[Smk]

[Easnadh]

Tonari no Kaibutsu-kun - 05

Ten odcinek był... inny. Poprzedni odcinek i początek tego zapowiadał jakiś randkowy filler - a tu nie. W tym momencie naprawdę cieszę się, że mimo wszystko jeszcze nie zaczęłam czytać mangi, bo tym samym anime ma szansę mnie zaskoczyć. Yuuzan jest całkiem niezłym trollem (ta jego słit focia, khy) - ale nie potrafię go nie lubić. Plus ciekawi mnie sytuacja domowa Haru - cieszy mnie, że anime nie skupia się tylko i wyłącznie na miłosnych perypetiach bohaterów. Chociaż może teraz bardziej zacznie, w końcu pojawiła się megane przewodnicząca klasy.

A jak już przy miłości jesteśmy - ten odcinek miał dwa absolutnie rozmiękczające serce momenty, przy których nie mogłam zrobić nic innego niż: AWWWWWWWWWWWW. To wyznanie Haru: "Obudziłem się wcześnie, kiedy uświadomiłem sobie, że znowu będę cię codziennie widzieć" i moment, kiedy Shizuku przyłożyła dłoń do jego policzka, a Haru nakrył ją swoją dłonią, no po prostu........ (*´∀｀*)

A zapowiedź następnego odcinka mnie dosłownie zabiła. Harunosuke! Oshizu! xD

[Costly]

Ha, a ja skorzystam z okazji, co by napisać z dawna zapomniane słowa: jestem bardzo zadowolony z bieżącego sezonu. Jak odświeżające, na tle zwyczajowych narzekań.

Poczynając od największego zaskoczenia - przypadkowo "zahaczone" Sakurasou no Pet na Kanojo, w planach było serią szkolną, na którą "dla zasady spojrzę" (a domyślnie po 5 minutach wyłączę, bo i człon "Pet" w nazwie sugerował wszystko co najgorsze). Tymczasem mam tu, jak do tej pory, serię, która przypomniała mi w ogóle dlaczego dla zasady spoglądam na serie szkolne. J.C. Staff w pełni formy, jak za Toradory, czy Hatsukoi Limited. Bez wielkich odkryć, przekombinowanych settingów, drażniącego overflowu fanserwisu czy traum czarnych niczym najczarniejszy opal - po prostu szkolny romans z istotnym zająknięciem na temat dorastania. Proste, a jakie przyjemne w odbiorze. Zwłaszcza plus za głównego bohatera, zręcznie zawieszonego w ramach normalności, bez zbędnego przerysowania w którąś z skrajności. No, to też pewne ryzyko, bo gdy z upływem czasu ta cecha zaniknie, to i konsekwencje będą na pewno katastrofalne, ale odkładamy na bok czarne scenariusze - nic ich w końcu na ten moment nie zwiastuje.

Niejako też jako zaskoczenie (dla mnie, tj. osoby nie śledzącej zapowiedzi przed kolejnymi sezonami) kwalifikuje całość zjawiska nagłego wysypu shoujo, gatunku ostatnimi czasy tak konsekwentnie ignorowanego przez twórców. Co prawda Sukitte Ii na yo, niejako wiodący w tej grupie tytuł, z jakiegoś powodu odrzuca mnie ogólnymi opisami i dla pokoju ducha poczekam z tym na opinie po zakończonej emisji, ale wciąż dość dobrego mam z pozostałych tytułów - to jest Tonari no Kaibutsu-kun (ten "bardziej) i Kami-sama Hajimemashita (ten "mniej").

Poczynając od "tego bardziej" - woh, co za swojskie, staroświeckie, klasyczne i proste shoujo! To niepodobna wydawać dziś coś takiego, powiedziałbym jeszcze przed tym sezonem. Na szczęście głupoty często plotę i racji nie miałem: wydawać można i chwała za to, bo jest dobre. Głównie dzięki protagonistce (no bo i kto ma być najlepiej wyeksponowany w tym gatunku?!) i płynącej dobrym, wyważonym tempem fabule. Az szkoda, że nie mogę do tego usiąść od razu z wszystkimi odcinkami dostępnymi, co by nie dawkować tego w tak lekkim stężeniu.

Pomóc tu ma wypełniacz i umilacz oczekiwania, to jest "ten mniej", Kami-sama Hajimemashita. Szczerze mówiąc, to po prostu średniak. W oko wpadł, bo i jak wspominałem wcześniej, reprezentowany tu gatunek posuchę przeżywał straszną, a jak wiadomo, na bezrybiu i rak ryba. To i zapewne dlatego niezobowiązująca historia licealistki wieńczącej najczarniejszy dzień w swoim życiu nagłym mianowaniem boginią (z braku lepszego słowa, bo i przełożenie tej roli w japońskim folklorze na nasze wyobrażenie o podmiocie tego określenia jest znacząco rozbieżne) wzbudza zainteresowanie. W ostatecznym rozrachunku wszystko sprowadza się do prostego starcia charakterów - niestety, niezbyt rozbudowanych, jak do tej pory. Tym niemniej jest tu pewne niezbędne minimum, aby czas spędzony z serią był czasem spędzonym pozytywnie, o ile tylko nie mamy lepszych alternatyw.

O ile za niezły wynik uważam obecność dwóch serii w sezonie, które śledzę z zainteresowaniem, o tyle tym razem bez wątpliwości wymienić już mogę cztery (a nie dotknąłem jeszcze w ogóle szeroko rozumianych serii akcji). Tym czwartym graczem jest, bez zaskoczenia, Shinsekai Yori, który początkowo wprawił mnie w bardzo pozytywny nastrój wyczekiwania. Tyle pytań i wątpliwości... a gdy dowiadujemy się więcej, to liczba znaków zapytania mnoży się, zamiast maleć. A w tle czai się obietnica wyjaśnienia tego, co najważniejsze. Co prawda ostatnimi czasy zacząłem czuć lekkie zniecierpliwienie, bo i mamy już pięć odcinków za sobą, a tak po prawdzie nie wiem nadal ani grama ponad to, co wyczytałem w króciutkiej notce o serii na ANN. Uczyła mnie jednak babka od małego, że cierpliwość jest cnotą. Tak więc nadal zamierzam być cnotliwy i grzecznie czekam, ufając, że wyjaśnienia są już tuż tuż, za rogiem.

Szpilka w tym wszystkim - nowy Hayate. Zwyczajnie nie bawi mnie. A tak podobały mi się zmiany jakie zaszły między "jedynką", a "dwójką". Czemu nie podążono tym torem dalej?

Oj tam. W mojej opinii jest pozytywnie i fakt ten doceniam. W końcu mogę to zrobić!

[kokodin]

Ojamajo DoReMi od początku do epizodu 26. To jest tak pociesznie brzydkie, że aż piękne, zwłaszcza gdy przedszkolaki płaczą masowo. Dodatkowo styl rysowania z karykaturami twarzy krzyczącego na języku. I jeszcze te koślawe proporcje. Poprzednio oglądałem angielskie wydanie dubowe i niby animacja ta sama ale anime inne :] Zwłaszcza muzyka, która jest zupełnie inna. Do imion zdąźyłem się przyzwyczaić poprzednio, gdyż dalsze części nie są dubowane (a szkoda, amerykanie mają dziwny zwyczaj tłumaczenia tylko pierwszych sezonów) Na razie minęło pół serii, ale postaci nadal się rozwijają i niejako raczkują w świecie magii i to jest takie fajne.
wielki banan a nawet kocia mordka :3

Piąty odcinek Hayate natomiast był trochę mniej pingdrumowy, a trochę bardziej randomowy. Może i dobrze bo przy czwartym 2 razy próbowałem nie zasnąć (nie udało się) i nawet nie pamiętam co było po reklamach. Mniejsza o to, ten odcinek był lepszy ale nadal nie finezyjny i ciągle mało śmieszny. Fabuła raczkuje, wątki nie istnieją a akcja przypomina monster of the week. Dosyć tego, narobili mi smaku, nawkładali nowe postaci i korzystają z tego jak z pionków. Ile to ma mieć odcinków? (100?)

edit*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
PoyoPoyo Od samego początku fazowe, konkretnie od pewnego "cannonball of love". Później było już tylko lepiej i się skończyło. Ale wywalił wszystko :] Bo to kot w końcu.

Poza tym chyba jeden z najlepszych odcinków Ojamajo widziałem dzisiaj (ponownie)
Seria druga odcinek 42 "Wiedźmie, która nie używała magii" Jestem w niebie, takich odcinków oczekuje po anime. Z sensem, składne, zwarte, gęste i wzruszające. Kto by się tego spodziewał po serialu dla dzieci.
- Czy świat magii nie wydaje ci się trochę dziwny Doremi?(jako człowiekowi)
*Jasne, zawsze myślałam, że wygląda dziwnie!;)
- Nie o to mi chodziło, nieważne więc.
Naprawiane samochodu (bez magii) szturm na pałac. Nie spoileruje tego to jest zbyt dobre.
Majo Harto nie znaliśmy Cię z tej strony.

[Easnadh]

[Sebaar]

Kintama, czyli Gintama z nowym "lepszym" głównym bohaterem. Tylko gdzie reszta odcinków, się pytam?

[Daerian]

Psycho-Pass 5
Na temat tej serii mam w tej chwili dwie teorie - ze względu na popularność Fate/Zero i Madoki ktoś uznał, że potrzebuje scenariusza Urobuchiego, który w związku z tym:
1) wyciągnął losowy nieudany szkic fabuły z szuflady
lub
2) napisał w 5 minut założenia fabularne

Ilość nielogiczności, idiotyzmów i naciągnięć w tej serii przewyższa niektóre haremówki. Cały system Oracle jest tak absurdalny, że nawet nie wiem czy śmiać się czy płakać... Przykłady?
System wykrywający przestępcę oznaczający kogoś jako niewinnego,

Spoiler: pokaż / ukryj

bo się dobrze poczuł po tym jak kogoś zamordował i mu spadł poziom stresu?

Podejrzany rzucający się

Spoiler: pokaż / ukryj

do robota, aby napuścić go na policję w celu cichego i tajemniczego wyeliminowania policji... po szalonej pogoni po fabryce i wybijaniu dziur w ścianach?

Pominę już eliminację przestępców na miejscu i wnioski

Spoiler: pokaż / ukryj

"z kimś chyba rozmawiał, ale w mieszkaniu nie ma nikogo, spoko" w chwili gdy mówimy o czymś takim jak wszechobecna sieć...

Żeby dystopia działała jako tło fabularne, to powinna mieć jakiekolwiek pozory prawdopodobieństwa zaistnienia, aby wzbudzić w widzu pytania i niepokój. Tutaj mamy za co taki absurd, że gdyby nie cała otoczka uznałbym to za parodię...

Z drugiej strony, biorąc pod uwagę, że osoby zdolne myśleć odrobinę logicznie nad motywami przestępców i nad ich działaniami natychmiast są oznaczane jako potencjalni przestępcy i pozbawieni praw obywatelskich (nawet jeśli pracują w policji), to może po prostu średni poziom inteligencji społeczeństwa spadł poniżej wszelkiej średniej w ramach ewolucji... ponieważ boję się, że do skazania zapewne wystarczyłoby odgadnąć "kto zabił" w książce Christie.

Z litości nie będę się rozwodził nad próbami nadania serii poważniejszych i filozoficznych tonów przez rzucanie nazwiskami klasyków literatury. Nie działało w Matrixie, tu też raczej nikogo nie oszuka...

[Góral]

[JJ]

[Enevi]

Psycho-Pass 5

[Regis]

Psycho-Pass 5

A tymczasem spirytus rektyfikowany, po debiucie w 'Ah, my Goddess' kontunuuje swoją karierę w anime :)

[fm]

[Daerian]

[JJ]

[Daerian]