[Asayama]

[Enevi]

Po obejrzeniu dzisiejszego odcinka Code Geass jak bumerang powrócił schemat Martwych nie do Końca - wybuch? powódź? trzęsienie ziemi? pożar? Pamiętajcie, że są bohaterowie, którzy przeżyją każdy WYPADEK i niespodziewanie wkroczą do akcji w najkrytyczniejszym momencie... A prócz Code Geass? Chociażby Gundam Seed...

[Easnadh]

W związku z męczącym mnie aktualnie katarem coś mi się przypomniało. Może to nie do końca schemat, ale coś w tym guście na pewno.

Jak postać w anime albo mandze shoujo jest chora i zjawia się osobnik płci przeciwnej, żeby biedakowi ugotować zupkę, poprawić poduszkę, przygotować kompres i tak dalej, to owe przeziębienie w 99 przypadkach na 100 ogranicza się do malowniczych rumieńców na policzkach od gorączki i pokasływania, żeby ukazać, jak słaby i biedny, ale przy okazji zniewalająco uroczy i potrzebujący pomocy jest chory. A gdzie jest katar, ja się pytam? Bo co, nieromantyczny jest? Nieestetyczny może? Ale cholernie prawdziwy. Grrr... ><'

[JJ]

Ponieważ serie przepełnione akcją, a zwłaszcza machaniem mieczem, nie są moją domeną, nie zwracałem na to do tej pory uwagi, ale ostatnio wziąłem się za "Miecz nieśmiertelnego" w wersji anime i zauważyłem coś mocno irytującego. Chodzi o taki sposób przedstawiania walk: bohater macha trzy razy kataną, widzimy na czarnym ekranie trzy białe linie, "cięcia", po czym wróg rozpada się na trzy kawałki. Albo: machnięcie mieczem, "cięcie", i z wroga spada rozcięte ubranie/zbroja. Ani to fajne, ani efektowne, nie rozumiem, czemu tak często to wykorzystują.

Okropnie zaczyna mnie też irytować zdanie które musi pojawić się w niemal każdym anime z wątkiem miłosnym: "Ona nie jest moją dziewczyną!" (i jeszcze, ewentualnie, "nie wyciągaj pochopnych wniosków") , zwykle pojawiające się w momencie, kiedy widać już, że do końca serii On i Ona zostaną parą.

[Mai_chan]

[DarkHaze]

Dokładnie, podobnie jest ze schematem decydującego ciosu w wacle, fighterzy sa juz wycienczeni i kazdy odniosł rany, no i lecą na siebie i zaraz widzimy scene w ktorej stoją do siebie plecami. Tak sobie stoją z pół minuty po czym jeden z nich tryska krwią i pada trupem, lub nie(schemat martwych nie do końca:D) zazwyczaj waląc jeszcze jakis głupi tekst na pożegnanie.

[kokodin]

ubrania :P Zastanówmy się ubrania są czymś normalnym są w każdym anime i w większości z nich przewijają się w pewien określony sposób. Sposób, motyw ubrania lub po prostu brak finansowy powodują że nawet pierwszoplanowi bohaterowie jeśli w serii nie ma motywu posiadania konkretnych ciuchów (czyli ograniczeń garderobianych typu haibane renmei) ubrania po prostu się odradzają. Chodzi o to że w chwili gdy ubranie zostanie zostawione na innej planecie, zniszczone w walce, znoszone lub z jakichś powodów zamienione pomiędzy bohaterami powinno już tak zostać. Wkurzające jest to gdy po takim wydarzeniu w następnym odcinku widzimy na ekranie dokładnie ten sam ciuch. Mundurki to inna historia ale ubrania codzienne nie powinny być niezniszczalne. Druga sprawa to to że każdy bohater ma tylko jedno ubranie lub jedno do szkoły drugie po domu niezależnie od pory roku. Co jak co ale przynajmniej dziewczęce bohaterki powinny mieć więcej niż jedno ubranie. :P Przykłady dobrze zastosowanych ubrań wymienione już haibane oraz figure 17 ciekawie wygląda też sprawa w azumandze. Przykłady złego zastosowania ubrań kurau - phantom memory (ubrania kupione w Japonii zniszczone na orbicie odrodzone w Szwajcarii),girls bravo (ubrania zostawione w łazience na innej planecie odradzają się na ziemi) no i wiele wiele innych seriali tasiemcowych w których to ubranie jest częścią wyglądu bohatera.

[Keii]

Co do ubrań, to strasznie irytujący jest Saito z Zero no Tsukaima, który przez ponad 2 serie cały czas biega w tym samym dresie.

[Kaseven]

Niewinność wcielona - bohaterka o długich jasnych włosach, często opadających na twarz jako burza seksownych loków falujących przy delikatnych podmuchach wiatru. A sama twarz... no twarzyczka aniołka po prostu. Błękitne oczęta obowiązkowe. Dziewczę takowe jest kruchutkie, delikatniutkie, często cierpi na jakieś dolegliwości, wszyscy na nie chuchają i dmuchają. W dodatku szybko się wzrusza, nad wszystkim i wszystkimi się lituje, kocha zwierzęta, roślinki, wszystkich ludzi, nawet puszki po konserwach. A główny bohater kiedyś tam w dzieciństwie złożył jej obietnicę, że będzie ją chronił/zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Jest tak dobra, niewinna, uprzejma, łagodna i słodka, że aż mdli na sam jej widok, bleh.

Zabili mi ojca/matkę/dziadka/żółwia - nie mogę strawić, gdy w anime wszyscy bohaterowie mają traumatyczne dzieciństwo, drastyczne wspomnienia i w ogóle statystyczny więzień obozów koncentracyjnych mniej się od nich w życiu nacierpiał. TAK dla jakieś małej grupki bohaterów, którzy mają problemy ze sobą, co jest rozsądnie wplecione w fabułę i tłumaczy wpływ na ich obecne decyzje. Jednak NIE dla serii, gdzie nawet krzaki i bułka z masłem mają tragiczną przeszłość, a wszystkich w dzieciństwie nikt nie kochał, nikt nie rozumiał, rodzice porzucili, dom spalili, psa zabili, w szkole bili, w wampira przemienili itd.

Komandosi nawalają, licealiści wygrywają - czyli wsadź mnie do mecha, a uratuję świat, by potem grzecznie wrócić do domu i odrobić zadanie na jutro. Niejednokrotnie dobijał mnie motyw wszelkich nastolatków-wybrańców, co to mają zero doświadczenia, zero wiedzy o taktyce, a sprawdzają się w akcji lepiej niż oddział Czerwonych Beretów. Zwłaszcza gdy taki ktoś po raz pierwszy w życiu bierze do ręki miecz, nie wiedząc nawet, jak prawidłowo go utrzymać, ale pomimo tego rozwala całe stadko różnorakiego tałatajstwa, który przed chwilą rozniosło oddział świetnie wyszkolonych najemników. Wyjątkowo w niektórych seriach jakoś logicznie to uzasadnili (vide: NGE, Juuni Kokki).

To tyle, pewnie jeszcze sobie potem coś przypomnę ^^

[Lena100]

[Eire]

Chyba było wymienione, ale napiszę raz jeszcze
Fight evil by the moonlight, win love witch a daylight, fajtłapo stulecia
Możesz potykać się o własne nogi, w szkole zbierać banie a na treningach bęcki, ale i tak okażesz się wybrańcem, uratujesz świat i poślubisz miss/mistera Galaktyki. W wersji light- wygrasz konkurs i pokocha cię piękność za którą/którym wzdycha cała szkoła Nie wiem skąd się to bierze, chyba to jakiś sposób dowartościowania widza

[Ysengrinn]

Nie chyba tylko na pewno. Biorąc pod uwagę popularność motywu w Japonii przerażający procent populacji wymaga dowartościowywania. W produkcjach zachodnich zresztą też się pojawia, choć Bogu dzięki rzadziej.

Osobiście mnie do szału doprowadza Parodia Drzazgi w Oczach Cudzych - w przypadku serii "Tower of Druaga" dotycząca zresztą właśnie tego o czym piszesz. Kilka odcinków jest bowiem humorystycznych i wyśmiewa jRPG-owe schematy w rodzaju "wybraniec specjalnej troski", pozostałe natomiast jadą na nich aż miło.

[Grisznak]

[Mirveka]

Czasem to kwestia desingu.
Jak postać zmieni fryzurę/ubranie to już będzie nie do rozpoznania.
Tak, kolejna rzecz która mnie wkurza, jednolita kreska, która sprawia, że postacie można odróżnić tylko po fryzurach. NP Sailor Moon.
Kolejna to uzyskiwanie rodzinnego podobieństwa poprzez dziedziczenie fryzury. Najczęściej w linii żeńskiej.

[Sola]

Co do ubrania to przypomniał mi się jeden szczegół. Mianowicie, kiedy bohater wychodzi do szkoły czy gdzieś tam lub zmienia obuwie na szkolne to często stuka czubkiem buta o ziemię. To taki drobiazg ale litości! W czym to pomaga?! Buty na nodze lepiej się trzymają czy jak? A już na pewno doprowadza do nadmiernego ścierania się czubków. Szkoda butów XD.