[Shinigami-san]

Usiadłam sobie spokojnie między Marą a Rophusem. Zdziwiłam się dosc mocno ponieważ Rophus zainteresował sie rozmową ze mną.
- DiziXagiego nadal nie ma? - zapytał - Skoro go nie ma może ja zajmę jego miejsce?
- Może - zażartowałam - Ale wtedy byłbyś marną namiastką mojego kochanego męża - znów się zaśmiałam patrząc na nietęgą minę Rophusa. Spojrzałam na ludzi siedzących przy stole. Byli bardzije weseli niż zwykle. Moją uwagę przykuł Radgers który pod wpływem dobrego jedzenia stał się bardzo zywiołową osobą. Można by rzec że był "na haju". Po jakiejś chwili zaczęło mi się nudzić. Nie czułam głodu, mimo to grzecznie wypijałam krew którą Rophus nalał mi do keiliszka. Po pewnym czasie zaczęłam się nudzić. Dla samej rozrywki chciałąm się na kogoś rzucić, ale po chwili orzekłam ze nie bedzie to dobry moment. Jakoś dziwnie rozmowa przestała mi się podobać gdy nagle wpadłam na genialny pomysł. Postanowiłam skoczyć do swojego labolatorium - już odnowionego - i wziać parę pigułek rozweselajacych. Można by je dodać paru pochmurnym osobą do kieliszków, wtedy byłoby bardoz wesoło. Natychmiast zamieniłam się w mgłę i oleciałąm do pokoju. Wzięłam parę pigułek do kieszonki amrynarki i znów powróciłam na przyjęcie. Tym razem już w ludziej postaci. No to teraz impreza się zacznie - pomyślałam szatańsko szukając osób najbardziej ponurych

[DiziXagi]

Zbliżając się do Twierdzy słyszałem radośnie głosy - Przyjęcie? - pomyślałem,
Otworzyłem drzwi (znowu magia, kluczy dalej nie mam) i szybko przedostałem się do sali balowej by znaleźć moją kochaną Shinigami...
- Przepraszam, smokom zajęło to trochę dłużej niż myślałem.
- Ależ nic się nie stało mój drogi
- Może zatańczymy ?
- Pewnie.
Gdy zabrzmiały pierwsze takty chwyciłem żonkę i zaczęliśmy pląsać po parkiecie.

[Shinigami-san]

-Auć - syknęłam gdy mój kochany maż nadepnął mi na stopę- Dizi! uważaj trochę bo mi pozgniatasz mi palce - zaśmiałam sie - a wtedy moge ci też conieco pozgniatać - usmiechnęłam się w strasnzy sposób - A więc jak tam kopulacja smoków? Podobało się?

[DiziXagi]

-Smoki... nie one były najważniejsze. Przekonanie hodowców że MUSIMY skonfiskować te jaja to ciężki kawał chleba.... Dobrze że mam "oczy dookoła głowy" bo jeden z nich chciał rzucić na mnie urok gdy stałem do niego tyłem.

[Shinigami-san]

- Ech jaka skzoda że nie rzucił, moze poświęcałbyś mi wiecej czasu - westchnęłam - skąd mam mieć pewność że nie znalazłęś sobie zadnej na boku? Mnie tutaj cała rodiznka pilnuje, a ciebie nie ma kto. Moze jakaś lafirynda rzuciła na ciebie urok. Matko, ta magia jest strasznie głupia

[Avalia]

Avalia zaczeła szeptać do siebie, a jedyna osoba która ją usłyszała była Shinigami-chan - no tak nikt nie mówił, że magia jest mądra ale odrazu głupia? - Zaraz potem powiedziała normalnie do siebie - No jeżeli tak będzie to trwać to na pewno będzie trwać dłużej niż przygotowanie tej imprezy - i głośno ziewnęła.

[Shinigami-san]

Czułam powoli ze moje palce od stóp zaczynają się płaszczyć od ciągłych nadepnięc mojego kochanego męża. Postanowałam ukrócić sobie męki i zaprowadziłam grzecznie do stołu. Poprosiłam Marę aby ta wyczarowała jeszcze jedno krzesło między mną a nią. Dizi spokojnie usiałd a ja podeszłąm do mojego braciszka i zapytałam
- No to co, może zatańczysz z siostrą - szturchnęłam go lekko - spalisz trochę tego co zjadłeś - zażartowałam i w chwili olśnienia zwróciłam się do Mary z prośbą - posłuchaj, czy mogłabyś rzucić ma Diziego jakieś zaklecie żeby lepiej tańczył? - zapytałam. Kątem oka widziałam jak mój mąż wyjmuje gazetę i zaczyna ją czytać. - Albo żeby był abrdzije rozrywkowy bo czytanie gazety na balu to juz przegiecie.

[Mara]

-Najlepszym zaklęciem jest jemu nadepnąć na nogę, nieprawdaż synku?- zesztywniał. Zadowolona z osiągnięcia uśmiechnęłam się jak leniwy kocur i lekko złączyłam palce. Wokół nich zaczęła się gromadzić czarna mgiełka.
-Bądź dżentelmenem- powiedziałam spokojnie do Diziego- uważaj na stopy i potańcz, w końcu to bal.
Między palcami zaczęły przeskakiwać czarne błyskawice. Dizi jak poparzony się zerwał i wziął swoją żonę do tańca.
-Chyba powinien być ciut bardziej zazdrosny o Rophiusa, kruk romansuje z jego żoną, to powinna być hańba... dobrze, że ja nie mam takich dylematów.

[radgers]

- I tak mało kto mógłby z tobą wytrzymać kochana. - dodał cicho Radgers chichocząc pod nosem nawet pod druzgocącym spojrzeniem Mary. - Już dobra, dobra żartowałem. Tak poza tym - wysłał jej telepatyczną wiadomośc - ten Rophus to ten jej cały kruk? Letum?
- Twoja domyślność jest zaiste imponująca kochany mężu. - odrzekła z ironią półdemonica.
Jednak Radgers w ogóle zdawał się tego nie zauważyć. - Ciekawe, jest wampirem i to wyższym... A tak w ogóle to kiedy mamy pełnię? - zmienił nagle temat ku zaskoczeniu Mary.
- Pełnia? Z tego co wiem to za 3 dni jest a czemu pytasz? - odpowiedziała pytaniem na pytanie zaskoczona Mara.
- Za 3 dni? Już? - Psion lekko zbladł. - Niedobrze, niedobrze. Czy to nie aby za szybko. Lepiej się tym nie interesuj moja droga. Nie teraz. Teraz... czas na jedzenie! - i znowu zmienił mu się humor i zajął się na nowo zajadać. Była to tylko zmyła dla postronnych "słuchaczy" gdyż w rzeczywistości Psion telepatycznie przekazał Marze "Dowiesz się za te 3 dni ale odpowiedź zachowaj na razie tylko dla siebie". Usatysfakcjonowana Mara odparła tylko szeptem. - Trzymam cię za słowo kochanie. - i podziwiała jakim cudem jej mąż może w siebie tyle wepchnąć i wlać i to tak, że jeszcze za dużo po nim nie widać.

[Yumiko]

Yumiko samotnie stała pod ścianą spoglądając na każdego po kolei... Gdy ujrzała radgersa wcinającego wszystko co znajduje się na stole, podeszła i usiadła na krześle obok.
- Zostaw trochę dla mnie...to chyba najciekawsze zajęcie. Po czym wzięła do ręki nieco szczurzego mięska i zajadając się nim ruszyła w poszukiwania swojej Kochanej siostrzyczki.

[Shinigami-san]

Tańczac już dłuższy czas z moim mężem miałam tego potwornie dość. Stopy mi z lekka popuchły i natychmiast musiałąm pogadać z rophusem który cały czas dziwnie się na mnie patrzył. Zobaczyłam nagle Yumiko. Korzystajac z okazji wyrwałam się z objęć mojego kochanego meża i przyprowadziłam mu Yumiko. Ta z lekka protestując stanęła na moim miejscu a ja popchnęłam parę do tańca, nie odpowiedajac słowem na ich diziwne miny. Podeszłam do Rophusa i wzięłam go za szmaty wypraowadzajac z sali.
-Teraz pogadamy - odrzekąłm - co ty do mnei masz? ciagle się na mnei gapisz jakbym była niewiadomo czym...
-No rpzecież mamy romans - odrzekł z niewinnym spojrzeniem
-Co?! - nadle w stronę rophusa poleciał wazonik i dało się słyszeć mój wrzask - Wybij to sobie ze łba! - gdy skońcyzłam zdanie rozległ się huk... i nagle nie wiadomo skad znalazłam się z Rophusem gdzieś... w małym ciemnym pomieszczeniu.
- No i fajnie... uwięziona niewiadomo jak i nie wiadomo gdzie ze szczurzym bobkiem...

[Sakura_chan]

Fajnie, fajnie - myślała dalej Shini . Ciemne pomieszczenie, nie wiadomo dokładnie gdzie, muzyka tak głośna, że nawet gdyby zaczęła krzyczeć, nikt by jej nie usłyszał. Pozostaje mieć tylko nadzieję że nie strzeli mu do głowy nic głupiego...

Nagle usłyszała kroki i strzępki rozmowy. Rozpoznała głos Sakury, Mary i Radgersa. Zaczęła walić w ścianę.

-Chyba coś słyszałam - stwierdzila Sakura, przełykając jednocześnie ostatni kawałek szaszłyka. A może mi się tylko wydawało ?

[Mara]

-Nic ci się nie przesłyszało, a Shinigami gdzieś przepadła ze swoim cudownym kruczkiem- mruknęłam popijając sok pomarańczowy- nie lubię takich oficjalnych rzeczy, pełna kultura i sztywność a przy okazji... okazji nie ma.
Lekko zderzyłam w dłonie i podeszłam do ściany w którą walenie udało mi się usłyszeć Dotknęłam dłońmi o ścianę w której zrobiła się spora wyrwa. Shinigami niemal o nią oparta wypadła mi na nogi, ja z wrażenia nogę uniosłam... i dopiero po chwili wampirzyca się podniosła masując policzek.
-Przepraszam- powiedziałam najbardziej niewinnie jak potrafiłam- odruch.

[Shinigami-san]

-Mara! Kocham cie ! - krzycząc to rzuciłam się na nią - o dzięki ci dzięki. Nie wiem co bym bez was zrobiła - wrzeszczałam Marze do ucha.
- Ona wam dziękuje a ja was potępiam - mówiac to Rophus wygramolił się rpzez dziurę - jak mogliście mi to zrobić?! ani trochę rozrywki w tym zamku...
I to było ostatnie słowo jakie Rophus wypowiedział w tym momencie. Rzuciłam się na rophusa kulturalnie wbijajac mu pare igiel w punkty witalne i z wspaniałym uśmiechem zabralam dziada do pokoju

[DiziXagi]

- Yumiko... zdajesz sobie sprawę że muszę iść szukać tej zakłamanej Shini....
- Zakłamanej?!
- A jak że inaczej... najpierw podejrzewa mnie o romanse z elfami czy innymi nimfami a teraz sama znika gdzieś z tym Krukiem niby wampirem.... niech no ja tylko znajdę moją księgę czarów.....
To powiedziawszy podziękowałem za taniec i oddaliłem się w poszukiwaniu pary wampirów.
- Kto może wiedzieć gdzie są??..... Mamusiu!!..... Gdzie jesteś??... Wiem że maczałaś w tym palce.....