[Mai_chan]

Dół a depresja to dwie różne rzeczy :) Cóż, ja z zasady żadko mam zły humor, więc jak już mnie dopada to bez kija nie podchodź... Takowy dół zwykle utrzymuje się od pół do dwóch dni ^^ Dalej jest już tylko depresja...

[Irian]

Zwykłą chandrę... Jak na przykład kiedy pogoda jest paskudna, sterta sprawozdań do napisania gryzie w sumienie, nie ma z kim pogadać i ogólnie człowiek czuje się podle. :>

[Nomikyo]

do zegarmistrza->Dół to jest to chamskie poczucie beznadziejności które dopada co jakiś czas... ne znasz dnia ani godziny...

[Aori Takera]

Ja doły miewam dosć rzadko.. *chyba*Jak już je mam, to:
-NIGDY nie potrafię nic narysować/przypływ złego samopoczucia i strasznych myśli odpychają wenę X3/
-zazwyczaj coś czytam/ najlepiej jakąś inteligentną książkę albo szojca X3/
-NIGDY nie potrafie nic zjeść >.>
-NIGDY do nikogo nie dzwonie/nawet na to nie mam ochoty../
-najlepiej to gdzieś się zaszyć..
-poza tym warczę na wszystkich dookoła X3

Jako że mówiłam już, doły rzadko miewam/ no, chyba że połowa ludzi na devie skrytykuje mój rysunek, to wtedy mam doła, ale artystycznego, a to już inna sprawa X3/ to dla mnie dół to po prostu bardzo złe samopoczucie, kompletny zanik mojej wesołości, najchętniej bym płakała i słuchała smutnych piosenek X3..
A dół artystyczny? Dosć podobny do ,,normalnego" doła..:
-zero weny
-wszystkie postacie wydają mi isepokrakami, zero tożsamości czy czegokolwiek, co by mi sie w nich podobało
-nie potrafię napisać ff/normalnie też nei umiem, ale w tym stanie szczególnie XD/

Jak sobie radze z tym dołem? Nic nie robię.. Czekam aż przejdzie X3/ zazwyczaj przechodzi jak przeczytam KKJ bądź inną mangę Ariny-sensei X3 Albo jak sienaoglądam pięknych rysunków i dojdę do wniosku, że też tak muszę sie nauczyc rysować X3/

[Irian]

A ja sobie kiedyś w przypływie beznadziei totalnej zaczęłam nagrywać kasetę... Ot tak, co akurat miałam ochotę posłuchać. Teraz ta kaseta robi za odchandrowywanie, bo w miarę, jak nagrywałam, dół mi przechodził i coraz weselsze melodie są. Zaczyna się toto od Ave Maria Schuberta, przez różne dziwne rzeczy typu toccata i fuga d-moll, znów wędrujemy Turnaua, Dezyderata Piwnicy pod Baranami, sama-już-nie-pamiętam-co, aż po muzykę filmową z ET. XD Jakoś mi teraz pomaga, godzina słuchania i dół znika.

[Zegarmistrz]

Zwyczajny zły humor, to ja miewam średnio co drugi dzień. Zwykle wystarczy mi czymś się zająć, żeby mi przeszło. Nie działa na mnie paraliżująco i nie potrzebuje jakiś specjalnych metod radzenia z nim sobie.

[BetiiX]

ja miewam takie prawdziwe deprechy w ktorych nic juz niepomaga i czemak tylko az ta tepa zyletka przetnie skore pzy nadgarstku i wyleci czerowny plyn zwany krwia...
leze, glodze sie i czekam na smierc... ostatnio w tym stanie zyje jakies 3 miechy:P z lekkimi przerwami
przyczny zwyklej chandry: wmawianie bralu talentu artystycznego, bycia gruba ([rzy wadze 45kg:P) i brzydka.. czasem powodem jest fakt ze chomik za glosno biega w kolko (tj kolka zbyt gklosno skrzypi) albo ze skala dzwiekow na wiezy sie konczy i slipknot mimo wsyztko brzmi za cicho (tudziez vader/inflames)

[Zegarmistrz]

Ups. Poważna sytuacja.

Podaj więcej szczegółów.

Po pierwsze - zmień muzykę, zwłaszcza, kiedy jesteś smutna. Muzyka, rytm, melodia, nawet niekoniecznie słowa (choć one też) mają wpływ na zachowanie człowieka. Mogą wzmagać emocje i wpływać na nastrój. Dobieranie sobie dołującego akompaniamentu do smutku jest dobre tylko dla kamikadze.

Dobrze byłoby też zmienić otoczenie. Wyjść z domu etc.

Dalej - głodzenie się, cięcie i robienie sobie krzywdy w inny sposób. Średni pomysł, dobry tylko do dalszego wpędzania się w depresje, a niczego nie rozwiązuje.

Generalnie nie można robic jednej rzeczy: koncentrować się na tym, że jest się w dołku. Przeciwnie - najlepiej się od tego zdystansować, zająć czymś innym, nie myśleć o rzeczach, na które nie mamy wpływu, a skupić się na czymś przyjemnym, co pozwoli choć na chwile zapomnieć.

PS. Istnieje typ ludzi, którzy z jakiegoś - totalnie niezrozumiałego powodu - lubią się wpędzać w depresję. Nie wiem, ideologia smutku? Wydaje mi się to... groźne, chore i niebezpieczne. Nie ma w tym nic szlachetnego, pięknego, ani romantycznego mym skromnym zdaniem. Mym skromnym zdaniem to czysta głupota, która nie prowadzi do niczego... Może prócz dalszego pogrążania się w smutku.

Miałem takiego znajomego, parę osób o tym słyszało. Dość poważnie skopał sobie życie. Raczej nie radzę tego powtarzać.

[BetiiX]

[Noire]

Nic wesołego doły takiego typu, na prawde

Ja mam straszne skoki nastrojów. Raz moge skakac cała w skowronkach, a pó chwili siedzieć gdzieś w kaciku i użalac się nad swoim bidnym losem. I trudno mi takiego doła odpedzić, bo mieszkamy wszyscy na jednopokojowym mieszkaniu. Nawet nie moge sobie zdrowo trzasnąc drzwiami kiedy sie kłocę i jestem zła (a kłocę się prawie codziennie, potrafie odstawić niezlą pyskówkę). Jedzenie czekolady odpada, bo matka stosuje najrozmaitsze rodzaje diet, także w domu żadko znajdzie się cos słodkiego i niedietetycznego. Rysowanie nie zawsze, bo mamy tylko jeden stół, a moje siostry bardzo długo robią lekcje, ratuje sie wtedy tapczanem i tacka pod obiad, ale tak daje sie tylko szkicować. Pogadac moge tylko z jedną zaufaną osobą i to tylko na gg, czasem tez z inna na komorce...jesli mam szczescie i ta osoba ma na niej kasę. Głośnej muzyki poza słuchawkami nie mogę słuchać, bo trudno o to zeby inni domownicy na mnie wtedy nie warczeli, a uszy czasem by chiały trochę odpocząć. W takich warunkach raczej trudno wyjsc mi z doła, bo chodzę w nim prawie przez cały czas. Mimo to czasem jednak mam dobry humor, ale on rodzi sie zazwyczaj rano i do nastepnego dnia niełatwo jest go donosić. Czasem miewam tez depresję, ale to z powodu, że jestem sama, nie mam swojej połowicy *sigh*...ale do tego tez sie przyzwyczaiłam.
I czytam swojego posta, i nie mogę pozbyc sie wrażenia, że wyrastam na jakas straszna zrzędę, albo co gorzej polityka :P. Ratunek nadchodzi, bo w piatek mam przeprowadzke do większego mieszkania, gdzie bede miec swój pokoj(i nie bedzie przechodny *^^*), jak widac cuda się zdarzają :P.

[tilk]

Dół? A co to jest? :)

Nie widzę niczego pożytecznego w umartwianiu siebie i dręczeniu tym innych. Więc tego nie robię. Zdarzają się chwile złego samopoczucia, ale to objaw fizyczny, nie psychiczny i zwykle nie wpływa to na zdolność robienia czegokolwiek. Czasem też losowo pojawiają się wspomnienia błędów z przeszłości, ale ignorowanie tego pomaga. Po co rozmyślać o przeszłości, bardziej produktywne jest zadbać o lepszą przyszłość.

[Sm00k]

Dol? Nie. Zalamanie nerwowe? Owszem.
Na dol najlepsza jest rozmowa. Z kims bliskim.

Dol? Nie. Zalamanie nerwowe? Owszem.
Na dol najlepsza jest rozmowa. Z kims bliskim.

[Irian]

Ech... Panowie, nie macie takich dołów, bo, prozaicznie mówiąc, hormony wam na to nie pozwalają... Jak poziom estrogenów skacze tam i z powrotem, to się ma euforię jak w psychozie maniakalnej, albo dół jak Rów Mariański (czasem względnie łagodniejsze objawy). I tyle.

[Sm00k]

Prawda, prawda.
Oczywiscie, wy nie macie narastajacej frustracji i gniewu, niczym wskaznik bezrobocia w ostatnich latach
Prosze nie generalizowac. KAzdy, niezaleznie od plci, reaguje inaczej. I znajduje sie w innej sytuacji.

Prawda, prawda.
Oczywiscie, wy nie macie narastajacej frustracji i gniewu, niczym wskaznik bezrobocia w ostatnich latach
Prosze nie generalizowac. KAzdy, niezaleznie od plci, reaguje inaczej. I znajduje sie w innej sytuacji.

[xellas]

Doły czy chandry miewam bardzo często^^' W ciągu godziny mogę ze stanu ekstazy przejść w stan chandry/dołu, co mogą potwierdzić znajomi=='
Nie wiem czemu tak się dzieje(poprostu zwichrowana psychika_^_-Xopy) wtedy nie chce mi się rozmawiać, grać, pisać, rysować, nic, zupełnie nic.
Jedno co pomaga: rozmowa z bliskimi osobami, ale zazwyczaj na krótką chwile, z takiego stanu znowu może wyciągnąć mnie jedna mała uwaga, coś śmiesznego, obrazek, albo jakieś wspomnienie.