[Mai_chan]

A to ciekawe, co ci w dwójce nie podeszło? (i jakiej trzeciej, przecież trójka nigdy nie wyszła - chyba, że masz na myśli jakiegoś "duchowego spadkobiercę")

[BOReK]

Kokodin, zagraj w Dwarf Fortress. Hue. >]

[kokodin]

Istnieje spadkobierca marki na dumbfony, ale zdania o tym tytule są tak podzielone, że aż miło. A poszło o mikropłatności. Producent nawet powiedział w oficjalnym komentarzu buntu graczy , że jak się nowe nie podoba to idźcie, grajcie sobie w te stare :]
Co do drugiej części paradoksalnie grafika. Lubię stary styl Bulfroga (Genewars, Theme Hospital, Sindicate Wars czy nawet Populous3) i akurat projekty spritów podobały mi się bardziej niż bryły 3d, poza tym ta cała mana z rogatym rozpruwaczem.... ;( Z niewiadomych przyczyn kocham w grach kanty, sprajty i pixelozę jeśli gra jest dobra. Wiele ładnych gier mnie mocno zawiodło.

Następne w kolejce są wyżej wymienione do stanu ogrania gry a później, może powtórka z rozrywki i ogranie Black and White (trochę tęsknię za moją krówką)

[Ysengrinn]

Company of Heroes 2 - ech... Nie dość, że twórcy nie potrafią stworzyć dobrego krasnoarmiejskiego klimatu, to jeszcze jakby nie wiedzą czego ludzie sięgający po grę będą szukać. Czwarta misja i dalej pitolenie się z przeważającymi siłami wroga, gorączkowe przeliczanie pozostałych oddziałów, skupienie na wojnie szarpanej... A mi się wydawało, że Armia Czerwona to taktyka prosta jak konstrukcja cepa i nadrabianie przewagi technicznej i kadrowej wroga przez falowe uderzenia niewyszkolonych piechurów i dziadowskich czołgów... Do diaska, misje armii amerykańskiej z pierwszej części pozwalały na bardziej "sowieckie" podejście niż to.

[Smk]

[JJ]

Co do DK, warto pamiętać że jest jeszcze "duchowy spadkobierca" z Kickstartera, ponoć zachowujący klimat, ale niestety niedokończony i w przeciągającej się płatnej becie. W teorii powinien wyjść do końca roku...

[Gamer2002]

Ace Attorney Investigations 2, sprawy 3-5

Trzecia sprawa była całkiem fajna z tym że przeskakiwaliśmy między graniem Milesem a Gregorym w przeszłości. Manfred był trochę rozczarowujący, nawet w połowie nie wywoływał takiego uczucia beznadziei jak w pierwszej grze. No, ale nie była to jego perfekcyjnie przygotowana rozprawa bo był w środku śledztwa. Mimo to, mogliby dać finał ostatniej rozprawy Gregorego przeplatany z konfrontacją Milesa z przestępcą sprawy.

Czwarta była dramatyczna jakby była finałem gry. Zastanawiałem się jak piąta to niby ma przebić, ale okazało się że słusznie nazwano ją Grand Turnabout, tam w drugiej części początku wydarzenia były jak z finałów. Podobnie jak w poprzednim AAI mieliśmy jednego masterminda powiązanego ze wszystkimi sprawami. Wyszło to tu znacznie lepiej i mógłbym nawet polemizować, czy to nie był najlepszy główny zły serii (przynajmniej z gier w których grałem, czyli wszystko poza Dual Destinies i crossover z Laytonem).

Generalnie jednak, gra jest strasznie prosta. W piątej spawie już straciłem rachubę ile razy podsuwali odpowiedź pod sam nos gracza.

[Smk]

Argh. Przerwa od Souls , zarówno obu Dark i Demon zdecydowanie wymagana.

W związku z tym zabrałem się za jedyną lotniczą rozrywkę jaką nam wielcy i światli producenci z wydawcami zaoferowali - free to play, pay to fly Ace Combat Infinity.
Mechanicznie jest to klasyczny AC; Namco po eksperymencie z Assault Horizon ewidentnie nie chciało ryzykować jakimiś dziwolągami. Powraca znany z dwóch gier na PSP system części poprawiających osiągi posiadanych maszyn <i tak mam teraz MiGa 21 który przegania F-14 ^^>, jakieś elementy erpegie też są - jest fajnie i można zabijać czas między poszczególnymi zadaniami. A właśnie..
Namco wypuściło ostatnio kilka tytułów opartych o tą samą ideę - lotniczy AC, mordoklepkowe Teken i Soul Calibur. Wszystkie gry łączy fakt iż są darmowe - i podobnie jak wydany niedawno na androida Dungeon Keeper, maksymalnie frustrujące. Otóż, by wybrać się na misję, należy poświęcić jedną jednostkę paliwa. Okej, logiczne, znośne, sensowne.

Misje trwają między 5 a 10 minut.

Jednostka paliwa regeneruje się w cztery godziny.

Jednak, co zadziwiające, nie jest tragicznie. Owszem, nie da się grać ciurkiem i nonstop bez płacenia twardej gotówki - ale, zakładając iż gracz nie spędza misji, podziwiając widoków, tudzież po raz kolejny próbując przelecieć pod mostem na plecach - gra zapewnie dość randomowych dropów i "wyzwań", by średnio sprawna małpa mogła się bawić nawet kilka godzin na jednym posiedzeniu. Odnawialnych jednostek paliwa są trzy, co oznacza iż sensownie jest siadać do grania w dwunastogodzinnych odstępach, a wspomniana wyżej mechanika sprawia iż całkiem szybko na koncie gracza przybywa zmagazynowanych tokenów potrzebnych do dalszej gry.

Czy mi się podoba? Cóż, długość tego postu nieśmiało zdaje się sugerować taki werdykt..

ps ale znerfowanie ikon serii, jaką są "supery" trochę boli. Tak, wiem że promocyjna Morgan to "sama rama", z oryginałem nająca w zasadzie tylko skorupę kadłuba. Ale taki lekki niesmak pozostaje, gdy siada się na ogonie takiej maszyny polskim migiem Bis i systematycznie rozstrzeliwuje.

pps Area 88, fck yea!

[Gamer2002]

Jakiś pozbawiony poczucia humoru ludowego mod skasował mi post, więc jeszcze raz.

Superhot, prototyp.
http://superhotgame.com/

Polska gra i prosty koncept mający fenomenalne możliwości - FPS w którym czas biegnie gdy się ruszamy.
Opisać jakie to cool po prostu się nie da, trzeba samemu zagrać.

@down
Ple ple ple

[Bezimienny]

[Smk]

ADOM.
I am already dead.

Spoiler: pokaż / ukryj

Nie no, Dark Souls to trudna seria? Proszę..

[JJ]

Heh, klasyka rogalików.

U mnie Kerbal Space Program, fajny symulator wysadzania astronautów khem, robienia nauki. Kto by pomślał że wysyłanie metalowych puszek na orbitę może sprawić tyle radochy.

[Smk]

A potem wysadzanie ich.

Osobiście, lubię Gundama na orbicie.

[shugohakke]

Dishonored
Brat mi kazał kupić sobie coś, co będzie ładnie wyglądać na nowej maszynie, a była promocja na steamie (grube miliony dolarów wyrzucono w błoto dla tych słów ^^).
W każdym razie, gra jest ładna, ale banalnie prosta. Co dziwne znacznie łatwiej, taniej i mniej ryzykowanie jest przechodzić ją jako skradankę, bo te wiadra dziwacznego sprzętu i magicznych sztuczek jakie nosimy po kieszeniach przydają się niemal wyłącznie do urządzania biednym strażnikom krwawej łaźni. A samo skradanie nigdy nie było tak proste.
Chyba przysiądę do przechodzenia gry na Flesh and Steel, bo to chyba jedyne rozsądne wyzwanie.

Klimat nie najgorszy, choć poziom obskurności i mhoczności miasta zahacza o parodię. Przy czym pierwsze misje jakoś bardziej mi się podobały - widać w nich było trochę żywego miasta (zwłaszcza druga i cała lokacja Złotego Kota - moim zdaniem najładniejsza i najciekawsza w grze), bo późniejsze szwendanie się po wymarłych dzielnicach i zmilitaryzowanych placówkach nie sprawiało specjalnej przyjemności. Fabuła... no jest jakaś fabuła... podobno. Postaci raczej beznadziejne, nasz kochany protag nie ma żadnej osobowości - coś innego niż jego mordercze łapska widzimy chyba tylko w zakończeniu. Zbóje i sojusznicy są trochę jakby ćwierćwymiarowi, jedynie na trzecim planie coś się dzieje (albo drugim jak kto woli, Slackjaw, babunia czy Sokolov coś tam w sobie mają).

Grał ktoś w DLCki? Warte spojrzenia?

[JJ]

Fabularne - Knight of Dunwall i Brigmore Witches - są w porządku, ale do kupienia raczej na wyprzedaży.