[BOReK]

Akurat tak się składa, że czworobok był standardową taktyką piechoty do odpierania kawaleryjskiej szarży ;). I to właśnie dlatego, że taka formacja jest gotowa na atak ze wszystkich czterech stron, więc atak kawalerii z trzech stron i Wojowników Wichru z czwartej może jednak zostać z powodzeniem odparty. Notabene jakby dowódca kawalerii podzielił swe siły, to mógłby dostać cięgi, jako że byłoby ok. 1/3 kawalerii na 1/4 piechoty, więc w miarę równe szanse.
Poza tym Sun Zi mawiał: "podziel siły wroga i wtedy zwyciężaj" czy jakoś tak, więc kawaleria będzie miała większe szanse atakując całością jeden bok. Może wtedy w nim zrobić wyłom i rozsiekać piechotę od środka ;). Co wyjdzie na jedno z rozpierzchnięciem się piechoty na boki pod naporem konnicy z jednej i latających z drugiej strony.
Jakby nie było, to jednak jest atak dwóch silnych formacji na jedną niezbyt mocną, więc dla przewidzenia wyniku nie trzeba być Nostradamusem :D.

Co do ataku z góry to przypomnę tylko o taktyce rzymskich legionów, które zasłaniały się tarczami z czterech stron i z góry, tworząc "żółwia" - takie coś moze być już naprawdę trudne do ugryzienia. Oni oczywiście zza tych tarcz cięli mieczami ^_^. Ale pikinierzy mogą mieć problem z tarczami, których raczej nie noszą :P.

[Zegarmistrz]

[BOReK]

Eee, czworobok był stosowany podczas bitew napoleońskich, o ile mię pamięć nie myli. Oczywiście historykiem nie jestem, chociaż swego czasu właśnie kampanią Napoleona się interesowałem. Ale co tam, może i masz rację :P. Fakt, zapomniałem też o strzelcach XD. Ale przecież masz łuczników, więc można by ich wstawiać w środek. Chociaż oddział pikinierów z założenia nie posiada łuków.

W zasadzie to, jak już wspomniałem, sam sobie rozwiązałeś problem takiej konfrontacji - atak dwóch skutecznych oddziałów na jeden średni musi się skończyć porażka obrońców, taką czy inną.

A Sun Zi owszem, nie zabraniał ataku z kilku stron, wręcz stwierdził, że w przypadku podzielenia wroga należy podzielic również swoje siły - aczkolwiek ja wolę podzielić wroga i na każdą grupę uderzać po kolei całą swoją siłą, i tak też rozumiem ten kawałek o podzieleniu wroga ;). O ile oczywiście całą może być rzucona naraz - problem dojścia do pola walki, o którym wspomniałeś.
Co do wydania - może przekład Stillera w wydaniu Etiudy? Tego i tak jest od groma, tak czy inaczej ^_^.

[Bezimienny]

Jeśli połączy się pikinierów z kusznikami, to nawet w kwadracie mogą stanowić bardzo trudną do ugryzienia formację (ale defensywną, bo w takim ustawieniu prawie nie da się poruszać).

Co do szarży, jeśli oddział ciężkiej kawalerii jest silniejszy, to nawet po pikinierach się przejedzie (bądźmy szczerzy, jeśli są silniejsi, to mogliby zejść z koni i po prostu przejść się po piechocie - zwykle znacznie słabiej wyszkolonej i wyposarzonej).

A jeśli chodzi o brak pik w średniowieczu - podstawową siłą było tam orginalnie rycerstwo. Pikinierzy to mogły być co najwyżej jednostki jakiejś straży miejskiej (bo raczej nie zapędzeni do walki chłopi - ci dostawali zwykłe i tanie włócznie, a jak dostali tarcze to pewnie szczęśliwi byli). Bitwę miało właśnie rozstrzygać konne rycerstwo, więc nic dziwnego, że piesze formacje były traktowane po macoszemu.

PS: a co do żółwia - ta malownicza formacja z tego co wiem nie była zbyt często wykorzystywana w praktyce. W obronie nie była wcale aż tak skuteczna jak mogłoby się wydawać. Niby zwiększała ochronę przed ostrzałem, ale jednostka stawała się niezdolna do manewrowania i bardzo powolna (przez co dłużej pozostawała w strefie obstrzału).

[Zegarmistrz]

[Ysengrinn]

[BOReK]

No nie wiem, czy to były czasy zmierzchu kawalerii - husaria robiła swoje, no i konni muszkieterzy ;). Kawaleria do czasu wynalezienia pojazdów opancerzonych była najpotężniejszym narzędziem walki na lądzie. W końcu konia i jeźdźca też można lekko opancerzyć, a muszkiety i karabiny stały się celne dopiero w naszym wieku.

Co do formacji żółwia to nie musiała być mobilna - oddział powoli szedł naprzód i barbarzyńcy nie umieli tego powstrzymać ;). To wystarczało do zwycięstwa. Gorzej w starciach z regularnym wojskiem, ale i tam formacja była przydatna.

[Ysengrinn]

BORek, ale po cholerę iść w żółwiu, skoro a) w tamtych czasach mało kto miał dużą siłę rażeniaz broni dystansowej, nie licząc armii rzymskiej b) legioniści mieli na sobie najlepsze zbroje epoki, lorica segmentata. Jedynym zagrożeniem dla rzymskiego legionu był drugi rzymski legion. Oczywiście zakładając, że wódz nie był idiotą.

[BOReK]

A cóz w tym dziwnego? Czyżby za Napoleona nie było huzarów albo muszkieterów, tzn. ludzi wyposażonych w muszkiety? Wg mnie owszem, byli, i stanowili całkiem silne formacje.

[Ysengrinn]

W języku polskim między huzarami, a husarzami vel husarią jest gigantyczna różnica, w odróżnieniu do innych języków. W odniesieniu do XVIII/XIX wiecznych, huzarów węgierskiego wzoru słowo husaria jest totalnie nieadekwatne. A co do "muszkieterów konnych" - ktoś, kto strzelałby z konia z muszkietu musiałby być głupi albo pijany, bo toto jest sakramencko długie i ciężkie. Szaserzy vel strzelcy konni używali karabinków kawaleryjskich, a dawniej arkebuzów. Staraj się trzymać nomenklatury.

[BOReK]

[Ysengrinn]

No właśnie nie wiadomo. Tak napisałeś, że zrozumiałem coś zupełnie innego.

[Bezimienny]

[BOReK]

Eee... whatever :P. Ja tu tylko staram się wymyślać coś na życzenie, zamiast roztrząsać fakty. I tak to zostawmy, więcej się z wami w dyskusje na temat uzbrojenia i strategii z przeszłości nie wdaję :P.

[Zegarmistrz]

Trzy problemy na dzień dzisiejszy:

Słonie (Mamuty) Bojowe:
Wie ktoś, jak tym walczono? I jak z tym walczono? Jakie to ma zalety i wady? Generalnie taki słoń (mamut) ma swoje zalety. Jest wielki, silny, potrafi deptać, dość ciężko go ukatrupić i może przewozić kilku orków do boju. Niestety to głupie bydle i jak wpadnie w szał bojowy / zacznie uciekać / zabity zostanie poganiacz, to może być niezbyt śmiesznie.

Do czego to może się przydać? Jakie były wady / zalety tego czegoś?

Ogry i Trolle:
Teoretycznie są to stwory bardzo groźne. Teoretycznie to świetna siła przełamania / ultraciężka piechota. W praktyce są to stworty równie głupie i wielkie, rozumiejące tylko brutalną siłę (a tą trudno egzekwować wobec gromady czegoś, co jest większe od ciebie) i pełne złośliwego uporu... Nie da się ich niczego nauczyć (a już na pewno nie trzymania szyku, utrzymywania dyscypliny, równego maszerowania itd.). Jak na mnie jedynym, do czego się nadają to: rzucenie się do bezładnego ataku na wroga i próby zmiażdrzenia go samą przewagą siły / rzucenie się do ucieczki. Co gorsza trudno powiedzieć, czy dana jednostka dokona owego nieskoordynowanego manewru wtedy, kiedy będzie miało to jakiś sens. Sygnały? Jakie sygnały! Głupie mięśniaki własnie dłubią w nosie, robią konkurs, który głośniej pierdnie, biją się albo wpadły w szał bojowy i atakują coś...

Do czego to się może przydać? Jakie mogą być wady / zalety tego czegoś?

Inna kwestia: dlaczego jedni dzikusi i łowcy głów (orki) mogli się z nimi dogadać, zaakceptować ich obecność u swego boku, oraz fakt, że od czasu do czasu jakiś ogr lub troll zjada kogoś, jak jest głodny lub wchodzi w szkodę a inni dzikusi i łowcy głów (ludzie) nie?

Rydwany:

Takie coś na dwóch kułkach, ciągnięte przez 2 konie / wargów z ostrzami po bokach. Wygląda full wypas. Przewraca się lub psóje na każdym kamieniu, potrafi ugrzęznąć w szyku bezładnie atakującej piechoty, jest generalnie groźne dla życia i zdrowia załogi i całej okolicy i straciło jakiekolwiek zastosowanie wraz z pojawieniem się walczącej w szyku piechoty.

Do czego to się może przydać? Wady i zalety tego czegoś (oprócz faktu, że jakiś dzikus będzie miał radoche).