[Loko]

[Momoko]

Ok, kto mnie jinxnął?

Wczoraj, gdy wsiadałam do tramwaju, rozerwał mi się pasek od torebki, w skutek czego torbsko upadło na tory. Tramwaj był wysokopodłogowy więc gdy rzuciłam się ratować swoją własność, z łabędzim wdziękiem sturlałam się ze schodków i o mało nie znalazłam się na ziemi koło torby. Udało mi się na szczęście szybko podnieść i wrócić do pojazdu, ale przygodę przypłaciłam zdartym kolanem i rozdarciem na moich ulubionych sztruksach.
Wracając nad ranem od siostry, poszłam na skróty polną ścieżką, żeby nie spóźnić się na nocny autobus. Znienacka zaatakowały mnie skutki roztopów w postaci grząskiego bagna udającego solidny grunt. Wpadłam po kostki w rozciapany piach, straciłam równowagę i, rzecz jasna, znowu upadłam na mordę, a dokładniej na drugie kolano. Gdy wróciłam na stancję, wyglądałam jak półtora nieszczęścia.
A dzisiaj, gdy grzecznie nie ruszałam się z pokoju i próbowałam oddać się radosnej twórczości, rozlałam żółty atrament na lineart, nad którym pracowałam co najmniej pięć godzin. Awr.

[moshi_moshi]

/me myzia Momoka i podsuwa mu gorącą czekoladę. :)

[Momoko]

*sniffle* <(*ΦωΦ*)>
Dziękuję:3

[Auka]

Momoko, spójrz na to z dobrej strony. Dzięki twojemu nieszczęściu, ja się nieźle uśmiałem :D

[Momoko]

[pestis]

Bo 12 h w pociągu, dzień przerwy, 10 h w pociągu, do tego jeszcze czeka mnie 3h autobusem.
Nie mam już siły.
A życie rozsypało mi się na tak drobne kawałki, że chyba nie ma już co zbierać.

[moshi_moshi]

Jeden z tych dni, kiedy człowiek w ogóle nie powinien z domu wychodzić...

[Tabris]

Mokro do cholery ciężkiej wszędzie...

[JJ]

Życie jest ciężkie, świat okrutny, a pogoda do bani. Ale to akurat nieistotne.

Laptop mi padł. (ノಠ益ಠ)ノ彡┻━┻

[Sasayaki]

Pfff... ja tylko chciałam dostać ochrzan od promotorki :<
I co wyszło? Przyjechałam pół godziny wcześniej by wydrukować to co mam do pokazania, a tu mi mówią, że na płycie (tak wiem, istnieją pendrajwy, ale co poradzę, że akurat nie miałam?) mam zdjęcia Hiszpanii z samolotu. Że what? To była czysta płyta, prosto ze sklepu, na której zapisałam dwa pliki z Worda! No to chyc do mieszkania (bo w panice uznałam, że penie ja coś machnęłam i wziełam nie tę płytę albo co... nie, żebym była kiedykolwiek w Hiszpanii lub nawet w samolocie) sprawdzić co i jak. No i oczywiście z płytą wszystko w porządku, ale to chyc zajmuje 20 minut w jedną stronę +czekanie, aż zjawi się autobus jadący w odpowiednim kierunku. Gdy w końcu dotarłam, spóźniona pół godziny, znów poszłam do ksera. A tu? Niespodzianka! Hiszpania! Uznając razem z panią z ksera, że winny jest sprzęt, poszłam do domu... Masakra.

Cytując JJ'a:

[Salva]

Bo rozbryzgałam czarny atrament wszędzie. Pal sześć te kilkadziesiąt cętek na całej twarzy, szyi, dekolcie i rękach (ciekawe kiedy się zmyją?), ale ściana, sufit i firanka wyglądają upiornie. Sigh...

Czas na zabawę insulinówką.

[Dida]

Bo chyba nad moją filią ciąży klątwa. W zeszłym roku ponad miesiąc użeraliśmy się z zapchaną damską toaletą. Potem był cieknący, zepsuty bojler i brak ciepłej wody oraz zimne kaloryfery i nieszczelne okna. Teraz dla odmiany śmierdzi, w przedsionku i na zapleczu. I w zasadzie nie wiadomo czym. :/

[zenmaru]

Bo ludzie są niesamowitymi idiotami. Odwoływanie się do rozsądku i uczuć nic nie daje. Po prostu nie chcą uwierzyć.

[Easnadh]

Od trzech dni moja współlokatorka ogląda Sailor Moon. Nie wiem, co w nią wstąpiło, ale mam cholernie dość tego, że Usagi non stop drze ryja.

Wytrzymam jeszcze jeden odcinek, a potem... w sumie nie wiem, co się stanie, bo mnie szlag trafi. I będzie źle.