[blitzshuster]

Jeśli uważasz, że po śmierci nie ma nic, to moim zdaniem nosisz ze sobą po prostu wyobrażenie nicości po śmierci. Stawiam, że wielu noszących wyobrażenie o nicości po śmierci, będzie miało nieco inne wyobrażenie na temat tej nicości. Podobnie ludzie wierzący w Boga będą mieć inne (bo pewnie podług własnych pragnień) wyobrażenie np. nieba. I być może w tym wyobrażonym niebie ze względu na różnorodność pragnień byłby taki sam kołchoz jak mamy już tutaj.

No i weź tutaj znajdź rozwiązanie xD

[CainSerafin]

Ten post nie ma na celu obrazy jakiejkolwiek religii, ani czyichkolwiek uczuć. Jest tylko zbiorem moich (wątpliwej jakości) przemyśleń.

Właściwie to czym jesteśmy? Zbitkiem części organicznych na bazie węgla, podłączonym do superkomputera jakim jest mózg.

A dusza? No właśnie - czym ona ma być? Zapisem naszych wspomnień, niematerialną częścią człowieka, czy silniczkiem bez którego człowiek jest tylko bio-lalką? Nie mówiąc już o tym gdzie i w jakiej formie ma istnieć-bo na pewno nie ma jej w człowieku.

Jak dla mnie najbardziej prawdopodobne jest to, że jesteśmy tylko inteligentnymi (?) zwierzętami, które ubzdurały sobie że zwierzętami nie są. Oraz, że mają dusze i celem ich życia jest coś więcej niż tylko rozmnażanie się - czyli picie piwa i oglądanie telewizji.

W takim razie co z życiem po życiu . Ano... nie ma. Z jednej strony to smutne, bo śmierć jest równoznaczna z unicestwieniem. Z drugiej strony motywuje to by żyć najlepiej jak sie potrafi, by umierając nie musieć sie niczego wstydzić. O i odpada ten cyrk z religiami:
- "Zostań światkiem Jehowy. Apokalipsa już blisko."
- "Przyjmij do serca <imię danego boga>, a jak nie to pójdziesz do piekła."

Ten post nie ma na celu obrazy jakiejkolwiek religii, ani czyichkolwiek uczuć. Jest tylko zbiorem moich (wątpliwej jakości) przemyśleń.

Właściwie to czym jesteśmy? Zbitkiem części organicznych na bazie węgla, podłączonym do superkomputera jakim jest mózg.

A dusza? No właśnie - czym ona ma być? Zapisem naszych wspomnień, niematerialną częścią człowieka, czy silniczkiem bez którego człowiek jest tylko bio-lalką? Nie mówiąc już o tym gdzie i w jakiej formie ma istnieć-bo na pewno nie ma jej w człowieku.

Jak dla mnie najbardziej prawdopodobne jest to, że jesteśmy tylko inteligentnymi (?) zwierzętami, które ubzdurały sobie że zwierzętami nie są. Oraz, że mają dusze i celem ich życia jest coś więcej niż tylko rozmnażanie się - czyli picie piwa i oglądanie telewizji.

W takim razie co z życiem po życiu . Ano... nie ma. Z jednej strony to smutne, bo śmierć jest równoznaczna z unicestwieniem. Z drugiej strony motywuje to by żyć najlepiej jak sie potrafi, by umierając nie musieć sie niczego wstydzić. O i odpada ten cyrk z religiami:
- "Zostań światkiem Jehowy. Apokalipsa już blisko."
- "Przyjmij do serca <imię danego boga>, a jak nie to pójdziesz do piekła."

[blitzshuster]

Ehh Ulubiony Temat Reaktywacja;)

CainSerafin:

[Kari-chan]

Ja na temat życia pozagrobowego wypowiem się tak: trochę już o tym myślałam co to będzie, kiedy człowiek pożegna się z tym światem i z ziemskim życiem. Oczywiście trzeba wierzyć w Boga, bo jak się nie wierzy, to też nie wierzy się w jego słowa, obietnice. Jak będziemy w Boga wierzyć czeka nas wieczne życie, "lepszy świat" gdzie wszyscy ludzie będą żyli szczęśliwie i w zgodzie, nie tak jak tu na ziemii, gdzie jest coraz więcej zła. Mianowicie, jak człowiek nie będzie wierzył w Boga, to moim zdaniem tym samym obrazi stwórcę, ponieważ jak tylko mówi że WIERZY ale ma tam jakieś wątpliwości, to co to za wiara w Boga i jak chciałby się po śmierci doczekać dostatniego życia? Trzeba wierzyć bezgranicznie moim zdaniem, nawet jeśli się nie wie co jest po "drugiej stronie". Fakt, nie wiemy jak tam jest naprawdę, ale wiara w Pana ma nas uchronić od zguby a Bóg jest naszą ostoją i drogą, którą powinniśmy kroczyć.
Trzeba także dobrze postępować w życiu, bo uczynki są tu bardzo ważne. A człowiek żyje sobie i żyje i rozmyśla co go czeka po śmierci. To wspaniałe wiedzieć lub być przekonanym iż po tym życiu zacznie się dla człowieka lepsze życie bez żadnego zła. Mnie to nastawia pozytywnie takie myślenie o tym, że kiedyś będę ze wszystkimi RAZEM w niebie. Tylko trzeba niestety na to też zasłużyć. W ogóle to człowiek uwolni się od ziemskiej egzystencji i będzie żył w spokoju, nie to co tutaj na ziemii.

[blitzshuster]

[CainSerafin]

Post powstały w wyniku przemyśleń po przeczytaniu tekstu dotyczącego religii.

Według religii rzymskokatolickiej po śmierci nasza dusza opuszcza ciało i w zależności od tego czy przestrzegaliśmy (albo i nie) zasad wiary trafiamy do jednego z trzech miejsc: nieba, piekła, lub czyśćca. To jest jedno z głównych założeń tej religii. Problem polega na tym, że według tej samej wiary Bóg jest ukazany jako istota dobra, nieskończenie miłosierna i sprawiedliwa.

W tym momencie pojawia się zgrzyt. Skoro Bóg jest tak miłosierny to dlaczego skazuje wszystkie osoby, które w momencie śmierci "nie miały czystego konta" na wieczne potępienie. Alegoryczna sytuacja występuję gdy człowiek wyznaje którąś z "niesłusznych" religii, np. buddyzm- czyli też trafia do piekła, i to niezależnie od tego jaką był osobą. Co prawda istnieje gigantyczna rzesza ludzi, którzy po smierci zasługują na jak najgorszy los, ale czy ktokolwiek zasługuje na niekończącą sie mękę? Mękę bez możliwości odpokutowania win, lub jej zakończenia, choćby w postaci śmierci całkowitej? No przecież to jest...

Istnieją dwie możliwości odpowiedzi:
1) Bóg nie jest istotą dobrą ani miłosierną. Przypomina raczej okrutnego sędziego który każe za przestępstwa nad wyraz surowymi karami; albo nadzorce ogromnego obozu zagłady, przy którym Stalin i Hitler to takie małe pikusie. Taki Bóg nie zasługuje na miłość, ani szacunek.
2) Piekło to tak naprawdę straszak na niegrzeczne owieczki (czyli barany), a Bóg jest naprawdę fajnym gościem któremu zależy jedynie na tym żebyś był dobrym człowiekiem, a nie wyznawał taka a taka wiarę, lub chodził co tydzień do kościoła. Poza tym pozwala zuym ludziom w jakiś sposób zrozumieć i odpokutować swoje winy. Kłopot w tym, że taka teza jest sprzeczna ze stanowiskiem Kościoła Rzymskokatolickiego.

Edit: Pozostaje jeszcze możliwość, którą wyraziłem w poprzednim poście-śmierć jest równoznaczna z całkowitym unicestwieniem, a żyjąc powinniśmy starać sie być jak najlepszymi ludźmi nie po to by nie pójść do piekła, ale by moc powiedzieć sobie, że dobrze przeżyliśmy swój czas.

Post powstały w wyniku przemyśleń po przeczytaniu tekstu dotyczącego religii.

Według religii rzymskokatolickiej po śmierci nasza dusza opuszcza ciało i w zależności od tego czy przestrzegaliśmy (albo i nie) zasad wiary trafiamy do jednego z trzech miejsc: nieba, piekła, lub czyśćca. To jest jedno z głównych założeń tej religii. Problem polega na tym, że według tej samej wiary Bóg jest ukazany jako istota dobra, nieskończenie miłosierna i sprawiedliwa.

W tym momencie pojawia się zgrzyt. Skoro Bóg jest tak miłosierny to dlaczego skazuje wszystkie osoby, które w momencie śmierci "nie miały czystego konta" na wieczne potępienie. Alegoryczna sytuacja występuję gdy człowiek wyznaje którąś z "niesłusznych" religii, np. buddyzm- czyli też trafia do piekła, i to niezależnie od tego jaką był osobą. Co prawda istnieje gigantyczna rzesza ludzi, którzy po smierci zasługują na jak najgorszy los, ale czy ktokolwiek zasługuje na niekończącą sie mękę? Mękę bez możliwości odpokutowania win, lub jej zakończenia, choćby w postaci śmierci całkowitej? No przecież to jest...

Istnieją dwie możliwości odpowiedzi:
1) Bóg nie jest istotą dobrą ani miłosierną. Przypomina raczej okrutnego sędziego który każe za przestępstwa nad wyraz surowymi karami; albo nadzorce ogromnego obozu zagłady, przy którym Stalin i Hitler to takie małe pikusie. Taki Bóg nie zasługuje na miłość, ani szacunek.
2) Piekło to tak naprawdę straszak na niegrzeczne owieczki (czyli barany), a Bóg jest naprawdę fajnym gościem któremu zależy jedynie na tym żebyś był dobrym człowiekiem, a nie wyznawał taka a taka wiarę, lub chodził co tydzień do kościoła. Poza tym pozwala zuym ludziom w jakiś sposób zrozumieć i odpokutować swoje winy. Kłopot w tym, że taka teza jest sprzeczna ze stanowiskiem Kościoła Rzymskokatolickiego.

Edit: Pozostaje jeszcze możliwość, którą wyraziłem w poprzednim poście-śmierć jest równoznaczna z całkowitym unicestwieniem, a żyjąc powinniśmy starać sie być jak najlepszymi ludźmi nie po to by nie pójść do piekła, ale by moc powiedzieć sobie, że dobrze przeżyliśmy swój czas.

[Teukros]

Chrześcijaństwo wbrew pozorom jest bardzo skomplikowaną religią. Niestety, sformułowanie:

[blitzshuster]

Ale przecież od dawna wiadomo, że Bóg jest wymysłem... (od kiedy pierwszy błysk tego kosmosu miał miejsce?)

Tylko, że jeśli Bóg jest wymysłem, to być może cała egzystencja takowym jest również...

Ale to, że do piekła czy nieba można trafić to wg mnie niewątpliwie jest to możliwe. Taki jest jednak motyw, że to nikt inny jak każda jaźń stwarza sobie własne miejsce pobytu, gdziekolwiek by nie była. Jestem o tym głęboko przekonany.

Teukros:

[Bezimienny]

[Mai_chan]

[CainSerafin]

[Zulus]

Chciałbym na początku dać krótki opis z mojej duchowej biografii. Chodząc jeszcze do szkoły podstawowej mogłem uchodzić za dobrego chrześcijanina. Wykształciłem sobie nawet pewne wyobrażenie, że Bóg nieustannie czuwa nade mną. Wypowiadając lekkie przekleństwo miałem uczucie winy, że robię coś złego. Gdy poszedłem do gimnazjum natrafiłem na grupę kolegów, których w żaden sposób nie można nazwać wierzącymi. Obracając się w ich gronie, przez całe gimnazjum przeszedłem drogę od zwątpienia aż do całkowitej negacji (jakże wspaniały przykład na to, że środowisko ma ogromny wpływ na nas!). Dziś jestem kim jestem, czyli ateistą. Jak najbardziej z wyboru. Pod wpływem bodźcca z zewnątrz, ale nie bezwłasnowolnie. Gdyby ateizm był religią można by nawet rzec, że jestem bardziej religijny niż spora część chrześcijan, która przecież została nimi w momencie kiedy urodzili się w chrześcijańskiej rodzinie.

Ateizm jest brakiem wiary w boga (jakiegokolwiek). Najłatwiej określić go jako po prostu przekonanie w pewien porządek rzeczy. Trudno jest przekonać wierzącego do porzucenia swojej wiary. Nawet uważam, że nie należy tego robić, ale o tym poźniej. Mam kolegę, niesamowicie mocno wierzącego katolika. Jest nim dlatego, że wychował się w takiej a nie innej rodzinie, a także posiada odpowiedni charakter. Bardzo inteligentny gość, który jest całkowicie głuchy na wszelkie głosy herezji.Czasem nawet reaguje agresją na próby obalenia jego poglądu. Widzę to i widzę takie zachowania w telewizji. Nasuwa się wniosek, że wiara jest częścią naszej osobowości. Bardzo wrażliwą i osobistą częścią. Stąd "Proszę nie obrażać moich uczuć religijnych np. twierdząc, że Bóg nie istnieje". A czy w takim razie można obrazić ateistę stwierdzeniem "Bóg napewno istnieje!"? Zgodnie z tą logiką można, chociaż ja słysząc podobne żarliwe wyznanie wiary tylko uśmiecham się pod nosem. Można nabrać dystansu? Można.

Czy religia jest zła? Czy chrześcijanizm jest zły? Mnie osobiście bardzo się podoba idea takich przykazań jak: nie zabijaj, nie kradnij itd. Ludzie powinni mieć jakiś autorytet moralny, więc czemu nie Bóg i Jezus? Moje horyzonty nieco poszerzyły się po przeczytaniu książki "Bóg urojony" Richarda Dawkinsa - profesora wykładającego na Uniwersytecie Oksfordzkim. Jest to w zasadzie takie podsumowanie dlaczego ateista nie wierzy w Boga i nie podoba mu się instytucja jaką jest kościół katolicki. Pewnie nie ze wszystkim bym się akurat zgodził, ale są pewne fakty, które przerażają i świadczą jakim kiepskim dziełem moralizatorskim jest Biblia. Dowód? Macie na pewno w domu.
Podaje fragment ,co wrażliwsi niech pominą: (Sdz 19,22-29) "(...) ludzie niegodziwi obstąpili dom i zaczęli kołatać do drzwi i wołać na sędziwego gospodarza domu: Wyprowadź męża, który wszedł do twego domu, a będziemy z nim obcowali. Wtedy wyszedł do nich gospodarz domu i rzekł:(...), nie czyńcie tej niegodziwości! Oto córkę moją, pannę, i nałożnice tamtego wyprowadzę, je zgwałcicie i z nimi zróbcie, co wam sie podoba, lecz mężowi temu nie czyńcie tej niegodziwości.(...) obcowali z nią cieleśnie i gwałcili ją przez całą noc aż do rana, a puścili ją dopiero, gdy wschodzila zorza. A gdy rano jej pan wstał i otworzył drzwi domu, i wyszedł, aby ruszyć w dalszą drogę, oto kobieta, jego nałożnica, leżała u drzwi domu z rękami na progu.Rzekł więc do niej: Wstań, pojedziemy. A ona nie odezwała się. (...) A gdy przyszedł do swojego domu, wziął nóż, pochwycił swoją nałożnicę i pokrajał ją członek za członkiem na dwanaście kawałków i rozesłał po całym obszarze Izraela". Uprzedmiotowienie kobiety? Inny przykład? Poczytajcie sami (Rdz 19) - bardzo podobna historia.Tym razem Lot, wybraniec Boga, jedyny ocalały ze zniszczenia Sodomy i Gomory...

Sam Bóg jest zresztą pełen sprzeczności. Mowa o kolosalnej różnicy między jego wizerunkiem w Starym Testamencie a Nowym. Dawkins wręcz dosadnie podsumowuje jego postać: "Bóg Starego Testamentu to chyba jeden z najmniej sympatatycznych bohaterów literackich: zawistny (i dumny z tego), małostkowy i niesprawiedliwy typ, z manią na punkcie kontrolowania innych i niezdolny do wybaczania, mściwy i żądny krwi zwolennik czystek etnicznych, mizogin, homofob i rasista, (...), nieznośny megaloman, kapryśny i złośliwy tyran". A w Nowym Testamencie? Miłościwy, kochający ojciec tak? Bóg - jedyny stały i niezmienny? Niesamowite jak niewielu z nas zdaje sobie z tego sprawę, że podejście kościoła katolickiego do świata musiało się z upływem czasu bardzo zmienić, a wraz z nim Bóg i sposób nauczania wiernych. Dla mnie jest to jakaś poszlaka do dowodu, że Bóg jest wymysłem człowieka. Chyba, że dopuścimy iż Bóg ewoluuje razem z nami albo ludzie ogłaszający jego istnienie wypaczają jego postać.

Niestety nie istnieją żadne dowody za lub przeciw istnieniu Boga. Każdy próbujący wykazać jedną z tych tez naraża się na śmieszność. Dlaczego? Ponieważ nie da się ustalić czegoś co jest niewykrywalne. I zostawmy wszelkie cuda czy objawienia. Niektórzy widzą różowe słoniki i białe myszki, a tych zamyka się w pokojach wyłożonych materacami. Jeden z moich kolegów - lektor archidiecezji poznańskiej (ja to mam znajomych nie ma co) powiedział kiedyś, że wiara jest taka piękna, gdyż nie da się jej udowodnić, spisać na papierze. I taka też jest moja ostateczna myśl: kto potrafi, niech wierzy! Myśl o wiecznym odpoczynku jest przecież taka kusząca i kojąca...

PS: Tylko po co ja to piszę? Chyba nikt nie napisał w tym temacie standardowej wersji z Jahwe na czele! Heretycy! I podobno 90% z nas to katolicy tak? :-)

[Assarin]

Jakie 90%? Samych muzułmanów w Polsce jest 8%. Zydów 0,5%. Nie wspomnę o protestantach i prawosławnych. Policz gdzieś tak jeszcze z 5% na buddystów i ci wyjdzie liczba "katolików, od której odejmij 70% z niej za tych wszystkich ateistów i niepraktykujących. Z tego co ci wyjdzie odejmij 80% za mohery. Gdzie tu 90%? Nawet Tusk by o czymś takim nie marzył.
Co do tematu.
Bóg umarł, niech żyje Bóg!
Nie mnie się rozwodzić czy on tam jest czy go nie ma. Ale żyjemy w czwartym (a może już piątym?) eonie i to widać po społeczeństwie. Zaczęło się od Crowleya, Nietzschego, poprzez LaVeya. I teraz połowa ludzi świata obnosi się ze swoim ateizmem. Przy czym nie zdają sobie sprawy że poglądy które wyznają są poglądami stricte satanistycznymi, zbliżonymi do tych które głosił LaVey. Co do śmierci, są dwa wyjścia. Albo po prostu przestaniemy istnieć, albo trafimy do piekła za niedawanie na tacę. Bo przecież odkąd Kościół przestał sprzedawać odpusty wszyscy idą do piekła.

[Mai_chan]

Zulus - jeśli cię to pocieszy, to co najmniej trzy osoby w temacie nie identyfikują się jako chrześcijanie ;) (sama jestem agnostyczką).

CainSerafin, popełniasz podstawowy błąd myślowy. To nie tak, że będąc innowiercą jesteś grzesznikiem. Będąc CZŁOWIEKIEM jesteś grzesznikiem. Każdy z nas jest grzesznikiem, bez względu na wiarę. I to NIE jest tak, że "śmierć w grzechu" automatycznie skazuje nas na wieczne potępienie - po pierwsze, łaska boska jest nieskończona, po drugie, zawsze istnieje czyściec. Jak powiedziałam, nie wiemy, jak to wygląda w oczach Boga - ale tak naprawdę o Bogu generalnie nic nie wiemy. Natomiast liczni księża, z którymi miałam okazję rozmawiać stwierdzają wprost - innowiercy mają szansę na zbawienie. Chrześcijanie mają jedynie łatwiejszą drogę, ze względu na sakramenty - bliższe obcowanie z Bogiem.

Co do Biblii - tu się zgodzę, jest cholernie niekonsekwentna. Ale tutaj też musimy wziąć poprawkę na pewien detal - Duch Święty Duchem Świętym, ale jednak Biblię spisywali ludzie w czasach dość antycznych. W związku z tym pewne elementy "dobre" dla Izraelitów, dla dzisiejszego człowieka są albo bez sensu, albo zgoła "złe", jak w przytoczonym przez ciebie fragmencie, czy sławetną już "nieczystością" kobiety w czasie menstruacji. Tak, Bóg starotestamentowy jest Bogiem zawistnym i groźnym - czytaj, typowym bóstwem plemiennym. Księga mówiła do Izraelitów językiem dla nich zrozumiałym. Zwracam również uwagę, że przyjście Chrystusa "uzupełniało" prawa zawarte w Starym Testamencie - dlatego właśnie "obowiązującym" wizerunkiem Boga jest ten z Nowego Testamentu.

EDIT: Niech żyje ignorancja... Nie, od czasu, gdy Kościół przestał sprzedawać odpusty wcale nie wszyscy idą do piekła. Powtarzam, że łaska boska jest nieskończona, a i sakramentu pokuty nikt nie zniósł. Istnieje zresztą teoryjka (trudno to nazwać teorią, to raczej pewien model myślowy), która brzmi, jak następuje: "wiemy, że istnieje piekło. Nikt jednak nie powiedział, że nie jest ono puste". To oczywiście bardzo urraoptymistyczny model... Ale jak już powiedziałam - Bóg jest niepojęty. Nie możemy wykluczyć, że piekło faktycznie JEST puste...

[Zulus]

A zgodzę się, że praktykujących w naszym kraju jest jest znacznie mniej niż 90%, ale tak zwanych katolików według Głównego Urzędu Statystycznego jest około 88%. Kościół potrzebuje gruntownych reform, czegoś co przyciągnełoby młode pokolenie. Niestety, z całym szacunkiem do obecnego papieża czy wcześniejszego, nic takiego nie miało miejsca ani raczej nie będzie mieć. Żądzą nadal konserwatywne struktury, a z ewolucji wiemy, że co się nie zmienia to ginie.

Widzę Mai_chan, że jesteś agnostyczką skierowaną jednak troche w kierunku teizmowi. Wydaje mi się, że agnostycyzm jest to raczej "okres przejściowy". Coś w rodzaju mam wybór iść do kina albo na basen. W końcu trzeba podjąć decyzję. Jeżeli nie zrobisz tego to nie ruszysz się z miejsca. Można zostać teistą z lekką dozą niepewności albo ateistą, który też nie jest pewny swojego, ale oboje wiedzą po której stronie stoją.