[OverLord_Zenon]

Haha.
Dobre kawałki. Stara dobra szkoła robienia filmów dla dorosłych. Teraz już takich nie robią a szkoda.

[Critz]

[Verina]

Jeżeli chodzi o anime to wybieram napisy. Lektor nie za bardzo mi pasuje w takiego typu produkcjach, bardziej wole go w serialach (Lost, Dr. House) lub filmach.
Co do dubbingu to zależy.
Higurashi oglądałam z napisami i oryginalnym japońskim dobbingiem. Kiedy przeczytałam, że jest również w wersji angielskiej postanowiłam sprawdzić jak to brzmi. I kiedy usłyszałam głos Reny, Keiichiego albo nawet śmiech Satoko nie mogłam otrząsnąć się po tym jeszcze przez długi czas. To co tam usłyszałam bylo dla mnie po prostu straszne. Możliwe, że za bardzo przywykłam do oryginalnych głosów, ale byłam pewna że zdubbingowanej wersje tego anime nigdy nie obejrzę.
Na szczęście to był tylko jeden taki przypadek. Oczywiście pewnie są dobrze zrobione produkcje, jednak ja wole obejrzeć w języku japońskim;
Co do polskiego dubbingu - szczególnie w różnych bajkach typu Epoka lodowcowa, Shrek (moim zdaniem głosy osła i Shreka był dobrane w sam raz) nie wypadają wcałe tak źle. Gorzej jest już z poniektórymi filmami, a w anime to sobie nawet nie wyobrażam polskiego dubbingu.
Tak czy inaczej dla mnie najbardziej odpowiadają napisy.

[Dred]

[Critz]

Ahem...Jak najbardziej wiem kim jest Irena Sendler (i osobiście uważam, iż zasłużyła na pokojową nagrodę nobla dużo bardziej niż Obama, ale to swoją drogą). Miałem na myśli to, że nie zauważyłem dubbingu. A MiniMini nie oglądam.

Owszem, także uważam napisy za jedyny słuszny sposób oglądania praktycznie wszystkiego, z anime na czele. Niemniej produkcje w których naprawdę przyłożono się do dubbingu (np. wspomniany już Shrek, którego nie wyobrażam sobie w innej wersji niż nasza ojczysta) to raczej rodzynki pośród anime. Niemniej jednak byłbym wdzięczny za podanie, który TY polski dubbing anime osobście uważasz za godny obejrzenia i wysłuchania. Może zmienię zdanie ;).

Co do wspomnianych serii typu Bakugan czy BoBoBo, to była moja subiektywna opinia.

[Dred]

[kokodin]

Czytam i czytam i ... czytam. Ciekawa dyskusja się zrobiła.

Dorzucę od siebie że "dla dzieci" najlepszym dubem wszech czasów były muminki. I już mówię dlaczego.
Po pierwsze, na tak wielkiej ilości odcinków, nie było zmian obsady, (co zabiło smerfy chociażby, ale hany barbery w to nie mieszajmuy).
Po drugie obsada była potwornie szeroka i zdubbingowano wszystkie postaci indywidualnie.
Po trzecie aktorzy byli świetni i tyle.

Pamiętam też że późniejsze anime, które "ruszyło polskę" , którym niewątpliwie był pokemon, też miało świetny pierwszy sezon. Później niestety aktorzy się wysypywali.

To nie jest tak że polski dubbing jest zły, raczej nie został przyjęty (jest społecznie niepotrzebny) i nie ewoluował. Poza tym rzeczywiście po 2000 roku, dubbing w Polsce stał się przedmiotem dla dzieci. Co za tym idzie o niższych standardach, masówką, a szkoda.
Anime ma swoją niszę, wyrytą jeszcze przez pokemona i slayersy, czyli bajki dla dzieci. I trudno jest z niej wyjść, by otrzymać podobne traktowanie jak shrek. Filmy mają znacznie większą szansę na przyzwoity dubbing niż seriale, przykład studio ghibi.

Ja zawsze preferowałem rozumienie wszystkiego ze słuchu niż ze wzroku. Owszem czasem zabija to serie a niektórych amerykańskich aktorów wręcz nie cierpię (mam czarną listę i rozpoznaje natychmiast z objawami alergii). Jednakże uwielbiam duby amerykańskie i kanadyjskie , bo niektóre są wręcz genialne.
Przyznaje trzeba znać język przynajmniej na tyle aby coś rozumieć, ale jak mam do wyboru suby w tym samym języku... wolę duba. Chociaż zawsze trzeba sprawdzić obie wersje żeby później nie wsioczyć na serię.

Co do duba higurashi , miejscami jest inny, ale nie tak bardzo. Krzyki są czasem bardziej tragiczne niż straszne. Znając oryginał rzeczywiście można się tego wystraszyć, ale wystarczy włączyć oryginał podobnie głośno i nie czytać napisów by uzyskać podobny efekt osaczenia. Jedyna różnica to bariera językowa, japońskich krzyków zazwyczaj nie rozumiemy tak dobrze. Natomiast koloryt dźwięku jest bardziej egzotyczny, odległy i mało realny. Co paradoksalnie brzmi bardziej naturalnie w anime, kreskówce, aktorskie filmy japońskie są przez to trochę komiczne.

[s3shir0]

Jeśli wzięliby dobrych aktorów to bym był nawet za, ale to co usłyszałem w kilku produkcjach mówię nie! Pozostaję przy napisach. Nawet miałem już pomysł jaką obstawę bym walnąć w Bleach-u ;p Niestety polska scena m&a jest jaka jest, więc i mój pomysł jest nierealny.

[Critz]

[kokodin]

[Mitsurugi]

Ja tak krótko. Tylko napisy, tylko i wyłącznie. Po pierwsze- prawdziwa gra aktorów podkładających głosy, którzy bardzo długo do owych ról się przygotowywali i poświęcili ich odgrywaniu. A seiyuu nie-japońskie to jak pół uroku z anime. Nie słyszeć japońskiego w anime to dla mnie rzecz nie wyobrażalna. Dubbing od razu zabija u mnie część przyjemności czerpanej z seansu. A lektor mnie wnerwia, bo zagłusza oryginalne głosy. Czyli na co komu lektor? Ani nie dubbinguje, ani nie pozwala w pełni wsłuchać się oryginalne dźwięki. Naturalnie powyższe dywagacje dotyczą anime. Także jeśli anime, to tylko napisy :).

Dubbing toleruję jedynie, a i to w wyjątkowych, znakomicie zrealizowanych przypadkach, w grach. Ale zawsze preferuję napisy, a w przypadku angielskiego języka ich brak, by mnie nie rozpraszały.

[OverLord_Zenon]

Kokodin chodzi Ci o Monikę Rial?
Jak dla mnie niezły głos no i poza tym rola w Ghost Stories. Więc na plus. Kwestia Gustu jak sądzę.
W sumie mógłbym podpisać się pod wypowiedzią Kokodina. Wolę słyszeć i rozumieć co się dzieje niż słyszeć bełkot, czytać napisy i zadawać sobie pytanie o co tu kaczka chodzi.
Więc dub.
Spotkałem się z wieloma dobrymi lub bardzo dobrymi dubami. Znalazło by się kilka wręcz komicznych, które zawsze mnie rozkładają ze śmiechu gdy je słyszę(raczej wbrew zamierzeniom). Sporo tragicznych. Bywa.
Ogólnie wolę angielski jako język dla mnie swojski i bardziej zrozumiały. Choć przyznam że czasem dub japoński jest tak dobry że nie czuję potrzeby poszukiwania czy czekania na dub angielski. Dlatego staram się zdobywać wersje dual audio(jap-eng).
Co do oryginalnych japońskich dubów. One są robione pod małych żółtych zjadaczy ryżu. I żeby je w pełni docenić trzeba świetnie operować językiem i znać ichnią kulturę. Pomijając fakt że ich głosy czasem mają się jak pięść do nosa, poza tym dla mnie brzmią podobnie i zauważam tendencję do obsadzania podobnie brzmiących seyiu pod dane typy postaci. A może tyko tak mi się zdaje.
W sumie japoński dub mnie męczy a angielski musi być naprawdę zły żeby mnie odrzucił.
-> ang dub The Tower of Druaga. Boże strasznie źle dopasowane głosy. Choć może dlatego mam takie wrażenie że wersję japjęzyczną oglądałem jako pierwszą i mi pasowała?
Być może.

[RepliForce]

[kokodin]

Powiem tak Monica Rial jest w 80% dubów funimation i adv. Dodatkowo w 90% przypadków brzmi identycznie, w 5% jest niezrozumiała lub bełkotliwa a w kolejnych 5% mówi swoim prawie prawdziwym głosem (role dorosłych). Niemniej jednak jest to jedna z najbardziej wkurzających duberek, ponieważ zagłusza innych. Podobnie jak Hilary Haag. Dodatkowo te dwie panie posługują się przynajmniej pięcioma pseudonimami :]. Owszem gdy widziałem z nią kilka dubów byłem zachwycony, ale z każdym następnym ona była identyczna a mi przeszło od znudzenia do irytacji. Nie mówię że to zła aktorka, Bo to rzeczywiście jedna z lepszych aktorek amerykańskich. Jest jej po prostu za dużo i zawsze tym samym głosem.
Poza tym ta sama obsada pasowała do paniponi idealnie (Haag, Rial, ...) a do ghost stories już jak otwieracz do puszek do butelki typu pet. Tak jakby zalani po świętowaniu pierwszego zrobili to drugie nieświadomie. Tak więc w świetnym dubie ghost hunta Rial mi zgryta i pasuje i nie natomiast w ouranie zabiera na siebie całe światło. W oryginale jej postać paplała w dubie jest tak natarczywa że trzeba jej wysłuchać.

[Critz]

Mnie raczej chodziło o serie Higurashi no Naku Koro ni Kai. Kto oglądał, ten wie do jakiego rozwiązania posunięto się, aby usunąć stos znaków zapytania po serii pierwszej.

Ja właśnie praktycznie nie oglądałem DB na RTL7, ot odcinek raz na ruski rok. Serię Z obejrzałem właśnie w dubie Funimation (znaczy tyle, ile zdubowali), a to ze względu na to, iż grałem w serię Legacy of Goku na GBA, gdzie umieszczono ich soundtrack i poprostu za bardzo przywykłem. Nie wiem jakim cudem francuzi wraz z naszymi lektorami doszli do "szatana serduszko". To już Piccolo stokroć bardziej pasuje.

A co do Rockman.exe - ostatnio gdy sprawdzałem, seria Stream nie miała subów w ogóle. A tak zaliczyłem wszystko do Axess. Ale nie przepadam, ze względu na zabawę kanonicznością wobec gier Battle Network (zwłaszcza całkowitą zmianę zakończenia BN2 w anime). Każdą ukończyłem po kilka razy, więc mamy o czym gadać :D.