[Costly]

Jak przystało na jedno z ostatnich niedobitków spoglądających ciągle na nowe twory wychodzące pod szyldem Da Capo spojrzałem na Da Capo Second Season Omake - zaprawdę powiadam wam, nie popełniajcie tego samego błędu, można zacząć przechodzić przez poważny kryzys osobowościowy ("Czy ja naprawdę oglądam takie debilizmy? Czy to nie czyni mnie samego nie mniejszym debilem? Czy ja już do reszty..." i tak dalej).

A korzystając z wolnej chwili, ciut z ciągle świeżych wrażeń po Kemono no Souja Erin . Luźno i niezbyt składnie, ale oj tam ;p

Spoiler: pokaż / ukryj

Zacznijmy od szpilki: co za przeraźliwie banalny koncept! Weźmy wyidealizowaną, skutecznie rozczulającą postać (ot, słodziutka opiekunka dla zwierząt nadaje się idealnie) i pokażmy od A do Z jak dorasta. Widzowie ją polubią, bo jest dobra do bólu, a przy tym nie popełnia praktycznie błędów, dzięki czemu kolejne bariery będą przed nią po kolei rozsypywały się na kawałki. Czasu antenowego dano nam sporo, więc niech wszystko to leci powoli, w spokojnej tonacji, co by widz przywiązywał się do bohaterki, która ten sam proces przechodzić będzie nieustannie, cały czas imponując zaparciem i zaradnością.

Patrząc na to z tej strony, to już dużo więcej pomyślunku włożono w Chicchana Yukitsukai Sugar, gdzie również skupiono się na pokazaniu dorastania bohaterki, ale dołożono do tego drugą protagonistkę, czyniąc ją przeciwieństwem pierwszej i pokazując jak wzajemnie wpływały na siebie osiągając tą odrobinę dojrzałości wypielęgnowaną na przestrzeni czasu jaki mógł zobaczyć widz.

No dobra, ale już chyba i tak widać, ze naciągam teraz. Bo Erin miała coś prostego, ale też cholernie ważnego - czas. Niech sobie i będzie nasza bohaterka wyidealizowana, zawsze na dobrym torze, niezachwiana w swoich dążeniach i co tylko - ale konsekwentnie od początku do końca na każdy sukces pracowała długo. Co by nie było, nic nie dostała za darmo. Dlatego też pewnie tak łatwo przywiązać się do Erin.

Kwintesencją tego było szkolenie Lilana. W 99% tytułów szczytem byłoby pokazanie jak Erin stara się nawiązać z nim pierwszy kontakt, aby zaczął on jeść. Potem już przeskoczono by w 1 odcinek do momentu gdy lata on z jeźdźcem na grzbiecie. Bo wszak pokazano już jak buduje się wieź bohatera z bestią, motyw przerobiony, trzeba szukać innego. Ale nie tu. Jest jasny koncept i czas na jego pokazanie, dlatego też może to trwać pół serii i... być jej kwintesencją. Niech sobie i ta część będzie upiększona (przez 4 lata Erin raz zraniona przez istotę pokroju Ohju? Co za "optymizm"...), ale została zrealizowana świadomie jako centrum treści historii, nie potrzebowała ona upiększeń, skoków akcji, gromów spadających z nieba. Ba, rysujący się w tle konflikt, jak i fakt, że Erin musi być w niego wciągnięta prędzej czy później wisiał nad tym wszystkim niczym groźba, choć wizja konfrontacji protagonistki z tym wszystkim była ciekawa i taka też wyszła, to jednak była to zapowiedź nieuniknionego końca całej tej części.

W zasadzie można powiedzieć, że nie chciałem cały czas, aby coś zaczęło się dziać, tak logicznie wnioskując.

Cóż, trochę chaotycznie, ale w zasadzie wszystko na temat tej serii już powiedziano, więc mogę sobie na to pozwolić, ja tu tylko dopowiadam to i tamto ;p

[Gamer2002]

[vries]

[kokodin]

Pierwszy sezon Saiunkoku Monogatari do epizodu 13 włącznie. Ten tytuł jest dziwny. Fajny ale dziwny. Stada bizonów, walka o równouprawnienie kobiet i dworskie przepychanki a wszystko w oprawie Fushigi Yuugi. Brakuje tylko kapłanki Suzaku :P Spodziewałem się czegoś innego (specjalnie nie czytając recenzji) wyobrażałem sobie po skrinach, kapryśną i drażliwą młodą królową w około której lata stado pięknych trutni. (takie wyobrażenie tagu "reverse harem") Ale to wcale nie jest gorsze :] Całe szczęście polityka jest tutaj dość przejrzysta jak na razie. No pierwsze 2 łuczki były bardzo ciekawe. Rozbudzenie króla do królowania i wprowadzenie kobiety do rządu :]. No ten drugi dzielił się na dwie części :P Na prawdę fajny tytuł, dopóki go nie schrzanią będę go chwalić.

[Nanami]

No i Xam'd Lost Memories do końca.

Tym razem to ja nie rozumiem skąd zachwyty nad tą serią. Ok, miała potencjał, nawet ciekawych bohaterów, świetną muzykę i grafikę. Ale jak dla mnie zgubiła sens i logikę w pseudobełkocie mieszając jakieś stwory z wojną z sektoreligią z niewiadomo jeszcze czym. Zabrałko tutaj zdecydowanie czasu antenowego. Przez to żadna z postaci nie była dla mnie wiarygodna, no może poza Nakiami. Nie chciało mi się wsłuchiwać co oni opowiadają, gdyż był to dla mnie jakiś niestrawny, nielogiczny bełkot. Kim byli ludzie Północy? Kim Południowcy? I czemu prowadzili wojnę? Coś tam niby się dowiedziałam, ale nadal mi się to nie klei. I te nagłe nawrócenia i zmiany zdania... nie nadążam. Jeszcze raz za dużo ciekawych postaci, za mało czasu. I nagle się okazuje, że ci przeżyli, tamci zamienili się w kamień, ale znów powrócili... nadal nie rozumiem "mechanizmu" działania tych potworów, które swoją drogą były dla mnie kompletnie niestrawne i ohydne. Jeśli moją uwagę odwraca sensowna fabuła, to nie przeszkadzają mi potworki, ale tutaj... No i mnóstwo znanych motywów, nic mnie specjalnie nie zaskoczyło. Miałam wrażenie, że albo coś było jasne do przewidzenia i zbyt oczywiste, albo z zadka wyciągnięte, więc nawet nie było szansy się domyślić, że taka opcja istnieje. No i te zakończenie... nie leży mi, o nie.

Ale ogólnie całość mogła być fajna. Jednak jak dla mnie nie więcej niż 6/10

[vries]

Shin Mazinger Z - hmm... nie powiem, ze mi się podobało. Z drugiej strony było sporo akcji... właściwie sama akcja. Całkiem fajni bohaterowie. Może poza Koujim. Takie powinno być anime z superrobotami. Ale po tym jak zobaczyłem Big O się rozbestwiłem i nie oceniam już tak wysoko. Poza tym fabuła była bardzo rozbrykana. Skakała z miejsca na miejsce, a w połączeniu z wysoką dynamiką powodowało, że łatwo można się zgubić. Z drugiej strony nie jest tak dynamicznie jak w Mazinkaizerze SKL. I nie ma tylu szaleńców (ale jest hrabia Brocken, którego sobie cenię). Innymi słowy, jest średnio.
5/10

[kokodin]

Saiunkoku Monogatari sezon pierwszy zakończony. Ale to jest podobne do: Erin , Ani z Zielonego Wzgórza, Fushigi Yuugi, 12 Królestw i ko wie czego jeszcze. Nie mam nic przeciwko, ale sam fakt w pewnej chwili mnie uderzył. Użyty model postaci był jednak trochę irytujący. Zostawiając na boku całą intrygę i inteligencję, oraz umiejętności, które z resztą mi się w serialu i głównej bohaterce podobały, jej kompletna bezradność w powtarzających się sytuacjach była straszliwie drażniąca.

Spoiler: pokaż / ukryj

Wszak nie dała się pocałować, dopiero osobie, którą z wzajemnością kochała. A wielokrotnie wcześniej wręcz.... stwarzała sytuację ku temu najgorszym wrogom.

Duchy, świecące przedmioty, skaczące miecze, inne czary typu geass. Szczerze mówiąc tego się nie spodziewałem. Na pochwalę zasługuje jednak jedna jedyna postać, która chowała inteligencję pod szatą głupiego bogatego klauna. Jego kompozycje były do prawdy intrygujące a przyodziewek zacny. Z mojej strony cztery plusy, jeden minus. Czyli plusy za oprawę graficzną i muzyczną, szkic fabularny, postaci drugoplanowe, oraz leki charakter. Minusik natomiast za wątek romantyczny. Wiem że się narażam ale moim zdaniem brakowało tam zdecydowania i asertywności. (Albo przynajmniej drażliwości, parę rzuconych krzeseł by nie zaszkodziło) Możliwe że teraz panie zarzucą mi typowo mięski paskudny światopogląd, ale cóż. Gówniarz skutecznie odtrącił wszystkie oświadczyny, więc czy to ma pokazywać, że wszystkie kobiety są do pewnego wieku lub doświadczenia głupie jeśli chodzi o facetów? Jakoś to mi nie gra. Ale w ogólnym rozrachunku bardzo przyjemny feudalny dramat/romans/komedia akcji.
Kto mi powie dlaczego król nie zrobił z siebie idioty skacząc jej przy wszystkich w ramiona w nowy rok? (to tak już z innej beczki bo w sumie wiem dlaczego)

[vries]

Argento Soma - umm... chyba najmniej przyjemny główny bohater z jakim się spotkałem w anime. Co gorsza, nie jest nawet głupi. Ma po prostu w tej swojej głowie bardzo idiotyczny kod myślowy: zniszczyć robota. Ech... gdyby to jeszcze był robot walczący po stronie wroga, to coś bym z tego rozumiał, a tak... Fabularnie jest średnio. Postaci są raczej słabo zarysowane. Ale czy było aż tak źle? Chyba nie, bo obejrzałem do końca. Walki nie były szczególnie dynamiczne, ale dość ciekawe. Grafika raczej słaba, ale dało się oglądać. Charadesign nawet ok. Cóż zatem można powiedzieć? Średnio. 5/10

SRW OG2 24 - oszukali mnie i znów nie dołączyli napisów. Jako zmyślny misiek połowę wypowiedzi zrozumiałem, wiec nie było źle. Zresztą nie dialogi liczą się w tej serii. Ok, wiemy gdzie poszedł budżet z ostatnich odcinków. Nareszcie widać akcję. Wybuchy nie składają się z mniej niż 5 klatek. Jest ok. Sporo dobrych akcji z mechami. Dostajemy nawet akcję Irma. Innymi słowy jest zaskakująco dobrze.

[Gamer2002]

[kokodin]

Nie wierzę że to piszę. Saiunkoku Monogatari sezon drugi, to czego mi brakowało najbardziej to burzliwy i krwawy romans. Drugi sezon jest znacznie bardziej nastawiony na politykę a później nawet na przewrotową intrygę. Wątki uczuciowe ograniczają się do przytulania Enseia i wzdychania bizonów do siebie (chociaż widziano tam najlepsze oświadczyny świata). Niemniej z mojej perspektywy to nie był odwrócony harem, gdyż rząd dusz nie skakał na paluszkach w około księżniczki. Księżniczka traktowała bizony po koleżeńsku a one tylko w kąciku wzdychały (kiedy ona wreszcie poślubi tego króla). Tak na prawdę cały sezon składał się z dwóch łuków (mało), które były zbyt płynnie połączone. Całą sprawę komplikowały kompletnie niepotrzebne rechapy. Na trzy odcinki przed końcem myślałem nawet że się nie zmieszczą z fabułą, ale jednak jakoś upchnęli tam wszystkie wątki, zawiązali supełki i się skończyło. Prosiło by się jeszcze o jeden sezon, ale ciężko by się tam było zaczepić. Dobra ale samo anime było dobre, bardzo dobre. Dość przejrzyste by je taki tłuk jak ja zrozumiał, ale jednocześnie nie dość oczywista by się znudzić. Poza ścianami spowalniającymi akcja wartka i wciągająca. Postaci ciekawe i kolorowe, łatwo je zasymilować. Za krótkie.
Wolę Erin :P

[NiBl]

Kore wa Zombie desu 10
Po przerwie (spowodowanej trzęsieniem ziemi (chyba))seria powraca na antenę. Dramy ciąg dalszy.
Dowiadujemy czego chce mhroczny, emo zombizon (chociaż nie wiemy dlaczego ma kuku).

Pośmiać się można było tylko z kleju (inne próby rozśmieszenia były mniej udane), ok design i działanie bomby też było ciekawe.

Teraz będą potrzebowały więcej kleju... DUŻO więcej...

[Keii]

Zombie 10

Niech seria z powrotem stanie się abstrakcyjną parodią anime'owych sztamp, proszę. Bycie poważną zdecydowanie jej nie wychodzi.

[NiBl]

Katanagatari 3-7
Bardzo fajna seria.
Wszystko to w klimatach samurajów i ninja. Walki są ważne, ale nigdy nie stanowią większości odcinka (bardziej ważne są rozmowy, dzięki którym widzimy jak ludzkie potrafią być potwory, albo jak potworni potrafią być ludzie). Ciekawie patrzy się jak zmienia się główny bohater.

Bah... Walka z Nanami mogła być tak wspaniałą walką zamykającą, ale właściwie nawet nie była zbyt epicka (ani akcja nie była zbyt wzruszająca (rewach Angel Beats był nawet bardziej poruszający dla mnie)).

[vries]

[616]