[Costly]

Nudnawe wyszło, Kic jak zawsze sztywny jest ;p Uśmiechnij się następnym razem narcyzie do innych, to ci pomogą urozmaicić dialogi ^^

[Altruista]

Costly, może broda ci się nie spodobała? Pod względem muzycznym jest ok, ja tam muzyczkę z finala uwielbiam ;-)

Costly, może broda ci się nie spodobała? Pod względem muzycznym jest ok, ja tam muzyczkę z finala uwielbiam ;-)

[Norrc]

Panie...
<Kłania się przed Patriarchą>
Przybywam, z ciemności otchłani. Zawsze wierny, czekam na rozkazy...

[Velg]

/me patrzy zrezygnowany...

Może lepiej przeproś za to, że dałeś się do tej otchłani zapędzić? :P

[Norrc]

<Prycha gniewnie>

Nie widzę żadnego powodu, dla którego miałbym się tłumaczyć. Paść w świętym boju, w walce z przeważającymi siłami przeciwnika. Gdziesz tu powód do wstydu czy przeprosin?
Widzę, iż ten krótki okres, gdy brakło mnie u Twego boku, serce Twoje ostygło, wręcz stwardniało, a hard ducha osłabł. Lecz nie lękaj się, czas mroku minął. Od tej chwili, niczym księżyc odbijający światło słońca, ja skorzystam z blasku patriarchy, aby wskazać Ci drogę przez noc.

[Velg]

/me również prycha.

Padłeś, bo za słaba Twa wiara - albowiem kogo wiara w Patriarchę jest jak ziarnko gorczycy, nie padnie w boju. Nawet moja miłość nie pozwala mi znaleźć wytłumaczenia dla Twej porażki. Horda sępów! Sępów! Oto, co cię pokonało - więc o sławetnym boju nie praw.
A teraz ja, niczym wschodzące słońce, muszę Ci oświetlić drogę... I przegnać z Twego serca tą ciemność, która się w nim, podczas bytności w otchłani, zalęgła. Bowiem widzę, że zły czar wpłynął na Twą duszę.

[Avalia]

Witaj Norrc...miło, że wróciłeś ^^ mam nadzieję, że wprowadzisz trochę życia w te progi bo ostatnio strasznie tu nudno ^^

[kic]

Hoh – westchnął kic - Witaj wśród żywych Jeźdźcu Apokalipsy. Rad jestem, że śmierć Ci nie obca... Cieszę się również, że entuzjazm nie ulotnił się z Ciebie. Jednak w złą stronę ziejesz swoim gniewem młodziaku. Świat jest pełen heretyków, niewiernych, pogrążonych w mroku, furii, zazdrości i złu. Skierujcie więc w ich stronę swój upór, swoją wiarę i swe męstwo... i - dodał po krótkiej pauzie - przestańcie robić mi tu publicznych kłótni małżeńskich. Albowiem ma łaska przestanie przyświecać Wam jak dotychczas.

[Costly]

Zaprawdę powiadam wam - do szału doprowadza mnie wasz ton ;p

[Altruista]

Kic, tą ankietę można by już zamknąć i zwycięzce ogłosić. Podejrzewam, że Mozarus zaraz po wynikach się nam objawi. Do zaszczytów to on pierwszy ;p

Kic, tą ankietę można by już zamknąć i zwycięzce ogłosić. Podejrzewam, że Mozarus zaraz po wynikach się nam objawi. Do zaszczytów to on pierwszy ;p

[Ryuzaki]

[Velg]

A ja siedemnaście głosów do tyłu! Jeszcze Cię i Mozarusa przebiję, L ;)

Tylko muszę zdobyć status "sponsored by Mozarus" ;)

[Altruista]

Na pewno wy dwaj macie większa szanse na dogonienie Mozarusa niż ja ;-)

Na pewno wy dwaj macie większa szanse na dogonienie Mozarusa niż ja ;-)

[Ryuzaki]

[kic]

Kic jak duch, czy zmora, pojawił się w swoim pokoju. Na biurku zastał chaos i nieład, a na stolę i w jego pobliżu stos porozrzucanych butelek po winie mszalnym. Winien tym elementom nieładu nie ukrywał się i dawał wystarczająco dowodów na swą winę. Jednak nie była na to ni pora, ni sytuacja, gdyż wielmożny Patriarcha udać się musiał na "specjalną" wyprawę. Jednak najpierw w ogóle musiał przedrzeć się przez tą anarchię. Zebrał myśli i skupił energię, a następnie, pomimo wszechobecnego rozgardiaszu, wezwał wszystkie najważniejsze osobistości do swojego lokum.
Kiedy już wszyscy zmaterializowali się wśród istnego pandemonium, jakie przypominał obecny stan komnaty Patriarchy, kic spojrzał jeszcze raz na stos walających się bumag i rzekł do zgromadzonych nie w pełni orientujących się w sytuacji, nowo przybyłych osób.
- Witajcie moi drodzy, wezwałem Was tutaj...
- Bo znów za dużo wypiłem? - Rzekł Ryuzaki wcinając się w słowo Patriarchy.
- Błahostka nie warta uwagi... - Odparł natychmiastowo kic. - Dzisiejsza dysputa toczyć się będzie na o wiele wyższym szczeblu... - Nagła cisza zgromadzonych, czy to z powodu powagi tonu, czy też dalszego oszołomienia z wyrwanych dotychczas zajęć, pozwoliła Patriarsze zebrać raz jeszcze myśli i rzec. - Na jakiś czas muszę Was opuścić moi drodzy. Udać się muszę w głąb kraju... Jednak nie mogę zdradzić Wam gdzie się udaję, na ilę i w jakim celu. Proszę Was jedynie o zaufanie i wiarę, a Wasza cierpliwość wynagrodzona będzie... Altruisto - zwrócił się ku swemu wiernemu towarzyszowi - to na Ciebie spadną obowiązki jakie na mnie ciążyły dotychczas. Wierzę, że dasz sobie z tym rade, jak ze wszystkim innym... Bądźcie cierpliwi i róbcie co do Was należy. Bowiem jak wrócę, to litości nie będzie dla leniwych... Nie obawiajcie się. Spoglądać będę również na naszych wraży i im przyszykuję niespodziankę... Żegnajcie więc i do rychłego zobaczenia. - Po tych słowach kic rozpuścił się w powietrzu, jak bańka mydlana, pozostawiając za sobą całą swoją elitę.