[Achmed]

[vries]

[JJ]

[Beryl]

[Paweł]

[Ori]

Najwyraźniej tylko mi to przeszkadza... Poprostu raz chciałabym zobaczyc jak główny bohater ma np.świnkę. Cały opuchniety tłumaczy się dziewczynie, że nieprzechodził jej w dzieciństwie, a ona gotuje dla niego ( na świnke rosół jest dobry nawet gotowany w minispódniczce)itp. Nie chodziło mi oto by zaraz umierał na tyfusa.
Sama też mam pare razy w roku przeziebienie ale jakoś nie kończę jak większość japończyków z wysoką temperaturą, mdlejąc po kątach na przemian śpiąc- po prostu nudzą mnie te same objawy u wszystkich bohaterów.

Co do jabłek- odwiedzałam troche szpitali oraz osoby chore i nie zauważyłam takiego zachowania. Wręcz przeciwnie w polsce istniej kult mandarynek i pomarańczy (który całkowicie popieram :D)

Acha ostatnio znalazłam jeszcze jedna rzecz: przekręcanie symboliki i religi chrześcijańskiej

[demiCanadian]

[Spaidi]

Ja jestem bardzo tolerancyjny do anime i ogolnie do filmow.
Ale jest jeden motyw, pojawiajacy sie w wielu anime, ktory doprowadza mnie do szalu:

Glowny bohater ktory jest ciamajda, polglowkiem i ofiara losu.
A swoja "sile i odwage" pokazuje tylko w skrajnych sytuacjach.

W jakich anime to sie ukazuje?
np

Spoiler: pokaż / ukryj

Pokemon (xD), Naruto, Love Hina.

Choc do niektorych pozycji to na prawde pasuje, lecz nie ma ich za wiele, jak np

Spoiler: pokaż / ukryj

Great Teacher Onizuka

[kokodin]

Napiszę jak zwykle coś przeczącego sensem samo sobie lub przynajmniej sensowi tematu.

Otóż kocham wszelkiej maści sztuczną inteligencję. Czy to robotka uczona uczuć zakochana nieświadomie w swym nauczycielu czy wielki robot buntujący się przed walką podziwiający kwiatki czy bieliznę na balkonie rumieniąc się niezdrowo. Wszystkie te "normalne" zachowania świadczą o rzeczywistym posiadaniu przez AI samoświadomości, ego i uczuć.

Wracając do sedna tematu jest w tym zawsze jeden motyw który wydaje mi się być tak naciągany że aż przeczy tym pierwszym. Mianowicie wręcz nienaturalna chęć do samopoświęcenia swojego życia.
Czy to Mahoro, Tahikomy, Marionety czy Dolores wszystkie te osobniki były wolne od "trzech praw robotyki" więc mogły i najczęściej wykształcały instynkt samozachowawczy, uczucia, chęć do życia lub nawet egoizm. Dlaczego więc na jakimś etapie zawsze uznają nic nieznaczących dla nich ludzi za wartych poświęcenia wszystkiego łącznie ze swoim istnieniem. Kompletnie nie dbając o swoje uczucia. Wyłączając ból idą w stronę jeszcze większego cierpienia.
Wydaje mi się to nielogiczne że maszyna stworzona na podobieństwo najbardziej egocentrycznej i hipokryzyjnej istoty wszechświata cechuje się takim altruizmem.
Moim zdaniem każde seryjne AI przed atakiem samobójczym powinno zrobić backup samego siebie i to powinno być ich pierwsze skojarzenie bo dane maszyn można archiwizować a same jednostki można odbudować. Dlaczego wszystkie zakochane roboty są tak bezmyślne?
:P

[Achmed]

Hm, ostatnio miałem parę przemyśleń, ale jak zwykle gdy przychodzi co do czego to nie pamiętam.

- Dlaczego w 9/10 przypadków to dziewczyna najpierw zakochuje się w chłopaku? Coś mało widzę sytuacji odwrotnych, ew. są takie w których tego nie można określić. Z obserwacji moich wynika, że to wcale by nie było takie oczywiste. Ale się czepiam, aż sam siebie zadziwiam.

- Nie lubię poważnych końcówek wprowadzanych w czystych komediach, strasznie mnie takie potrafią zdenerwować, tak jak na przykład w Ouranie, Kannagi, w Midori no Hibi było już trochę lepiej.

[pestis]

Trudno się nie zgodzić z większością powyższych postów..
To co denerwuje mnie najbardziej:

1. Chorobliwa infantylność głównych bohaterek - jak to jest, że uczennice (przedstawiciele płci męskiej mają się w tym przypadku trochę lepiej) liceum, zachowują się jakby ciągle były na etapie szkoły podstawowej? Widok takich nieporadnych stworzeń naprawdę mnie irytuje.

2. Anemia - to nie przeziębienie jest główną przyczyną omdleń, to anemia!; ] Nie wiem, czy to wina ryżowej diety, czy może klimat, ale japońska młodzież (szczególnie ta z mang shoujo) jest strasznie podatna na tą dolegliwość. Z punktu widzenia scenarzysty, to chyba całkiem dobra metoda na wysłanie anemicznej osóbki do szkolnej pielęgniarki. Wówczas będzie ona mogla podsłuchać jakąś bardzo ważną rozmowę, tudzież podczas udawanego snu, jakiś piękny amant bądź amantka, skradnie jej pocałunek... Eh.

3. Klasowa alienacja - czy naprawdę możliwe jest, że uczniowe chodzący do jednej klasy i spędzający ze sobą ponad pół dnia, nie znają swoich imon? ;] Teksty typu "cześć może mnie nie znasz, ale jesteśmy w tej samej klasie" itp mnie zabijają.

4. Dach - wiadomo, że większość kluczowych szkolnych scen musi dziać się właśnie w tym miejscu. Na szkolnych korytarzach, wiatr nie rozwiewa włosów...

Poza tym chyba nie będę w błędzie, stwierdzając, że to scenarzyści m&a są prekursorami parkour. Nikt tak efektownie nie skacze po dachach jak bohaterowie anime ;]

Na koniec rzecz, która pojawia się często w seriach przygodowych. Może się nie znam, ale bezproblemowe utrzymywanie równowagi na dachach wszelkich urządzeń latających, skakanie w dół, np na niżej lecący pojazd i lądowanie beż zadnych obrażeń, nie należy do rzeczy najprostszych. Cóż, nigdy nie próbowałam..

[Morg]

[Ysengrinn]

[Paweł]

[Costly]

Cóż, ja pamiętam kilka osób z klas szkolnych, do których non stop zwracała się po przezwisku i tak w pewnym momencie człowiek łapał się na myślach w rodzaju "Kurde...jak ma Spacer na imię?!". Choć to raczej nie ta półka, chodziło z zasady o ludzi których znałem wcale dobrze ;p

Odnośnie schematów - tak mnie zastawia jedna rzecz. Czemu w co drugiej produkcji, której akcja rozgrywa się w szkole główny bohater musi mieć przyjaciela, który co chwile mu zakłada nelsona? Niby mała głupota, ale co chwile widzę ten motyw i całkiem mnie on dobija.

No i ostatnio miałem Wielką Debatę na temat krwotoku z nosa. Każdy to widział setki razy, jak to bohater na widok bielizny, golizny lub jej części wykonuje efektowną krwistą fontannę. Czy ktokolwiek z was spotkał się w rzeczywistości z taką reakcją...?