do sytuacji ze az ze az mi sciska w gardle a nie bede szlochal przed kompem wiec przerywam i wychodze ochlonac jak by to starsi zobaczyli to by mnie wysmiali XD ale takie akcje mi sie wlaczaly przy ogladaniu anime a wam :D

[Momoko]

Mnie zdecydowanie zaszkodziło oglądanie FLCL, może dlatego, że oglądałam całą serię jednego dnia, a powinnam sobie to jakoś dawkować, bo zwykle się zatracam. Pod koniec serii byłam pewna, że pomysł wyprasowania świata jest całkiem logiczny, a brak mózgu uznałam za jedną z moich przypadłości.
Do dziś chyba nie wróciłam do normy.
Potem jeszcze Paranoia Agent, ale w końcu nie biegałam po okolicy i nie atakowałam metalowym kijem mieszkańców Szczecinka. Cóż, tym razem oglądałam po jednym odcinku dziennie...

[BOReK]

Jeśli chodzi o muzykę to ze dwa utworki się zdarzyły, które mnie wzruszyły. O zapadających w pamięć na dobre nie będę mówił, bo to standard :P. Poza tym niewątpliwie jest kilka tytułów, po obejrzeniu których nauczyłem się paru dziwnych odruchów i powiedzonek XD. Cóż, taki los fana.

[fleischman]

Ahuhu. Było tego trochę.
Na pewno Paranoia Agent. Cała seria jednego dnia. Myślałem, że zejdę.
19 odcinek RahXephona. Tutaj dosłownie mi szczęka opadła, wyłączyłem zdenerwowany kompa i nie mogłem spać. Eh...
Krótko mówiąc: NG:E. Tego nie będę komentował. Pierwsze poważne anime jakie oglądałem i wciągnąłem wszystkie odcinki + EoE w jeden dzień. Lans mózgu na kilka dni :P
No i zakończenie Jin Roh. Nie spodziewałem się tego zupełnie. No może nie chciałem się spodziewać...
Death Note wylasowało mi mózg pod każdym względem. Wziąłem z nudów a gdy zobaczyłem napisy końcowe 12 odcinka zacząłem nerwowo wymachiwać rękoma krzycząc "ja chcę więcej!!!"
Najnowsze na tej liście jest Last Exile i to co zrobili z Dio.

[Momoko]

[IT.]

Noo... Ja ogulnie jestem, jako fikowniczka, bardzo podatna na lasowanie mózgu.
Pierwszy raz wyklepały mnie zakończenia anime z RTL7. Zwłaszcza beznadziejnosć MKR i bezsęs slayersów. Fiki poszły w ruch.
Dalej za bardzo intensywne parowanie mojej głowy odpowiedzialny był Geneshaft. Plan tego świata, reguły rządzące i możliwe warianty przyszłości były, oczywiście dla mnie, tak piękne że obejżałam serię dwa razy pod rząd żeby wysiać z niej wszystko jak najdokładniej. No i ten fazogenny ending...
Oczywiście LaEx którego się zwyczajnie nie wybacza bo bedąc anime dość... oddziałującym dzięki grafie i muzyce było jednocześnie anime ciezko niszczacym dzięki zakończeniu.
Momo: Ja nie zareagowałam krzykiem. Ja zgasiłam telewizor, wyprostowałam się na taborecie i tak siedziałam przez parę minut ze łzami w oczach dusząc szloch w gardle i gryząc wargi z wściekłości. Bardzo na mnie podziałało to anime. Światał już nie zapalałam aż poszłam spać.
Dalej End of Eva. Przeładny i wszystkomający poza odrobiną sensu. Znów bardziej podobało mi się to co myslałam o filmie niż film sam w sobie. Ale tych kilka schizofrenicnych wizji z Enda na zawsze przeszło do historii literatury jak dla mnie.
Ogulnie było sporo rzeczy na które złapałam dość znaczaczy odjazd ale chwilowo nie mam przy sobie listy coby dokładnie podać tytuły więc pasuję.
Jeszcze tu wrucę!!

[Grisznak]

Lady Oscar - bo dzięki niej odnalazłem moje naukowe powołanie, a i patrząc na jednego z głownych bohaterów, zrozumiałem, że moja beznadzieja nie jest wcale wyjatkowa. Prawdziwe to było aż do przesady, niekiedy.
Utena - to chyba nie trzeba wiele tłumaczyć.

Lady Oscar - bo dzięki niej odnalazłem moje naukowe powołanie, a i patrząc na jednego z głownych bohaterów, zrozumiałem, że moja beznadzieja nie jest wcale wyjatkowa. Prawdziwe to było aż do przesady, niekiedy.
Utena - to chyba nie trzeba wiele tłumaczyć.

[Crofesima]

Dobra. Ostatnio przyjęłam teorię, że nie warto pisać w takich tematach jak ten, albowiem i tak małą ilość osób obchodzi mój wspaniały żywot animkowy (a dokładnie - zapewne nikogo nie obchodzi. Prócz modów, którzy muszą to czytać ;P). Ale uznałam, że ten temat potraktuje jako swój osobisty rachunek sumienia, bez względu na to, czy 'kogoś to rybka, czy nie'.

Eh, pewnie będę się po tym czuła jak kompletny dzieciak zwierzający się ze swoich niesamowicie intrygujących przeżyć. I znów będę żałować swojego udziału w rozmowie. No nic.

A więc muszę powiedzieć, że jestem bardzo podatna na obsesje. BARDZO. Jakieś głębsze 'przemyślenia' to co innego (o tym potem... w mojej Drugiej Grupie Obsesji), chodzi mi o takie Obsesje przez duże 'O'. Z prawdziwego zdarzenia.
Przeszłam przez takich wiele. Na szczęście nie należę do osób, które zmieniają swoje upodobania co oglądniętą serię ("AH TO NAJLEPSZA SERIA JAKĄ KIEDYKOLWIEK WIDZIAŁAM~!!!!111oneone" a po tygodniu "JESZCZE W ŻYCIU NIE WIDZIAŁAM TAK DOBREJ ANIMKI!!!111" itd.)... co oglądniętą serię nie zmieniam avatarów/podpisów/tapet... nie informuje całego świata o mojej nowej obsesji...
Nie. Nie robię tego co serię. Robię to co jakiś czas >.>
Chociaż ostatnimi czasy coraz rzadziej Obsesja (wybaczcie za nadużywanie tego słowa, ale jest ono istotne) mnie dopada. Ale gdy zaczynałam moją przygodę z m&a to była moją bardzo bliską przyjaciółką... i tutaj po prostu muszę się przyznać, że jedną z moich Obsesji było Naruto ._. cóż, trochę mi wstyd, ale nie będę tego ukrywać! Ot co. Ale możecie mi wybaczyć tą małą plamę na honorze - w końcu była to jedna z moich pierwszych ŚWIADOMIE oglądniętych animek. I nadal mam do niej sentyment, ot co!
Chociaż chyba większą Obsesję miałam na punkcie Bleach'a. Uh oh.
A co się będę z tym ukrywać! Kiedyś trza to z siebie wyrzucić.
Inne, które wspominam to anime Full Metal Alchemist (tutaj osobiście uważam, że nie mam się czego wstydzić), trochę Eureka 7 (jw.), Ouran (ou yeah), Slayers (ah te stare czasy. To była PIERWSZA świadomie oglądnięta animka) i aktualnie TRC (manga).
To była pierwsza grupa Obsesji, które można nazwać Dziecinnymi Obsesjami. CÓŻ. Ich efektem są ot choćby oceny w szkole (gdyby tak zestawić wykres obsesji z wykresem moich szkolnych notowań... szybko zauważyłoby się pewną DZIWNĄ zależność). TAAA.

Wyrzuciłam to z siebie.
Teraz możecie rzucać we mnie pomidorami/wynoszonymi skarpetkami/tentaklami i nazywać mnie głupim dzieciuchem ;d (chociaż i tak pewnie nikt tego nie przeczytał. Czyżby moje kilometrowe eseje Was przerażały? Dziwne ;d Chociaż prawdę powiedziawszy gdyby wyrzucić z tego posta wszystkie niepotrzebne sformułowania, które nie niosą ze sobą kompletnie żadnej treści... to zostałyby chyba ze 3 zdania. Pojedyncze.)

A więc teraz *khm* Druga Grupa Obsesji, Które Nie Wiem Jak Nazwać. Nawet nie są to dokładnie Obsesje... po prostu napadały mnie chwile namiętnego myślenia (nie przesłyszeliście się. Jak nawet potrafię namiętnie myśleć. Jestem niebywale zdolna. I wielofunkcyjna.) po oglądnięciu danej serii. Szukałam tego 'drugiego dna', analizowałam psychikę bohaterów... oczywiście zachowywałam się też tak w czasie Głupich Obsesji, ale... ale tutaj było 'coś więcej'. Zresztą do tej drugiej grupy niewiele mogłabym zaliczyć animek... z tego co sobie przypominam to tylko Monster i Death Note (to drugie było częściowo też Głupią Obsesją).
Czym te obsesje zaowocowały? Kilometrowymi postami na forach (IT. ...) i zbytnim wysilaniem swojego (już i tak przepracowanego [niełatwo być blondynką]) mózgu. Zauważalne efekty uboczne.

A ostatnia grupa to Obsesje Dołujące. Czyli po oglądnięciu danej serii miałam pewną... może nie 'depresję', ale momentami łapałam tzw. 'zwiechy' i miałam naprawdę parszywy humor. Można nawet powiedzieć, że nie miałam chęci do życia (ale to zabrzmiało poważnie... chyba z letka przesadziłam). I nie wynikały one bynajmniej ze smutnych zakończeń czy czegoś! Broń Boże. Po prostu coś się działo złego z moją psychiką. Tak było choćby po całym NGE, a szczególnie po the End of Evangelion i po Haibane Renmei.
Efekt - letki dołek.
(NIE CIERPIĘ tego słowa. Ale inaczej nazwać tego nie mogę.)

A więc. Eheheh.
Nikt pewnie zresztą nie doszedł do tego punktu, więc nie staram się nawet tworzyć jakiegoś fascynującego zakończenia... ale przyznać muszę, że temat całkiem ciekawy.
Jak mi przyjdzie jeszcze coś na myśl to dodam.
(muszę sobie przypomnieć jakie to ja mangi czytałam...)

[herok]

Piekny post oby tak dalej aby twoja tworczosc nigdy nie przeminela z wiatrem :P. Ja sobie przypomnialem czytajac poprzedniczki post o tym ze czasami ogladajac anime mam pozniej przemyslenia ze moje zycie jest nudne i nie ciekawe i ze chetnie bym sie zamienil miejscami z glownym bohaterem nawet gdy ginie na koncu swojej drogi czasami kretej i ciezkiej a pozniej melancholia...........-_- ale co tam lubie takie odjazdy :D. Kocham wielofunkcyjne kobiety XD mniami XD

[FranzKafka]

[ghostface]

Eeeej... ^^

[The_Havoc_Rider]

Pierwszą sieczką z mózgu były pokemony.. może dlatego ze byłem jeszcze małym dzieciakiem.. jakimś cudem te cholerstwo wyprało mi umysł i pozbawiło naprawde sporej zbieranej przez lata kasy (gry GBC, karty itp.) XD
potem troche podroslem i raczej uodpornilem na tego typu sprawy

Co do plakania przy anime...
'Kimi ga Nozomu Eien' powaznie mnie wzruszylo ; ) w trakcie ogladania musialem sie hamowac i przypominac sobie ze w koncu chlopaki nie placza. To anime to konkretna sieczka emocjonalna... (w sumie nadaje sie do ogladania z dziewczyna ;p)

[Crofesima]

Oh, Ghost, jak miło mi że ktoś przeczytał mój post! Doceniam to. I nie, nie poczułam się urażona. Rzecz w tym, że ludzie mają skłonność do naśmiewania się ze mnie gdy wspominam o moich dawnych obsesjach. Ale powiedziałam - nadal mam do nich sentyment.
Zresztą gdy określiłam siebie samą jako jedną z ofiar Narutowych Obsesji to z góry już skazałam się na pewne... hm.. konsekwencje. Niektórzy pewnie uznają mnie teraz za jedną z miliona 14-latek, które podniecają się dwoma obejrzanymi w życiu animkami i uznają siebie same za wielkie otaku... kupują sobie opaski ze znakiem konohy.... piszą komentarze w stylu "OMGZORZ SASUKE JEST SEXI"... i że tak powiem 'lansują się' ze swoją Obsesją. (a przynajmniej tak sobie mnie wyobrażają jak jeszcze cierpiałam na tą Obsesję. Nawet nie wiem jak było naprawdę...)
Cóż, sama wybrałam taką drogę.

(trochę bredze, ale nie widzę co piszę bo okulary zdjęłam ^^' i zmęczona jestem).

Wielkie dzięki Ghost i herok za miłe słowa!

[herok]

Hmm.. to jest to wyprac mozgi dzieciakom takimi anime jak bleach,naruto,dragon ball przyklad moich kolegow to potwierdza powiedzialem im co nie co o tych anime :D i wciagnieli sie po same uszy XD gdy tylko skonczyla im sie seria do ogladania podrzucilem z lekka inne anime powazniejsze pomyslalem nie zaszkodzi im chyba :P cos tam bakneli ze to juz nie to ale ogladali dalej XD ogladali ogladali ogladali maja juz wieksza kolekcje anime ode mnie ogladali a ja na tym skorzystalem bo teraz ja biore od nich anime stali sie zagorzalymi fanami anime. Zrobic to samo jak zaloza ten kanal niech sie dzieci na ogladaja pozniej dorosna beda wieksze wymagania wiecej fanow wiecej anime a my co a my korzystamy XD. To bedzie dopiero odjazd na wielka skale O Tak o tak ^^. Zeby nie bylo kocham to anime oraz klasyke jak daimos gigi la trottola itd skrzywily mi mozg w odpowiednia strone :P

[Grafone]

Ostatnią lobotomie zafundował mi Ghost:SAC, cała pierwszy sezon w jeden dzień. Z negatywnego punktu widzenia to pokemony film pierwszy który miałem przyjemność? obejrzeć z bratem. A z pozytywnego? hmm największą to chyba NeonGE i Perfect Blue.