[Crofesima]

[Ysengrinn]

[de99ial]

Nie lubię jego "dzieł" - tandeta nastawiona na tanią sensację. Ogląda i czyta się przyjemnie - bo wszak dobre czytatdło przygodowe, ale jednak nie lubię.

[moshi_moshi]

[Sola]

Niedawno obejrzałam Wino truskawkowe. Jest to polsko-słowacki film, który w maju wszedł do kin i który bardzo, ale to bardzo mi się spodobał.
Opowiada o policjancie, który zostaje zesłany do pracy na podkarpackiej wsi. I tak, mieszczuch zaczyna poznawać nowe miejsce, w którym żyje się zupełnie inaczej oraz ludzi, którzy bardzo różnią się od tych z wielkich miast. Na początku wiadomo, jest mu trudno, ale z czasem zaczyna się przyzwyczajać. Oczywiście ślady poprzedniego ustroju są dość wyrazne. Samo to, jak bohater zachowuje się i reaguje na niektóre rzeczy było dla mnie ciekawe. Jednak fabuła filmu nie drepcze w miejscu. Szybko pojawiają się nowe wątki. W filmie przewija się miłość, zdrada, zbrodnia, kara, smutna przeszłość głównego bohatera, kryminalna zagadka, a nawet duch.
Film jest raz smutny, raz dowcipny. Bez bicia przyznaję się, że chichrałam się jak głupia. Do tego dochodzi plejada polskich gwiazd, obsadzonych czasem w dość zaskakujących rolach. Główną rolę gra słowacki aktor, który został zdubbingowany. W żaden sposób to nie przeszkadza i jest to zupełnie niezauważalne.
Co jeszcze ważne w filmie to to, że akcja toczy się przez wszystkie cztery pory roku. Mamy więc okazję nacieszyć oko krajobrazami podkarpacia we wszystkich kolorach. Piękne widoki połączone z przejmującą muzyką robią wrażenie. Dlatego uważam, że film powinien być oglądany na dużym ekranie. Niestety, nie jest on puszczany we wszystkich kinach.

[GoNik]

Będę zua i mroczna i powiem, że na 'Aniołach i demonach' bawiłam się tego wieczora GENIALNIE. Począwszy od Zuego LHC (obsługujmy piekielną maszynerię w pięć osób na krzyż, bo to projekt Tajne Przez Poufne jest~!), quote of da movie, czyli "Mamy antymaterię!" (jest niebieska, ma macki, świeci i można ją postawić na półce jako ozdobę), do absolutnie rozbrajającej końcówki z lokalnym wybuchem Supernowej (bądź Okiem Saurona, jak uparcie twierdzi Serik XD).

Tak, fabuła... BYŁA. Jakaś. Bohaterowie też kompletnie beznadziejni i bez jajców. Za to natężenie absurdu momentami osiągało stany bliskie sufitowi i spełzałam na zakwik z fotela. Szczytem chyba okazała się scena, kiedy panom zabrali zasilanie w pokoju tak na oko 40m2 i panowie po kilkunastu sekundach zaczęli okazywać objawy niedoboru tlenu... A, tak. Zdemolowali przy próbie wydostania się półkę i kupkę badzostaro-starodruków z watykańskich zbiorów. Bo to archiwa były. Pancerne, za szkłem nie do końca kuloodpornym, w piwniczce, w pełni zautomatyzowane i bez ŻADNEJ drogi ewakuacji w razie braku prądu właśnie. Priceless.

Rozbrajały mnie też aniołki nachalnie pokazujące palcem kierunek, w którym powinni zdążać nasi dzielni bohaterowie.

Za to muzyka była dobra, tak po prostu. Wzniosłe chórki i pełny dramatyzm, ale mimo wszytko dobra. Chcę soundtrack, czemu nie.

[Vodh]

O tak, zdecydowanie rozbrajający film. Mnie z kolei zabiło to, że wszyscy dobrzy byli paskudni i z zachowania i z twarzy i na odwrót.

Poza tym - strzelanie w 15 różnych miejsc zamiast dwa razy w jedno żeby zrobić dziurkę na powietrze... I siłowanie się z bulbulatorem w fontannie zamiast dość oczywistego sztucznego oddychania... I pani, która gdzieś się pałętała przez calusieńki film tylko i wyłącznie po to, żeby spróbować wymienić baterię i ponieść klęskę...

Ah, no i te cudowne kreski na mapie, mistyczny krzyż wskazujący drogę do skarbu, pentagram w kościele i pan, który wodzi za nos wszystkich, mordując kolejno kardynałów w możliwie widowiskowy sposób...

Ogólnie film bardzo wesoły, widowiskowy i zdecydowanie sprawdzający się świetnie jako grupowa rozrywka na fazie.

[Fei Wang Reed]

Pewien czas temu obejrzałem debiutancki film pełnometrażowy Macieja Pieprzycy - Drzazgi.

Jak to sam reżyser określił - jest to słodko-gorzka opowieść o życiu. Jednak jakże dalece różni się od miernych komedii romantycznych polskiej (a i nie tylko) produkcji. Mamy trzech głównych bohaterów, których losy w "nieprawdopodobny" sposób splatają się. Reżyser (a zarazem współscenarzysta) sięgnął do granic racjonalności (lub nawet je przekroczył) ukazując te "węzły" losy postaci splatające - jednak zabieg ten jak i jego środki wykonawcze w swej celowości są zarówno zabawne (nie są brane do końca na poważnie) jak i trafne (w życiu przecież trafiają się i jeszcze większe "przypadki"). Wielkim atutem filmu jest jego niestandardowa, nowelowa struktura - mamy przemieszanie wątków (a jest ich trochę), przeskoki chronologiczne. Nie mniejszą zaletą jest świetnie poprowadzona gra między twórcą a odbiorcą - twórca w pewien sposób "bawi się" widzem. Oczywista sprawa, że myślimy schematami/stereotypami, bo to w końcu ułatwia życie. Jednak dobry film nie może być przewidywalny, a Pieprzyca o tym doskonale wie i gdy pewna część fabuły już w głowie widza zaczyna się układać w pewien schemat, pozwalający mu przewidzieć dalszą część, twórca pokazuje mu figę - schemat zostaje zburzony, wydarzenia toczą się w zupełnie inną stronę.
Określenie tego filmu słodko-gorzkim trafia w jego sedno, gdyż gra on na uczuciach widza i łatwo przechodzi z lekkiego, komediowego wręcz klimatu w dramatyczny (i na odwrót). Kontrast ten dodatkowo uderza w próby uschematyzowania filmu, do samego końca. Momentami jest to żonglowanie banałami i stereotypami (często wykorzystywanymi w czysto rozrywkowych filmach) w celu ich wyśmiania.

Bohaterami są trzej młodzi, lecz już dorośli ludzie, mieszkający na Śląsku, których dotychczasowy sposób życia nieuchronnie zbliża się do końca (przed kimś zbliża się ślub, inny kończy studia). Wielki plus za to, że Śląsk nie został przedstawiony jako biedne i szare osiedla z upadającymi zakładami w tle i bezrobotnymi, bez nadziei na lepsze jutro. A taki obraz tego rejonu ukazywany był ostatnio w innych filmach, a obraz to fałszywy (sam Pieprzyca skrzętnie skorzystał w filmie z okazji, by zakpić z reżyserów, kreujących taki ponury Śląsk) - wiem, bo sam tam mieszkam. Film, pomimo wielu dramatycznych momentów, pokazuje jednak życie w pewien optymistyczny sposób, w którym dramaty mają swoje przeciwwagę. I chyba tylko w tym miejscu mam uwagę - trochę za bardzo na siłę i w zbyt dużym natężeniu następowały te momenty optymizmu. Ale ta "moja" wada i tak blednie w blasku całości filmu.

Szkoda tylko, że nie trafił on do szerszego grona widzów - wielkie sieci kin nie zdecydowały się na jego emisję (poza drobnymi wyjątkami). Może uznały, że jest zbyt ambitny i trudny dla "zwykłego zjadacza popcornu"...?

[Eire]

Vlad Tepes (Rumunia, 1979)
Oglądałam prawie dwa tygodnie, ponieważ osoba robiąca napisy była historykiem nie fansubberem przez co timing chodził jak chciał co miejscami zamieniało poważny z zamierzenia film w komedię.
Warstwa wizualna-skrzyżowanie "Krzyżaków" z "Panem Wołodyjowskim".
Cała reszta- cóż, wiedziałam, że w ojczyźnie Vlad uchodzi za bohatera, ale już po pierwszych scenach kwiknęłam i zleciałam ze stołka. To nie biografia tylko hagiografia.

Vlad jakiego widzimy to świetny władca, wódz i gospodarz, człowiek sprawiedliwy i rozsądny, a ze trochę nerwowy to nie jego wina tylko podłego świata co eis na niego uwziął i żyć nie dawał. W warstwie prywatnej- elegancki, grzeczny i bardzo elokwentny. W zaciszu zamku wygłasza przemowy których nie powstydziliby się w Evangelionie, na polu bitwy ogranicza się do sypania ripostami. W sumie jedyna pozytywna postać w całym tendencyjnym filmie. Widz wybacza mu nawet kreatywne podejście do kwestii opieki społecznej.
Ciekawe, bardzo ciekawe- niestety tendencyjność tego filmu aż wali po oczach, a twórcy tak daleko zapędzili się w wybielaniu bohatera, że wymazali jego życie prywatne- a ja bardzo takich postaci nie lubię. Gdzie ta cudowna legenda która zauroczył mnie lata temu na karpackim stoku?

[Ysengrinn]

Obejrzałem Złoty Kompas na podstawie pierwszego tomu Mrocznych Materii. Film sam w sobie zupełnie przeciętny, ot, kolejna hollywoodzka guma do żucia oczyma. Zmieniono w sumie niewiele - Magistratura oczywiście bardziej przypomina Zue Imperium niż Kościół, technologia anbaryczna okazała się być diabelnie efektowna (piorun kulisty ciągnący powóz wygląda zabawnie), Bolvangaru pilnują nie Tatarzy, a Rosjanie* (nie mówcie mi proszę, że chciano w ten sposób uniknąć oskarżeń o rasizm). Prawdę mówiąc przydałoby się więcej zmian - dzieje się zdecydowanie zbyt wiele i akcja idzie do przodu o wiele za szybko, jakby koniecznie chciano zdążyć z upchnięciem co istotniejszych dla fabuły scen i nawet główny wątek jakoś tak gubi się w tym wszystkim. Chociaż z drugiej strony wykonane cięcia wyszły tragicznie - w kilku scenach logika wybitnie poszła się kochać ze związkiem przyczynowo-skutkowym. Gdybym nie czytał książki zapewne nawet bym tego nie zauważył, ale też gdybym jej nie czytał zgubiłbym się jak ciotka w Czechach w okolicach pierwszej godziny. Co za tym idzie nie mogę powiedzieć, by film specjalnie bronił się jako samodzielne dzieło.

Aktorstwo bardzo dobre - Nicole Kidman wydaje się stworzona do roli pani Coulter, dobrze sprawili się James Bond i aktorka grająca Lyrę, pozostali aktorzy też nieźle sobie radzą. Niestety umyka to trochę uwadze, gdyż jak już mówiłem tempo akcji jest zbyt duże, a reżyseria nastawiona głównie na tanie efekciarstwo. Skoro mowa o efekciarstwie - dajmony i niedźwiedzie są ohydne, po prostu. Wypchane zwierzaki w muzeach mają w sobie więcej życia, a pokemony z anime więcej naturalności. Przecież już w Shreku grafika komputerowa była o niebo lepsza, o Epoce Lodowcowej nie wspomnę. Trzeba przyznać, że Iorek Byrnison i król niedźwiedzi nie wyglądają jak misie coca-coli (ich poddani niestety owszem), co nie znaczy, że wyglądają dobrze. Pomijam już, że w czasie lotu balonem z Iorika uchodzi powietrze i robi się ze 3 razy mniejszy.

Zakończenie...

Spoiler: pokaż / ukryj

Kończy się na tym, że Lyra, Roger i Iorek lecą ze Scorsebym do lorda Asriela i... Napisy. Podobno w wersji reżyserskiej pokazali książkową wersję, nie wiem jednak jak w takim razie planowali przejście do kolejnych części.

Obiektywnie 5/10, ale że od hollywoodzkiego szajsu nie można wiele wymagać - 7/10. 8/10 za grę aktorów. Rozbroiła mnie przytoczona na Wikipedii opinia, że "as an escapist fantasy, it is challenging".


*Uzbrojeni w polskie szable...

[krew_na_scianie]

A ja wybrałam się z kumpelkami do kina na Epokę lodowcową 3. Eh i tak się zastanawiam czy tylko ja wyrażam pogląd, że ta część jest lekkim niewypałem. Właściwie już druga część nie spodobała mi się aż nazbyt i nic jej nie przebije, ale 3 też nie zachwyca jakimś poziomem. Właściwie nie zapamiętałam żadnego fajnego dowcipu czy jakiegoś gagu. Oczywiście w kinie zawsze można sobie popodziwiać grafikę, bo nie da się ukryć, że cała kraina dinozaurów jest tak fantastycznie egzotyczna. Ale cała reszta..Bohaterowie zostali spłaszczeni do granic możliwości. Ela, która była dziwaczką z charakterkiem, nagle zrobiła się do bólu przewidywalną postacią. Właściwie nie musiała nic mówić, bo z góry było wiadomo co chce powiedzieć. Ogółem z resztą dialogi to bardzo słaby punkt tej części Epoki Lodowcowej. A liczyłam na jakieś błyskotliwe teksty, a tego niestety się tutaj nie uraczy. Jak dla mnie przy 3 dobrze będą bawić się już tylko dzieci, bo one na pewno nie będą doszukiwać się takich dziur jak ja. Nie wspomniałam jeszcze jak szybko i nagle z niczego udało rozwiązać się problem egzystencjalny tygrysa..Dodatkowo więcej w tej części jest wiewórki niż leniwca.

Trochę rozczarowana niestety opuściłam kino :/

[Sasayaki]

Byłam na "Harry Potter i Książę Półkrwi". Jak zwykle film ala wepchnij słonia do karafki. Czy tylko ja mam takie wrażenie czy w tym filmie w istocie nie było o tytułowym księciu prawie nic?

Spoiler: pokaż / ukryj

Tylko tyle: O książka! O jaka pomocna!...przerwa... Ojeju jest niebezpieczna!...i jeszcze dłuższa, na tyle byś zapomniał że jakaś książka w ogóle była... Och Snape to książę półkrwi! Koniec filmu.

Na pierwszy plan zaś wysuwają się hormony i ich wpływ na młodych czarodziei...
Jeśli zaś chodzi o efekty specjalne... eee... były jakieś? Chyba nie zauważyłam...

[Lain]

[Sasayaki]

[Asthariel]

A ja już się nauczyłem, by po filmach HP nie oczekiwać nic dobrego. Tylko Więzień był naprawdę dobry. Siódemka ma być podzielona na dwie części, a tak powinno być z piątką...