[Caladan]

Może wydawać się że ten temat jest pochmurny, ale nieraz zastanawialiście, co jest po drugiej stronie, dlaczego tak jest skonstruowany świat, iż każda molekuła po pewnym czasie ginie i czy istnieje tzw dusza, więc z ciekawości chciałbym usłyszeć wasze dociekania i teorie.
W tej chwili dam dobry przykład i powiem co tym sądzę. Według mnie wszechmiar jest podzielony na tzw. światy żywych i umarłych, po których wedruja dusze
( dla nas tamten swiat jest umałych , a dla nich żywy), zeby bardziej skomplikować sprawę. Wszystko jest rozdzielone wyzsze i niższe gęstoście, gdzie mozna jedynie dostać poprzez złe albo dobre postepki.

[Ari]

moja dusza trafi do innego ciała, może do innego wymiaru... kto to wie?

[magu]

hmm.. radość? ulga? nikt do końca nie wie.. imho to interesująca tematyka.. i nie wiem czemu ludzie tak bardzo boja się śmierci... ja na nią czekam.. ale ofc lepiej byłoby gdybym mógł coś jeszcze w tym życiu dokonać.. xD a co do literatury to jak ktoś dysponuje chwilką czasu to polecam "Wędrówka dusz" Newton'a.. dość ciekawa pozycja dla zainteresowanych tematem..

[Melmothia]

Po śmierci jest: Niebo, Czyściec i piekło. Nie wiem co mnie czeka po śmierci, w każdym razie mam nadzieję, że nie to ostatnie :P
Chciałabym wierzyć, że odrodzę się w jakimś innym wcieleniu, ale niestety, nie mogę. A naprawde bym chciała...może nawet wierzę...choć nie powinnam.
Śmierci i tego co jest po niej też się nie boję (no, oprócz jednego, już wymienionego wyjątku), boję się jedynie starości, choroby, bólu i utraty bliskich (czyli samotności).

[achiever]

Tutaj część powiązanej z tym tematem mojej odpowiedzi na podobne zagadnienie z innego forum:

Tutaj część powiązanej z tym tematem mojej odpowiedzi na podobne zagadnienie z innego forum:

[Lila]

Moim wyobrazeniem o zyciu po smierci sa 2 miejsca, to dobre i to zle.

To Dobre:
Uwazam, ze bedzie to miejsce a'la Niebo. Bylo by to miejsce, gdzie po smierci dobry czlowiek trafia i spelniaja sie tam jego marzenia. Tak jak niekonczacy sie dobry sen. W nagrode za to co zrobil w zyciu. Tak jakby, nie wiedzial, ze zginol, jego wyobraznia robila by co chciala. Mial by wszystko czego by pragnol. Takie swoje Niebo... kazde inne prywatne, w zaleznosci od potrzeb. Wiem, ze brzmi to troche niedorzecznie. Ale tak to sobie wyobrazam...

To Złe:
To złe bylo by cos a'la wieczny koczmar. Gdzie nie mozesz sie obudzic, zawsze cierpisz i odczuwasz strach. Wlasnie to drugie. Miec go coraz wiecej. Za kare, za to co zrobiles w zyciu. Jesli nie masz powrotu, bedziesz cierpial.

Samobojcy:
Moim zdaniem samobojcy dostaja nowa szanse, bo to nie jest tak, ze samo z siebie przychodzi mysl o zabiciu sie :/ ... Pewnie powracja na ziemie w formie Reinkarnacji jako inne osoby, by mogly pomagac innym i naprawic swoje bledy. By odpracowac to co im sie nie udalo ostatnim razem.

Sorry za dziwne poglady :(

[Caladan]

[Tyczek]

Po śmierci czeka nas piękna lakierowana trumna wybrana przez rodzinę bądź opiekę społeczną...

[Zetsubou Billy]

Nigdy niezastanawialem sie co mnie czeka po smierci...ale mam szczera nadzieje ze bedzie to cos milego...a jesli nie to przeciez i tak bede musial to wytrzymac...

[Zegarmistrz]

Generalnie wychodze z kilku założeń:
1) Istnieje Bóg. Bóg jest kimś w rodzaju artysty, troche twórcy systemów RPG, troche autora, troche Mistrza Gry. Stworzył świat (a może nawet wiele światów), które generalnie służą mu do rozrywki. Istoty zamieszkujące te światy są jego rozrywki partnerami, zależność jest bardzo podobna do tego, co zachodzi między Mistrzem Gry a Graczami.
2) Życie w którymkolwiek ze światów jest tylko jednym z wielu etapów istnienia, na którym jednak samo istnienie się nie kończy. Istnienie w jakimś sensie trwa nadal po śmierci, być może w postaci oderwanej od ciała duszy.
3) Mimo to istnienie możliwość wielokrotnego "życia", za każdym razem w innym świecie. Życie jest stanem właściwym dla każdego człowieka, najpełniejszy jest on wówczas, gdy egzystuje w którymś ze światów.
4) Po śmierci i końcu świata Bóg spotka się ze wszystkimi ze swoich Graczy, nastąpi wielkie podsumowanie i rozdany zostanie EXP. Następnie urządzona zostanie kolejna sesja. Ci, którzy psóli zabawe innym nie zostaną jednak zaproszeni, podobnie jak ci, którzy z jakiegoś powodu nie będą chcieli uczestniczyć w dalszej grze. Premiowane będą natomiast zachowania, które czyniły życie atrakcyjnieszym i wzbogacały świat rozgrywki.

[IT.]

Cóż... Biorąc pod uwagę że obieg materii w przyrodzie jest stały zakładam że po śmierci tego ciała stanę się czymś innym tak jak byłam czymś innym zanim stałam sie IT.. Jeśli chodzi o jakaś konkretną filozofię to nie wiem jak to sie nazywa ale porównywało człowieka do dysku komputerowego. Jeśli sie postrasz zawsze znajdziesz jakieś resztki po poprzednim OSie. Dzięki temu Ja jestem jednocześnie Wszystkim czym było moje ciało zanim zostało moim ciałem i będę częścią wszystkiego w czym znajdzie się cho jeden atom mojej aktualnej osoby.
Na początku ta wizja wydawała mi się potworna ale teraz jakoś to przemyślałam, przetrawiłam, się przyzwyczaiłam i mi sie zaczęła podobać. Bo chcę namówi starych żeby moje prochy zgodzili się wywali w kosmos, za nic ni chciałabym by ciągle częścią tej konkretnej planety.

[Teukros]

Wieczna nicość ? Coś jak sen bez snu, tylko że nigdy się nie kończący. Albo inaczej - koniec świadomości. Raz przeżyłem coś takiego (albo bardzo zbliżone) - przewróciłem się, uderzając tyłem głowy o twardą podłogę (oj, blisko było...). W każdym razie, przez jakieś 10 sekund wyłączyło mi "ja" - ale tylko tyle. Słyszałem, widziałem, rozumiałem, ale nic nie mogłem zrobić - nie dlatego, że chciałem, a nie mogłem, ale dlatego, że zniknęła sama wola. Nie było to wrażenie nieprzyjemne - było inne, nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem. Wracając do rozważań o śmierci - gdyby tak właśnie miała wyglądać śmierć, nie byłoby to złe. Byłoby za to szalenie... neutralne ?

[Galakar]

Jak umrę to sobie spokojnie przejdę proces oczyszczania w jakiejś górze (no chyba, że to będzie śmierć tragiczna ;) ) i zostanę duchem opiekuńczym dzielnicy :D Wiwa Żoliborz :D (w bardzo dużym skrócie moje wierzenia, na temat życia po śmierci :D).

[BOReK]

Jeśli miałbym po śmierci zostać wędrującym po wszechświecie duchem, nawet na całą wieczność... to czemu by nie? Może nareszcie poznałbym te rzeczy, których nie poznałbym za życia. Oczywiście przydałaby sie opcja ingerowania w otoczenie ^^.

Na pewno bym nie zniósł tzw. wiecznego snu. Istota opiekująca się takimi "leżakującymi" duszami musiałby się przygotować na słuchanie w kółko jednego pytania - "długo jeszcze?".

Odnośnie moich wierzeń, to cóż... stanie się jedno z powyższych.

[616]

Moim zdaniem każda dusza żyje kilka razy.
Jeśli w pierwszym życiu nie zrobiła czegos wybitnie dobrego lub wybitnie złego, to odradza sie w kolejnym życiu. Po śmeirci konfrontuje je z poprzednim i jeśli okarze się, że w drugim życiu dusza była lepsza niż w pierwszym, to idzie do Nieba. Jeśli nie, wraca i cały proces się powtarza, ale tym razem dusza musi przeżyć życie lepsze niz oba poprzednie. Dopiero kiedy któreś życie duszy będzie lepsze od wszystkich poprzednich, będzie mogła isć do Nieba. Ale jeżeli dusza w którymś życiu zrobiła coś naprawdę złego(np. Była Adolfem Hitlerem) to idzie do Piekła.