[radgers]

Może też Thales of Phantasia :)
EDIT do posta powyzej: nie ma to jak zgranie w czasie. :P

[Irian]

Z taktyków to ja hucznie polecam Legend of Langriser - świetni bohaterowie, a arty Urushihara robił.

[Keii]

Jak mogłem zapomnieć, o moim ulubionym rpgu na SNESa, którego nigdy nie przeszedłem, bo po dobiciu Clessa do 98 (99?) poziomu straciłem save...

[radgers]

[Keii]

Mam irytujący nawyk maksymalnego pakowania postaci przed pierwszym przejściem gry, co w sytuacji, kiedy tracę save'a, skutecznie niszczy jakąkolwiek motywację by grać jeszcze raz. Chociaż kiedyś pewnie ToP przejdę.

[fm]

Jeśli będziesz wracać do ToP, to chyba najlepiej sięgnąć po wersję na GBA - jest bardziej rozbudowana (już choćby dla w pełni rekrutowalnej Fujibayashi).

[BOReK]

Flashówki są złeeeeeeee. Tam sesja, a ja tu brykam velociraptorem i uciekam przed ognistą zagładą. I jeszcze raz. I jeszcze. I znów, dalej, hejże hola!

Dino Run, jakby ktoś się pytał.

[Keii]

[Ari]

a gram sobie w skate., produkcję która pomachała Tony Hawk'owi zrzucając go z piedestału :) najlepsza 'deska' jaką narazie widział świat.

[Mai_chan]

Dzisiaj rano skończyłam Planescape: Torment. Rany boskie, genialna gra. Masa ciekawych questów, dopracowany świat, genialna fabuła... I niesamowite, gra RPG wymagająca od gracza MYŚLENIA! Dużo myślenia! Tylko zakończenia (syćkie trzy) jakoś tak mało mnie satysfakcjonują... Ale cóż, nie można mieć wszystkiego.

Dooobra gra...

[Asthariel]

No, ktoś oprócz mnie się na nim poznał... wg. mnie najlepsza fabuła w historii gier (od razu zastrzegam - nie grałem w jrpg więc nie umiem powiedzieć, czy gdzieś tam jest lepsza).
Szkoda tylko, że ta przygoda tak szybko sie kończy.

[Sm00k]

Baldurs Gate, jeden i dwa w trylogii z kompletem modów. Zjada IMO Planescape na śniadanie, lekko tylko popijając. No, ale ja nie lubiłem nigdy settingu Miasta Portali.
I tak, wciąż staram się przejść BG. PRawie mi się udało! <czytać: zaczął od początku.>

Baldurs Gate, jeden i dwa w trylogii z kompletem modów. Zjada IMO Planescape na śniadanie, lekko tylko popijając. No, ale ja nie lubiłem nigdy settingu Miasta Portali.
I tak, wciąż staram się przejść BG. PRawie mi się udało! <czytać: zaczął od początku.>

[Ari]

nie, bo seria Chrono wszystko zjada ;]

szarpię w Viking: Battle of Asgard... dżżżżżżżiwna gra, nierówna.

[Asthariel]

Mph? pod względem fabuły to Torment zjada Baldura na śniadanie. Baldur tez jest świetny, ale z racji swej epickości i ogromu questów. Poza tym w Tormencie sa lepsi towarzysze, dorównuje im w Baldurze tylko Xan dodany do dwójki w modzie.

[Amnezjusz]

Pomiędzy BG a Tormentem nie ma tak naprawdę porównania - klimaty Forgottenów i Planescape'a są tak różne i tak mocno oddziałują na fabułę, bohaterów pobocznych, akcję i całą otoczkę, że trudno porównywać te gry (IMHO) :P Baldur to gra - jak na Forgotteny przystało - gdzie epickość z każdą minutą rozgrywki przybiera na sile by w końcu osiągnąć niebotyczne rozmiary na końcu Tronu Bhaala ;-) Siła naszej drużyny, jak na standardy AD&D, znacznie przewyższała starego Elmo czy innych faeruńskich bohaterów i w zasadzie samemu (np. mnichem) można było przejśc grę. W Baldurze duża ilość questów - otoczonych ciekawymi podstawami fabularnymi - ograniczała się do wyrzynki zuych npc-ów, zdarzały się również questy bardziej złożone, w których trzeba było główkować. Dużą siłą BG by mocne osadzenie w settingu, dość wierne odwzorowanie klimatu Faerunu.

Planescape natomiast był inny - musiał być inny! Lekko ironiczny, cyniczny i groteskowy klimat cały czas unosił się nad grą i nadawał jej specyficznego nastroju. Fabuła zakręcona, wiele razy zaskakiwała (i robiła to bardziej spektakularnie niż w BG). Zadnia częściej wymagały dłuższego pomyślunku. W jednej i drugiej grze, do przyłączenia mieliśmy doskonałych NPC-ów (w BG np. Jana i Edwina - którzy w parach z innymi BN-ami potrafili odgrywać naprawdę niezapomniane scenki; w PS mielismy Morte'a, Nie-sławę, Dakkona - obok Morte mój faworyt - czy Annę).

Obie gry na pewno sa godne polecenia i są w swej klasie wyznacznikami gatunku. Mimo już może przestarzałej grafiki - która i tak urzeka - sa niezwykle grywalne i potrafią dostarczyć wiele godzin świetnej gry.

Aha, która z tych gier bardziej mi się spodobała? Torment oczywiści, mimo tego, że ci którzy znają mnie z Poltera wiedzą, że jestem Forgottenowym maniakiem ;-)