[Vodh]

Co do Labiryntu Fauna - ja na szczęście nie czytałem żadnej recenzj, więc nic mi nie nasuneło możliwego końca. Film mnie zaczarował, był naprawdę dobry :) Ciekawe i dość ambitne kino, taki trochę nie z tej ziemii.

[Ysengrinn]

Ja wiem czy takie znowu ambitne? Jak dla mnie za mało odkrywcze, wykorzystuje stare rozwiązania fabularne bez żadnego wkładu własnego.

Spoiler: pokaż / ukryj

Mała dziewczynka chce żyć w świecie baśni, by uciec od brutalnego świata dorosłych, którzy są ślepi i w bajki nie wierzą. Ostatecznie udaje jej się dostać do bajkolandii, ale w naszym świecie umiera. Spotkałem się z tym motywem już tyle razy, choć nie pomnę w tej chwili gdzie, że wypadałoby to jednak rozwinąć, wzbogacić...

Taki sztampowy post-tolkienowski eskapizm, którym bawili się w latach 70. hipisi. Do tego wpakowany w realia wojenne, przedstawione o wiele bardziej czarno-biało niż te baśniowe, podczas gdy z tego co wiem ta konkretna wojna była, jeśli już, czarno-czarna.

[Vodh]

napisałem dość ambitne, bo trudno o ambitniejszy film lecący w cinema city ;) dlatego "dość"

[So_Dakki]

Jakiś czas temu oglądłam Labirynt Fauna. Muszę przyznac, że jest on teraz jednym z moich ulubionych filmów. Przedstawiony został w dośc brutalny sposób, charakteryzacja i lokacje ujęły moją artystyczna duszę ;P, historia do mnie przemówiła i wzruszyła zarazem. Jak dla mnie bomba.

[Sakura_chan]

Co do Labiryntu Fauna to bardzo podobało mi się połączenie świata realnego i baśniowego, wzajemnie się uzupełniały a jednocześnie doskonale widać było różnicę pomiędzy dobrem (świat baśniowy) a złem (świat realny). Moim zdaniem dużo lepszy niż przereklamowani Nieustraszeni Bracia Grimm

[So_Dakki]

[Nabu]

Dołączam się do grona zachwytów i achów na temat Labiryntu Fauna. Kawał porządnej roboty! Sam po obejrzeniu tego filmu miałem niesamowity nastrój przygnębienia, równy temu, jaki doznałem po seansie "Ostatniego Cesarza". Naprawdę, pełne emocji dzieło.

[Ysengrinn]

300 - w Gazecie Wyborczej napisali, że film jest wręcz przesycony mitologią wszelkiego rodzaju i rzeczywiście tak jest, choć nie wydaje mi się by było to "nieświadome", jak tam stwierdzono. Recenzent wykazał się, mam wrażenie, sporą stronniczością, gdyż przekaz filmu jest nie po linii ideologicznej GW...

A jaki jest? Mitologiczny właśnie, w najczystszej postaci - cywilizowani, demokratyczni, sprawiedliwi i dzielni Spartanie, niemalże półbogowie w swej doskonałości, stawiają czoła Persom, którzy reprezentują wszystko, co im przeciwstawne - niewolę, tchórzostwo, bezpodstawną pychę, fizyczną obrzydliwość, siły natury i piekieł i przede wszystkim - obcość, inność, egzotykę, wszystko co odmienne od naszej kultury. Motyw starszy chyba niż ludzkość, a ukazany naprawdę świetnie i dosadnie (od strony konfliktu zależą tu nawet pozycje seksualne, a każdy sługus Kserksesa jest albo murzynem, albo przynajmniej ciemnoskóry). Odwołania do współczesności są nie mniej oczywiste - brakuje w zasadzie tylko tabliczek z napisami w rodzaju "ten facet reprezentuje prawdziwe hamerykańskie wartości!", "porównanie poborowej armii spedalonej Europy i naszych dzielnych profesjonalnych boys!", "O! A to głupi lyberalny Demokrata!". To jednak oczywista część konwencji - film przedstawia mit w krystalicznej postaci, a przecież na mitach opiera się polityczna retoryka.

Podsumowując - film na pewno ciekawy, choć konieczny jest duuuuży dystans. Jeśliby brać go dosłownie i próbować wyciągać wnioski, to pozostaje tylko spalić wszystkie kopie i wsadzić twórców za szerzenie rasizmu i szowinizmu kulturalnego. W micie nie ma miejsca ani na równouprawnienie ani na dialog i to samo jest z tym filmem.

[Ari]

Ysengrinn, ja bym jednak zwrócił uwagę na to że to adaptacja -_-'' tak było w komiksie który powstał troszkę dawniej więc nie ma co się tu doszukiwac trzeciego dna.

Naprawdę bez przekazów podprogowych, przeciez to jest adaptacja jednego z najbardziej romantycznych i heroicznych mitów, nie dało się mniej patetycznie ;]

[So_Dakki]

Eragon - długo trwało zanim zabrałam się za ten film. Nasłuchalam się wielu niepochlebnych opinii na temat książki oraz jej ekranizacji, ale stwierdziłam co tam, obejrzę (książki nie czytałam... jeszcze) i sama ocenię.
Początkowo nastawiałam się na denną, mało ambitną i wręcz głupią fabułę oraz na niesamowite efekty specjalne - to drugie się sprawdziło, a co do fabuły... Arcydzieło to to może nie jest, chwilami czułam niedosyt, jakby czegoś mi brakowało, historia potoczyła się bardzo szybko i jakoś tak powierzchownie. Główny bohater nie wzbudził mojej sympatii (może troszeczkę), wydał mi się trochę bezbarwny, co innego Saphira ;)
Efekty specjalne, lokacje itp. ocaniam jako ponad przeciętne. Muzyka wtopiła się w akcję i została przeze mnie wręcz niezauważona (albo niezapamiętana).
Podsumowując, oglądało się przyjemnie, jednak ja należę do bardziej wymagających widzów i czegoś mi zabrakło w Eragonie. Zakończenie otwarte zwiastuje następną częśc - obejrzę... z ciekawości.

[Ysengrinn]

Tak, zapomniałem o wykonaniu graficznym. Jest efektowne, choć jakoś Sin City zrobiło na mnie większe wrażenie.

[Ari]

[Dembol]

[Lila]

mi serio zachcialo sie na reflekcje po uslyszeniu pelnej wersji Endinga Bleach... bo... jest taki prawdziwy... Nie mma nikogo, kto by przyszedl, przytulil sie do mnie :( jakos smutno mi z tego powodu... )

Ogolnie Swietna Seria !

[IT.]

Hannibal: Po drugiej stronie maski.
WTF? Kto pisał scenariusz? Co to za wizja była? Nie tak...
Nie żeby film był sam w sobie zły, bo nie był, ale nie był tez z całą pewnością o Hannibalu Lecterze tak jak ja go widziałam.
Wojna? Zjedzona siostrzyczka? Publiczny sierociniec we własnym domu? Pełno traum?
Dlaczego? Po co?
Hannibal był samorodkiem bezprzykładnego zła z zasadami i takim też mam zamiar go widzieć. Powinien był się wychować w normalnej rodzinie bez absolutnie żadnych przesłanek wyjaśniających to czym był. Nie chcę w nim widzie krzywdzonego dziecka. Nie chcę w nim widzieć potwora. chcę w nim widzieć zło które czasami wyzierało z oczu Hopkinsa.
Więc, nie odbierając "Po drugiej stronie maski" niczego [moze poza tymi nieszczęsnymi policzkami... Jak wytłumaczyć Hannibalowe zamiłowanie do wątroby policzkami!?], bo nie jest złym filmem, z całą stanowczością postanawiam zignorować tę cześć historii.