Wymyślcie mi... (S.A.M) :: Forum Kotatsu

Bezimienny · Wysłany: 21-04-2006, 10:16

Mogą być również pomocni jeśli zostaną wpuszczeni w jakiś wyłom, albo w bok/tył jakiejś formacji. Całkowicie bezużyteczni w obronie, również niezbyt nadają się do frontalnego ataku na doświadczone zwarte formacje ciężkiej piechoty. Ogólnie biorąc fajny "bajer", ale tylko jako dodatek do normalnego wojska.

Zegarmistrz · Wysłany: 07-05-2006, 20:05

Efekt dzisiejszej rozmowy...

Orkowi Jeźdźcy Dzików lub czegoś w tym stylu...

Generalnie plan jest taki: bierze się dzika, przywiązuje mu do pleców orka i gna na wroga całym stadem. Ork jest od tego, żeby pilnować, aby dzik biegł mniej - więcej tam, gdzie chcemy...

Generalnie dziki należą do zwierząt chorobliwie agresywnych, chorobliwie niebezpiecznych, silnych, żywotnych i za diabła nie dających się kontrolować. Jest mniejszy od konia, więc jak wpadnie mu pod nogi, to je połamie. Jest ciężki, więc, jak wpadnie w szyk to go zapewne rozbije... Nawet pikinierów.

Wady - dziki nie dają się kontrolować. Jazda na nich to rodeo i zapewne skończy się śmiercią lub cięzkimi ranami większości jeźdźców. Tylko dla desperatów, szaleńców i miłośników sportów ekstremalnych.

Maxia · Dark Star Dołączyła: 13 Maj 2006 Status: offline

A może coś w rodzaju kota kameleona? wiecie...jest sobie taki kotek (niemały) np. wielkości pumy i zmienia kolor swojej sierści...np zanurza się w gęstą, zieloną trawę to jego sierść przybiera taki kolor ^^

hmm jak cos mi wpadnie do głowy to dam pomysł ^^

Zegarmistrz · Wysłany: 06-06-2006, 20:00

Dziki raczej polecom...

Dwie kwestie czysto praktyczne:
1) Ile 2-3 osobom zajmie wykopanie / zasypanie dziury o rozmiarach metra sześciennego?
2) Zna ktoś jakieś sensowne zasady rozwalania budynków (od ścian do całych zamków)?
Pamiętam, że w DeDekach były jakieś w miare sensowne, ale nie mam pod rękom podręczników.

Sm00k · Gość

1) Zależy od podłoża. Piasek około trzydziestu minut. Glina nieco dłużej. i kilof mile widziany. Takoż kamieniste podłoże. Najbardziej upierdliwy jest jednak las - w skrajnych przypadkach dwie godziny. (dane wzięte z życia.)
A, więcej niż dwie osoby się pozabijają przy tej robocie.

BOReK · Dołączył: 15 Lip 2005 Status: offline

Co do wyburzania to zależy co może być pod ręką i w jakiej sytuacji (spokój czy podczas bitwy? :P).
Jak jest dynamit, to chyba wystarczy go poutykać tu i ówdzie, a podczas bitwy prowadzić ostrzał (obrzut?) jakimiś granatami czy czymś podobnym. Bez tego rozbiórka lub na bitwę odpowiednio duże i mocne tarany, tudzież ekipa "saperów", którzy umieją dość szybko wyszukać słabe punkty konstrukcji i ja tam osłabić.

Ysengrinn · Wysłany: 09-06-2006, 19:54

Nie ma dynamitu obawiam się. W średniowieczu, podczas oblężeń, najskuteczniejszą metodą było zrobienie podkopu pod mur, wydziabanie tam dużej dziury, napchanie chrustu i podpalenie. Później zamiast chrustu stosowano proch.

Zegarmistrz · Wysłany: 22-06-2006, 18:19

1) Jak rekrutowano kuszników i łuczników w średniowieczu i starożytności? Z jakich warstw społecznych pochodzili? Jaka były ich proporcje w armii? Jakie powierzano im zadania? Jak byli ustawiani do walki: z przodu armii? Za plecami kolegów? I co robili po tym ustawieniu oprócz strzelania do wroga? Jak dokładnie walczyli?

W szczególności interesuje mnie rola łuczników pochodzących z poza Anglii. Angielscy akurat są bardzo dobrze opracowani.

2) Jeśli nałoże skrzydlatemu Napierśnik (tzn. sztywną blachę chroniącą tors, ale tylko od przodu) to czy on poleci? Jeśli nałoże na niego coś w rodzaju fartucha kucharskiego (tylko, że zbrobionego z drutu) to czy będzie latał? Jak ewentualnie inaczej mogłaby wyglądać zbroja dla skrzydlatych wojowników?

Przypomnijmy - skrzydlaty lata tak, jak trzmiel - kompletnie lekcewarząc prawa aerodynamiki, w sposób, nad którym nie warto się za bardzo zastanawiać.

Ysengrinn · Wysłany: 22-06-2006, 19:42

Napierśnik, jeśli lekki, to nie powinien przeszkadzać. Fartuch może, a na pewno będzie głupio wyglądał w locie.

Zegarmistrz · Wysłany: 28-06-2006, 10:20

Dwa pytania:

1) Kwestia językowa:
Czy w języku polskim występuje odpowiednik słowa Warlord (w sensie krwawy żeźnik z krajów trzeciego świata, lekceważący oficjalne i zwyczajowe prawo oraz rząd centralny. Utrzymujący się z handlu narkotykami oraz wymuszanych na ludności haraczy. Swą pozycje posiadający dzięki brutalnej sile i armii liczniejszej, niż oddziały zbrojne jego kraju)

Czy w języku polskim występuje słowo Duelist (w sensie osoba utrzymująca się ze staczania pojedynków na zlecenie).

2) Czy do światów okcydentalnych pasują ninja? I to raczej tacy w stylu filmów karate, niż znani z histori szpiedzy.

Ja wiem, że za dużo anime oglądałem, ale...

Z jednej strony są wikingowie, rycerze, zamki w wyraźnie europejskim stylu i cała reszta zachodniego tałatajstwa. Skośnoocy faceci ubrani w czarne piżamy pasują do tego jak pięść do nosa. Tym bardziej, że przecież są zwykli skrytobójcy...

Z drugiej... No cóż... Wiecie, jak to jest w tych fantaziakach. Latają po nich całe bandy typków z jakimiś amuletami ochrony, czarodzieje, zombie, wampiry, osoby obdarzone zdolnością błyskawicznej regeneracji, opętane przez demony, mające ciało z kamienia, odporne na trucizny, z przemieszczonymi organami wewnętrznymi lub w ogóle ich pozbawione - wyliczać można długo. Nie mniej jednak generalnie takie, na których pchnięcie sztyletem w serce podczas snu nie zrobi wrażenia.

Wydaje mi się, że z tego typu tałatajstwem lepiej poradziłby sobie jakiś wojownik nocy (z naciskiem na wojownik) uzbrojony w solidny, ostry miecz powodujący dość rozległe obrażenia i szereg specjalistycznego ekwipunku do likwidacji Zombie, Mutantów i Wiedźm niż klasyczny skrytobójca.

Tylko, czy on pasuje?

BOReK · Dołączył: 15 Lip 2005 Status: offline

1) Z Warlordem ciężka sprawa... stawiałbym na herszta, nic innego do głowy mi nie przychodzi. Co prawda "herszt" brzmi jak przywódca jakiejś małej, lokalnej bandy, ale za to oddaje charakter działalności. Król zbójców z kolei brzmi jak tytuł jednej tylko osoby, a nie okreźlenie pozycji "społecznej". Może poszukaj gdzieś tłumaczeń do "druglord", działają bardzo podobnie :].

Odnośnie Duelista - pojedynkowicz brzmi cokolwiek głupio, ale na razie nie ma innego wyjścia. Poza tym to jednak tłumaczenie słownikowe. harcownik chyba raczej z miejsca odpada.

2) Ninja jako ninja nie pasują do takiego świata. A skrytobójcy mają tylko część tych zadań, co ninja (chyba że chcesz ich zawęzić tylko do zabijania, to wtedy wyjdzie na jedno, albo do szpiegowania, ale szpiedzy juz są). Jak więc chcesz mieć tajnych agentów od wszelkiej brudnej roboty, to wtedy owszem, mogliby być - łączyliby zawód szpiega i skrytobójcy. A ci w stylu "kopanie bez myślenia" to raczej nadaja się na bardzo liczną straż przyboczną.

Co do zwalczania wszelkiego plugastwa - można biednych shinobi przerobić i dorzucić im jeszcze takie obowiązki :P. Wtedy zajmowaliby się już wszystkim tym, czego nikt inny nie chce robić (oprócz sprzątania i wywalania śmieci, oczywiście :]).

Sm00k · Gość

1. A dnd.pl tego problemu nie rozstrząsało już dogłębnie parę lat temu?

2. zakładająć iż ninja to człowiek z krwi i kości - nie. Rozszerzając definicję ninjy na istotę odpowiednio wyszkoloną - tak, w ograniczonym zakresie. Rozsądnym przy tym założenie iż poszczególne klany zajmują się wąską specjalizacją: Klan tygrysa specjalizuje się w brudnej robocie, a Klan Kruka to wyrafinowani truciciele, z kolei Klan Modliszki to banda psychopatów, acz odpornych na magię..

Zegarmistrz · Wysłany: 09-07-2006, 11:58

Trzeciorzędna kwestia metodologiczna:

Podczas opisywania artefaktow magicznych przyjąłem, że opisuje zawsze najpierw historie, potem moce przedmiotu. Czy myślicie, że w wypadku czarodziejskich tatuarzy mogę zrezygnować z ich historii? Wydaje mi się, że w wypadku tak nietrwałych rzeczy nie ma ona sensu.

Bezimienny · Wysłany: 09-07-2006, 14:29

Tatuaży nie można traktować tak jak normalnych przedmiotów magicznych - powstają dla konkretnej osoby i tracą moc wraz z jej śmiercią. Dodatkowo, mimo tego, że (prawdopodobnie - zwykle tak jest to w systemach rpg traktowane) istnieją ich pewne stałe wzory (z przyporządkowanymi efektami), to są one (a zwłaszcza te potężniejsze) w pewnym sensie unikalne. Historia takiego tatuażu byłaby więc tak naprawdę tożsama z historią osoby go noszącej.

Ysengrinn · Wysłany: 09-07-2006, 19:09

I brzmiała "tego dnia byłem bardzo pijany". Natomiast można wspomnieć o historii mistrza tatuażu, który dany typ wypocił.