[Ysengrinn]

"Nasza prawda" zakłada logiczną sprzeczność. Prawda jest jedna, a której doktrynie religijnej (czy niereligijnej) do niej bliżej dowiemy się w następnym odcinku.

Z tym, że ja osobiście nie widzę istotnej różnicy między głównymi odłamami chrześcijaństwa, islamem, judaizmem, zoroastryzmie i częścią kultów hinduistycznych. A w chrześcijaństwie różnice są już prawie wyłącznie kulturowe - postbizantyjskie i "subiektywne" prawosławie, romański i "instytucjonalny" katolicyzm, wreszcie surowy, teutoński protestantyzm. Biorąc pod uwagę, że potrzeby religijne ludzi są często bardzo różne dość logiczne jest, by mogli wyznawać taki rodzaj wiary, jaki odpowiada ich sumieniu. Jeden uzna, że religijność wymaga przyzozdobienia świątyni złoceniami, obrazami, fizdrygałkami, inny będzie wolał ciche skupienie wśród gołych ścian.

Ja osobiście nie jestem pewien, które z powyższych mi bardziej odpowiada. Na pewno nie odpowiada mi islam, któremu brakuje kolorytu i różnorodności.

[Ari]

hmmm chrzescijaństwo jest raczej zbyt przorane czasem, nie oszukujmy się, gdyby nie to, że Casarstwu Rzymskiemu się opłacało przejście na chrzescijaństwo, i mogli je sobie przystosowac do swoich potrzeb, to możliwe, że by nie było dominującą religią w dzisiejszej Europie....


Ja akurat nie widzę różnicy (w myśli przewodniej) Kabały, Wicca, Buddyzmu czy Szamańskich harcy...

[Azag]

[Ysengrinn]

[Ari]

Hmmm o ile przyjmiemy, ze teoria godform jest słuszna, (a jest w miarę trafna)to w niczym to nie przeszkadza.

Osobiście uwazam po prostu, że w dawnych czasach ludzie byli o wiele bliżej poznania Boga, o wiele bliżej prawdy, uduchowienia się i życia w zgodzie ze sobą, dlatego też szukam prawdy wśród najstarszych systemów filozoficznych/teologicznych/ezoterycznych. Mają zaskakująco dużą moc i dziś, i pewnie nigdy jej nie stracą.


Taka 'polityczna religia' za dużo spraw zgubiła po drodze (ot, choćby przez jakość pierwszych tłumaczeń, że o 'niskodostepności' dla ogółu, Biblii przez wieki nie wspomnę), i gdyby nie to, że jest tak szalenie wprost niekonkretna, to można byłoby znaleść w niej mnóstwo sprzeczności. Tak, zawsze wsyztsko zależy od jednej z iluśtam interpretacji, jednym się zaprzecza innym nie...

[Azag]

[Ysengrinn]

[Teukros]

[blitzshuster]

Np. wg gnostycyzmu chrześcijańskiego (o którym wiele po wpisaniu np. gnosis na google'u) okazuje się, że Duch Św. jest po Paruzji, Chrystus panuje ciągle i nigdy już nie przyjdzie w ludzkiej postaci (są przestrogi, że wielu będzie takich, którzy będą oznajmiać się 'second-comingowymi' Chrystusami). No a Paruzja zaczęła się po śmierci historycznego Jezusa (zatem katolicy niepotrzebnie tyle czekają na ludzką postać zbawiciela).

Tak sądzą np. antropozofowie, ale moim zdaniem nie do końca jasne mają korzenie i kto wie, czy to nie kolejna sekta (sekta w pejoratywnym znaczeniu).

Ateiści mogą mieć problem ze sprowadzeniem wszystkiego do materii i nihilizmu i w tym się pogubić. Ścieżki duchowe też mogą namieszać; są mistrzowie duchowi, których trzeba się mocno wystrzegać, a i samemu sobie narobić kłopotu można wchodząc niewłaściwie w inne stany umysłu (ci którzy robią to na własną rękę, ale rozumiem ich też).

Dzięki autentycznej współczującej duchowości wiele może zostać naprawione w społecznych teoriach chorób psychicznych (i w ogóle w społeczeństwie: zniwelowanie alkoholizmu, narkomanii i innych uzależnień), bo po prostu niektóre stany mentalne to nie choroby, tylko wysublimowane wejścia w poznanie siebie i tym samym otaczającej przestrzeni razem z innymi istnieniami (podział, że jesteśmy oddzieleni od 'świata' jestem głęboko przekonany o jego sztuczności; zewnątrz-wewnątrz, obiektywizm-subiektywizm, podmiot-przedmiot to dualizmy do przekroczenia). Wtedy zaczyna się autentyczne szczęście, jednak bez ukierunkowania można zostać przygniecionym i faktycznie się przestraszyć (szpital gotowy;).

Oczywiście uważam, że lepiej przeniknąć to autentyczne bycie (kosztem np. tego, że "normalni" mogą uznawać za szaleńców; zresztą co to za koszt, jeśli idzie o tę autentyczność, której tak wielu nie daje wiary i wcale nie musi:) niż ciągle być zdominowanym przez społeczne umowy, które obracają się przeciwko ich twórcom (ciągły lęk w tle, być może nawet znikomy).

Co do ludzi, którzy znają Prawdę Ducha Św. (np. Azag o tym wspomina) to jest to pewnie stan który się zaczął i który minie i który jest wciąż zależny od dualizmu życia i śmierci a także od tego co powiedzą na ten tem. inni (już samo to, że Azag wspomina, że nikt ich do szpit. nie prowadzi świadczy o jednak pewnej niepewności co do tego stanu; Azag by nie musiał nikogo do niego przekonywać [a pisząc :

[Ari]

[blitzshuster]

Ari:

[Bezimienny]

[korsarz]

Jeśli idzie o moje podejście do religii... Wychowałem się jako rzymski katolik, ale po pewnym czasie zainteresowałem się buddyzmem. Po pewnym czasie zauważyłem, że wartości buddyjskie i chrześcijańskie niczym się w zasadzie nie różnią (obie duży nacisk kładą na współczucie drugiemu człowiekowi), co doprowadziło do wniosku, że wszystkie religie prowadzą do tego samego i tak naprawdę wyznają tego samego Boga (a takie pomysły, jak popularny wśród pogan politeizm wynika z faktu, że niektórzy nie rozumieją wielości aspektów Boga).

Aczkolwiek zdaża mi się nie zgadzać z paroma kwestiami Kościoła, choćby w sprawie zapłodnień in vitro... Czasami jak słyszę, co hierarchowie kościelni wygadują na ten temat, mam wrażenie, że jestem zbyt liberalny jak na katolika ^^'

[blitzshuster]

korsarz:

[korsarz]

Czyli pogodzić jednego z drugim nie bardzo się da? ^^'

Z tego, co wiem, Buddyści nie czczą Boga jako osoby, czy wiecznego bytu. Co nie oznacza, że nie wierzą absolutnie w nic ;]

A z tą wiarą w jednego Boga... Zacznę może od początku. Z tego, co słyszałem, przodkiem Muzułmanów był Ismael, który wg. Biblii, podobnie jak Izaak, był synem Abrahama. A Chrześcijaństwo wywodzi się z Judaizmu (Jezus wychowywał się i dorastał, jako Żyd). Wynika z tego, że Chrześcijaństwo, Judaizm i Islam wyznaje tego samego Boga i wskutek czego średniowieczne krucjaty nie miały sensu (no, chyba, że polityczny). A to, że jeden nazywa Go Allah, a inny Jahwe, czy Jehowa, nie stanowi istotnej różnicy.

Można to rozszerzyć na pozostałe religie. Buddyzm wyznaje podobne wartości, co chrześcijaństwo, zwłaszcza w strefie etycznej. I tak samo miał być religią "dla każdego" (w przeciwieństwie do propagującego system kastowy Hinduizmu). Mówi się, że Buddyzm nie wyznaje żadnego Boga (ba, że jest wręcz religią ateistyczną). Możliwe raczej, że inne jest postrzeganie Boga, a nie negowanie Jego istnienia. Niewykluczone, że to, co my nazywamy Bogiem, oni nazywają Prawem Karmy, albo Naturą Buddy.

Co do religii pogańskich... Część ludzi nie zawsze potrafiła sobie wyobrazić, że istnieje jeden Bóg, odpowiedzialny za wszystko. Wierzyli, że jeden bóg odpowiada życiu, inny śmierci, jeszcze inny patronuje płodności, Słońcu, zwierzętom...
Można w tej sytuacji założyć, że Bóg ma wiele twarzy, ale poganie postrzegali te twarze, jako różne osoby...