[Enevi]

Shrek na Zawsze...

... czy ja wiem? Przed pójściem do kina przeczytałam dwa/trzy artykuły na temat ostatniej części zielonych przygód i zdecydowanie muszę się z nimi zgodzić. Kolejna wariacja na temat: a może by tak zmienić swoje żyć? Film nieszczególnie udany. Dobrych elementów komediowych jest naprawdę niewiele, ale i te jakoś szczególnie nie błyszczą. Pogoń za szczęściem pokazano tu w sposób bardzo, bardzo typowy i jakiś taki płytki z bardzo przewidywalnym zakończeniem. Sama nie wiem, czy film starał się być refleksyjny, czy twórcy po prostu stwierdzili, że zbiorą obierki po poprzednich częściach i spróbują z nich zrobić coś, co od biedy można nazwać kontynuacją. Zapewne niewiele osób tak wyobrażało sobie finał (?) przygód naszej wesołej gromadki, ale ile osób się tego spodziewało? Seans nie dłużył się jakoś strasznie, ale całość przepłynęła przed oczami i nie było w tym potoku niczego, co przykułoby wzrok. Ot, kolejna bardzo średnia i niewciągająca animacja właściwie dla nikogo -> dla dorosłych zbyt płytkie, a dla dzieci nudne i niezrozumiałe...

[MK-chan]

Długo szukałam jakiego dokumentalnego, aczkolwiek interesującego filmu o Japonii. Kiedy usłyszałam, o jednym bardzo się ucieszyłam. "The Secret life of geisha". Koleżanka była zachwycona i chcę go koniecznie obejrzeć. Niestety nie wiem gdzie. Na żadnej stronie go nie, nie da się go ściągnąć, a do kupowania mi się nie pali. Czy ktoś wie może gdzie mogę to zrobić?
Z góry dziękuję...

[Ysengrinn]

Incepcja - epickie zdjęcia, genialny scenariusz, świetne aktorstwo i reżyseria...

[zakłada kombinezon ochronny i podnosi tarczę]

Ale i tak wolałem Paprikę, o!

A na serio - film był bardzo dobry, i jako sensacja, i jako studium podświadomości, i wojgle. Ale jako film o snach był zbyt poukładany i bohaterowie mieli strasznie ubogą wyobraźnię (bodaj w jednej scenie jeden z nich wpadł na pomysł, że może mieć giwerę bardziej).

I tak, czepiam się - (mary) sue me.

[Lila]

[Irian]

Tylko podczas tego zadania podświadomość śniącego i tak strzelała do nich z kałachów...

Spoiler: pokaż / ukryj

Zwłaszcza na trzecim poziomie mogli się bardziej postarać. Wszyscy zainteresowani wiedzieli, że to sen, ochrona biegała za nimi z krwiożerczymi zamiarami - nawet, jeśli przyjąć, że zmienianie praw fizyki jest złym pomysłem, co by im szkodziło wyśnić sobie kamizelki kuloodporne? Ten van z pierwszego poziomu też mógłby być pancerny, nie jest to jakaś straszna zmiana. Tym bardziej, że i tak jeździł na pobożne życzenia - jaka jest szansa, że przy ciągłym ostrzale seriami ani jeden pocisk nie trafił w oponę?

Co do podświadomości - ja byłam zawiedziona. Żadnego wyparcia, żadnej symboliki snów, wszystko jest budowane na wspomnieniach - toż to VR, nie sen. Argument o nienaturalnych elementach przyciągających uwagę śniącego jest delikatnie ujmując naciągany: kto nigdy nie śnił, że lata - łapka w górę. No dobrze, zawieśmy to na sporym haku na niewiarę. Cobbowi wyłaziła z podświadomości żona - i co, zawsze wyglądała jak żona, a nie jak pazurzasty potwór? Freud się w grobie obraca. Przecież tych elementów Cobb nie kontrolował świadomie, więc powinny być radośnie psychodeliczne (pociąg w środku miasta mi to trochę wynagrodził). No ale OK, rozumiem, że przy filmie o takim stopniu złożoności dodatkowe rozpracowywanie symboliki mogłoby zaburzyć odbiór. Trochę szkoda.

A bączek był bez sensu. Inne totemy były 'oszukane' tak, że tylko właściciel wiedział, jakie są ich prawdziwe właściwości. Na kostce we śnie wyniki byłyby zgodne z rozkładem prawdopodobieństwa, a w rzeczywistości - nie. Pionek we śnie przewracałby się normalnie, a w rzeczywistości - zawsze w jedną stronę. A bączek? No właśnie, we śnie zachowuje się niezgodnie z fizyką. Używając wewnętrznej logiki filmu w momencie, kiedy Cobb kręci bączkiem we śnie, powinny się na niego rzucać wszystkie projekcje...

I żeby nie było: Incepcja mi się strasznie podobała

Spoiler: pokaż / ukryj

(mimo zakończenia, które było dla mnie oczywiste od kiedy Cobb wyjaśnił śmierć żony - oh come on, film o zagubieniu w VR nie może się skończyć inaczej...)

, z chęcią pójdę drugi raz, żeby poobserwować szczegóły. Swoją drogą, żeby opowiadania Dicka były w taki sposób filmowane! Eh, pomarzyć można.

Edit: Ysen, zapomniałeś o pierwszorzędnej muzyce. Panie Zimmer, czapki z głów!

[Ysengrinn]

A fakt, zapomniałem. Późno już było, gomen:P.

[moshi_moshi]

O, chyba tylko ja olałam całą tą zabawę w sny i podświadomość, i rozkoszowałam się genialnym filmem sensacyjnym o skoku niemożliwym. Naprawdę wspaniała zabawa konwencją wyświechtaną jak kapota dziada proszalnego. :)

[Serika]

Irian, ja zakończenie przewidziałam też bardzo wcześnie, ale w sumie tam jedno się nie zgadza:

Spoiler: pokaż / ukryj

Wszystko wskazywało na to, że oni nie byli naszprycowani aż tak, żeby się nie dało ich dobudzić. Gdyby żona Cobba faktycznie się obudziła po samobóstwie, zapewne pierwszym, co by zrobiła, byłoby zafundowanie mężowi porządnej pobudki. Jasne, musiałby na nią trochę poczekać, ale chyba nie aż tyle...

Poza tym film był cudny. Dynamiczny, z cudownie zakreęconym plotem, oglądało się fantastycznie. Jedyne, co mnie mocno zawiodło, to to, że nie pociągnęli wątku kształtowania rzeczywistości - koleżanka architekt dała taki popis na początku, że napaliłam sie na Więcej i Lepiej - a tu guzik :(

A poza tym głównemu bohaterowi za brawurowe narażanie życia towarzyszy należy się taki kop w tyłek, żeby do końca życia zapamiętał...

[Irian]

Serik, no właśnie

Spoiler: pokaż / ukryj

pytanie, czy to faktycznie było 'aż tyle'. Bo z jednej strony Cobb jęczy, jakby się z dzieciakami nie widział lata całe, ale z drugiej strony w ostatniej scenie filmu nie są ani trochę starsze, niż we wspomnieniach! A różnica między trzylatkiem i czterolatkiem jest jednak spora.

W ogóle mam wrażenie, że ostatnia scena mocno by zyskała, gdyby ojciec Cobba nakrył ten nieszczęsny bączek dłonią po dwóch-trzech obrotach.

Poza tym chcę prześledzić znikającą obrączkę - Cobb w niektórych scenach ją ma, w innych nie, mam ochotę uważniej się jej przyjrzeć i zobaczyć, czy znajdę w tym jakiś sens.

[Keii]

A propos Incepcji, to mnie przekonało do tego, że zakończenie wcale otwarte nie jest :)

[Ysengrinn]

Serenity, kinówka serialu Firefly - tak, byłem ostrzegany. Tak, wiedziałem, że nie mam co spodziewać się dobrego filmu. Tak, wiedziałem, że charaktery bohaterów będą wypaczone, świat uproszczony, a klimat pójdzie się kochać.

Mimo to...

W dalszym ciągu...

Yyyyyyyyy!? W? T? H?!

Spoiler: pokaż / ukryj

A Duo z Last Exile najwyraźniej dorobił się konkurencji w kategorii najdurniejszej śmierci ever...

[Saga]

A ja jeszcze o Incepcji (ma się ten refleks, a co).
Początkowo odebrałam zakończenie podobnie jak Irian i Serika, ale zastanawiało mnie jedno:

Spoiler: pokaż / ukryj

Cobb pogodził się w końcu ze śmiercią żony i właściwie w tym momencie przestał mieć motyw, żeby pozostać w świecie snu. Tym bardziej, że po obudzeniu Saito miał dużą szansę na zobaczenie swoich dzieci w realu.

Link, który podał Keii potwierdza moje przypuszczenia.
A na marginesie - żałuję, że Wyspa tajemnic i Incepcja ukazały się w odstępie zaledwie paru miesięcy - wiele wątków jest podobnych, co trochę osłabia moją ocenę Incepcji (Wyspę obejrzałam najpierw).

[Vodh]

Co do Keiiowego linku -

Spoiler: pokaż / ukryj

obrączka może równie dobrze oznaczać sam fakt przywiązania do żony i po tym, jak Cobb w ostatniej rozmowie z nią wreszcie pogodził się z jej śmiercią nie widzę nic dziwnego w tym, że przestała mu się wtryniać do snów i z jego palca zniknęła obrączka. W ostatniej scenie u starego Saito nie ma ani jednego kadru pokazującego dłoń Cobba, zatem zakończenie jak najbardziej można uznawać za otwarte, a twórcom należą się brawa za wędzonego śledzia w postaci obrączki ;)

A jeżeli chodzi o przesadne poukładanie snów - technologia pozwalająca na wspólnie śnienie polega na szprycowaniu wszystkich śniących jakimiś chemikaliami które te sny wywoływały, a w filmie było jasno powiedziane, że została opracowana przez wojsko do szkolenia żołnierzy - mnie takie wyjaśnienie satysfakcjonuje. Zwłaszcza że sporo akcji filmu bardzo wyraźnie polega na wysokim realizmie świata snów. Oczywiście fajnie byłoby zobaczyć Incepcję oczami Tima Burtona, przebijającą pod względem psychodelii wspomnianą przez Ysena Paprikę, ale bardzo stanowczo *oprócz*, nie *zamiast* tego co dostaliśmy.

Co do kwestii "dlaczego nie pomagali sobie bardziej wplatając w sen pomocne bajery" - ja to rozumiem tak, że wtedy oprócz tego że projekcje chcą ich zabić kiedy tylko ich zobaczą (a nie powiem żeby starały się jakoś szaleńczo, nie gonili ich zwykli ludzie, tylko wytrenowani ochroniarze i np. w hotelu było ich dość niewielu) projekcje dostałyby na wewnętrznym radarze wielką migającą czerwoną kropkę z napisem "Tam są, brać ich" - więc nie zwracanie na siebie szczególnej uwagi było jak najbardziej na miejscu.

[Ysengrinn]

[Vodh]

Słowo totem jest użyte w tamtym artykule trochę niefortunnie. Chodziło raczej o swoiste potwierdzenie dla publiczności, że dana scena faktycznie jest snem / rozgrywa się na jawie. Artykuł promuje tezę według której obecność obrączki na palcu Cobba oznacza, że jesteśmy we śnie, a jej brak - że to świat rzeczywisty. Sam pomysł umieszczenia w filmie tej obrączki jest świetny (zwłaszcza że widać działa :D), natomiast poleganie na niej jako na niepodważalnym dowodzie na jedyne słuszne zakończenie jest naciągane jak gumka od majtek i podważenie tego 'dowodu' jest aż zbyt łatwe.