[Daerian]

A młot rycerski to jeszce coś innego... nie nadziak, nie czekan i nie obuszek XD to była cięzka, masywna broń z czasów pełnej płyty i wcześniejszych, a nie te bronie, skuteczne raczej tylko na lekkozbrojnych XD
Jak będę miał mozliwość (szlaban XD) to zeskanuję wygląd rycin ^^

[Ysengrinn]

Na wszystkich rycinach, zdjęciach i obrazkach które ja widziałem, młot rycerski to taki krótszy i masywniejszy nadziak. Ale trudno, czekam niecierpliwie aż pokażesz co tam masz.

[Daerian]

W porządku, dostałem na to pozwolenie ^^
Tak więc tutaj sa skany broni - i widać chyba, młot rycerski sporo się od nadziaka różni :-P (przynajmniej jak dla mnie :-P)
broń obuchowa
A tu coś specjalnie dla Ysena - zbroja maksymiliańska ^^Zbroja maksymiliańska

[Ysengrinn]

[Witcher Kai]

I oto wbijam sie jak Filip z konopii! XDDD
Moją ulubioną bronią jest młot krasnoludzki, miecz ciężki dwuręczny, łuk myśliwski i katana XDDD
Wszystkie są urocze i jush :P

[Cherek]

Polska jazda czyli husaria posługiwała się młotami tak zwanymi husarskmi ponieważ była to broń idealna dla ciężko opancerzonej osoby na koniu jego rozpęd dawał mu ogromną siłę uderzenia. Ta broń różniła się od zwykłego młota bojowego ze względu na to iż była krótsza i bardziej masywna po uderzeniu taką bronią w pancerz koleś mógł miec połamane żebra niemówie nawet o idzerzeniu w hełm. Piękną bronią jest buzdygan i inne jego odmiany. Posłógiwanie się dwoma takimi brońmi to raczej wymysł nie ma udokumentowanych posłógiwań się nawet dwoma mieczami jednoręcznymi poniewarz była to bardzo trudna sztuka. Mówie oczywiście o rozwoju broni w europie. Zazwyczaj używało się buzdyganu i tarczy była to jak już ktoś zauważył typowa i sławna z tej broni armia czeska.

[Ryuzoku]

[Cherek]

można się posłógiwać dwoma brońmi ale to było niebezpieczne a trzeba było to robić po mistrzowsku idąc na wojne. Czasy współczesne tego nieodzwierciedlają bo nie ma niebezpieczęństwa utraty życia. Nawet jak ktoś potrafił wolać być bezpieczniejszy. Możliwe że istaniały jednostki podkreślam jednostki ale niewiadomo jak ich zywot się skończył i czy posłógiwały się dwoma brońmi czy brały z nimi także udział w wojnach.

[Zegarmistrz]

W późniejszych okresach z całą pewnością zdarzało się walczyć dwoma brońmi - choćby rapierem i lewakiem, gdzie lewak służył do odbijania ciosów wroga. Podejrzewam jednak, że w wykonaniu średniowiecznym efektywniejsza byłaby walka mieczem i tarczą.

[Ryuzoku]

akurat zwykłym mieczem odbijanie ciosów przychodzi rónież bardzo łatwo, wystarczy żeby nie był obosieczny (ostrzony powinien być tylko z jednej strony) aby nie pociął nam ręki, trzymać go klingą (ostrzem) w kierunku łokcia (odwrotnie niż zazwyczaj) i można zasłaniać się poprostu ręką, wiedząc że cios zostanie odparowany przez mieczyk,a że nei musi być duży i ciężki to i wygoda, a lepszy do tarczy bo wykorzystać można go też i jako broń...

[Cherek]

walka lewakiem to co innego mi chodzi o walke dwoma mieczami jako potencjalnymi dwoma brońmi zadającymi ciosy.

[Ryuzoku]

lewakiem jednak również dało by sie zadać cios, coprawda nei sieczny bo do tego sie nie nadaje, ale kłuty jak najbardziej...
ale i tak najepszą bronią pozostaje mieczyk półtoraręczny^^

[Cherek]

Półtorakiem to w tamdemie się walczyło z pomocnym tarczownikiem.

[Ysengrinn]

akurat zwykłym mieczem odbijanie ciosów przychodzi rónież bardzo łatwo, wystarczy żeby nie był obosieczny (ostrzony powinien być tylko z jednej strony)

Możesz mi wytłumaczyć co ma ostrzenie tylko po jednej stronie do parowania? Tylko w miarę po polsku proszę.

[Zegarmistrz]

Ysen - Ryu czodziło chyba o to, że miecz trzyma się tak, by klinga od dłoni szła w górę w stronę ramienia wzdłuż ręki i by odbijać ciosy samą rękom. Brak ostrza z jednej strony ma zapewne chronić rękę przed tym, by w skutek uderzenia twoja broń cię nie pokaleczyła.

Walka dwoma brońmi jest możliwa. Niektóre współczesne bractwa rycerskie robią to tak: jedna broń normalnie, służy do zwykłego fechtunku, druga leży na twoim ramieniu. Walczysz w takiej postawie, jak we współczesej szermierce - bokiem z bronią główną ku przeciwnikowi (a nie tym z tarczą) i odbijasz ciosy. Gdy trafia się okazja, to zadajesz uderzenia bronią dodatkową. Nie mniej jednak wszlekie wiadomości pochodzące od bractw rycerski wypadałoby opatrzyć etykietką ,,fantasy" i postawić na jednej półce obok Tolkiena.

Mieczem dwuręcznym i półtoraręcznym jak najbardziej walczono w pojedynkę. Wiązało się to z dość śmiesznie wyglądającą pozycją obronną, w której jednak drobnmi ruchami ciała walczący mógł obracać ostrze i zasłaniać się nim jak tarczą, a jednoczęśnie dość szybko i skutecznie atakować. Ta forma walki różniła się jednak znacznie od typowej szermierki.

Tarczownicy naturalnie nie walczyli w tandemie z mieczami półtoraręcznymi... Nie wyobrażam tego sobie nawet tego. Szli w pierwszym szeregu późnych odziałów piechoty osłaniając tudzi z pikami i strzelców z hakownic, acz pojawili się już znacznie wcześniej, jako osłona kuszników i łuczników.