[Shinigami-san]

- Tak jak mama powiedziała Ceres, to jest mój kochany mąż którego siłą zaciagnęłam do ołtarza - a teraz słucham ciebie, czegóż od emnie chcesz?

[Mara]

Tym razem się wkurzyłam.
-Po pierwsze: synek, nie przyzwyczajaj się proszę do tak komfortowej pozycji w MOIM pokoju gdyż gości niechętnie przyjmuję. Po drugie: skąd ludzie zawsze biorą gazety? przecież ja ich nie czytam. Po trzecie: Avalio, słyszalam. Skoro jesteś taka potężna to dlaczego sama tyłu swojego nie ruszysz i nie pomożesz pstrykając palcem żeby wszystko było pięknie a świat szczęśliwszy?
Mój głos był z każdym zdaniem coraz silniejszy. W końcu wstałam i nie wiedzieć jakim cudem udało mi się obiema rękami wszystkich zagarnąć i wypchnąć z pomieszczenia. Pstryknęłam w palce, wyszeptałam coś i znów pojawił się motylek któremu powiedzialam coś na ucho. Stworzenie wyleciało z pokoju przelatując przez zamknięte uprzednio drzwi, następnie powiedział do nieco skonsternowanych zgromadzonych pod drzwiami:
"Panienka Mara nie zyczy sobie teraz mieć gości i prosi o zostawienie w spokoju. Panią Avalię prosi o zaprzestanie czegoś co nazwała odstawianiem focha, wyraźnie poirytowana. Dziękuję i proszę się na mnie nie wyżywać. Jestem tylko posłańcem."

[DiziXagi]

Gazeta?? Jak to skąd gazeta... summonołem ją w wolnej chwili - powiedział patrząc na motyla - teraz już sam nie wiem gdzie mam iść...
Po chwili zamyślenia - przenikanie przez ściany... chyba wiem o czym będę teraz czytać po nocach. No nic trza się wprowadzić do mojej kochanej żonki - mówiąc to spogląda spode łba na bagaże które same z siebie zaczynają wtaczać się po schodach - Echh... ciężkie życie maga nieudacznika.

[Avalia]

-Szkoda, że ja fochów nie strzelam - mruknęła Avi siedzącna podłodze - no wiecie jak chcecie moge wam troche pomóc z tym balem, bo w tym tempie odbędzie się za dobre tysiąc lat hehe - dziewczyna powoli wstała, a jej koszulka zmieniła się na czarną plus pojawił się bonus w postaci arafatki. Zanim jeszcze cokolwiek sie wydazyło, Avi przesłała drobną telepatyczną wiadomoś do Mary: "nie przeceniaj moich możliwosci, bo ja bym ognistej kuli nie umiała stworzyć, a już tym bardziej za sprawa jednego pstryknięcia nie zbawie całego świata"

[Shinigami-san]

- Dizi idziesz czy nie?! - wrzasnęłam ze swojego pokoju. Trzbea je bedzie troche lepiej urządzic,a le od tego będzie Dizi. - No letum, przyzyczaj się do swojego nowego pana - mówiac to wzięłam klatke z krukiem i rpzeniosłam do labolatorium - od dzisiaj będziesz tutaj - poweidziałam otwierajac klatkę. Letum grzecznie wszedł mi na rękę - a teraz idziemy po mojego kochanego męża

[Mara]

Tym razem Avalia telepatycznie odebrała głośny zgrzyt, skłaniający do wzdrygnięcia się, jeżeli nie do odruchowego zatkania uszu. Po chwili odezwał się głos:
"Przenośnia. To. Była. Przenośnia. Prze. Noś. Nia. Masz większe mo0żliwości niż chęci na dodatek, że tak powiem dość nowocześnie, się wozisz. Nie irytuj mnie proszę bo nienawidzę ludzi obnoszącym się z mocą która tylko do tego im służy."
Kolejny zgrzyt. Motylek niskim głosem powiedział Avalii do ucha:
-Panienka się zdenerwowała, prosze nie brać wszystkich słów do siebie i poszukać w wypowiedzi sensu. Bo jakiś jest. I nie, nie słyszałem co mówiła. Żegnam...
Rozwial się w czarnej mgiełce. Białowłosa usłyszała jeszcze donośne łupnięcie, ciężkie zbliżające się do drzwi kroki i szczęk zamka. Po chwili wyczuła dość silną aurę czarnej magii i silne mdłości, podobnie jak Dizi który był jeszcze w zasięgu działania dziwnej aury. Na klamce pojawił się napis "nie wchodzić do mojego piekiełka"

[..::Ceres::..]

-Co tu wogole sie dzieje? Wszyscy sie kloca... Nawet do slowa mnie nie dopuscili- mruczalam pod nosem- a mialam przeciez z Shinigami zrobic 'wymiane'. pffy... ide do Skamana zeby w koncu zorganizowac ten bal!- postanowilam twardo

[Shinigami-san]

Bal ciągle był w przygotwaniach, co chcac nie chcą robiło sporo zamieszania. Postanowiłam skorzystać z chwili wolnego czasu by obgadać na osobności z Dizim pewną sprawę. Uprzednio posprzątałam w pokoju i wypuściłam Letum na dwór. Przy otwieraniu kaltki zapytał mnie
- Co tym razem mu chcesz zorbić? - zapytał złowieszczo
- Nic tkaiego! czmeu ty zawsze musisz podejrzewać najgorsze - mówiac to zarumieniłam się nieco - nie wtykaj dzioba w nieswoje sprawy - mówiac to wywaliłam ptaszysko rpzez okno i zatrzasnęłam je.
Teraz tylko znaleźć mojego męża i przyprowadzić go tutaj. Nic trudnego bo zapewne nie rusza sie z kuchni obżartuch jeden. Postanowiłam zamienić się w mgłę i ulotnic się do kuchni. Zastałam Diziego nad kubkiem czegoś dziwnego i z gazetą w ręku
- Chodź do pokoju, musimy powaznie porozmawiać - mówiac to pociagnęłam go za jego szaty i czym prędzej pobiegłam z nim do pokoju wlecząc go za soba. Do tego momentu nie zdawałam sobie sprawy z własnej siły. Dopiero widok poturbowanego meża mi to uświadomił.
- Przepraszam cię bardzo, ale naprawdę mi sie abrdzo śpieszyło - mówiąc to wepchnęłam go do pokoju i zatrzasnęłam za soba drzwi

[DiziXagi]

Wyrwany z porannego zaczytania (mnie się zdaje czy ja ostatnio za dużo czytam) podążam (tak, jeśli można tak nazwać przewłóczenie przez pół domu) za moją kochaną żonką.
-A wiec czegoż to ode mnie chcesz moja śliczna - zapytałem otrzepując się z kurzu.

[Shinigami-san]

- Chciałąm z tobą omówić pewna kwestję mojego wyglądu, położenia tego pokoju oraz masywnych drzwi które mara mi wzadziłą w tę dziurę - mówiąc to uśmiechnęłam się tajemniczo - i lepiej żeby nikt nie wazył sie wejść bo zabiję...

[..::Ceres::..]

Nigdzie nie moglam znalezc Skamana, wiec postanowilam ostatni raz isc do Shinigami zeby pomogla w balu. Nie patrzac przed siebie bieglam szybko po schodach. Nagle poczulam przeszywajacy bol w glowie. Spojrzalam przed siebie co mnie tak niezle rabnelo. To byl Letum!
- Ty glupie ptaszysko!! Uwaazaj gdzie latasz!- krzyknelam ze lzami w oczach- Ałaa, moja glowa... Dobrze, ze nie mam czasu, bo juz bym sie toba zajela;/- po tych slowach pobieglam do pokoju ciotki. Bylam tak zua na Letum, ze prawie wyrwalam drzwi
-Niech ciocia trzyma te ptaszy... -urwalam w polowie zdania, bo to co zobaczylam odjelo mi mowe. Shinigami i Dizi w dwuznacznej sytuacji...
-Ups...To moze ja przyjde innym razem- jak szybko weszlam tak i wyszlam.

[DiziXagi]

Ja tego.. no... pomagałem jej... no ten, wiesz Ceres... ja nic takiego.... a tak w ogóle zamknij drzwi i wróć za 10.... nie za 20 minut.... OK? - po czym wracam do przerwanej mi czynności.

[Shinigami-san]

- Ani chwili spokoju w tym domu... Czy chociaż raz można być tu zupełnie samemu?? -wrzasnełam za Ceres - Dobra mam dośc, wychodze - poweidziałam ubierając się - I weź tu chciej mieć dzieci... Dizi jako mag następnym razem zablokun idioto drzwi! wiem ze moze nie ejsteś utalentowany ale chociaż toz rób! - mówiac co wyszłam z pokoju zostawiac meza siedzącego na łóżku z bardzo głupim wyrazem twarzy

[Skaman]

- Mam tego dość - krzykłem i pobiegłem do swojego pokoju. Wyciągnąłem z tajnego schowka 2 "cukierki". Zbiegłem po schodach i kontynuowałem bieg w kierunku ..::Ceres::.. , wyhamowałem i wyciągnąłem żółty cukierek o powierzchni takie że można było się w nim przejrzeć - Trzymaj ..::Ceres::.. . To jeden z moich elitarnych cukierków. To jest wyróżnienie gdyż bardzo rzadko daje je innym ludziom. Zjedz a efekt będzie ten sam co ze mną - odsunąłem się kawałek. Spożyłem cukierek. Uśmiechnąłem się i po 4 sekundach ciszy wszystko się zaczęło. Moje oczy przybrały kolor fioletowy z mojego ciała zaczęły się unosić niebieskie i zielone obłoki dymu. I w końcowym etapie moje ciał zaczęło świeci na pomarańczowo. Było widać moje pomarańczowe połyskujące ciało (razem z ugraniami) i te przerażające fioletowe oczy - Teraz to jest moja najszybsza forma. Do roboty ..::Ceres::.. mamy sporo pracy - (mój głos brzmiał wielo tonowo) Znikłem nie było nic widać a w "Sali Balowej" zaczęły się pojawiać postrzegalne elementy mebli, dekoracji i.t.p.

[radgers]

Zanim ..::Ceres::.. zdążyła połknąć swojego "cukierka" tuz obok niej otworzył się miedzy wymiarowy portal z którego wyskoczył mężczyzna w czarnym płaszczu i lekko przechylonym w lewo kapeluszu, który zamulonym spojrzeniem zlustrował twarz dziewczyny. - Eee, czy ty przypadkiem nie jesteś... ..::Ceres::..? - spytał niezbyt pewnym głosem.
- Wujek Radgers! W końcu się do nas... wprowadziłeś jeśli wytoczenie sie z portalu można tak nazwać. - uściskała go.
- No, spokojnie moja droga spokojnie najpierw muszę coś zrobić coś z tymi zawrotami głowy. - tym "czymś" było mocne potrząśnięcie głową parę razy. - No, już lepiej. To chyba jedyny dyskomfort psionicznej podróży. - jego głos był teraz o wiele pewniejszy by nie powiedzieć: zbyt pewny siebie. To samo tyczyło sie szelmowskiego uśmiechu na lekko zarośniętej twarzy. Rozejrzał sie dookoła. - A więc to jest ta chatka puchatka dziadka Caladana? Nieźle się chłopak wyrobił... - przerwał na chwilę by sie skupić i wykryć umysły wszystkich domowników szczególnie skupiając się na umyśle Mary i Diziego. Trochę nas się tu już zebrało nie ma co, pomyślał z lekkim rozbawieniem po czym wysłał do wszystkich telepatyczne dudnienie: "HEJA RODZINKO! WRÓCIŁEM!". Powitanie miał więc już z głowy. - Co to wszystko znaczy? - zwrócił sie do ..::Ceres::.. wskazując wszystkie dekoracje i tym podobne.
- Właśnie trwają przygotowania do balu wujku a ja i Skaman zajmujemy sie tu wszystkim.
- Bal? A z jakiej to okazji?