[Morg]

Taa, potem wychodzą tacy, co to uważają, że niczego się nie muszą uczyć, "bo i tak wszystko jest w Googlu" (a już pomijając wszystko inne, to nawet w tym Googlu szukać nie umieją).

[Salva]

Abstrahując od szkoły to mnie studia przede wszystkim nauczyły pewnego sposobu myślenia. Nie należy wierzyć nikomu, dopóki się nie sprawdzi samemu. Poza tym nauczyłam się wyszukiwać informacje. Pomysł na siebie fajnie jest mieć, to prawda, ale nie każdy się z tym rodzi. Trudno, czasem trzeba metodą prób i błędów. A czasami trzeba mieć mnóstwo samozaparcia żeby wytrzymać przy swoim wyborze, ja mam ten problem. Pomysł na siebie owszem, mam. Tylko wyjątkowo upierdliwy, praco i czasochłonny, a i tak średnio opłacalny. Niemniej będę jedną z nielicznych jednostek ludzkich na świecie, które będą kochać to co robią.

Nie rozumiem tego irytującego trendu, żeby zawężać ludziom horyzonty. Bo my "humaniści". Do diabła humanista to człowiek, który jak owczarek belgijski ciekawość ma najbardziej rozwiniętą, któremu nic nie powinno być obce. Spotkałam w życiu jednego humanistę pełną gębą i uwielbiałam go wiernie 3 lata i nadal pamiętam. Tak samo drażni mnie, że ludzie, którzy celują w nauki ścisłe uważają, że podstawowa wiedza choćby historyczna to problem. Mnie się podoba znacznie bardziej model wychowania w rodzinie inteligenckiej, która będzie dawała more or less Nono-podobne osobniki (kwestię genów zostawmy, wychowanie też ma znaczenie). Jak się dziecku w domu wpoi pewne wartości i ideały, to potem nie będzie narzekać na samo uczenie się czegoś, a na ewentualną jakość. Bo to tu jest największy problem. Według mnie warto znać wiele różnych dziedzin, żeby się potem orientować co się dookoła dzieje. Żeby nie być tabaką w rogu, która się potem da zrobić w balona w byle jakiej dziedzinie (polityce etc).

[Luik]

[Crushmaker]

[Luik]

[Crushmaker]

[Luik]

Totalnie się z tobą nie mogę zgodzić.
Biologię sobie daruje, bo to coś co mnie interesuje i co studiuję, więc pewnie mam mało obiektywny sposób spoglądania na problematykę tego przedmiotu. Aczkolwiek żałosnym jest, że większość ludzi nie rozpoznaje nawet najczęściej u nas występujących drzew i dużych zwierząt.

Co do niemieckiego, sam go raczej przemęczyłem w liceum. I już nie pamiętam prawie nic z niego. Ale ja jestem językowym ułomem i wystarczająco dużo problemów miałem z angielskim. Jednak w obecnym świecie języki obce są bardzo przydatne. A Niemcy są naszym największym sąsiadem. Może kiedyś cie sytuacja przyciśnie i wyjazd do Niemiec do pracy będzie się wydawał dobrą opcją? Wtedy by się niemiecki przydał, nie?
Oczywiście w liceum nie nauczą cie języka na poziomie pozwalającym na swobodną komunikację. Ale dadzą ci podstawy, a to i tak wiele.

Co do techniki i plastyki, to one są w gimnazjum. I są głównie po to, żeby trochę poszerzyć horyzonty. Sam ich nie znosiłem (zwłaszcza plastyki), ale nie neguję sensu ich istnienia. Tu jednak bardzo dużo zależy od nauczyciela.
W liceum w pierwszej klasie miałem chyba taki przedmiot jak sztuka. To był akurat kretyński przedmiot. Podstaw się już w gimnazjum nauczyliśmy. Liznęliśmy i najwyraźniej się nam nie spodobał, skoro poszliśmy do bio-chemu. Więc po co dalej nas tym męczono, to nie wiem.

[GoNik]

[Urawa]

[Crushmaker]

[Luik]

[Crushmaker]

dłuższe studia będą płatne: http://www.rp.pl/artykul/680647,787183-Dluzsze-studia-beda-platne.html
Podoba mi się taki system :)

[Bezimienny]

Jasne - z pewnością spodoba się też tym wszystkim studentom, którzy zmieniają kierunek po pierwszym roku, bo dopiero wtedy się zorientowali że jednak źle trafili (co obecnie jest normą - i co wcale nie świadczy źle o takich "niezdecydowanych").

[Crack]

Jeśli się zdecyduje o zmianie studiów przed końcówką pierwszego roku to nie będzie tak źle, ale rzeczywiście mogliby dać nie 30 a 60 zapasowych punktów.

[Crushmaker]