[Eire]

[DarkHaze]

Denerwujące bywa gdy w anime postać ktora nie ma absolutnie zadnej siły/mocy(zazwyczaj płci męskiej) wcina się w walke jakiś mocarzy bo chce pomóc a zwykle tylko przeszkadza i obrywa no i laska go musi ratować.

[Enevi]

[reika]

Drażni, gdy pod koniec odcinka jakiejś serii akcja jest ucinana w momencie, gdy przykładowo główny bohater gdzieś biegnie na pomoc, coś ledwie utrzymuje, wisi nad przepaścią i tak dalej, już puszcza, już jest za późno, a w następnym odcinku robi dokładnie to samo jeszcze przez pół godziny i uwaga... zdąży, uda mu się, uratuje, happy end.
Oczywiście podpisuję się też pod antypatią do biednych, skrzywdzonych, delikatnych istotek żeńskich i panów (chyba), którzy są niezwykle wrażliwi, głębocy, zawsze nadstawią drugi policzek i których nikt nigdy nie kochał aż do dnia, w którym toczy się akcja, kiedy to zakochują się w nich najładniejsze panny w całej opowieści. Och, ach. ;)

[Shizuku]

Zgadzam się z wszystkim co napisano wyżej. Nie wiem, ale chyba nikt nie wspomniał o emo postaciach? Będe pierwsza? No więc nienawidzę wszystkim mhrocznych, niezrozumianych przez świat i milczących bohaterów. Cały czas użalają się nad sobą, chodzą ze zbolałą miną, a inni cały czas muszą ich pocieszać. Przykład: Sasuke i Zero z Vampire Knight. Ten białowłosy młodzieniec wyjątkowo mnie denerwował.

Spoiler: pokaż / ukryj

A potem jak doszedł jego brat bliźniak to już w ogóle.

[DarkHaze]

Dodam jeszcze, że frustracje wywołuje słuchanie gdy bohater poraz 100 wygłasza mowe, w której mówi, że chce sie stac silniejszym i jeszcze silniejszym aby...chronić osoby które kocha/przyjaciół. Przykłady: Naruto, Busou Renkin i wiele wiele innych.

[cintra]

A propos wygłaszania mów - ZUY ma głównego bohatera w uścisku swojej zuej łapy, jeden ruch dzieli go od zwycięstwa.... i zamiast go wykonać dostaje słowotoku. Obojętnie na jaki temat - tego co nim kierowało, swojej mhrocznej przeszłości czy tego jaki to teraz krwiożerczy atak wykona. Kończy się oczywiście tym, że przegrywa (a jednak milczenie jest złotem ;)). Ugh, denerwujące jest to niepomiernie, bo niedość że nielogiczne to jeszcze spowalniające akcję....

[Sola]

Najwyższej klasy rozdrażnienie budzą we mnie wszystkie shounenowe chłopaczki które pewnego dnia dostają: amulet, miecz, talię kart czy kawaii panienkę. W seriach tych chłopaczek w ciekawy sposób "reaguje" z wyżej wymienionymi i idzie ratować świat. Lub przynajmniej Ziemię. Wyjątkowo drażni mnie połączenie chłopaka z kawaii panienką. On reprezentuje postawę "pierwszy raz na oczy widzę dziewczynę" ona: "to teraz ja będę twoim mieczem i tarczą". Oczywiście praktycznie to ona walczy, a on krzyczy: "damy radę, nie poddamy się."

[kokodin]

Moim osobistym koszmarem jest to że serie są zaczynane, rozwijane i nie kończone z różnych powodów. Chodzi o to że nawet w wielosezonowych dobrych animach każdy sezon kończy jakieś wydarzenie ucinające akcje danego sezonu w złych po prostu kończą się odcinki i nie wiadomo po co w ogóle się to oglądało bo nic się nie wyjaśniło. Przeczytaj mangę żeby wiedzieć co było dalej lub po prostu brak pomysłu na zakończenie to jedna strona medalu.
Iinny kompletnie odwrotny motyw wkurza podobnie mocno. Czyli gdy po definitywnym zakończeniu akcji wrogowie ożywają w następnym sezonie lub gdy okazuje się ocaliłeś Japonię to teraz ocal ziemię a potem wszechświat.
Ostatnim wkurzającym mnie niewymienionym przez innych aspektem jest zmiana charadesignu/gatunku anime/głosów głównych bohaterów lub tworzenie historii o tym samym /tych samych ludziach od zera w inny sposób pozostawiając jedynie motyw przewodni w nowym opakowaniu (odgrzewany kotlet w świecącej panierce) no i jeszcze nazywa sie tak samo. Czyli długo oczekiwana kontynuacja okazuje się kiepskim remake-iem.

[Doktor J]

Mnie denerwuje, jak seria zaczyna się jako komediowa, a kończy poważnie. Jak chcę oglądać komedię to niech to będzie komedia do końca i tak samo z poważnymi produkcjami.

Dam tu przykład: "Irresponsible Captain Tylor" - pierwsza połowa serialu jest wspaniałą komedią, a pod koniec mamy: egzekucję, pogrzeb, bardzo poważnie i z napięciem przeprowadzoną bitwę kosmiczną (nie zdradzę jak się skończyła) i

Spoiler: pokaż / ukryj

rezygnację kapitana ze stanowiska

. Na szczęście wszystko kończy się dobrze, ale trochę dziwnie się czułem oglądając końcówkę. Nie chodzi o to, że byłą zrobiona źle, wręcz przeciwnie - DOSKONALE, ale po prostu odbiegała tematyką od reszty. Dodam, że ładne były wstawki z muzyką poważną.

Czyli podsumowując: nie podoba mi się nagła zmiana tematyki z komedii na tragedię.


Ukryto spoiler.
IKa

[Góral]

Po tysięcznym razie zaczął mnie denerwować jeden drobiazg, mianowicie przedstawienie wewnętrznego rozdarcia czy niepokoju postaci przez zaczynanie przez nich rozmowy i przerywanie w pół słowa. Przeważnie sprowadza się to do wymienienia imienia postaci i "już nic". Jest to prawie tak popularne jak krzyżyk-żyłka na czole i w prawie każdej serii widziałem coś podobnego (a już na pewno nie ma tasiemca, gdzie nie skorzystano by z tego schematu).
Przykłady:
Kurosaki... już nic.
Sakuragi... już nic. [odbiega]
Echizen... już nic.

[Shizuku]

[vries]

[Asayama]

Pan Bóg - bardzo częsty schemat, który można spotkać rozpoczynając od anime po filmach fabularnych kończąc. Polega on, żeby jednego z bohaterów (najczęściej to główny bohater lub czarny charakter) zrobić herosa. Jest osobą bardzo silną, znającą mistrzowskie i trudne do opanowania czary, techniki lub cokolwiek innego i nawet jeśli dostanie kilka ciężkich ciosów, po których powinien wyzionąć ducha i tak przeżyje dzięki swojej "tajemniczej" mocy. Jego słowa są praktycznie stawiane do rangi boskiej. To bardzo denerwujące. Doskonałe przykłady to: Naruto Uzumaki, Orochimaru z Naruto i Goku z Dragon Balla.

[Shizuku]

O dobrze nawiązałeś. Ale ja mam trochę inaczej. Mnie najbardziej wkurząją Źli, Których Nie Można Ubić do Końca Seri i Jeszcze Dalej. Jest jakiś głowny zły w seri i choćby nie wiem jakie ciosy i ataki przyjmował, praktycznie nic po tym mu nie jest, ewentualnie trochę się zabrudzi, a w ostateczności syknie z bólu. Albo gdy jest jakaś większa walka, uchodząca za finałową, już wszyscy pięknie połączyli siły, już prawie, go ubili, ale nie on uciekł bo zabrakło sekundy/centymetra. Strasznie to irytujące, przykłady: Orochimaru, Naraku.