[fm]

KnT 22 - o ile normalnie nie mam problemów z Sawako (wręcz uważam ją za całkiem uroczą bohaterkę), tak przy tym odcinku zgrzytałem zębami. A zdawało się, że dziewczyna nauczyła się już asertywności... Najwidoczniej rodzina wyzwala w człowieku, co najgorsze.

Spoiler: pokaż / ukryj

Sawako oczywiście musi się poświęcać, bo nie dało się pogadać z rodzicami, żeby np. rodzinna kolacja zaczęła się trochę wcześniej i załapać się na imprezę. A ojczulka to w ogóle powinna czymś trzasnąć. Władował się do pokoju córki i przywłaszczył sobie czapkę, bo to oczywiście musiał być prezent dla niego (nie to żeby to była sytuacja niespotykana w mangach i anime).

[Paweł]

Na pierwszy rzut oka widać, że mamy wręcz odwrotne podejście do postaci Sawako. O ile zawsze odczuwałem lekki wstręt wobec niej, tak ostatnio idzie mi coraz lepiej. Ba, nawet trochę zaczynam rozumieć dlaczego zachowuje się tak, jak się zachowuje.

Nauka asertywności to proces długotrwały, dla niektórych nawet nigdy nieosiągalny, ale ogólnie w tym przypadku nie zwalałbym tego na rodzinę jako taką, a bardziej na hierarchię wartości dziewczyny i fakt, że jest postacią o takim a nie innym temperamencie. Powstało wiele typologii osobowości i często właśnie pojawiają się definicje osób podobnych do Kuronumy - przyjmujących winę całego świata na siebie (żeby samemu sobie udowodnić jakim jest się beznadziejnym, nim zrobi to ktoś inny - szczególnie ktoś bliski), nie potrafiących odmówić w momencie, kiedy od tej decyzji zależy szczęście innych (ze strony proszących często jest to szantaż emocjonalny przez wykorzystywanie faktu, że druga osoba przez swoją naturę na pewno nie odmówi. No i faktycznie tego nie robi, bo uważa, że w ten sposób dalece skrzywdzi te osoby i one jej tego nigdy nie wybaczą). Są to też ludzie odmawiający szczęścia sobie, gotowi zrobić dla inncyh wszystko, nawet jeżeli oznacza to zaniedbywanie własnych obowiązków. Obraz takiej jednostki może przywodzić na myśl typowego neurotyka i faktycznie coś w tym jest. Co nie zmienia faktu, że nadal Sawako uważam za bohaterkę skrajnie nieprzemyślaną, ponieważ cała geneza jej osobowości sprawia wrażenie, jakby zawierała kilkunastoletnią lukę. Bo rozumiem uczyć się współżycia z innymi oraz zwiększać współczynnik inteligencji emocjonalnej, ale bycie tabula rasą w wieku nastoletnim, z pewnością normalne nie jest.

Odnośnie odcinka 22 - był całkiem sympatyczny. Co prawda wątek poprzedni bardziej mnie ekscytował, ale powrót do rozterek Sawako nie był zły.

Kiedyś pisałem o tym, że Sawako powinna zachowywać się przynajmniej trochę inaczej, bo żadne znaki na niebie i ziemi nie wskazują na to, by miała trudne dzieciństwo. W pewnym sensie cofam ten pogląd

Spoiler: pokaż / ukryj

Ci rodzice ją krzywdzą - zwłaszcza ojciec. Rozumiem miłość do jedynaczki, ale tak skrajna nadopiekuńczość zdecydowanie jest przesadzona. Zastanawiam się jak oni żyli przez te kilkanaście lat. Całe szczęście sytuacja trochę się już zmieniła, a Sawako zyskała odrobinę przestrzeni i własnego zdania, bez deprywacji własnych potrzeb (przynajmniej częściowo). Gdyby tak dalej poszło, to zdecydowanie miałaby trudne życie - zarówno na płaszczyźnie życia towarzyskiego oraz uczuciowego, jak i ogólnie - dorosłości.

[fm]

Wszystko pięknie, tylko to akurat nie była sytuacja, w której trzeba koniecznie poświęcać własne szczęście dla rodziny. Wystarczyłoby usiąść, porozmawiać i wypracować stosowny kompromis. Sawako świadomie decyduje się tego nie robić. Taki regres stoi w sprzeczności z dotychczasowym przesłaniem serii, mówiącej o wychodzeniu do innych ludzi i kontaktowaniu się z nimi. Właśnie to mi zgrzytało (bo nieporozumienia z pierwszych odcinków wynikały z ewolucji bohaterki). Jeśli takie zagrywki bohaterki na tym etapie Ci odpowiadają, to rzeczywiście mamy skrajnie różne podejście.

Nie przesadzałbym również z robieniem z rodziców czarnych charakterów. Matka jest całkiem normalna, a ojciec nie wykracza szczególnie poza stereotypowy obraz nadopiekuńczego taty z anime (acz tym razem okazał się gruboskórnym bucem). Moim zdaniem ta seria dobrze daje sobie radę bez doszywania protagonistce traum z dzieciństwa i robienia jej taniej psychoanalizy.

[Paweł]

[fm]

[0rdi]

KnT 22.
Jak dla mnie to Sawako zanotowała krok do tyłu a Kazehaya do przodu jeśli chodzi o tą asertywność.

Spoiler: pokaż / ukryj

Kaze odważnie dał prezent po tym jak wyczekał się na mrozie. Zero skrępowania. A Sawako nie mogła nawet powiedzieć rodzicom, że chciała by wyskoczyć na imprezę.

Liczę, że następne dwa odcinki będą hm, naturalniejsze? Przez trailer przemknęła Kurumizawa i liczę, że trochę nakręci akcje.

Ah, reakcja Chizu i Ayane po otrzymaniu prezentów od Kuronumy mogę określić dwoma słowami: genialne oraz słodkie ; )

[0rdi]

KnT 23.
Nie sądziłem, że to kiedyś napiszę. Ten odcinek... podobał mi się. Tak, był przyjemny i przyjemnie się oglądało. Co prawda Kurumizawa tylko mignęła nam na ekranach, ale to było słodkie. Zgodzę się z opinią Sawako.
Jak już wiemy Ayane to bardzo dobry knuj i widzimy to przy wyjściu do świątyni. Nie spodziewałem się czegoś takiego. Kolejna rzecz, która nie powinna wyjść na świat z moich ust(spod moich palców). Sawako na wyjście stała się przekjutną dziewczyną. Muszę to przyznać.
Dla dobra odcinka Kazehaya nawet potrafił pomimo zdumienia tym co zobaczył potrafił wziąć sprawę w swoje ręce i zaproponował wyruszenie do miejsca docelowego.

Jak tak dalej pójdzie będę musiał podwyższyć ocenę za ten tytuł.

[Paweł]

[0rdi]

Taak, inny. Ja jestem zawsze 1/2 odcinki do tyłu z racji iż oglądam zazwyczaj z polskimi subami. Te angielskie ruszam tylko jak brakuje jakiegoś odcinka po PL.

[Frej]

[0rdi]

[Easnadh]

A dajcie spokój, ostatnie odcinki były niemal tak irytująco ciągnące się, jak epizody z festiwalu sportowego. Sawako i Kazehaya szli i szli i szli i szli i szli i widz miał nadzieję, że dokądś dojdą, ale nie doszli, no chyba że do domu Sawako, gdzie Kazehaya dostał, że tak sie wyrażę, "cold shoulder" i poszedł do własnego domu (gdy tak się na Sawę z żalem jak zbity pies patrzył, to miało się wrażenie, że go dziewczyna powinna chociaż na jakąś herbatę zaprosić, przecież zimno jak w pizdu było), a Sawako stała przy furtce z kolejnym własnym autystycznym monologiem pod pachą. Hell yeah. Po prostu świetnie. A mogli się zwyczajnie w jakiejś zaspie zagrzebać i zdechnąć. Jedyne dobre kawałki tego odcinka to jak zwykle Chizu/Ryuu i Yano-chin (a Joe'go mogli do tego ogniska wepchnąć).

I żal mi wszystkich tych, którzy nie czytali mangi i liczyli na jakieś konkretne zakończenie. Buahahaha. To se jeszcze poczekacie.

[Costly]

[Melmothia]

[Easnadh]