[Abigail]

[Mariko]

Abigail: swieta racja. Ja na praktyki specjalnie do gimka nie poszlam. Mam ledwo 158 cm a w licku i tak do mnie mowili per 'ty' uczniowie, ktorych nie uczylamXD Faktycznie, strach teraz cos powiedziec, zwrocic uwage... Koszmar... Jak Ci nauczyciele maja nawet coskolwiek probowac robic jak im sie bez przerwy kodeks praw uczniow pod nos podtyka a wywalenie ze szkoly ucznia jest tak trudne, jak wsadzenie kryminalisty do wiezienia. Juz w ogole pomijajac fakt, ze nauczyciele czesto takich ludzi przepuszczaja,zeby juz sie ich pozbyc.

Co do osob, ktore pytaly sie, czy wiem jak to jest byc wysmiewana. Oczywiscie, ze wiem. Pol podstawowki meczylam sie z kolesiem, ktory bez przerwy wolal za mna bym zrobila fatality, ze jestem brzydka i ze wogole najlepiej by bylo gdybym na swiatlo dzienne nie wychodzila. Juz wyjscie przed blok bylo koszmarem, bo on non stop mnie przesladowal (nawet jakos ostatnio pare jiesiecy temu zaczelip mnie ze swoja banda). tak nienawidzilam swojej twarzy ze marzylam tylko o tym by dorosnac i uzbierac kase na operacje plastyczna. Na wywalenie goscia szans nie bylo. Nieraz sie zdarzalo, ze uciekalam z lekcji.

Jeszcze w liceum mialam przechlapane bo interesowalam sie manga. Koles oficjalnie na lekcji wychowawczej wdziecznie zarzucil mi czytanie mang, jakby to bylo nie wiem jakie przestepstwo. Na szczescie ludzie w klasie byli w miare i nigdy tego mi nie wypominali. W drugiej klasie (przenioslam sie) koles dokuczal mi mowiac (jakies fatum, czy co), ze jestem kaijuu i wymyslajac rozne odmiany 'potwora' az dostal w pysk po licznych ostrzezeniach ze tak sie stac moze. Od tamtej pory byl spokoj.

Prawda jest, ze w podstawowce to ja bylam po czesci winna takim dokuczaniom - gdybym sie nie przejela, umiala odpowiedziec - wtedy moze zostawilby mnie ten palant w spokoju. Trzeba nieraz zelaznych nerwow, zeby puszczac czyjes uwagi mimo uszu ale nie oznacza tez to, zeby siedziec cicho i to akceptowac.

Dopoki system szkolnictwa sie nie zmieni i uczniowie nie beda mieli ograniczonej samowolki dopoty nic z przesladowaniem zrobic sie nie bedzie dalo. Pomijajac fakt, ze rodzice takich 'kretynow' w ogole nie beda sie przejmowali, ze ich synus czy corcia kogos obrazaja, bo oni maja wlasne problemy.

Mai_chan: sprobuj namowic te dziewczyne by raz sie postawila, spytala czego Ci ludzie tak naprawde od niej chca. Poprosic wychowawczynie by zrobila taka pogadanke na lekcji wychowawczej. Moze to cos pomoze?

[GoNik]

[achiever]

Abigail:

Abigail:

[Mariko]

To 'nieznanie' uczniow po skonczeniu szkoly to faktycznie bol. Sama to odczuwam jak moja wychwoawczyni z licka niemal mnie nie rozpoznaje. (szczesciem nauczycielka od angielskiego owszem^^). Ja mialam zajefajnego dyrcia, pamieta mnie, zawsze milo sie zwraca do kazdego i z szacunkiem (do uczniow rowniez). Mysle, ze to tez kwestia kultury osobistej wladz wyzszych i to tez nalezaloby zmienic.

Brawo dla pani pedagog! :D I co, spotulnial [cut], jak sie nim potrzepalo? Bo kobieta nie bala sie konsekwencji, ona potrafilaby to wyjasnic, tego jestem pewna. :) Oby wiecej takich ludzi.

Co do terroru to nie wiem, na czym on polega ale jesli mialby wyeliminowac jednostki nieprzystosowane do zycia w spoleczenstwie z jakimis odchylkami od normy to jestem za.

Wycięto słowo uważane przeze mnie za wulgaryzm.

IKa

[BOReK]

Hehe, co do tej drugiej historii to w mojej podstawówce dyrka nie przebierała w środkach przy rozmowie z takimi cwaniaczkami, pani pedagog też nie, a jeszcze mieliśmy polonistę, który rzucał wiązankami kombinowanymi z Wiedźmina i z ulicy, aż najgorsze ćwoki dębiały na te słowa :]. I jakoś nikt im nic nie zrobił nigdy, tylko polonista został "świetliczankiem", bo lekcje polskiego zamieniał właściwie w godziny wychowawcze albo WOS.

[GoNik]

[achiever]

Mariko:

Mariko:

[Irian]

Mhm, anger management classes. Fajna sprawa, moim zdaniem, ponoć całkiem skuteczne.

Prześladowanie to miałam w podstawówce. Wiadomo, w każdej klasie jest jakiś kozioł ofiarny, a że dziecko nie rosło (zaczęłam dopiero w siódmej klasie) i lubiło czytać (no mutant jakiś normalnie!), to się na dziecku można było powyżywać. A ja niestety też byłam nie od sieroty, więc jak ktoś zaczynał mnie drażnić, potrafiłam się rzucić z pazurami do oczu. Że to się u psychologa nie skończyło, to się dziwię... Do tego szkoła była największa w mieście, potrafiło tam się zmieścić trzy tysiące dzieciaków (klas z mojego rocznika było do K!), rozbudowana, zdarzało mi się tam zgubić... W każdym razie koszmary o niej przestałam mieć dopiero w drugiej klasie liceum.

Za to liceum... Miodzio. Niewielki budynek, nauka na dwie zmiany, wszyscy się znali chociażby z widzenia. W kwestii ochroniarzy - u nas było tak, że pierwszy rok musiał nosić identyfikatory, inaczej ich nie wpuszczali do szkoły (czasem się ochroniarz dał ubłagać legitymacją :D). Natomiast jako, że nie było nas aż tak dużo, w późniejszych klasach wystarczyło panu w portierce pomachać i się uśmiechnąć, znał nas już z widzenia i wpuszczał na piękne oczy. Zresztą panowie, mimo że profesjonaliści, byli bardzo przyjaźni, chodziło się do nich na przerwie pograć w karty. :D

Ciekawa rzecz, mimo, że można było u nas spotkać przedstawicieli właściwie każdej subkultury, zawsze było spokojnie i nikt się nikogo nie czepiał. Chociażby muzyka, puszczana z radiowęzła - od metalu, przez stary dobry rock (to nasza klasa puszczała ^.^v), hip hop aż po techno takie, że się szyby w oknach trzęsły. I nikt nikomu w mordę nie dawał... Może stąd to moje naiwne przeświadczenie, że się da żyć spokojnie obok siebie. :> Nauczyciele bywali różni, jak wszędzie, od POwca, który nas musztrował na lekcji, po młodą biologiczkę tuż po studiach, która potrafiła przyjść do pracy w przeźroczystej bluzce. Bardzo dobrze wspominam tą szkołę... Mogłabym tam wrócić jeszcze na kilka lat. :>

[Amra]

[Mai_chan]

Dobra, to tak w miarę po kolei...

Identyfikatory i pochodne

Z tym to bywa różnie... W mojej szkółce kochanej, niech ją piorun trzaśnie, od niedawna wprowadzono identyfikatory. Identyfikatory służą głównie do tego, żeby mój Straszny Anglista miał pretekst do pytania kogoś (drugim pretekstem jest brak zmienionego obuwia) oraz do tego, żeby dyrektor poznawał Szczygłowską jak do niego przyczłapuje wykłócać się o zwolnienia... Ochroniarza teoretycznie też mamy. NIE WIEM PO CO. Jak do tej pory ochroniarz służy do otwierania i zamykania bramy. No sorry... Nikt nam id nie sprawdza, nikt nic nie kontroluje, po prostu śmiech na sali...

Kwestia wychowywania przez szkołę

Problem polega na tym, że szkoła niewiele może wskórać kiedy w domu ma się bagno. Moja mama jest nauczycielką w podstawówce w dość szemranej okolicy. Co ma zrobić, kiedy dzieci w pierwszej klasie (7 lat) po zwróceniu uwagi "nie pluj na ulice" odpowiadają "ale przecież nie oplułem pani butów..." - a to jest przypadek leciutki, bo i bluzgi się zdarzają... Kiedy mama na wywiadówkach omawia jakiś problem klasowy (XYZ źle się zachowuje, robi to to i to) to słyszy od rodziców "to nie pani sprawa, pani ma tylko nauczyć moje dziecko czytać." Szkoła nie wychowa, jeśli rodzice mają dziecko gdzieś. Taka nieszczęsna prawda.

Kwestia "to nie ich wina, to wina rodziców"

Owszem, ale nie zawsze... Znam conajmniej czworo ludzi, którzy się z takiego "domowego bagna" wybili. Jedna z tych osób to dziewczyna uznana za "dziecko specjalnej troski", która przetrwała w rodzinie z problemem alkoholowym, skończyła normalne (!) liceum, a kiedy widziałam ją ostatni raz pracowała jako krawcowa i działała w drużynie harcerskiej. Jak widać, czasem da się wybić ponad rodzinę.

Co tam jeszcze...

Tak sobie przypominam moich nauczycieli z gimnazjum. Matematyczkę i polonistkę zwłaszcza. Matematyczka kiedyś mi się śniła jako Wielka Imperatorowa, która skazała mnie na śmierć za wzniecanie rebelii... XD" Ale to była wspaniała kobieta, bardzo wiele mnie nauczyła, nie tylko z zakresu matematyki. I moja klasa, kiedy na początku drugiej klasy padła informacja, że nie będzie nas już uczyć, była autentycznie z tego niezadowolona... A jaka była radość, kiedy się okazało, że to tylko kaczka dziennikarska!

[Zegarmistrz]

[Amra]

[Abigail]

[Mariko]

Zegarmistrz: u pardą...