[Grisznak]

[Costly]

ANTAL, to się nazywa sarkazm. Skoro czytujesz Sapkowskiego, cytując "aż po "Lux Aetherna" (a nie Lux Perpetua czasem?) to spotykasz się z owym niesamowitym zwrotem w mniej więcej co drugiej wypowiedzi bohatera pierwszoplanowego (czy nawet częściej, jeżeli to Szarlej). Dla ułatwienia lektury warto nauczyć się to rozpoznawać.

Tak czy inaczej więcej sarkazmu na tym forum nie użyje, bo widzę, że zrobiła się z niewinnego żartu zupełnie bezsensowna burza. To normalne tu? Nie wierze w dyskryminacje M&A przez środowiska kościelne z tego prostego powodu, że to zjawisko niszowe w Polsce, kościół nie zwraca uwagi na mrówki biegające w pobliżu plebani. Raz znajomy puścił mi nagranie z RM z telefonem jakieś słuchaczki, która żaliła się na "satanistyczne japońskie bajki" jakie jej wnuczek ogląda, mniej więcej w takim tonie jak opisałem. I z tego się śmiałem. Co nie ma jednak nic wspólnego z kościołem jako takim. I zresztą podkreśliłem, że nie pije do kościoła, tylko do RM - które z kościołem związek ma wyjątkowo dyskusyjny.

I proszę moderatorów aby ucięli wszelakie przyszłe wypowiedzi nie związane z tematem, przepraszając jednocześnie za nieumyślne wywołanie tego offtopa.

[Dred]

[Zegarmistrz]

[Ysengrinn]

Heh, ten temat nigdy nie umrze. Co jakiś czas pojawiają się nowi użytkownicy którzy pragną dorzucić swoje trzy grosze - niestety te same trzy grosze będące w obiegu od zarania forum. Oczywiście rozumiem ich i nie mam pretensji, bo przecież skąd mają wiedzieć, że powtarzają stare argumenty. Bardziej dziwi mnie, że starszym forumowiczom ciągle chce się ich prostować.

On topic: Początkowo fandomowy syndrom oblężenia i zbiorowy orgazm za każdym razem, gdy "Nasz Dziennik" raczył zauważyć "nasze" istnienie był dość zabawny. Z biegiem czasu coraz mniej jednak podobało mi się sposób w jaki fani bronią "inności kulturalnej" Japończyków - w tym podejścia do pedofilii i kazirodztwa. Zamiast zrozumiałego "oni nas obwiniają o X i Y" mamy "X i Y są fajne, faszystowski katolu!", co wygląda już co najmniej niesmacznie, by nie powiedzieć groźnie. Oczywiście nie mam na myśli żadnego z tutejszych dyskutantów - chodzi mi o klimat panujący wokół dyskusji o różnych dziwnych pomysłach ustawodawcy.

[Arioch]

Spoiler: pokaż / ukryj

(\__/)
(='.'=) Do skasowania.
(")_(")

[ANTAL]

[Malwinka25]

Bardzo dobrze, nie wyobrażam sobie życia bez M&A !

[Mitsurugi]

Hmm, skoro już tu wszedłem to i ja dorzucę trzy grosze. Dla mnie anime i manga to sposób na oderwanie się od rzeczywistości, której zresztą i tak nie znoszę, i szansa na przeżycie czegoś co nigdy w życiu mnie nie spotka. Można powiedzieć, że to mój środek ucieczki. No i dzięki intensywnością M&A można przeżyć naprawdę wspaniałe chwile. O, i jak by nie patrzeć, to spostrzegam w M&A środek na przynajmniej częściowe zrealizowanie swoich marzeń i jakiś ukrytych pragnień.(nie ważne, czy tych dziecinnych, kompletnie nierealnych czy innych). Cóż, gdyby nie M&A to szczerze powiem, nie wiem co bym robił, i jak bym dawał odpór wkręcenia się w trybiki szarej, nudnej i zepsutej rzeczywistości (sorka, jestem pesymistą, i po części nihilistą). I jeszcze jeden powód. Żaden film ani książka z gatunku romans nie umywa się do M&A z tego gatunku.

A tak jeszcze btw, to ja nigdy nie spotkałem się z jakimiś negatywnymi wydźwiękami o fanach anime i mangi. Cóż, wiadomo, że takie osoby traktuje się dziwnie w niektórych środowiskach, ale nie jest to odmienne od na przykład tego jak w liceum traktuje się osoby które czytają na przerwach książki :D. W dzisiejszych czasach to po prostu norma. Ja np. na studiach spotkałem wielu ludzi będących fanami M&A, i raczej nikt w tych kręgach nic sobie z tego nie robi. Ludzie mają naprawdę dziwne zainteresowania i hobby, i wśród nich naprawdę M&A jest jednym z tych mniej dziwacznych.

[Morg]

Jeśli chodzi o mnie, to dość znacząco.

Primo, nie posiadam już tak często uczucia "nie ma nic ciekawego do oglądania...", bo zazwyczaj coś jest. Rzeczy do oglądania/czytania jest mnóstwo, a i łatwiej przekopać się przez chłam chociażby z tego powodu, że 90% najgorszego chłamu odpada na etapie wybierania serii przez grupy fansubberskie. Przejawiam także, acz nie bezkrytyczne, zainteresowanie kulturą japońską, w związku z czym stałem się mądrzejszy o parę przeczytanych książek.

Secundo, przestałem siedzieć bez sensu przy komputerze nic nie robiąc. Jak siedzę, to siedzę po coś, albo najzwyczajniej w świecie szukam ciekawych informacji. Poznałem przy okazji trochę fajnych osób i parę mniej fajnych, ale i tak absolutnie nie żałuję.

Tertio, znalazłem sobie stałe hobby. Hobby w które mogę inwestować pieniądze i mi ich nie szkoda. Przy okazji niektóre pozycje nastawiły mnie do przeczytania paru rzeczy - na przykład po obejrzeniu Hantsuki pobiegłem do biblioteki po Rodzinę Thibault i sięgnąłem po Ginga Tetsudo no Yoru (anime jeszcze przede mną).

[offtopic mode=on]

[MegamanNoTsukaima]

Ja osobiście lubię M&A
Ale na jednej ręce pokazałbym kto z moich znajomych lubi M&A
Wszyscy wolą jakieś SAM
A co do rodziców
Nigdy mi nic nie mówili

[Cream]

M&A przynosi mi przede wszystkim wiele pozytywów, dużo radości, poznałam fajnych ludzi, stałam się bardziej otwarta.
Działa na mnie motywująco. Poprawia nastrój. Dostarcza inspiracji.

Mangą i anime zaczęłam interesować się w wieku 11 lat. Czyli jakieś 12 lat temu.
To był mój świat.
Manga nie była wtedy tak powszechna. Dla znajomych dzieciaków to były głupie zwykłe komiksy.
W gimnazjum z przedmiotu "sztuka" miałam obniżoną ocenę za "dziwaczne oczy" w pracach (widać Pani Profesor nie znała się tak dobrze na sztuce ;] ).
Koleżanki nazywały mnie dziecinną i wyśmiewały. Ale nie przeszkadzało mi to.
Jakimś cudem kilka z tych "koleżanek" udało mi się później zarazić tematem^^
Szalałyśmy wtedy na punkcie Neon Genesis Evangelion i oczywiście Sailor Moon [hehe].

Był okres, gdzie pasja stała się obsesją.
Mając 15 lat nie interesowało mnie nic innego. Kompletnie nic.
Opuściłam się w nauce.
Otwierając zeszyt od tyłu nauczyciele mogli "podziwiać" moje rysunki, które rozciągały się na kilka-kilkanaście stron.
Czekałam tylko na kolejne wydania, kolejne odcinki.
Ignorowałam otoczenie.
Szczerze- było mi z tym dobrze.
Nie zauważałam swojej głupoty.
Jakoś pod koniec pierwszego półrocza III klasy (gim) mama wróciła cholernie zdenerwowana z zebrania.
Wyrzuciła wszystkie moje mangi, magazyny, albumy, segregatory z rysunkami. Dosłownie wszystko co wiązało się z moim "życiem".
Nie mam jej tego za złe. Chciała dobrze. Nie wiedziała jak ma do mnie dotrzeć, bo rozmowy nie odnosiły pomyślnego skutku.
Na pewno było mi przykro, ale popłakałam i przeszło. Oceny naturalnie poprawiłam i to bez jakiegokolwiek problemu.
Jakby nie patrzeć- każdy popełnia błędy.

[Elfen_Lied]

Jeśli chodzi o mnie, to anime obróciło moje życie do góry nogami.
Odkąd zacząłem interesować się M&A, mój charakter zmienił się gwałtownie. Nie wiem czy na dobre czy nie. Stałem się poważny, spokojny, opanowany. Moi znajomi strasznie się dziwili co do tej zmiany. Tak jak i moi rodzice. Przedtem byłem bardziej żywy, weselszy, bardziej rozgadany. Jednak z tych osób których znam, nikt się M&A nie interesuje. Kilka osób może oglądało Naruto ^^.
M&A pozwala mi zapomnieć o codziennych problemach, pozwala oderwać się od rzeczywistości, i wczuć się w życie bohaterów.
Nigdy nie miałem jakiegoś znaczącego hobby. Teraz je znalazłem.
Jednak wszystko ma plusy i minusy.
Wraz z początkiem mojej przygody z M&A spadła moja średnia w szkole. Zacząłem się gorzej uczyć. Gdy oglądnę jakiś dramat, chodzę potem przez tydzień zdołowany.
Żałuje bardzo że na rl nie mogę z nikim pogadać o M&A. Tylko na gg z kilkoma osobami. Też nie jest źle ale chciałbym się kiedyś z kimś spotkać i pogadać o tym co mnie interesuje i co lubię, lub nawet kocham ^^. Irytuje mnie gadanie z kumplami o jakiś motorach, procesorach, i ciul wie o czym jeszcze. Gowno mnie to obchodzi..
Może kiedyś uda mi się poznać kogoś z kim mógłbym pogadać o M&A ;)

[Hisayo]

Ajajaj, life is brutal [i tak dalej]... Przynajmniej u mnie.
No więc... Nauczyciele nic nie wiedzą. Nie chcę narażać się na dyskryminację. (chociaż wiadomo to, może pani od plastyki...?)
W kazdym razie, M&A wpłynęło na moje życie i to nawet znacznie. Stałam sie bardziej otwarta, indywidualistką byłam już wcześniej, ale... no, no i jestem mniej rozdarta (właściwie to teraz rzadko sie odzywam...)
Moje "koleżanki", bo pani sie uparła na "kolegów" i "koleżanki" z klasy, uważają mnie za ostatnią idiotkę, dziwadło i Bóg wie co jeszcze. Tylko moja przyjaciółka Chobitsy lubi i wie o co mi chodzi. Reszta interesuje się Cil... przepraszam bardzo, MILEY CYRUS, cokolwiek to znaczy, "Dżonas Braders", MTV i Paris Hilton - o ile nie zapomniałąm o jakiś innych disneyowskich badziewiach, to już wszystko.
"Koledzy" wciąż męczą mnie odzywkami w stylu "O, to te chińskie bajki" non stop nasuwając mi myśl, ze bez katany ani rusz. Rasiści!
Starzy oczywiście nie popierają, moja rodzicielka nadal nie rozumie, dlaczego interesuję się "tymi kretynkami z kocim ogonem" (?!), za to tata żartuje, że jpop to mniej więcej to samo co wrzaski zarzynanego kurczaka. OK., TO mogę wytrzymać.
Powiem jeszcze, że na początku interesowałam się Witchem (tak, to o ten szajs chodzi), ale już mi przeszło (dzięki Bogu). Oprócz piesologii, nigdy nie miałam prawdziwych zainteesowań. Teraz mam ^^
Nu!dosyć już chyba napisałam.

[Ysengrinn]