[kropla]

Hmm, w sumie to jest do zalatwienia. Akt zgonu, 'zmarl smiercia naturalna', pieczatka, ciach, koniec klopotow. Zyjemy w erze pieniadza - za dostatecznie duze pieniadze nie ma problemu wyprawic pogrzeb pustej trumny:)

[IT.]

IKa... Ale ile trwa cierpienie po utracie kogoś? Tydzień!? Najczęściej nawet nie. Co to jest jeśli się ma w perspektywie wiecznośc bez tego kogoś, lub czegoś? Zapomniec jest całkiem łatwo...

A co do chorob... Ciala mechaniczne nie chorują. Z resztą kto by poszedl na nieśmiertelnośc bez podstawowych zabezpieczeń z nia związanych?
[Mam wrazenie że mówimy tu o jakichś ludzaich wzietych z ulicy kturym nieśmiertelnośc się "przytafiła" i są nieszczęśliwi. Nieśmiertelny powinien by istotą świadomą na co idzie, nieprzytomnie pragnącą wieczności, marzącą o nieskonczoności. jeśli chcesz zalożcy rodzinę i spokojnie umrzec z ukochaną istota u boku to po cholerę ci nieśmiertelnośc!? Po co wogule o niej myslisz!?]
A co do antykoncepcji... ciało nieśmiertelnego powinno by bezpłciowe, jego psychika też gdyby ktoś się chciał czepiac. Rozmnażanie jest czynnością życiową, a życie wyklucza nieśmiertelnośc.

[Zegis Black Priest]

IT.

1) Pytanie: Utraciłaś kiedyś kogoś bliskiego? Bo mi się wydaje, że gdybyś utraciła to byś nie napisała czegoś takiego...

2) Obserwacja: It. cały problem polega na tym, że my mówimy raczej o ciałku organicznym, które jest nieśmiertelne, vide bohater Nieśmiertelnego, nie o maszynie z wspomnieniami, czy mózgiem czyimś.
Owszem roboty są doskonałe.
Nie chorują, nie mają płci, trudno je zniszczyć, nie czują... i... :>
NIe mają motywacji do istnienia, kiedy wypełnią swój program...

Pozatym odnoszę również wrażenie, iż nie mówimy o osobie pierwszej lepszej z ulicy, która posiada ten dar, "bo tak go nagle nabyła". Raczej o osobie, która się taka z niewiadomych przyczyn urodziła, albo, jak np. u Webera, nabyła medycznie. Chociaż druga opcja jest bardzo okrutna dla Ciebie, bo tam był po prostu prolong, który sprawiał, że każdy kto chciał żył min. 200 - 300 lat..

3) Kropeczko, popadasz w skrajności. To, że niektóre kultury uważały nieśmiertelnych zdolnych do kochania ludzi za idealnych nie znaczy, że chce być dokładnie taki jaki był bóg wg. takich kultur.
Pozatym to, że powiedziałem, że niedbając o innych stajesz się dla mnie równowartością mojej toalety nie powiedziałem, że chce być empatą.
To jest skrajność.
Patrząc liczbowo - nie chce być 0, ani 10... chce być w okolicach 5 w pewnych momentach przeskakiwać 0, a w pewnych wysakiwać ponad te 5...

4) Chcesz to czuj się obrażona, ale ja często "przerabiam" nicki, albo wymyślam innym nowe, jeśli jakiegoś nie wymyślę a potrzebuje inaczej się zwrócić używam tego Słonecka. Kiedyś było "rybko", ale za dużo osób się obrażało, więc...

5) Tak, jakkolwiek to dla Ciebie nie zabrzmi chciałbym być wiecznym ojcem, albo wiecznym przyjacielem, albo wiecznym kochankiem. I wbrew Twojemu przekonaniu -które możliwe, że i błędnie wyczytuje z postów - żadna z tych czynności nie jest równoznaczna z przebywaniem z synem/przyjacielem/kochaniem moim, 24/7 zamknięty w jednym pomieszczeniu. Powiem więcej, mając wiecznośc coraz lepiej poznajemy innych dzięki czemu, coraz żadziej musimy się o coś zapytać tego kogoś. Ja np. po 5 latach przyjaźni z niejakim Kamuim potrafiłem przewidzieć jego odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania, oraz z dużym prawdopodobieństwem jego reakcje na parę innych bardziej irracjonalnych zdażeń. Co wcale nie znaczyło, że nie chciałem go znać, czy miałem go dosyć. Przeciwnie, częściej lub rzadziej, ale widywałęm się z nim, gadałem i jakoś to było. Owszem, zdażały się momenty kiedy już miałem go dosyć, bo "cokolwiek nie zrobi przewidzę to", ale po miesiącu, czy paru (w przypadku dwóch nieśmiertelnych pewnie po roku, czy dwóch) znów chętnie się z nim spotykałem. Podobnie jak nie mam dość "Szarej Kompanii", którą znam od 10 lat, trochę gorzej niż Kamuica, ale znam i mi z nią bardzo dobrze.
Owszem, 5 czy 10 lat to nie to samo co wiecznosć, jednakże pierwszego znałem prawie tak dobrze jak samego siebie, a i tak chciałem się z nim przyjaźnić, a biorąc poprawkę na mój wiek, drugich znam prawie całe moje życie, dlatego nie rozumiem co w wiecznej przyjaźni jest przerażającego. Chyba tylko "wewnętrzny ból", że przyjaciel może pamiętać epizody, które sami przed sobą wstydzimy się rozpamiętywać.
Z ojcostwem wiecznym czy z wiecznym kochaniem jest tak samo. Nie można było, nie było zapominać, że mimo paru dodatków obydwie więzi polegają na przyjaźni między dwoma osobami.

6) Nie możesz się go pozbyć. Musisz przynajmniej wiedzieć, że umarł, albo być światkiem śmierci, tego mimo tego, co napisałem nie musisz tego zrobić własnoręcznie, ale ważna jest ŚWIADOMOŚĆ, że tego czegoś tak ważnego, do czego się tak przywiązaliśmy już nie spotkamy. Ba, że już nie istnieje.

[IT.]

[Zegis Black Priest]

[IT.]

[Zegis Black Priest]

Na priv ponieważ stwierdziłem, iż temat zmonopolizowaliśmy i pomału zaczynamy "przy okazji" schodzić na inne sprawy, ale trudno. Wolisz oficjalnie, no to gaworzymy oficjalnie.

Ad. Pierwszego cytatu.
Czytaj uważnie, nie wiem gdzie wyczytałaś, że taki osamotniony facet chciałby się pozbyć nieśmiertelności. Błąd z zabiciem szczeniaka faktycznie był, później go naprawiłem słowami:

[IT.]

[LunarBird]

Temat zszedł w zapomnienie. Postanowiłem się wypowiedzieć. Na początek w kontekście wypowiedzi IT (raczej bliżej mi do stanowiska Zegisa).

[IT.]

[Udai]

Ja też chciałbym być nieśmiertelny przy założeniu że miałbym kontrolę nad starzeniem się swojego organizmu (wydaje się byc niewielkim problemem gdy już jakimś cudem jesteś nieśmiertelny) - na pytanie po co mi ona - odpowiedź brzmi - to jedynyny sposób by wyrwać się z kajdanów uciekającego czasu który steruje tak naprawdę naszymi decyzjami (takimi kwestiami jak choćby założenie rodziny) - pozatym mógłbym w praktyce nauczyć sie wszystkiego, zobaczyć wszystko i podjąć próbe zrozumienia jak największej części rzeczywitości.

[LunarBird]

[IT.]

[LunarBird]

[achiever]

IT.:

IT.: